พบหมอครั้งที่ 5
11 กันยายน 2560 ช่วงระยะเวลา 2 - 3 เดือนที่ผ่านมา พยายามทำตัวดี ๆ รู้ตัวว่าการควบคุมอาหารยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ยังชอบกินของทอด ของมัน ของหวานอยู่บ้าง แต่หันมาออกกำลังกายมากขึ้น สมัครเป็นสมาชิกฟิตเนส แถมจ้างเทรนเนอร์มาช่วยดูแลวิธีการออกกำลังกายมากขึ้น อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้จักวิธีออกกำลังกายที่ถูกต้อง และไม่บาดเจ็บ ท่าบางท่าก็สามารถเอามาออกกำลังกายที่บ้านได้...แต่นั่นก็แปลว่าค่าใช้จ่ายมันไม่น้อยเลยทีเดียว ขณะที่ออกกำลังกาย พยายามชั่งน้ำหนักตลอด น้ำหนักยังคงขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่สเถียรซักที ถ้าวันไหนวิ่งหนัก ๆ กินน้อย ๆ ก็ลงฮวบเป็นกิโล แต่ถ้าวันไหนไม่ได้ออกกำลังกาย แต่กินปกติ น้ำหนักก็พุ่งขึ้นเป็นกิโลเช่นกัน จนรู้สึกท้อ...ท้อแล้ว ท้ออีก ทำไมมันไม่ลงต่อเนื่อง... จุดนี้เทรนเนอร์พยายามบอกว่า อย่าพึ่งไปห่วงกับน้ำหนัก ให้ดูที่กล้ามเนื้อ มันอาจจะเป็นน้ำหนักของกล้ามเนื้อ...จนกระทั่งก่อนวันไปหาหมอ 2 วัน ขึ้นชั่งน้ำหนักพร้อมกับวัดมวลกล้ามเนื้อและไขมัน ปรากฎว่า กล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น ไขมันก็ลดลง ทำให้รู้สึกใจชื้นขึ้นมาก คิดในใจว่ามันคุ้มค่ามาก ๆ คิดถูกแล้วที่เข้าฟิตเนส เพราะทำให้เรามีวินัยในการออกกำลังกายมากขึ้น และก็คิดไม่ผิดที่เรามีเทรนเนอร์ เพราะเขาช่วยให้เรามั่นใจในการออกกำลังกาย และเห็นพัฒนาการความแข็งแรงของตัวเราได้มากขึ้น จนกระทั่งถึงวันที่ต้องไปเจาะเลือดและพบหมอ หัวใจจะวาย เพราะผลเลือดมันออกมาดีมาก มากจนไม่น่าเชือ ค่าน้ำตาล ค่าไขมัน ค่าน้ำตาลสะสม มันลดลงมาเท่ากับคนปกติ ค่าความดันปกติ เพราะตัวเลขมันดี หมอเลยอนุญาตลดยาลดน้ำตาลลง 1 เม็ด แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว ตอนนี้คือจังหวะที่เราจะต้องควบคุมอาหาร เดือนนี้จะพยายามกินอาหารคลีนให้มากขึ้น ออกกำลังกายเท่าที่เราสะดวกและเราไหว ผลจากการพิสูจน์ด้วยตัวเองคราวนี้ ทำให้รู้ว่า "การออกกำลังกาย คือยาวิเศษจริง ๆ" พอทำได้ ตอนนี้ก็เริ่มฝันว่า น้ำหนักจะลดลง และจะใส่ชุดสวยได้มากขึ้น 😊😊😊😊😊😊 เชื่อว่ามาถูกทางแล้ว และก็จะเดินหน้าต่อไป Keep walking 29 กันยายน 2560 สิบโมงสิบห้านาที (เขียนบนดอย ขณะฝนตก) รู้สึกรักตัวเองมากขึ้นทุกวัน ๆ จัง ❤❤❤ ปล.ลืมเขียนถึงหมอครั้งที่ 4 แหะๆ
Create Date : 29 กันยายน 2560
24 comments
Last Update : 1 มีนาคม 2565 0:00:25 น.
Counter : 5822 Pageviews.
โดย: อุ้มสี 29 กันยายน 2560 18:36:10 น.
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 1 ตุลาคม 2560 19:07:41 น.
โดย: ก้นกะลา 26 พฤศจิกายน 2560 14:35:18 น.
โดย: ก้นกะลา 9 ธันวาคม 2560 21:03:02 น.
โดย: mambymam 10 ธันวาคม 2560 12:36:40 น.
โดย: wicsir 6 กุมภาพันธ์ 2561 20:16:31 น.
โดย: AppleWi 6 กุมภาพันธ์ 2561 23:02:26 น.
โดย: ลุงแมว 10 กุมภาพันธ์ 2562 19:50:32 น.
โดย: **mp5** 20 สิงหาคม 2564 10:24:40 น.
โดย: กะว่าก๋า 17 พฤศจิกายน 2564 13:32:40 น.
โดย: กะว่าก๋า 18 พฤศจิกายน 2564 6:05:15 น.
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าวเราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ" คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้ เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
สู้ๆ