1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31
นิทรรศการ "จรัลในดวงใจ"
ภาพจากเวบ jaranmanopetch.com อุ๊ยคำ - จรัลมโนเพชร หลายวันก่อนเขียนบล็อกอยู่ดี ๆ บล็อกหมวดศิลปะหายไปเป็นสิบบล็อก บล็อกแก๊งค์กู้กลับมาได้ ขาดไปสองบล็อกคือบล็อกโขนมัยราพณ์และบล็อกนี้ แต่ดีที่เซฟเม้นท์ไว้ได้ เลยพยายามหาเวลาเขียนจนเสร็จ ขอบคุณบล็อกแก๊งค์มากนะคะ มาว่าเรื่องงาน นิทรรศการกันดีกว่า คุณปอนและศิลปินเมืองเหนือร่วมกันจัดนิทรรศการ "จรัลในดวงใจ" และงานที่เกี่ยวเนื่องกับคุณจรัลอีกสองสามงาน จัดกันที่เมืองเชียงใหม่ปู๊น เราไม่มีโอกาสได้ไป เลยอัพบล็อกช่วยโฆษณา ภาพวาดของคุณปอนที่นำไปแสดงมีทั้งหมด ๑๕ ภาพ วาดใหม่สี่ภาพ และภาพจากคอลัมน์ "ผ่านมาตรึงใจ" เงินรายได้มอบให้มูลนิธิจรัล เพื่อซื้อหนังสือเข้าห้องสมุดจรัล ใครมีเวลาและเงินพอก็แวะไปชมภาพและร่วมทำบุญกับคุณปอนได้ค่ะ เราชอบเพลงของคุณจรัลมาก ติดใจตั้งแต่ได้ฟังเพลงโฟลค์ซองคำเมืองชุดแรก ถึงจะฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่งก็ยังรู้สึกว่าเพราะได้ใจ พลอยทำให้ชอบเสียงหวานจับใจของคุณสุนทรีไปด้วย เสียดายที่แกจากโลกไปเร็วเกิน นี่ไม่ทันไรก็ผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว แต่ถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่ชื่อและผลงานของคุณจรัลจะอยู่ในความทรงจำของเรา และคนไทยทั้งประเทศไปนานเท่านานค่ะ เคยอัพบล็อกคุณจรัลไว้ อยากอ่านก็คลิกเลย เพชรล้านนา ภาพจากเวบ jaranmanopetch.com รางวัลแด่คนช่างฝัน จรัลในดวงใจ ถ้า จรัล มโนเพ็ชร ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะมีอายุ ๖๐ ปี สำหรับผมถือว่าชีวิตเพิ่งเริ่มต้นอย่างแท้จริง ผมเชื่อว่าจะมีบทเพลงดี-ดีออกมาอีกมากมาย เพราะจรัลเป็นคนมีไฟและพรพิเศษ จรัล มโนเพ็ชร ไม่ใช่นักร้องนักแต่งเพลงธรรมดา เขาเป็นเอกศิลปินเลยทีเดียวเชียวหละ ยิ่งตอนช่วงหลังที่เขาไปเข้าคู่กับอาจารย์ดนู ฮันตระกูล วงไหมไทย บทเพลงของจรัล ยิ่งใหญ่ งามสง่าและกว้างขวางขึ้นในโลกดนตรี พิบูลศักดิ์ ละครพล นักเขียน นักกวี ผู้มีดนตรีและสีสันในหัวใจ เอ่ยถึงนักร้องในดวงใจของเขา อ้ายปอนวาดรูปที่ออบหลวง เสียดาย เขาจากไปก่อนวัยอันควร ครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบเจอกับคุณจรัล ก็คืองานคอนเสิร์ตอำลาร้าน ไม้กลางกรุง ที่ลำปาง (ถ้าผมจำไม่ผิดประมาณปี ๔๓) คุณ มานิต อัชวงศ์ เชิญผมไปร่วมร้องเพลงและอ่านบทกวี ร่วมกับเพื่อนพ้องชิดเชื้อทางเชียงใหม่อีกหลายท่าน ครั้งนั้นแหละ หลังงานบนเวทีจบ แขกกลับกันหมดแล้ว เราก็ยังนั่งสังสรรค์กันต่อ เหมือนเป็นสัญญาณว่าจะไม่ได้พบกันอีก เขาออกอารมณ์เล่นกีตาร์เพลงโฟล์คยุคก่อนเก่าที่เขาชอบ รวมทั้งที่ผมชอบและออกปากขอ เพลงแล้วเพลงเล่า จนเขาบ่นว่า เจ็บนิ้วไปหมด แล้วให้พวกเราเล่นสลับบ้าง....ชื่อภาพ "แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่" เป็นคืนหนึ่งที่ผมจดจำได้ไม่ลืม จรัลเขาเป็นนักกีตาร์ผู้สามารถ มีรากฐานมั่นคงจากบทเพลงโฟล์ค-คันทรีดี-ดี ยุคซิกตี้ ที่บุปผาแห่งบทกวีเบ่งบานงดงามในบทเพลง จากชีวิตปัจเจกแผ่กว้างไปจนถึงต่อต้านสงคราม เหล่านี้ถือเป็นต้นทุนทางดนตรีที่มีส่วนเสริมสร้างให้บทเพลงของจรัลแข็งแรง โดยเฉพาะเนื้อหาที่สะท้อนสังคมอันกลมกล่อมในท่วงทำนองอันอ่อนหวาน กระทั่งการผสมสื่อทำนองพื้นบ้านพื้นเมือง กับวิธีการเล่นกีตาร์แบบตะวันตก จรัลเขาทำได้เนียนและงาม เสียงและวิธีร้องคำเมืองของเขาก็โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ เขาไม่ใช่แค่นักลอกเลียนแบบ เป็นช่างพื้น ๆ แต่เขาสร้างสรรค์ขึ้นใหม่ด้วย นี่แหละที่เรียกว่าศิลปิน ชื่อภาพ "จะปลอบดวงใจ คุณเคยให้สัมภาษณ์ว่าจรัลเป็นคีตกวี ครับ เป็นคำที่เหมาะสมมาก คุณลองไปอ่านเนื้อเพลง 'ซื้อฝัน' ดูสิครับ ระดับคีตกวีเท่านั้นที่ทำได้ เขียนได้อย่างไรกัน แค่ชื่อก็โดนแล้ว 'ซื้อฝัน' (ร้องให้ผู้สัมภาษณ์ฟัง) "ซื้อวันที่มีฝนกลางแสงดวงตะวันพรำ กับมีเมฆบางพร่างพรายฟ้าฉ่ำให้ฉัน แล้วจะออกไปหารุ้งกินน้ำมาให้เธอ ที่มีเจ็ดสีสวยงาม โค้งตามฟ้าไกลโพ้นตา ซื้อลมพัดผ่านทุ่งธารขอบสิงขร ที่โชยพลิ้วอ่อนผ่อนคลายร้อนในอกฉัน แล้วจะออกไปหาซื้อน้ำค้างมาให้เธอ จากปลายดอกบัวกลีบบาง แรกบานเช้าวันนี้เอง'... ชื่อภาพ "ลมเหนือ" เนื้อสวยจริงๆ ช่วยร้องต่อได้ไหมคะ ใช่...เนื้อเพลงสวยงามมาก แต่เสียงผมนี่แหละจะทำให้เพลงเขาเสีย (หัวเราะ) อยากให้สังเกตท่อนนี้ น้ำค้างไม่ใช่น้ำค้างธรรมดา แต่ต้องเป็นน้ำค้างที่ค้างบนดอกบัวกลีบบาง ที่ต้องบานเมื่อตอนเช้าวันนี้ด้วย ดูสิ ละเอียดอ่อนแค่ไหน ข้ามท่อนฮุคก่อนนะ ฟังท่อนท้าย... (สูดลมหายใจยาวก่อนร้อง) 'ซื้อคืนฟ้าพราวแสงดาวแสนงามจับดวงตา ถักทอให้เป็นเช่นรองเท้ามาให้ฉัน แล้วจะใส่ไปหาโลกในนิทราของเธอ แต่งเติมความฝันแสนดี ให้มีสองเรานิรันดร์' ชื่อภาพ " ทุ่งธารขอบสิงขร" คุณฟังอุปมาอุปไมยที่ใช้สิ เอาดวงดาวบนฟ้ามาถักทอให้เป็นรองเท้า และใส่ไปในโลกแห่งนิทราของเธอ แต่งเติมความฝันแสนดี จะไม่ให้ยกเขาขึ้นหิ้งไว้ในฐานะกวีได้อย่างไร เพลงนี้คือเพลงรัก แต่ไม่ได้บอกสักคำว่า ฉันรักเธอ เธอรักฉัน มันเป็นความรักที่ลึกซึ้งกว้างไกล หลายชั้นหลายเชิงกว่านั้น คุณฟังท่อนฮุคสิ ท่อนฮุคที่แปลกด้วย จรัลเขาร้องแค่ครั้งเดียวนะท่อนนี้ เหมือนตั้งใจซ่อนนัยไว้ให้คนตีความว่า จริงแล้วเขาต้องการสื่อสารอะไร ฉันมีแต่ความรัก มีแต่ความฝัน พอจะแบ่งปันคนทุกคน ถ้าเธอจะมีรักเธอจะมีฝัน เธอจะปันให้ใครหรือเปล่า เพลงนี้แต่งประกอบภาพยนตร์เรื่อง 'เขาชื่อกานต์' บทประพันธ์ของคุณสุวรรณี สุคนธา นักเขียนในดวงใจของผมอีกท่าน ผมฟังตอนนั้นเลยซึ้งมาก แต่ก็ยังไม่ยกชั้นให้จรัลเป็นคีตกวี จนกระทั่งมาร่วมกับ 'ไหมไทย' ของอาจารย์ดนู เอามาเรียบเรียงใหม่ใส่ออร์เคสตราเข้าไปนี่แหละ โอ้โหคุณเอ๋ย สุดคลาสสิก... อาจารย์ดนูเขาก็คีตกวีอยู่แล้ว คุณลองไปฟังเพลง "ฉันจะฝันถึงเธอ" ของเขาดู เพราะใจจะขาด ชื่อภาพ "ฝนกลางตะวันพรำ" เพลงนี้เป็นเพลงโปรดเลยใช่ไหมคะ ครับ เป็นเพลงประจำตัวเวลาวาดภาพ จริงแล้วชอบแทบทุกเพลง ชุดศิลปินป่าและชุดที่ทำให้โรงเรียนเก่า เพลงดี-ดีเพียบเลย ให้ฉันฝันต่อ ลมเหนือ หัดบิน เป็นที่น่าสังเกตว่า จรัลเขาเด่นตรงอารมณ์ขันแบบคนเมือง เช่นเพลง คนสึ่งตึง หรือ จักรยานคนจน ผักกาดจอ ของกิ๋นบ้านเฮา แต่จริง ๆ แล้ว เขาเป็นคนเปลี่ยวเหงาเศร้าลึกมาก...ไม่รู้สิ นี่เป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมนะ แม้แต่เพลงที่ให้กำลังใจปลอบโยนคนอื่น อย่างเพลง ให้ฉันฝันต่อ หรือ รางวัลแด่คนช่างฝัน คุณไปลองฟังซ้ำ ๆ สิ มันมีสำเนียงเศร้าอันลึกเร้น...บอกไม่ถูก (นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่) เพลงที่ทำให้น้ำตาไหลได้เกือบทุกครั้งถ้าฟังในบิรบทที่เอื้อก็คือเพลง อุ๊ยคำ และเพลง ตากับหลาน เป็นบัลลาดที่ให้ภาพสะเทือนอารมณ์ยิ่งนัก ชื่อภาพ "สายรุ้งที่เธอรอ" พูดเรื่องเศร้า ผมก็นึกขึ้นได้ถึงบรรยากาศในคืนสุดท้ายที่เจอกัน คืนนั้นจรัลไม่ยอมร้องเพลงเลย บนเวทีเขาดูมีแววเงียบเหงาเศร้าสร้อย ทั้งแววตาและท่าที เขาบอกวันนี้มีกวี เขาก็ขออ่านบทกวีแทนการร้องเพลง แล้วเขาก็อ่านบทกวียาวทีเดียว เป็นบทกวีแสนเศร้า...ทำเอาคนฟังซึมไปตาม ๆ กัน อ้อ ผมได้สเก็ตช์ภาพจรัลไว้ด้วยหลายภาพ ประหลาดจริง ๆ ที่ผมเกิดนึกอยากจะวาดภาพเขาขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่ใบหน้าจรัลนี้ผมไม่กล้าวาดหรอก เขามีบุคลิกที่วาดยากมาก ผมวาดไว้ในสมุดจดและก็อยากจะเกลียดตัวเองสิบชาติที่ทำสมุดจดที่มีภาพวาดสำคัญนั้นหายไป...ใครจะคิดว่านั่นจะเป็นภาพวาดสุดท้ายของจรัล มโนเพ็ชร เพราะหลังจากนั้นไม่นาน ผมกับ เรืองกิตติ์ กาญจนนันท์ และน้อง ๆ ใบไม้ป่าก็ขับรถพากันไปงานศพของเขา ชื่อภาพ "ซื้อฝัน" ๓๕ ปี โฟล์คซองคำเมือง โครงการจรัลปันน้องอ่าน งานนี้พี่จึงต้องไปวาดภาพใช่ไหม ไม่ใช่ไปวาดภาพครับ เอาภาพไปช่วยงานน้องนุ่ง คือ คุณพยัต ภูวิชัย และ คุณสุนทรี เวชานนท์ เขาเป็นคนคิดโครงการนี้ ผมก็เห็นดีด้วย ไอ้เรื่องหาหนังสือเข้าห้องสมุดนี้ ก็อยู่ในอุดมคติของผม ยึดถือปฏิบัติสมัยทำหนังสือ สู่ฝัน คุณสังเกตชื่อสำนักพิมพ์สิ แรงบันดาลใจมันก็ไม่ไกลจากเพลง ซื้อฝัน ไล่เรียงไปไกลมันก็ไม่พ้นผ่านพบและผูกพันกันอยู่ ทางนี้เขาก็รู้ว่าเราชอบจรัล ก็ชวนว่าเอาภาพมาแสดงดีไหม ยิ่งได้รูปที่เกี่ยวพันกับคุณจรัลด้วยยิ่งดี แต่ระยะเวลาเตรียมงานมันกระชั้นไปนิด ถ้าวาดไม่ดีจะเสียงานเขา ก็เอาเท่าที่เราถนัดและพอทำได้ วาดใหม่รู้สึกจะสี่รูป นอกนั้นก็เป็นงานรักที่สะสมไว้ ก็จากคอลัมน์ 'ผ่านตามาตรึงใจ' นี่แหละ ทั้งหมด ๑๕ รูป พอเหมาะกับพื้นที่ เป็นรูปขนาด ๓๗x๔๖ เซนติเมตร ขนง่าย ใส่กรอบสะดวก และขายไม่แพง เพื่อหาเงินเข้ามูลนิธิจรัล ซื้อหนังสือเข้าห้องสมุดจรัลปันน้องอ่านได้เยอะ ๆ ที่มาให้สัมภาษณ์นี้พูดตรง ๆ ก็เพื่อจะช่วยประชาสัมพันธ์งานนี้ เผื่อจะมีแฟน ๆ หนังสือของผมสักสิบห้าคนที่ใจดีและมีสตางค์ (หัวเราะ) อยากช่วยการกุศล ก็ไปอุดหนุนกันคนละรูป เท่านั้นแหละ ผมก็จะได้โล่งใจว่าในฐานะนักวาดรูป ผมก็ไม่ทำให้ทางเจ้าภาพเขาเสียค่าใส่กรอบเปล่า และที่สำคัญแฟนหนังสือกับผมก็ได้ทำบุญกุศลร่วมกัน...แต่งเติมความฝันแสนดี ร่วมกับคีตกวีช่างฝันผู้ลาลับ ภาพจากเวบ praphansarn.com หมายเหตุ รายละเอียดงานแสดงนิทรรศการจรัลในดวงใจ ๒๑ -๓๐ กันยายน ๕๔ ณ ร้านเฮือนสุนทรี วังสิงห์คำ เชียงใหม่ งานดินเนอร์คอนเสิร์ตจรัลในดวงใจ ๒๑ ก.ย. นี้ ที่ร้านเฮือนสุนทรี ๑๘.๐๐-๒๔.๐๐ น. โทร.๐๘ ๓๘๖๐ ๘๑๙๖ ๑-๑๔ ตุลาคม ๕๔ ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล พลาซา เชียงใหม่ แอร์พอร์ต ๑๕-๓๐ ตุลาคม ๕๔ ร้านหนังสือสุริวงศ์บุ๊คเซ็นเตอร์ เชียงใหม่ ภาพและข้อมูลจาก นสพ.กรุงเทพธุรกิจ ๑๘ กันยายน ๒๕๕๔FB กรุงเทพแกลลอรี่ บีจีจากคุณเนยสีฟ้า ไลน์จากคุณญามี่ Free TextEditor
Create Date : 24 ตุลาคม 2554
Last Update : 16 มีนาคม 2556 18:57:10 น.
99 comments
Counter : 7737 Pageviews.
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:19:51:29 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:21:04:56 น.
โดย: Tukta21 วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:21:11:41 น.
โดย: เกศสุริยง วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:22:01:45 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 24 กันยายน 2554 เวลา:23:50:57 น.
โดย: Suessapple วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:1:21:29 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:1:47:27 น.
โดย: aodblo22 วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:5:20:57 น.
โดย: nLatte วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:8:50:52 น.
โดย: jamaica วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:9:29:06 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:10:48:27 น.
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:16:22:43 น.
โดย: ถปรร วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:18:36:38 น.
โดย: กวางตุ้งหวาน IP: 203.144.144.162 วันที่: 25 กันยายน 2554 เวลา:19:55:29 น.
โดย: JewNid วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:8:45:33 น.
โดย: เกศสุริยง วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:21:17:03 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:23:58:55 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:8:45:49 น.
โดย: sawkitty วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:18:31:56 น.
โดย: mastana วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:21:37:21 น.
โดย: panwat วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:7:17:08 น.
โดย: buraneemeo วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:8:58:34 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:10:26:04 น.
โดย: haiku วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:19:15:09 น.
โดย: cengorn วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:20:27:59 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:20:46:48 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:21:44:26 น.
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:23:15:37 น.
โดย: ถปรร วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:7:06:23 น.
โดย: เกศสุริยง วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:9:49:08 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:12:16:37 น.
โดย: Lika ka วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:13:24:03 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:13:56:19 น.
โดย: Dingtech วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:13:59:34 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:15:58:23 น.
โดย: nootikky วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:17:22:30 น.
โดย: fonrin วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:19:12:04 น.
โดย: ปรียนิตย์ วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:20:28:25 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:21:54:25 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:3:41:55 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:3:43:09 น.
โดย: panwat วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:7:50:26 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:8:54:46 น.
โดย: sawkitty วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:16:49:18 น.
โดย: JewNid วันที่: 30 กันยายน 2554 เวลา:23:08:48 น.
โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:0:26:29 น.
โดย: cengorn วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:18:53:27 น.
โดย: เกศสุริยง วันที่: 1 ตุลาคม 2554 เวลา:18:57:32 น.
โดย: mastana วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:1:07:14 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:5:26:47 น.
โดย: haiku วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:8:07:38 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:10:42:58 น.
โดย: ถปรร วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:16:30:13 น.
โดย: sawkitty วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:16:31:28 น.
โดย: เกศสุริยง วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:20:49:17 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:21:04:55 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:23:29:46 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:5:24:13 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:9:06:14 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:9:54:35 น.
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:10:00:19 น.
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:13:09:50 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:5:30:15 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:11:03:30 น.
โดย: haiku วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:15:00:10 น.
โดย: ปอน ปอน IP: 122.155.36.82 วันที่: 10 ตุลาคม 2554 เวลา:14:00:31 น.
โดย: haiku วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา:20:42:47 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา:22:22:07 น.
โดย: ปอน ปอน IP: 122.155.36.53 วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:13:13:55 น.
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:16:55:28 น.
โดย: haiku วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:23:14:28 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 ตุลาคม 2554 เวลา:21:39:57 น.
โดย: haiku วันที่: 24 ตุลาคม 2554 เวลา:21:50:08 น.
ดีนะทีีคุณไฮกุอัพบล๊อกแล้ว อิอิ
ืฉัตรอ่านแลวก้อสับสนในส่วนหยักๆ ของสมอง
มองภาพไปมากลับไปคิดว่าเป็นของจีนไปซะอีก
พอคิดได้ดังนี้ก้อลงมือพิมยิกๆ เป็นของจีนไปเลยค่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ
บทกวีของคุณไฮกุ คงเลื่อนหายไปในหน้าหลังๆ แล้วค่ะ เพราะว่าคอมเม้นโพสของเพื่อนๆ คงไล่ๆๆ ลงไปในแต่ละวันอ่าค่ะ
คุณไฮกุไม่ได้เป็นเพื่อนเฟชบุคของฉัตร คงมองไม่เห็นหน้าเฟชของฉัตรกระมังคะ อิอิ
ถ้ามีเฟช รบกวนแจ้งให้ทราบด้วยนะคะ จะรีบแอดคุณไฮกุในบัดนาวค่ะ
คิดถึงมากๆ
เพลงของคุณจรัล เพราะอยู่ในใจเสมอ โดยเฉพาะ รางวัลแด่คนช่างฝัน และ มิดะ ค่ะ ^ ^