อรุณสวัสดิ์ครับ.... ชอบภาพประกอบหนังสือเล่มนี้

เขาวาดด้วยสีน้ำใช้เปล่าครับ

การให้อภัยดีกว่าการฆ่า ก็จริง แต่โจรปล้นทองที่ลพบุรี

เป็นถึง ผ.อ. จับได้แล้วอยากจะเอาปลายกระบี่ทะลวงหัวใจ

ทรามๆของโจรตัวนี้จริงๆจ้าคุณก๋า

ข้อ 3 จิงเลยครับพี่ก๋า
ตบยุงให้ตายก็ง่าย แต่แค่คว้าเอาไว้ให้ได้แล้วโยนออกหน้าหน้าต่างรถนี่...อย่างยากเลย

ที่สุดของความรู้ คือ การไม่รู้ จริงๆ
จึงควรทำตนประดุจน้ำที่ยังไม่เต็มแก้ว

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
ดูภาพยนตร์จีน ฝีมือสูสีกัน จะดาบจ่อคอหอยทั้งคู่
แต่ถ้าอีกฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ก็มรณะทันที
ศึกษาหาความรู้มากมาย สุดท้าย ไม่รู้อะไรเลย

ภาพประกอบบางภาพ มีไผ่ผสมอยู่ด้วย ช่วยเพิ่มความสวยแปลกดีครับ

ปล่อยไปก็ดีแล้วค่ะ
ถ้าแทงจะเห็นภาพไม่น่าดูและยังต้องเสียเวลาเช็ดเลือดที่มีดอีก

ภาพแรกสวยกว่าเพื่อนค่ะ

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
คนที่ได้เรียนรู้มาครบหมดทุกอย่าง
เมื่อถึงที่สุด ก็เป็นเพียงความว่างปล่า
ไม่รู้อะไรเลย ...ก็ดีเหมือนกัน
เอ...สมองจะ Blank ไปป่ะ

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
คนวาดภาพเขาวาดภาพสวยดีนะคุณก๋า

สวัสดีค่า

ขอบคุณคุณก๋ามาก ๆ นะคะที่หลังไมค์ไปแสดงความยินดีก่อนเพื่อนเลย
แวะมาแสดงความยินดีที่คุณก๋าได้สายสะพายเช่นกันค่ะ
ภาพในบล็อกงามขนาดเลย ชอบภาพแบบจีน ๆ ดูแล้วเย็นตาดีค่ะ

นานทีปีหนถึงจะเปิดเม้นท์สักครั้งนึงเพราะไม่ค่อยมีเวลาตอบเม้นท์กลับเพื่อนบล็อกน่ะ
ดีใจที่คุณก๋าและเพื่อน ๆ แวะไปคุยด้วยหลายท่านเลย
เป็นมือใหม่ฝึกจัดดอกไม้ เลยใช้เวลานานมากกว่าจะจัดได้สักแจกันนึง
แต่จัดแล้วมีความสุข และเหมือนเป็นการฝึกสมาธิด้วยค่ะ
ไม่ได้ไปเรียนที่ไหน ใช้วิธีครูพักลักจำ ดูรูปในเวบอากู๋กับ pinterest นี่แหละ
มีรูปให้ดูตรึม อย่างพวกอิเคบานะก็มีรูปเยอะมากกกก
แต่ดูแล้วก็ใช่ว่าจะจัดได้สวยอย่างเขา
ต้องค่อย ๆ จัด ค่อย ๆ ดูจนรู้สึกว่าโอเค
ที่จริง อยากไปเรียนอิเคบานะอยู่เหมือนกัน แต่ยังติดเรื่องเวลานี่แหละ
แล้วคิดว่าราคาเรียนน่าจะแพงเอาการ

โหวตให้ค่า

น่าอึ้งเหมือนกันนะเจ้า
อ่านที่คุณก๋าเม้นส์ยัง เอิ่ม...30 โล
คือ สามารถมาก ยอม 5555

แต่งามแต้ ๆ ดูภาพวันนี้กะยังชอบ
มันอ่อนช้อย งดงาม ตามธรรมชาติ ลงตัว

วันนี้อากาศดีหน้อยนะเจ้า
ยังหันดอยสุเทพอยู่
กรุงเทพหนักหนาแต้ ๆ ปีนี้
แต่ว่าปีที่แล้วกะจะเอี้ย ต่อมาเป็นเจียงใหม่
ที่หนักหนากว่ากรุงเทพแห๋ม

นี่หวั่น ๆ ว่า จะหนักกว่าปีแล้วก่อ
นี่กะว่าจะหาซื้อหน้ากากมาตุนไว้เจ้า
ปีก่อนหาซื้อที่ยาก ปี้จะตั้งตั๋วใหม่
ถึงจะใดกะต้องเจอ บะนักกะหน้อย

วันนี้อัพตะพาบก่อนนะเจ้า จำวันที่ผิด 5555
นึกว่าวันนี้วันที่ 24 ไปอวดคุณต่อตะวาว่าทำแล้ว
คุณต่อมาเตือนว่าอัพวันที่ 24 หนา
ถึงได้ฮู้ว่าตัวเองจำวันผิด แต่ตั้งใจไว้แล้ว
ทำเสร็จแล้ว กะเลยอัพก่อน

จากบล็อก การเอาชนะด้วยกำลัง
ง่ายกว่าการเอาชนะด้วยใจ
การหื้ออภัยนั้นยากกว่าการชำระแค้นเน้อ

อภัยแต่ปากนั้นง่าย แต่อภัยจากใจแต้ ๆ นักยาก
ต้องใช้เวลายาวนาน ขึ้นอยู่กับความเจ็บช้ำนั้นหนักหนาแค่ไหน
ถ้ามีโอกาสเอาคืน บางทีกะยั้งใจตัวเองบะอยู่เหมือนกันเจ้า 555

โอ๊ยยยยย .. การไม่รู้ ..

ปิดหู .. ปิดตา .. ปิดปาก ..

มันช่างยากเย็นยิ่งนักค่ะพี่ ..

ที่สุดของความรู้ คือ ความไม่รู้ ขันสุดยอดเลยครับ

เมื่อคืนปีศาจแดงโดนอีกแล้วครับ แฟนผีจะโกรธผมป่าวหว่า 555

ที่สุดของความรู้คือการไม่รู้ ...
ความรู้ไม่สิ้นสุด ยิ่งรู้เท่าไหร่ก็เหมือนยังมีเรื่องที่ไม่รู้อีกมากมาย
รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ

วันนี้บ้านคุณก๋ายังคึกคักดีนะคะ
บ้านพี่เงียบสนิทเลย

ถ้าการให้อภัยมันยากขนาดนั้น
ชีวิตจะหาจุดเย็นได้อย่างไร
คนและสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี
ไม่ว่ามากหรือน้อยมีอยู่ทั่วไปจริงๆ

สวัสดียามบ่ายๆค่ะก๋า

แหะๆ วันนี้พี่ถือว่า ฤกษ์ดี ได้เข้ามาอัพบล็อก
ตั้งใจแล้วตั้งใจอีก วันนี้ได้เข้ามาสักทีค่ะ



“มันง่ายที่จะขยับมือเพื่อฆ่าใครสักคน
แต่ยากนักที่จะยั้งปลายกระบี่เอาไว้...เพื่อให้อภัย”

อ่านบทนี้ทำให้นึกถึงคดีที่กำลังดังเลยนะคะ
ยากจังนะคะการใช้ชีวิตในทุกวันนี้



แล้วพี่จะแวะเข้ามาอีกนะคะ

ค่าปรับฮาจริงๆ ค่ะพี่ กับแกล้มราคาไม่แพง แต่จานก็เล็กตามด้วยค่ะ
อิอิ แต่ของน้องมันรวมอยู่ในบุฟเฟ่แล้ว.. น้องว่าข้าวโพดอ่ะ อร่อยสุด

การรู้ว่าตัวเองไม่รู้นี่เป็นความรู้อย่างหนึ่งเลยนะคะ

แต่ส่วนใหญ่จะไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้ หรือคิดว่าตัวเองรู้กันทั้งนั้นเลย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ขอหื้อหลานหายเว่ย ๆ นะเจ้า
ละอ่อนเป่นกันนักแต้ ๆ เจ้า

ขนาด รพ.บะมีห้องหื้อแอดมินนี่ สุด ๆ ละ
แล้วหมิงหมิงได้แอดมิดก่อเจ้า
หรือแอดมิดแล้วออกมาฟักฟื้นต่อที่บ้านแล้ว

จะใดก่อขอหื้อหายเว่ย ๆ เน้อ
คุณก๋ากับมาดามกะฮักษาสุขภาพตวยเน้อ
บะดีหื้อติดจากหมิงหมิงหนา

ปี้นี่ กัวขนาด
เพราะเฮาก้าขาย เม้ยกำ เป่นหวัดกำ
มันทรมาน หยุดฮ้านกะบะได้ อัดยาลูกเดียว
บะไหวแต้ ๆ นอนพักเป็นเตื้อ ๆ

ช่วงนี้ ทั้งวิตตามินซี ส้ม มะม่วง
น้ำขิงฮ้อน ซะปะ อัดไปตึงวัน 555
แค่รับมือกับไมเกรนนี่กะ รำคาญตัวเก่าจะแย่ละ
มันไค่ปวดมะใดกะปวด ไค่เป็นมะใดกะเป่น
สองสามวันก่อน ตื่นเจ๊ามาปวดเลยเจ้า
บะมีสาเหตุหยังสักอย่าง นอนกะหลับ ตื่นมาปวดกะมี

เหมือนคุณก๋าเกยบอกว่า
มาดามเคยเป็นไมเกรน
ตอนนี้หายขาดหรือยังเจ้า

แม่นละเจ้า ไม่รู้อะไรก่ดี

การให้อภัย มันยากกว่าการทำร้าย กระบี่อยู่ในมือเรา เราต้องเลือกใช่ไหมค่ะพี่

ตอนนี้กำลังพยายามเตือนสติตัวเองอยู่เสมอค่ะ ไม่ให้คิดอะไรมากเกินไปแต่ไม่ถึงกับไม่คิดอะไรเลย
ทักทายก่อนนอนค่ะพี่ก๋า

วันนี้ อ.เต๊ะ ยุ่งมากๆเลยครับ พึ่งจะได้เปิดคอม

พูดถึง เรื่องการให้อภัยนี่ เหล่าจอมยุทธุ์น้อยรายเลยนะครับ
ที่จะทำใจำด้ ส่วนใหญ่มีแต่ ล้างแค้นสิบปี ยังไม่สาย 555

สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า

วันนี้ช่วยแม่บ้านทำความสะอาดบ้าน พรุ่งนี้ วันไหว้แล้ว
เหนื่อยมาก นะ บ้าน ก๋า ไหว้ไหม อิอิ

บล็อกวันนี้ ว่าด้วยเรื่อง ความรู้ ที่จริง ความรู้บนโลกนี้
เรียนอย่างไร ก็ไม่หมด เนาะ ข้อความสุดท้ายที่ว่า

"บัดนี้...
ข้าฯเป็นเพียงชายชราผมหงอกขาว
อะไรคือที่สุดแห่งความรู้น่ะหรือ ?
คือ “การไม่รู้” นั่นเอง" ลึกอยู่นะ อะไรที่ถึงสุดแล้ว มักจะกลายเป็นสูญ คือความว่าวเปล่า ใช่ไหม น้องก๋า อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ
ู

การให้อภัย คือการปล่อยวางได้แล้วจึงอภัยได้
แต่ทำแล้วใจสบายจริงๆ เจ้า หากได้ทำด้วยใจจริงๆ
ยิ่งสบายใจ

ยินดีกับสายสะพายอ้ายก๋าตวยเจ้า
รินเพิ่งเข้าบล็อกมาเป็นทางการจริงๆ เจ้า
เพิ่งรู้ว่าเขาประกาศมาแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยตื่นเต้นอะไรเลย
ยังอัพบล็อกทีนี่เป็นปกติ แต่อาจจะน้อยลงตามเวลาที่อำนวยเจ้า
คือจะเข้าบล็อกก็ต่อเมื่อ ได้จับคอมเท่านั้น
เล่นมือถือนี่ไม่ได้เปิดเข้าเวปมาเลย

ความตายอยู่ที่คอหอย ในหนังจีนบางครั้งฝ่ายที่ถือดาบอยู่จะเอาดาบฟันไปที่ผม (ตัดผมอีกฝ่าย) หมายความว่า ถ้าต่ำกว่านี้อีกหน่อยก็คือ หัว ฉันเอาชีวิตเธอได้เลยนะ ซึ่งเป็นเหมือนการลบหลู่

สูงสุดสู่สามัญสินะ รู้จนไม่รู้อะไรเลย

ที่สุดของการรู้ คือการไม่รู้ เฮ้ย อะไรเนี่ย

สวัสดีค่ะน้องก๋า