| |
ภาพจาก e-shann.com
แด่ศิลปินแห่งชาติ ๒๕๕๖
(วันศิลปินแห่งชาติ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗)
(หนึ่ง)-กว่าจะก้าวเท้าผ่านถึงวันนี้
ต่างมากมีรอยเท้าที่ก้าวผ่าน
ที่ยืนยงคงประทับอยู่กับกาล
เป็นตำนานผสานรับกับตีตรา
อาจมากพร้อยหนามทิ่มตำจิต
อาจชีวิตกระทบกระแทกรอยแยกหล้า
อาจนับร้อยรอยบาดแก้มแต้มน้ำตา
หลากรอยจารึกลึกผนึกใจ
(สอง)-จงเพ่งพิศผลงานเคยสรรค์สร้าง
ต่อเริดร้างยาวนานกาลสมัย
จักบอกหมุดอุดมการณ์ผ่านไผท
จำหลักในวัยวันเนิ่นนานปี
จงรำลึกนึกแรกวันการก้าวย่าง
เห็นโค้งรุ้งพุ่งพร่างหว่างวิถี
ฝันเห็นยิ้มพริ้มละไมเยื่อไยดี
มากไมตรีโอบเอื้อเหนือฟ้างาม
นึกวันแรกแปลกหน้ากลางโลกกว้าง
เหมือนโดดเดี่ยวอ้างว้างกลางดงหนาม
เหมือนเรือน้อยลอยคว้างกลางฟ้าคราม
กลางโมงยามมืดมิดไร้ทิศทาง
(สาม)-แล้วคืนวันนานไกลกลางสายหมอก
กระซิบบอกธารดาวสกาวพร่าง
แรขอบฟ้าขลิบทองเรืองรองราง
เห็นก้าวย่างทอดท้าอนาคต
เนิ่นนานวันเดือนปีที่ผ่านผัน
คือคืนวันอันเกิดก่อทรหด
มีช่อไม้ตอบไมตรีเกียรติยศ
เสียงปรบมือคือปรากฏให้จดจำ
ยินบทเพลงบรรเลงแว่วที่แผ่วหวาน
มีสายธารซ่านละไมให้ชื่นฉ่ำ
มีนกน้อยร้อยทำนองพร้องลำนำ
มีดาวค่ำพร้อยนภานำกล้าไกล
มีแสงทองส่องสว่างทอดข้างหน้า
เป็นสัญญาณหาญกล้าท้าก้าวใหม่
เป็นมิ่งขวัญปณิธานอันจริงใจ
นิมิตในปีทองครองตำนาน
(สี่)-แม้ไร้ใครไต่แต้มแมกแก้มเมฆ
เฉกเธอเสกระบายเพริศฟ้าเฉิดฉาน
แม้ไร้ใครแต่งแต้มกับแก้มกาล
ซึ่งจักจารเหลี่ยมเพชรเก็จก่องใจ
แม้ช่อไม้,กวีล้านสรรพสรรเสริญ
ก็ไม่เกินเธอลิขิตนิมิตได้
ทุกรอยเท้าที่ประทับกับกาลไว้
ไม่มีใครจำหลักเท่ารอยเท้าเธอ!!!
ปรง เจ้าพระยา ร้อยกรอง
จากคอลัมน์ "เจ้าพระยาพาที" นสพ.ไทยโพสต์ ๒๓ ก.พ. ๒๕๕๗
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 166 คน [
กด Like และแปะหัวใจ
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
haiku Art Blog ดู Blog