ส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๖๘ ให้เพื่อนบล็อกค่ะ ร่างบล็อกนี้ไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ต้วมเตี้ยมเขียนตามสไตล์เรา กว่าจะอัพสำเร็จก็ข้ามปีเลย บรรยากาศปีใหม่ยังพออบอวลอยู่ ขอส่งความสุขปีใหม่ให้เพื่อน ๆ ด้วยผลงานภาพถ่ายงดงามประกอบคำประพันธ์ร้อยแก้วและร้อยกรองอันไพเราะของ คุณบี เจ้าของเพจ เจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้ (แพรกทอง) คุณบีเป็นกวี นักเขียน นักแปล ช่างภาพ คอลัมนิสต์ มีผลงานเขียนมากมายหลายแนว ตามอ่านเพจของคุณบีมานาน ได้แต่กดไลค์กดแชร์ ไม่ค่อยได้เข้าไปเม้นท์เท่าไหร่ ตัวหนังสือของคุณบีทำให้อารมณ์ดี มีสุนทรียรส ถึงจะเขียนเรื่องหนัก ๆ อย่างเรื่องการเมืองก็มักสอดแทรกอารมณ์ขันไว้เสมอ ประทับใจมากที่คุณบีรักชาติและเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ และที่ชอบที่สุดคือ ภาพถ่ายงดงามประกอบบทร้อยแก้วและร้อยกรองเพราะ ๆ ทั้งอารมณ์ของภาพและการเรียงร้อยถ้อยคำคล้ายงานของคุณแป๋วมาก อ่านแล้วช่วยให้คลายความคิดถึงคุณแป๋วได้ หลังจากอัพบล็อกไว้อาลัยคุณแป๋วแล้วก็อยากเขียนบล็อกนี้ เข้าไปแฮ้บภาพและข้อมูลในเพจคุณบีหลายรอบ นำมาลงบล็อกเป็นบางส่วน ถ้าเพื่อน ๆ อยากอ่านเพิ่มเติมก็คลิกลิงค์เพจคุณบีได้เลยค่ะ ต้องขอบคุณคุณบีมากนะคะที่อนุญาตให้นำภาพและคำประพันธ์มาอัพบล็อก บล็อกอำลาอาลัยคุณแป๋วที่อัพไว้ ด้วยรักและอาลัย...คุณแป๋ว SevenDaffodils รัชกาลที่ ๙ เจ็ดสิบปีที่พระองค์ทรงเหนื่อยยาก ตรำตรากฝากรอยเท้าทุกก้าวหน พระทรงธรรมกรำเหงื่อเพื่อผู้คน ให้เกิดผลเกษตรทั่วเขตแคว้น . ถั่วแดงต้มน้ำตาลหวานสนิท ผลผลิตโครงการหลวงลุล่วงแผน ในหลวงห่วงชาวเขาเอาทดแทน ทุกดอยแดนปลูกแทนฝิ่นจนสิ้นไป . พ่อหลวงห่วงใยในทุกข์ราษฎร์ กลับด่ากราดสาดโคลนโยนบาปใส่ กล่าวหาว่าหลอกลวงก้าวล่วงใคร นี่มิใช่การเบิกเนตร-น่าเวทนา . “เย็นศิระเพราะพระบริบาล” ทุกห้วงกาลบันดาลสุขทุกคุณค่า สี่พันโครงการหลวงมิลวงตา จึงศรัทธามหากษัตริย์ชาติร่มเย็น . หาใช่ฝุ่นใต้ตีนใครให้ตำหนิ อคติมิบังใจเพราะได้เห็น รักนิยามความดีที่ทรงเป็น ไม่ว่างเว้นเจนตาว่าทรงงาน . นี่คือข้อเท็จจริงอันยิ่งใหญ่ มองรูปใครบางคนบนฝาบ้าน ไม่เคยอายใครหมายทักว่าดักดาน ขอก้มกรานทั้งศีรษะและมโน ๖ พ.ค. ๒๕๖๗ น้ำพระทัยสู่ไพร่ฟ้า...... ดุจฝน หยดหลั่งดั่งหยาดชล.....ก่อเกื้อ เกริกเกียรติทั่วสากล..... แคว้นถิ่น ฉายฉ่ำนำรักเอื้อ ..........ถั่งท้น ไผทสยาม . เนื่องในโอกาสวันพระราชสมภพ สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพพระรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี . ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า เจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้ ๒ เมษายน ๒๕๖๗ ไม่ใช่ฝุ่นใต้ตีนใครให้ตำหนิ อคติมิบังใจเพราะได้เห็น รักนิยามความดีที่ทรงเป็น ไม่ว่างเว้นเจนตาว่าทรงงาน . สภาวะขณะนี้พลีอุทิศ มอบชีวิตให้พระองค์ทรงก้าวผ่าน ไม่เคยอายใครหมายทักว่าดักดาน ขอกราบกรานทั้งศีรษะและมโน ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗ ใครที่ดูคลิปตอนที่รัฐบาลจีนทูลเกล้าถวาย รัฐมิตราภรณ์แก่กรมสมเด็จพระเทพเมื่อ ปี ๒๐๑๙ จะเห็นว่าทรงอ่อนน้อมถ่อมพระองค์อย่างยิ่ง โดยมิได้ถือพระองค์ว่าทรงศักดิ์เป็นราชนิกูล นี่คือพระจริยวัตรอันงามที่เรารับรู้เสมอ . ใครหยามหมิ่นลบหลู่กรมสมเด็จพระเทพฯ ถือว่าใจร้ายมาก . หากไม่พึงใจบรรดาศักดิ์พระองค์ จนอยากทำลายให้ตกต่ำ สมมุติให้ลองถอดพระยศออกจะพบว่า พวกคุณกำลังทำร้าย ผู้หญิงวัยป้าวัยยายคนหนึ่ง ที่ทำงานหนักทั้งชีวิตเพื่อผู้อื่น โดยไม่เคยปริปากตอบโต้ใคร . ผู้คนมากมายจึงรักผู้หญิงคนนี้ เพราะทำเพื่อส่วนรวม..เพื่อสังคมทั้งชีวิต ไม่ได้รักความเป็นเจ้าหญิงแต่อย่างใด . สิ่งที่พวกคุณกำลังทำ คือการด้อยคุณค่าความเป็นคนของตนเอง ป่วนขบวนเสด็จปั้นเรื่องเท็จไม่จบสิ้น ป่วนขบวนเสด็จไม่เสร็จสิ้น กระดกลิ้นด่ากราดสาดมุสา จงใจใช้ไฟสุม-กลุ่มหยาบช้า ดึงสถาบันต่ำเพื่อทำลาย . แผนเดิมหวังเติมราดสาดน้ำมัน ปลุกปั่นขั้นโค่นล้มบ่มขยาย หวังให้คลิปตอแหลแพร่กระจาย เพื่อจูงควายให้หลงเชื่อเป็นเหยื่อตน . ไม่ลืมตามองโลก-ไม่ปกติ ทรงดำริวิถีผ่านทุกย่านถนน วิ่งขนานกับรถราประชาชน ไม่ปิดเส้นทางจนคนต้องรอ . ใส่สีตีไข่ให้ร้ายพระองค์ ด้วยจงเกลียดจงชังทั้งเสียดส่อ แหกปากสำรากคำทำบ้าบอ เพื่อจะก่อกระแสและโจมตี . ขอถวายกำลังใจให้พระเทพ แม้ปลายเล็บอย่าระคายให้เสื่อมศรี พ้นจากผองคำใดที่ไม่ดี ทุกธุลีมิแผ้วพานผ่านพระวรกาย . “เจริญขวัญ” คอลัมน์ ในนามประชาชนคนหนึ่ง ๘ กพ.๖๗ แนวหน้าออนไลน์ คือหนึ่งวันธรรมดา-กุมภาพันธ์ ผ่านความฝันความจริงสิ่งทั้งหลาย ดีงามความจริงลวงบ่วงอุบาย ยังไม่ถึงซึ่งสุดท้ายการว่ายวน . คือวาระตระหนักหลักชีวิต เคยถูกผิดติดกรังบนทางหน เผชิญโลกโชคชะตา-สามัญชน ขอบพระคุณทุกคนที่อวยพร ๔ ก.พ. ๒๕๖๗ ยามอรุณครุ่นคำนึงถึงชีวิต ผ่านถูกผิดติดค้างกลางมรสุม ดีกลายร้ายกลับจนอับมุม ห่อหุ้มหัวใจในม่านเทา . เหลือเวลาอีกไม่นานในกาลจักร จึงตระหนักหลักธรรมคำสอนเก่า รำพึงผ่านกาลเวลาขณะเช้า สนทนากับเงาเพื่อเข้าใจ ๗ ก.พ. ๒๕๖๗ ข้าพเจ้าถามเงาเช้าวันหนึ่ง ครุ่นคำนึงถึงนิยามความมีอยู่ เปล่าเปลืองต่อเรื่องใดใคร่หยั่งรู้ เปลี่ยนฤดูสู่ศกใหม่ได้ทวนทบ . สับสนจึงบ่นพร่ำอยู่ซ้ำซาก เหนื่อยการลากชักใยไม่รู้จบ ชั่วขณะแห่งสสารอันพานพบ ก็กลายศพซบเถ้าเคล้าจักรวาล . แล้วหัวเราะ... ต่อโชคเคราะห์กระเทาะถ้วนทุกมวลด้าน อวดโอ่ความโง่เขลาอยู่เนานาน ชีวิตย่อมหอมหวานผ่านการคั้น . สุขเศร้ากับเงาตนอยู่บนโลก เต้นรำท่ามกาลโยคอันผกผัน กับวิถีที่เพียงพอวันต่อวัน ราบเรียบเงียบงันเช่นนั้นเอง ๒๑ ก.พ. ๒๕๖๗ ไม่คิดโก่งคอขันประชันแข่ง ทุกแพร่งแห่งอัตตามายึดมั่น เพียงขานรับกับกาลวันต่อวัน เลิกดึงดันประจันสู้กับผู้ใด . ฤดูกาลผ่านเปลี่ยนให้เรียนรู้ ทุกอณูบอกบ่งอสงไขย ปรัชญาการงอกของดอกไม้ บอกใบ้ให้ครุ่นคิดชีวิตนี้ ๓๐ มี.ค. ๒๕๖๗ แดฟโฟดิลคือดอกไม้สัญลักษณ์ แห่งฤดูใบไม้ผลิอย่างเป็นทางการ แต่ดอกแดนดิไลอ้อนส์ คือแขกที่ไม่ได้รับเชิญ มีคนบอกว่าเราเอาใบมาแกงเผ็ดได้ ยังไม่เคยลอง.. ใครเคยเอามาแกงช่วยบอกหน่อย ว่าใช้ใบส่วนไหนแกงคะ นี่ขึ้นเต็มสวนเลย . ดอกแดนดิไลออนส์สีเหลืองสด ในอเมริกามองเป็นวัชพืช แต่เวลาบานเต็มทุ่งงามสว่างไสว . ในนิยามความไร้ค่ามีคุณค่าซุกซ่อน พอดอกแก่กลายเป็นปุยขาว เด็ก ๆเอามาเสี่ยงทายกันสนุกสนาน เบิกบานใจในครอบครัว เสียงหัวเราะสดใสของเด็ก ๆ คือคุณค่าของดอกหญ้าที่หลายคนมองข้าม #โลกในสวนทางตีน ๑๗ เม.ย. ๒๕๖๗ ตะวันฉาย.. สลักลายในความอ่อนเยาว์ ฉ่ำฝันของมวลไม้ มลายความเศร้าทั้งมวล เฉกเช่นความทรงจำเลือนจาง ของความรักครั้งเก่า . สายรุ้งระบัดระบาย แล้วค้อมกายลงดื่มน้ำ แต่กลับหลงลืม สีสันพรรณรายไว้ในท้องทุ่ง . ดั่งมณีหยด.. ละลานหยาดเพชรร่วง เมื่อใบไม้ผลิมาเยือน พรมรอยจูบไปทั่วผืนดิน เราเริงระบำในหัวใจ ด้วยท่วงทำนองแห่งนกลาร์ค ๑๙ เม.ย. ๒๕๖๗ พิศสวนหลังบ้านผ่านกาลจักร เสลาสลักถักทอต่อเช้าชื่น เกิดดับลับหายในชั่วคืน พลิกตื่นฟื้นใหม่ใต้ตะวัน ๑๗ พ.ค. ๒๕๖๗ ดูเถอะ, จักรวาลยังสั่นไหว เมื่อดอกไม้จุมพิตในสายลมอุ่น กรอบหน้าต่างบานเก่าเราเคยคุ้น โลกละมุนเคลื่อนไหวผ่านนัยน์ตา . แว่วหวานบรรเลงแห่งเพลงลม... เพาะบ่มสมมาดปรารถนา สะท้อนความแปรผันวันเวลา มีพรากและจากลา ณ ชีวิต ๑๓ พ.ค. ๒๕๖๗ ช่องว่างถ่างขยายโลกใหม่-เก่า กระเทาะเผาร้าวแตกจนแยกส่วน โต้แย้งแห่งวาทะทั้งกระบวน ปั่นป่วนล้วนแต่แผ่ความชัง . แผ่นดินถิ่นฐานรานถึงราก สองฟากลากด่าอึงถึงคลุ้มคลั่ง ลืมน้ำมิตรคิดแค้นแสนเกรอะกรัง กั้นฝั่งสร้างรั้วแล้วยั่วยุ ๒๓ พ.ค. ๒๕๖๗ เชื่อฉันเถอะว่า ความตายนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม แค่ชั่วช้างกระดิกหู ชั่วงูแลบลิ้น เพียงกระพริบตา. เพียงห้วงหายใจ . คนที่เรารู้จักสนิทสนม บุคคลอันเป็นที่รัก เพื่อนพ้องน้องพี่ คืนลมหายใจสู่ธรรมชาติ โดยไม่ทันกล่าวคำอำลา หรือแม้แต่เราเอง.. เพียงวูบลมไหว..ขันธ์ทั้งหลายสลายสิ้น โลกใบนี้คือสะพานให้เดินข้ามเท่านั้นเอง ๒๓ มิ.ย. ๒๕๖๗ ข้าพเจ้าถามเงาเช้าวันหนึ่ง ครุ่นคำนึงถึงนิยามความมีอยู่ เปล่าเปลืองต่อเรื่องใดใคร่หยั่งรู้ เปลี่ยนฤดูสู่ศกใหม่ได้ทวนทบ . สับสนจึงบ่นพร่ำอยู่ซ้ำซาก เหนื่อยการลากชักใยไม่รู้จบ ชั่วขณะแห่งสสารอันพานพบ ก็กลายศพซบเถ้าเคล้าจักรวาล . แล้วหัวเราะ... ต่อโชคเคราะห์กระเทาะถ้วนทุกมวลด้าน อวดโอ่ความโง่เขลาอยู่เนานาน ชีวิตย่อมหอมหวานผ่านการคั้น . สุขเศร้ากับเงาตนอยู่บนโลก เต้นรำท่ามกาลโยคอันผกผัน กับวิถีที่เพียงพอวันต่อวัน ราบเรียบเงียบงันเช่นนั้นเอง ๒๗ มิ.ย. ๒๕๖๗ บทนี้คุณบีเขียนกลอนไว้อาลัย คุณ Pat Hemasuk นักวิชาการอิสระ และอินฟลูฯ ชื่อดังในเฟซบุค ขอให้นกแสงจันทร์นั้นนำทาง . หม่นพลบลบแสงแห่งชีวิต แตะนิดสลายกลายเป็นฝุ่น คงภาพเก่าเงาฉายละไมละมุน กาลโยควกหมุนก็สูญลับ . ยึดโยงโมงยามความทรงจำ เคยถ้อยคำนำชื่นไม่คืนกลับ- สู่ดินสิ้นขันธ์รูปวูบไหววับ ยังสดับจับต้องได้ในใจเรา . แผ่วสะอื้นกลืนกล้ำแทนคำลา มุกน้ำตาทาละอองของความเศร้า นกปีกวิ่นสิ้นใจในแสงเช้า โอบอุ้มเอาร่างนี้ไปที่ใด . โค้งคุ้งแห่งรุ้งสายคงหมายข้าม แห่งชั่วยามความรักถักทอให้ รอยต่อปรโลกท่ามโศกใคร สู่หม่นหมองของหัวใจในมนุษย์ . ดื่มเศร้าต่อหน้าชะตาโชค ร้อยโศลกร่ายโศกรินความสิ้นสุด เพียงก้าวย่างทางเกิดดับสัประยุทธ์ ระหว่างจุดเริ่มต้นและพ้นลับ . ไม่ว่าจะที่นี่หรือที่ไหน ขอส่งใจไปกราบไหว้ให้สดับ นกแสงจันทร์นั้นนำทางพร่างระยับ โปรดใหลหลับให้สบายในห้วงกาล . "เจริญขวัญ" . กราบลาพี่ข้ามทวีปนะคะ ๒๓ มิ.ย. ๒๕๖๗ พระบรมฉายาลักษณ์ พระฉายาลักษณ์ ภาพ บทกวีและบทความจาก เพจเจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้  (แพรกทอง) เจริญขวัญ แพรกทอง เกิดเมื่อ ๔ กุมภาพันธุ์ ๒๕๑๑ จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้นจากโรงเรียนสาธิต มศว. ปทุมวัน จบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา พญาไท ระดับปริญญาตรีศิลปศาสตร์จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และปริญญาโทด้านสิ่งแวดล้อมจากมหาวิทยาลัยมหิดล เคยทำงานด้านสื่อวารสารหลายแห่ง เช่น กองบรรณาธิการสำนักพิมพ์วัฒนาพานิช นิตยสาร Decade นิตยสาร THE EARTH 2000 และแปลน พริ้นติ้ง จำกัด นอกจากนั้นยังเคยคอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์วัฎจักรรายวัน นิตยสาร เมดิคัล ไทม์ นิตยสาร Bangkok Today และนิตยสาร Studio มีผลงานทั้งเรื่องแปล บทกวี และสารคดี เช่น วรรณกรรมเยาวชนแปล “อาถรรพ์รัสปูติน” (๒๕๓๓) และ “ตะลุยแดนมังกร” (๒๕๓๓) รวมบทความ “ตำนานนักเดินทาง” เขียนร่วมกับ นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว และกองบรรณาธิการ THE EARTH 2000 (๒๕๓๘) รวมบทความเชิงปรัชญา “ดอกไม้ในความคิด” (๒๕๔๔ ได้รับรางวัล 7 Book Awards สาขาสารคดีด้านปรัชญา ปี ๒๕๔๖) สารคดี เที่ยวท่องห้องสมุด (๒๕๔๗) ปัจจุบัน แต่งงานและพำนักอยู่ที่รัฐอินเดียน่า สหรัฐอเมริกาเป็นการกึ่งถาวร กับสามีนักเขียนชาวอเมริกัน วันนี้เราจะมารู้จักกับนักเขียนและบรรณาธิการคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตคร่ำหวอดมากับวงการวรรณกรรมอยู่พอสมควร แม้จะไม่ได้มีผลงานออกมาให้เห็นกันมากนัก แต่ประสบการณ์เกี่ยวกับงานเขียนและการทำงานหนังสือก็เรียกว่าไม่น้อยเลยทีเดียว แนะนำตัวสักนิด เป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด คุณพ่อเป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ ส่วนคุณแม่เป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ จำได้ว่า ที่บ้านมีแต่หนังสือทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ มองไปทางไหนก็มีแต่ชั้นหนังสือ ทุกคนในบ้านชอบอ่านหนังสือ คงเป็นเพราะจุดนี้ที่ทำให้รักการอ่านมาตั้งแต่เด็ก แค่อ่านหนังสือที่พ่อมีก็แทบไม่หวาดไหวแล้ว อย่างเรื่องสั้นและนิยายของคุณสุวรรณี สุคนธา เรื่องสั้นของต๊ะ ท่าอิฐ เรื่องสั้นของคุณรงค์ วงษ์สวรรค์ และรวมเรื่องสั้นยุคฟ้าเมืองไทย ฟ้าเมืองทอง ซึ่งพ่อเป็นสมาชิก ก็เลยพลอยได้อ่านมาแต่เด็ก คุณพ่อชอบสะสมวรรณกรรมทั้งไทยทั้งอังกฤษ ถ้าเป็นภาษาอังกฤษส่วนมากจะเป็นของคุณแม่ เติบโตมากับหนังสือพวกนี้แหละค่ะ อ่านหมด อ่านดะ อ่านทุกประเภท กำลังภายในของพ่อยังอ่านเลย ฤทธิ์มีดสั้น หงส์ผงาดฟ้า มังกรหยก สมัยนั้น แปลโดย ว.ณ เมืองลุง และน. นพรัตน์ อ่านแล้วติดหนึบหนับ ข้าวปลาไม่กิน แต่ที่อ่านน้อยมากคือ นิยายแบบพาฝัน ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมถึงไม่ชอบอ่าน ชอบอ่านสารคดีและเรื่องสั้นมากกว่า อาจจะเป็นเพราะที่บ้านไม่มีนิยายอย่างผู้หญิง ๆ เลย แม่ดิฉันก็ไม่ชอบอ่าน เลยไม่ได้โตมากับนิตยสารอย่างขวัญเรือนหรือสกุลไทย เลยกลายเป็นคนไม่ค่อยอ่านนิยายรักเท่าที่ควร เริ่มจับปากกาได้อย่างไร ตอนเด็ก ๆ เข้าเรียนอนุบาลที่โรงเรียนสวนเด็ก แล้วมาเข้าสาธิตปทุมวัน ที่นี่แหละค่ะ ที่มีส่วนทำให้หันเหชีวิตมาเป็นคนเขียนหนังสือ เป็นนักเขียนเพราะเพื่อนแท้ ๆ ตอนนั้นมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง ชื่อ พันธุมดี เกตะวันดี เป็นลูกสาวนักเขียนดังคือ คุณทวี เกตะวันดี หรือคุณรมย์ รติวัน เพื่อนคนนี้เขามีจุดยืนชัดเจนมาตั้งแต่ ป.๕ แล้วว่าจะเป็นนักเขียน ตอนนั้นเราเองก็ยังไม่รู้หรอกค่ะว่าอยากทำอะไร หนักไปทางหาเรื่องเล่นสนุกไปวัน ๆ ตอนนั้นครูให้ออกไปพูดหน้าห้อง เรื่องอาชีพในฝัน เลยลอกคำตอบเพื่อน เพื่อนอยากเป็นนักเขียนก็คิดว่ามันคงเท่ดี แต่ขอเป็นบรรณาธิการดีกว่า คงจะดีกว่าหากได้อ่านงานชาวบ้าน จากนั้นก็เหมือนผีบ้าเข้าสิงเลย ออกหนังสือพิมพ์เอง เอากระดาษสมุดนั่นแหละ ฉีก ทำรูปแบบเหมือนหนังสือพิมพ์เป๊ะ ๆ ซึ่งชื่อหนังสือพิมพ์เขามีไทยรัฐ หนังสือพิมพ์ทำมือของดิฉันชื่อ "ไทยมุง" สนุกกันมาก นั่งเขียนเองทำเองทั้งเล่ม วาดการ์ตูนด้วย เพื่อน ๆ ชอบกันใหญ่ หนักไปทางเรื่องไร้สาระและซุบซิบเพื่อนในห้อง แม้จะออกมาได้ไม่กี่เล่ม (เพราะคนเขียนเริ่มขี้เกียจ) แต่ก็ได้ใจค่ะ ผีน้ำหมึกเข้าสิงเลยทันที เริ่มเคลิ้ม ๆ อยากเป็นนักเขียนแล้ว ตั้งแต่ ป.๕ แต่แรกเริ่มนี่ มาจากลูกสาวนักเขียนจริง ๆ ที่ทำให้เราอยากเป็น เพราะเพื่อนคนนี้พูดจาฉะฉานและดูเท่ห์มาก ในสายตาเรา เรียนที่สาธิต มศว. ปทุมวันจนถึงมัธยมศึกษาปีที่สาม ก็ออกมาสอบเข้า รร. เตรียมอุดมศึกษา พญาไท ช่วงนี้แหละค่ะ ที่เริ่มขบถต่อสังคมอย่างแท้จริง เพราะเริ่มอ่านงานหนัก ๆ ของคุณเสนีย์ เสาวพงศ์ อย่างเรื่องปีศาจ ข้างหลังภาพของศรีบูรพา คุณอาจินต์ คุณชาติ กอบจิตติ คุณนิคม รายยวา อย่างตลิ่งสูง ซุงหนัก งานโทนเพื่อชีวิตหนัก ๆ บังเอิญพอมีโชค ไปสอบติดคณะศิลปศาสตร์ ธรรมศาสตร์ ตอนปีหนึ่ง มีประกวดบทกวี ภาพและข้อมูลจาก praphansarn.com pichate2000.wordpress.com เพจเจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้  (แพรกทอง) บีจีและไลน์จากคุณญามี่ กรอบจากคุณ ebaemi   Create Date : 10 มกราคม 2568 0 comments Last Update : 26 มกราคม 2568 22:00:40 น. Counter : 1042 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณmultiple, คุณtuk-tuk@korat, คุณThe Kop Civil, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณeternalyrs, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณ**mp5**, คุณnewyorknurse, คุณกะริโตะคุง, คุณทนายอ้วน, คุณปรศุราม, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณปัญญา Dh, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณหอมกร, คุณกะว่าก๋า, คุณร่มไม้เย็น, คุณSweet_pills, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณแมวเซาผู้น่าสงสาร, คุณpeaceplay, คุณmariabamboo, คุณโอพีย์คุณนายกุ๊งกิ๊ง, คุณEmmy Journey พากิน พาเที่ยว, คุณtanjira, คุณอุ้มสี, คุณรัชต์สารินท์, คุณสมาชิกหมายเลข 3902534, คุณดอยสะเก็ด