สวัสดีครับคุณไฮกุ

ไม่ผิดหวังจริงๆครับ
เข้ามาอ่านไฮกุ

ชุดนี้มี "ฤดูกาล" เข้ามาเกี่ยวข้องทั้งสามฤดู
แต่รู้สึกว่าให้น้ำหนักไปที่ "ฤดูหนาว" มากกว่า


.
.
.

ชอบบทนี้ครับ

.
.
.


บทกวีไฮกุ
เงี่ยหูฟังการอ่านของฉัน
อย่างเงียบๆ


.
.
.


แต่ชอบมากกว่าคือบทนี้ครับ

.
.

สายลมฤดูหนาว
เป่าดวงจันทร์เย็นยะเยือก
ให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ

.
.

หน้าหนาวมาอ่านซ้ำหลายๆรอบ
คิดว่าจะให้ความดื่มด่ำฉ่ำใจได้มากกว่านี้อีกครับ

เงียบและสงัด
พระจ้นทร์นวลในฟ้าหน้าหนาว
ความเศร้าแสนหวาน
.
.
.


บทนี้ทั้งหวายซ่อนเศร้า






คืนพระจันทร์กระจ่าง
บนเส้นทางร้างที่เราเคยเดินด้วยกัน
กุหลาบขาวบานสะพรั่ง

.
.
.

ส่วนบทนี้เศร้าซ่อนหวาน





ชอบจังครับ
เขียนเยอะๆนะครับ
ผมจะรอรวมเล่มครับ

ขอบคุณที่แวะมาเจิมนะคะ

ไฮกุเป็นบทกวีที่เขียนถึงธรรมชาติเป็นส่วนใหญ่ค่ะ (เป็นเหตุผลนึงที่เราชอบเขียนไฮกุ) ถึงกับมีศัพท์ของไฮกุที่ควรจะมีในแต่ละบทคือ seasonal words เป็นคำที่แสดงถึงฤดูกาล แถมมีการแยกศัพท์ที่ใช้ในแต่ละฤดูด้วย มีทั้งธรรมชาติ เทศกาล ไปถึงคน สัตว์ส่ิงของด้วย

นอกจากชอบเขียนถึงพระจันทร์แล้ว เราชอบเขียนถึงหน้าหนาวกะใบไม้ร่วงค่ะ เขียนถึงหน้าหนาวเพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันเศร้้า ๆ ดี แต่ชอบฤดูใบไม้ร่วงมากกว่านิดนึงเพราะชอบซีรีส์เกาหลีเรื่องออทั่มอินมายฮาร์ท ผกก.ถ่ายวิวเรื่องนี้งามเด็ดขาดเลยฮ่ะ

อยากเขียนเยอะ ๆ เหมือนกัน แต่หัวม่ะค่อยจะแล่นเล้ย ไม่เหมือนคุณก๋าที่เขียนแบบลื่นไหลได้ใจเพราะเขียนประจำ

เปิดมุมมองบทกวีดีจังเลยครับ

มาเข้าใจได้สัมผัสไฮกุ ก็บล๊อคนี้ละน้า...

ถ่ายทอดอารมณ์ผ่านบทกวี เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆนะครับ

ชอบมากเลยครับบทกวีก็ช่างงดงามภาพก็สวยขอก็อบไว้นะ ขอบคุณครับ

บทกวีหน้าหนาว ฟังเศร้าๆอกหักไงไม่รุ ที่สำคัญแถวบ้านแองจี ไม่เคยหนาวเลย ง่ะ

ก็เลยชอบอันที่พูดถึง รอยเท้าบนผืนทรายมากกว่าค่ะ

อ่านแล้ว รู้สึกถึงรอยทรายและน้ำทะเลเปียกเท้า เรย

ภาพสวยจัง.....
กลอน....อ่านเเล้ว...เหมือนวันหยุด...

หม่อมป้านี่เป็นทุกอย่างเลยเน๊อะ นี่หลานพจน์จะเรียกว่า"นมแม้น"แล้วเนี่ย ดูจะสุนทรีย์เหลือเกิน

เพิ่งกลับมาสู่โลกบันเทิงค่ะนมแม้น

มิตรรัก...ยินดีต้อนรับคอไฮกุคนใหม่ค่า

Bach...ขอบคุณน้องบาคที่แวะมาอ่านค่ะ ถ้าอยากได้รูปอีกก็ตามไปดูที่บล๊อคคุณญามี่ได้จ้า

จี้...บ้านเรากะจี้อยู่ศูยน์สูตรเดียวกัน เพราะงั้นอากาศร้อนขาดใจพอกัน ที่จริงเป็นคนขี้หนาวนะ แต่เป็นไงไม่รู้ ชอบเขียนถึงหน้าหนาวอ่ะ คณก๋าแกทักว่าไฮกุงวดนี้เขียนถึงหน้าหนาวซะเยอะ กลับไปอ่านดูก็จริงด้วย ขนาดรูปในprofileยังถูกใจรูปหิมะเลย

คุณกาแฟ...ดีใจคุณกาแฟชมว่าเราเลือกภาพสวย ไม่เสียแรงนั่งหาภาพปลากรอบซะตั้งนาน เห็นทีแรกก็ปิ๊งเลย สวยเนอะ

หลานพจ...โอ้ยยย หม่อมป้าจาเปนลมมมม ยัยหลานตัวแสบจอมซน ยกให้เป็นแม่นมอีกตำแหน่งซะงั้น สงสัยว่าจะเป็นพจนีย์แปลงร่างมาหรือเปล่าเนี่ย เอาฟ่ะ นมแม้นก็นมแม้น ไม่เรียกหม่อมชั้น พวงวันก็ดีแระ (รู้จักหม่อมชั้นหรือเปล่าเนี่ย)

พักนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าหลานพจเลย คิดถึงจะแย่ เดี๋ยวจะยุรยารต หิ้วเชี่ยนหมากไปเยี่ยมจ๊ะ

หวัดดีค่ะพี่ไฮกุ

บทกวีเพราะดีจังนะค่ะ
แต่แฟงขอออกตัวนะค่ะว่าไม่ได้สันทัดเรื่อง กราบ กลอน บทกวีเท่าไหร่นัก
เพียงแต่อ่านแล้วชอบรู้สึกเพราะเท่านั้นแหละค่ะ

"เงียบและสงัด
พระจ้นทร์นวลในฟ้าหน้าหนาว
ความเศร้าแสนหวาน"

แฟงชอบบทนี่แหละค่ะ

มาร่วมแจมค่ะ...

อยากแต่งได้มั่งจังแต่ไม่มีหัวทางกลอนเล้ย ณ มนเนี่ย

พาหมิงหมิงมาเที่ยวหาครับ
แม้ยังไม่หายดีเต็มร้อย
แต่ดีขึ้นกว่าคืนนั้นเยอะครับ

เมื่อวานหมิงหมิงดูเพลียๆซึมๆ
วันนี้แข็งแรงดีขึ้นเยอะแล้วครับ

ขอบคุณมากเลยครับสำหรับกำลังใจ

หม่อมชั้น...ไม่รู้จักค่ะ รู้จักแต่ ขนมชั้น

อ่า เรื่องอ่านบทอ่านกลอนนี่ไม่มีความสามารถเลยแม้แต่น้อย

------------------------------------------------

ยู้ฮู อยู่ไหมเอ่ย กะลังทำงานยุ่งหัวฟูอยู่หรือจ๊ะ



โดย: haiku 3 ตุลาคม 2551 9:51:27 น.
------------------------------------------------

ถ้ามันมีงานให้ทำจนหัวฟูก็จะดีไม่น้อย รออยู่เนี่ย

ช่วงนี้กินเจ นึกว่าเค้าให้เลิกเล่นบล็อกไปด้วย

เปาบุ้นจิ้นสร้างใหม่นักแสดงเดิมได้ดูป่าว เพิ่งได้ดูเมื่อวาน เปาไม่ค่อยโผล่เลย เหมือนนั่งดูหนังรักจั่นเจา

นมแม้นคะ นี่ดาวพระศุกร์ไง โด่จะให้เป็นนังพจนีย์ ดาวไม่ย้อมม อย่างนี้ต้องบอกพี่ภาคย์

กลับมาแล้วเพี้ยนกั๋วเดิม

น้องแฟง...ชอบบทกวีหน้าหนาวเหมือนพี่เลยน้า เรื่องบทกวี แค่อ่านแล้วรู้สึกชอบอย่างน้องแฟงก็พอแล้วจ๊ะ

ป้าวี...ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาแจม มีทั้งไฮกุเพราะ ๆ แถมมีรูปพระอาทิตย์ตกดินมาฝากด้วย ขออนุญาตแฮ่บไปไว้ในบล๊อค "ไฮกุจากเพื่อนบล๊อค" นะคะ

ณ มน...อย่าถล่มตัวซิจ๊ะ ฝีมือแต่งนิยายของณ มนก็เยี่ยมน้า

คุณก๋า...ตอนแวะไปเยี่ยมเห็นหน้าหลานแล้วเป็นห่วงแทบแย่ ค่อยโล่งใจหน่อยที่หมิงหมิงค่อยยังชั่วแล้ว อีกไม่นานคงได้เห็นรอยยิ้มสดใสของหลานอิฉันซะที

จี้...จี้ยังวัยสะรุ่นอยู่คงไม่ทันแหงม ๆ ตอนเรายังเอ๊าะ ๆ เคยดูแกเล่นหนัง เป็นดาราตลกหญิงรุ่นเก๋าสุดๆ ไม่แน่ใจว่าถึงวันนี้แล้วจะอายุเท่าไหร่ แต่น่าจะแก่กว่าป๋าต๊อก มีเอกลักษณ์คือ ต้องใช้เสียงพากย์เป็นผู้ชายตลอด

ไปหารูปจนเจอ อยู่ในเวบ Thai Film Foundation จากเรื่อง "ขุมทรัพย์ทับทิมดำ" จำคนขวาสุดได้ป่ะ คุณเมตตา รุ่งรัตน์ไง


ป้าตุ้ย...ขอขอบพระคุณคุณป้ามากที่กรุณาเอาบุญมาฝากนะคะ ขอส่งใจอนุโมทนากับงานบุญใหญ่ครั้งนี้ด้วยค่า

ลี...เห็นหายไปนาน นึกว่างานเข้าเยอะจนไม่มีเวลาเล่นบล๊อคซะอีก

ได้ดูท่านเปาด้วย ชอบคนเล่นชุดนี้ที่สุดเลย นึกว่าเป็นชุดเก่าเอามารีรัน แต่ดูแล้วเป็นเวอร์ชั่นสร้างใหม่ ตอนอ่านโฆษณาแล้วก็ตั้งใจว่าจะดูแต่ดันลืม เพราะมัวแต่ดูช่องอื่นอยู่ ปกติจะดูเคเบิ้ล มีทั้งละครเกาหลี ซีรีส์ฝรั่ง ฉายเวลาเดียวกันเป๊ะ(ต้องเปลี่ยนช่องมือเป็นระวิงเลย) พอนึกได้ก็เข้าไปสองสามตอนแล้ว ท่านเปาหน้ายังตึงเหมียนเดิม สงสัยว่่าเป็นเพราะสีดำที่ทาหน้าอาจจะกลบริ้วรอยได้เยอะ ส่วนท่านกงซุนกะจั่นเจาดูแก่ลงทั้งคู่(ก็สูงวัยแล้วนี่เนอะ) แต่จั่นเจายังหล่อพอตัว แถมมาดยังนิ่งได้ใจ

ที่จริงเวลาท่านเปาสืบคดีก็สนุกมาก คนเขียนบทเก่ง ผูกปม ซ่อนเงื่อน เล่นเอาเดาไม่ค่อยถูกว่าท่านเปาจะแก้คดียังไง แต่ก็ชอบดูตอนจั่นเจาin loveนะ ผู้หญิงของแกสวย ๆ ทั้งน้าน แล้วเหอเจียจิ้งก็เล่นบทซึ้ง ๆ ได้ดี แต่แย่หน่อยที่คนเขียนบทชอบหักอกคนดู ชอบให้จั่นเจาแห้วซะทุกที ตอนใหม่นี่ความรักของแกคงเศร้าอีก เพราะดูท่านางเอกจะไม่รอด ขนาดท่านหมอกงซุนยังหมดทางรักษา น่าเศร้าจัง

หลานพจ...(อีโมเกาหัวแกรก ๆ)ตามมุขหล่อนไม่ค่อยจะทันเล้ย ตกลงจะเป็นพจมานหรือดาวพระศุกร์กันยะ

ถึงหนูดาว...อย่าเพิ่งงอนซิจ๊ะ หนูเม้นท์ได้ฮาแล้วก็บ้าดีเดือด ถ้าไม่อยากเป็นพจนีย์ นมแม้นยกให้เป็นมาหยารัศมี เชิญยิ้มละกัน

ต้องค่อยๆ อ่านทีละบท...

ยากเหมือนกันแฮะ ... สงสัยต้องเราทำตัวให้เปนคนมีสาระหน่อยแระถึงจะได้เข้าถึง 555

แวะมาทักทายครับป๋ม

สวัสดีครับคุณไฮกุ

มาชวนไปดูบล็อกไฮกุครับ
หมื่นตาก็สนใจไฮกุครับ 5555
แม้ว่าอาจจะไม่ได้ศึกษาละเอียดแบบคุณไฮกุครับ อิอิอิ


หมิงหมิงอาการดีขึ้นมากครับ
ดีขึ้นในช่วงเย็นจนถึงเช้านี้ครับ

แต่ผอมซูบไปเยอะเชียวครับ
คงเพราะเด็กตัวเล็กด้วยครับ
พอน้ำหนักลงไป 4 ขีด
เลยดูผอมไปถนัดตา

พระจันทร์สุกสว่าง
เรียกความทรงจำ
ของวัยเยาว์หวนคืน

จริงๆด้วยค่ะ อาจจะเป็นเพราะเมื่อวัยรุ่น อะไรๆ ก็มีแต่พระจันทร์กับเสียงเพลง

ว้าวๆๆ ดีใจที่แวะเข้ามาวันนี้อ่ะ ทันบล๊อกไฮกุของไฮกุพอดี (อ่านแล้วงงมะ )

อย่างที่เคยบอกอ่ะ กลอนไฮกุแบบที่แปลเป็นไทยแล้วก็เพราะนะ แต่เราว่าแบบที่เป็นภาษาอังกฤษก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ อ่านแล้วมันคิดได้กว้างไกล คิดได้หลายแง่ ถึงจะเป็นกลอนสั้นๆ ก็ตาม

//แอบคิดเหมือนกันว่าเฮียว่างงานจริงๆ บล๊อกคงร้าง รู้งี้ไม่น่าตั้ง concept ว่า All About Richie เลยอ่ะ รู้งี้เป็น All about Richie and my dog ก็ดี จะได้เอาเรื่องหมาที่บ้านมาเผาได้

วันนี้จริงๆ กะว่าไม่เข้า net แล้ว เพราะยัยโปยเล้งที่บ้านท้องเสีย จู๊ดๆ เต็มบ้าน ต้องมานั่งเช็ดอ่ะ

โฉมหน้านังอ้วนที่บ้าน ไปร้านหมอวันนี้ 6 โลกว่า นี่ขนาดไม่สบายนะ น้ำหนักขึ้นมา 1 โล

canx...ไฮกุเป็นเรื่องง่าย ๆ ไม่ต้องมีสาระ แค่มีอารมณ์สุนทรีย์ก็อ่านได้เพลินแล้วค่า

คุณก๋า...แวะไปอ่านมาแล้วค่ะ คุณก๋าทำบล๊อคไฮกุได้ถูกใจมั่ก ๆ เลือกบทกวีได้เพราะ บทที่คุณก๋าเขียนเองก็เพราะ ที่ชอบมากก็ตรงที่มีพู่กันเดียวประกอบด้วย อ่านแล้วรู้สึกว่าไฮกุจะเพราะขึ้นเยอะเลยค่ะ

หมิงหมิงไม่สบาย ทำเอาลุง ป้า น้า อา เป็นห่วงกันยกใหญ่ พามาเห็นหน้างวดนี้ หลานยิ้มออกแล้ว แต่พ่อก๋าต้องให้หลานทำน้ำหนักหน่อย ลดไปตั้งเกือบครึ่งโลแน่ะ

ป้ามด...ขอบพระคุณป้ามดที่แวะมาอ่านนะคะ

ตุ้ง...ม่ายงงเพราะมัวดีใจจังที่ตุ้งมาหา ไม่เห็นซะหลายวันเลย คิดถึงจังจ๊ะ

ไฮกุภาษาไทยหรือปะกิตก็เพราะไปคนละแบบอย่างที่ตุ้งบอกแหละ เราชอบทั้งคู่ แต่เวลาแต่งเราต้องเขียนเป็นภาษาปะกิตก่อน เพราะติดมาตั้งแต่ตอนที่เริ่มเรียนเขียนไฮกุ ครูสอนเขียนเป็นภาษาปะกิตตลอด เคยลองแต่งเป็นภาษาไทยก่อน ปรากฏว่าแต่งม่ายออก ไม่เหมือนคุณก๋ากะป้าวีที่เขียนไฮกุเป็นภาษาไทยได้เพราะมั่กๆ

ตุ้งเล่าอะไรก็สนุกน่ะ ที่จริงจะเปลี่ยนconceptบล๊อคบ้างเป็นบางโอกาสก็ได้น้า เผื่อว่าไม่มีเวลาตามข่าวเฮีย จะเผาน้องหมาให้ฟังก็ได้

น้องหมาของตุ้งชื่อน่ารักเชียว ท่าทางจะแข็งแรง ขนาดไม่สบายยังน้ำหนักขึ้น

สวัสดีครับคุณไฮกุ

ตอนแรกเดิมทีผมคิดเอาไว้ว่าจะเขียนหมื่นตาสัก 100 ตอน
ภายในเวลา 3 เดือนกว่าๆ
คือเขียนวันละเรื่อง....

แต่ตอนนี้ดูเหมือนเรื่องจะยาวออกไปเรื่อยๆครับ 555
เพราะผมมีความคิดที่จะลองเขียนแนวความคิดของเซน
กับนำคำสอนของท่านพุทธทาสมาเขียนในแบบฉบับของหมื่นตา

สำหรับผมแล้วไฮกุและแคนโต้
ต่างก็เป็น "เซน" หรือ "หนทางหนึ่ง"
ด้วยเช่นกัน หยิบมาอ่านสิบครั้ง
การตีความของเราก็แตกต่างไปทุกครั้ง

มันสนุกตอนที่นำมาเขียนกับพู่กันเดียวครับ
ผมว่าให้ผมอ่านไฮกุแล้วเขียนพู่กันเดียวสิบครั้ง
ภาพก็จะไม่เหมือนกันสักครั้งครับ

เราว่าดีออกอ่ะไฮกุ แอบชื่นชม เพราะอยากเขียนภาษาอังกฤษแบบไพเราะอย่างงี้บ้าง แต่ไม่สามารถ ขอมาแอบอ่านแทนละกันนะ...^___^

โดนฉีดยาไปเข็ม วันนี้อาการดีขึ้นแล้ว แต่คงต้องดูอาการใกล้ชิดต่ออีกระยะ เวลาหมาที่บ้านเป็นอะไรที วิ่งวุ่นที เพราะมันบอกเราไม่ได้ว่าเป้นตรงไหน ต้องคอยเดาอาการแล้วก็ทำตามหมอไปเท่านั้น....(เฮ้อ)

น้ำก็เพิ่งจะรู้จักกวีไฮกุจากบล็อกนี้เองค่ะ คล้ายๆกับหรือเปล่าคะ ไม่เน้นเรื่องสัมผัสอะไรประมาณนี้
อ่านแล้วได้ความไพเราะสวยงาม และได้อารมณ์สุนทรีย์ดีค่ะ

อืมม์..เพราะจริงๆ ด้วยค่ะ ชอบจัง ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันนะคะ

อ่า..ขอบคุณสำหรับคำชมและการแวะไปเที่ยวที่บล็อกเราด้วยค่ะ

คุณก๋า... อ๊ากกกก สามเดือนเขียนร้อยตอน คุณก๋ามุ่งมั่นดีแท้ ดูท่าจะทำบล๊อคเป็นอาชีพเลยนะเนี่ย

เราชอบบล๊อคไฮกุของคุณก๋ามากเลยค่ะ มีลายเส้นพู่กันเดียวของคุณก๋าประกอบกับบทกวีของนักกวีไฮกุชั้นครู อ่านแล้วเข้ากันดีเหลือเกิน แล้วตราประทับชื่อก็สวยมาก เชียร์ให้ทำออกเป็นหนังสือน้า บล๊อคหมื่นตากับคำสอนของท่านพุทธทาสก็น่าสนใจมั่กๆ แค่ฟังก็อยากอ่านเลยค่ะ

ไฮกุกะแคนโต้เป็นบทกวีสั้น ๆ แถมไม่ค่อยมีฉันทลักษณ์ แต่อ่านแล้วเพราะ อ่านแต่ละครั้งก็ได้อารมณ์ที่ต่างกันไป ทำให้อ่านซ้ำได้ไม่เบื่อเลย

ตุ้ง...คนกันเองชมกันซะเขิลลลล เวลาอ่านบทกวีกะข้อความภาษาปะกิตเพราะ ๆแล้วจะชอบ เวลาเขียนก็เลยพลอยติดปลายนวม พอปะล่อมปะแล่มเขียนออกมาได้น่ะ

เลี้ยงน้องหมาก็เหมือนเลี้ยงลูกอ่ะนะ พอป่วยทีเจ้าของแทบจะป่วยตามไปด้วย แย่เลยเนอะ

คุณน้ำ...อ่านแล้วงงเล็ก ๆ ว่าไฮกุคล้ายกับอะไร แต่อ่านประโยคต่อกันก็พอจะเข้าใจ ไฮกุนี่ดูเหมือนจะไม่เน้นสัมผัสคำ ตอนแรกก็คิดแบบนั้น แต่ตอนหลังมาอ่านหลักการเขียน เขาบอกว่าคำสุดท้ายของบาทแรกและบาทสุดท้ายควรจะสัมผัสกัน แต่เราก็ไม่ค่อยได้เน้นเท่าไหร่ เขียนตามที่รู้สึกมากกว่าค่ะ

สาวไกด์...ดีใจที่ชอบไฮกุที่เราเขียนนะคะ ไว้จะแต่งมาให้อ่านอีกค่ะ

เรียบ ง่าย จับใจ ( ชอบมาก เดี่ยวหมูตามอ่านไปเรื่อยๆนะ เพิ่งเข้ามาไม่นาน เลยต้องรีบอ่านหน่อย)

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ เป็นปลื้มกะคำชมของคุณหมูค่า