BlogGang.com : : The Kop Civil :

ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 375 : การเดินทางใกล้แต่ไกลเหลือเกิน

ตะพาบรอบนี้โจทย์เป็นของคุณก๋า กะว่าก๋า โจทย์ยากอีกแล้วครับ การเดินทางที่ใกล้แต่ไกลเหลือเกิน ปีสองปีมานี่ผมออกเดินทางอย่างบ้าคลั่งเลยครับ ได้ไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ ที่ยังไม่เคยไป ผมประทับใจทุกที่ ทุกเส้นทางเลยครับ
เย็นวันเสาร์เมื่อสองปีที่แล้ว ผมตีแบดอยู่ที่สนามแบดในกรมฯ ระหว่างนั่งพักรอเล่นเกมส์ต่อไป มีแชท FB เด้งมาเป็นลูกพี่ลูกน้องส่งข้อความมา บอกว่าอยู่ที่บ้านมีญาติ ๆ หลายคนเลย ไอ้เราก็ใจคอไม่ดีไม่กล้าเปิดอ่าน เพื่อนเรียกลงไปตีแบดพอดี ตีเสร็จมาเปิดข้อความดูที่บ้านบอกว่าแม่เสียแล้ว
ตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูกเลย ได้แต่เก็บอารมณ์ไม่กล้าร้องไห้ กลัวเพื่อน ๆ เห็น ลงไปตีแบดอีกเกมส์นึง แพ้แบบหมดรูปเลย จนเพื่อนมาถามมีอะไรหรือเปล่า เราบอกไม่มีไร ขอตัวกลับเลย มาเช็คตั๋วเครื่องบินก็ไม่มีเที่ยวแล้ว ตั๋วรถไฟก็เต็มหมด ช่วงนั้นผมมีอบรมนักบริหารระดับกลาง (นบก.) ด้วย โชคดีมากที่เป็นอบรมออนไลน์ แต่อาจารย์จะเช็คชื่อทุกชั่วโมง ทำให้ต้องเปิดโทรศัพท์ไว้ตลอด

คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย ได้แต่นอนคิดถึงเรื่องราวตั้งแต่เด็กจนโตต้องมีแม่อยู่ในเหตุการณ์สำคัญทุกครั้ง อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา ผมได้ตั๋วเครื่องบินบ่ายวันอาทิตย์ พี่สาวมารับที่สนามบิน ระหว่างทางจากสนามบินไปวัด เป็นเส้นทางที่ผมคุ้นเคย เพราะผมใช้เดินทางตอนเข้าไปเรียนในตัวจังหวัดเป็นประจำ น้ำตามันไหลออกมาอีกละ นึกถึงภาพที่แม่ปลุกผมตั้งแต่ตีสี่ เพื่อให้ทันรถสองแถวที่จะเดินทางไปในเมืองเพื่อที่จะไปโรงเรียนให้ทันตอนเช้าวันจันทร์

ผมไปกราบศพ พูดคุยกับญาติ ๆ เรื่องพิธีการต่าง ๆ เรื่องการขอพระราชทานเพลิงศพ เรื่องลาต่าง ๆ ด้วยความรีบ ผมไม่ได้เตรียมเอกสารอะไรมาเลย ทำให้เย็นวันนั้นผมผมต้องเดินทางขึ้นกรุงเทพฯ อีกครั้ง รอบนี้ผมนั่งรถไฟ โชคดีมาก ๆ ที่ตั๋วยังเหลือ รถไฟผมก็เคยนั่งกับแม่ มันต้องมีเรื่องเล่าอีกละ 555
ช่วงนั้นผมเดินทางระหว่างสุราษฏร์ฯ - กรุงเทพฯ - สุราษฏร์ฯ วันเว้นวันเลยเพื่อทำเรื่องเอกสาร การลาต่าง ๆ ระหว่างเดินทาง ผมต้องมีแม่อยู่ในเหตุการณ์ตลอดเลย ผมนั่งร้องไห้อยู่บนรถไฟการเดินทางมันช่างแสนไกลเสียจริง ๆ