กันยายน 2565
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
16 กันยายน 2565

: ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต :



: ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต :






บ่ายวันแรก


ผมมีโอกาสได้พบกับพี่แอนและคุณต้าเป็นครั้งแรก
ทั้งสองคนทำงานอยู่ที่สวนโมกข์ กรุงเทพฯ
“พู่กันเดียว” ที่ผมวาด เป็นสื่อกลางทำให้ผมมีโอกาสได้ร่วมงานกับสวนโมกข์ฯ
โดยคุณต้าได้ใช้ภาพพู่กันเดียวประกอบการออกแบบปกหนังสือชุดธรรมะเล่มน้อย จำนวน 12 เล่ม

ผมได้นั่งคุยกับคุณต้าที่วัดอุโมงค์ครู่ใหญ่
ก่อนจะได้เจอพี่แอน และพูดคุยกันที่ร้านอาหาร
ผมคิดว่าเรื่องราวที่เราคุยกัน เหมือนช่วงเวลาให้ผมได้ทบทวนตัวเอง
ว่าอะไรคือที่มาของการสร้างงานของผม และมันจะทำอะไรต่อไปได้บ้าง

ก่อนกลับพี่แอนพาผมไปพบกับพระอาจารย์บาส
ซึ่งท่านเป็นผู้ดูแลการจัดทำหนังสือและนิตยสารธรรมะของวัดอุโมงค์
แม้จะมีเวลาได้พูดคุยกันเพียงครู่ยาม แต่นั่นเป็นเหมือนจุดเชื่อมต่อเล็ก ๆ
ของบ่ายวันที่สอง







[ คุณต้ากับพี่แอน ]








[ สนทนากับพระอาจารย์บาส ]










บ่ายวันที่สอง


ผมกลับมาที่วัดอุโมงค์อีกครั้งตอนเที่ยงวัน
ในมือของผมมีแฟ้มงานพู่กันเดียวซึ่งเพิ่งวาดเสร็จตอนตี 4
เมื่อวานตอนเย็นหลังจากได้พบพระอาจารย์บาส
ท่านเมตตามอบหนังสือให้สามเล่มกับเสื้อยืดอีกหนึ่งตัว
พอตื่นนอนผมเกิดประโยคหนึ่งวาบผ่านเข้ามา
นั่นคือ “ทุกข์ ทุก ก้าว” ผมตั้งใจวาดงานชุดนี้เพื่อนำมามอบให้ท่าน
แทนคำขอบคุณที่ท่านมอบหนังสือให้ผมมาหลายเล่ม


วันนี้พี่แอนนัดอาจารย์คามิน เลิศชัยประเสริฐไว้ด้วย
ท่านเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก
ผมติดตามผลงานของท่านมานานแล้ว ชื่นชมและชื่นชอบมาก ๆ
ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้พบเจอกับท่านเลย

พี่แอนนัดอาจารย์คามินไว้ตอนบ่ายโมง
เราเดินจากวัดอุโมงค์ไปบ้านอาจารย์คามิน
เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไป ผมสะดุดตากับถ้วยชาใบหนึ่งซึ่งมีรอยแตก
และการซ่อมแซมแบบ “คินสึงิ” ของญี่ปุ่น ซึ่งวางโชว์อยู่ตรงโถงทางเข้า

อาจารย์เข้ามาทักทายและให้เรานั่งดูภาพยนตร์สั้นซึ่งเป็นผลงานล่าสุดของท่าน
ในงานชื่อชุด “บาร์โด” ซึ่งเป็นแนวคิดวัแบบชรยานของธิเบต
บาร์โด คือ ช่วงเวลาระหว่างหลังความตายและการเกิดใหม่
ตอนที่นั่งดู ใจผมนึกถึงงานรูปปั้นพระของอาจารย์ที่เคยจัดแสดงในหอศิลป์ใหม่เอี่ยม
ผมนึกถึงคำว่า “ก่อนเกิด หลังตาย” ขึ้นมาในวาบความคิด
เมื่อดูจนจบ อาจารย์คามินได้อธิบายงานของท่านให้ฟังทีละชุด ๆ

ก่อนจะเดินนำขึ้นไปชั้นสองเพื่อนั่งดื่มชาและสนทนากัน


อาจารย์ให้แต่ละคนเลือกถ้วยชาของตน
ผมเลือกถ้วยชาใบที่เล็กที่สุด

จากนั้นการพูดคุยราวสี่ชั่วโมงก็เริ่มต้นขึ้น
ผมนั่งฟังอาจารย์อย่างตั้งใจ ประสบการณ์การในการทำงาน
วิธีคิด มุมมองในเรื่องศิลปะ การใช้ชีวิต และการปฏิบัติธรรม
คลุกเคล้าอยู่ในถ้อยคำและชาในถ้วย
วาบิ ซาบิ , คินสึงิ , การฝึกวิปัสสนาแบบโกเอนก้า
, การปฏิบัติธรรมที่หมู่บ้านพลัม , การรีโนเวทบ้านให้กลายเป็นแกลอรี ฯลฯ
อาจารย์เล่าเรื่องราวได้น่าทึ่งและน่าฟัง

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอ่านหนังสือที่ดีเยี่ยม 10 เล่มพร้อมกัน
มันไม่ใช่แค่ความเพลิดเพลิน แต่ขณะฟังผมก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างตามไปด้วย

ผมดีใจที่อาจารย์ได้ดูงานพู่กันเดียวและหนังสือทำมือของผม
(เป็นภาพที่ผมตั้งใจนำไปมอบให้พระอาจารย์บาส)

ช่วงท้ายของการพูดคุยฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก
เรากำลังเดินกลับวัดอุโมงค์
เมื่ออาจารย์เห็นเช่นนั้น ท่านยังเมตตาขับรถมาส่งจนถึงที่วัด


ผมเดินไปพบพระอาจารย์บาส มอบงานพู่กันเดียวให้ท่าน
พูดคุยกันถึงเรื่องการอ่านหนังสือ และการทำหนังสือทำมืออีกครู่ใหญ่
ก่อนจะกราบลาท่านเพื่อกลับบ้าน

ผมรู้สึกได้ว่ามันเป็น “ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต” ทั้งสองวัน
มีความหมาย ส่งผ่านพลังงานบางอย่างในความรู้สึก
ทำให้ผมเห็น “หนทาง” บางเส้นซึ่งกำลังทักทาย
และชักชวนให้ผมได้ลองเดินไปบนเส้นทางนั้น


ขอบคุณพี่แอนและพี่ทอมมาก ๆ ครับที่ให้โอกาสผมได้รู้จัก พบและพูดคุย
ขอบคุณคุณต้าที่มองเห็นคุณค่าในสิ่งที่ผมวาด
ขอบคุณอาจารย์คามินที่มอบคำชมและคำแนะนำที่น่าคิดกับผม
ขอบคุณพระอาจารย์บาสที่ทำให้ผมเกิดแรงกระเพื่อมเล็ก ๆ และอยากกลับมาทำหนังสือทำมืออีกครั้ง

ขอบคุณภาพประกอบในบล็อกจากพี่แอนและคุณต้าครับ






[ โอกาสอันหาได้ยาก ได่้พบกับอาจารย์คามิน เลิศชัยประเสริฐ ]










 



Create Date : 16 กันยายน 2565
Last Update : 16 กันยายน 2565 5:37:19 น. 28 comments
Counter : 1013 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtanjira, คุณทนายอ้วน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณจอมแก่นแสนซน, คุณNENE77, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณปัญญา Dh, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณSweet_pills, คุณสองแผ่นดิน, คุณกิ่งฟ้า, คุณnewyorknurse, คุณhaiku


 
คุณก๋ามีจังหวะและโชคดีที่ได้พบ นักเขียนนักวาด นักธรรมมะ
ตุ๊เจ้า ได้แลกเปลี่ยนความคิด

..
เรื่องทำสมาธิ ของท่านโกเอ็นก้า ผมสนใจครับ แต่ยังละความเชื่อ
สมาธิด้านพุทธของหลวงพ่อไม่ได้ ... หลวงพ่อสอนไว้ว่า ฝึกเข้า
สมาธิให้บ่อยจะเกิดวสี(ชำนาญ) เข้าเมื่อใดก็ได้... เหมือนขึ้นขี่ม้า ๆ มาใกล้ตัวกระโดดขึ้นเลย ฝึกสมาธิครั้งครึ่งชม. ก็พอ

แต่ของโกเอ็นก้า จะเข้านานมากหลาย ๆ ชม.. แต่จุดประสงค์
เดียวกันกับพุทธ คือเข้าสู่ความสงบ ลึก

...
วัดอุโมงค์เคยไปตั้งแต่ตอนเป็นเด็กตอนนั้นรกร้าง...พอโตมา
ก็ได้ไปอีกสองสามครั้ง วัดพัฒนาไม่ให้รกหญ้า ปลูกต้นไม้เยอะ
น่าจะไม่ตัดเลยแต่ยังไม่มีโอกาสพบตุ๊เจ้าเลย แหะ ๆ ไปเที่ยวนะครับอยู่ใกล้เมืองมาก

สวนโมกข์เคยไปเมือหลายสิบปีก่อนครั้งเดียว


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:6:17:41 น.  

 
สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

เป็นยามบ่ายที่งดงามจริงๆค่ะ
การที่เราได้เจอกัลยาณมิตรที่ดี
เป็นเรื่องงดงามในชีวิตจริงๆนะคะ

.....

ขอบคุณค่ะก๋า
แว่บเข้ามาค่ะ เด๊๊ยวพี่ไปเตรียมตัวล่ะ
ต้องพาน้าไปทำสังฆทานที่วัดก่อน
แล้วถึงจะพาแม่เข้ากรุงเทพค่ะ


ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ



โดย: tanjira วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:6:33:58 น.  

 
สวัสดีค่ะ


โดย: นาฬิกาสีชมพู วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:7:19:43 น.  

 
บรรยากาศในการสนทนาทุกๆบ่ายเป็นบรรยากาศที่ดีทุกวันเลยครับ อิจฉาคุณก๋ามากกกกก


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:8:04:29 น.  

 
เป็นวันที่ดีมากๆวันหนึ่งทีเดียวเชียว


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:9:21:16 น.  

 
ดีงามมากเลยค่ะพี่ก๋า เรื่องการทำวิปัสนาแบบโกเอนก้า
น่าสนใจมากค่ะ คือน้องเป็น FC ก๊อต แล้วก๊อตเค้าก็เป็น
กูรูเกี่ยวกับการทำสมาธิแบบโกเอนก้า นางพยายามชวน
เด็กๆ รุ่นใหม่หันมาฝึกสมาธิเพื่อชำระล้างจิต น้องผู้ซึ่ง
แก่กว่าก๊อตหลายปี ก็อยากเนียน FC ล้างจิตกับเขาบ้าง 55+

ปล.แค่ดูจากรูปก็เหมือนได้รับความรู้สึกเหมือน
ปราชญ์นั่งสนทนากับปราชญ์ด้วยกันเลยค่ะพี่
แค่บรรยากาศก็ดูสงบแล้วอ่าาา


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:9:25:20 น.  

 
โอ้ อาร์ทตัวพ่อกับอาร์ทตัวลูกมาเจอกันนะคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:10:01:49 น.  

 
สวัสดียามเช้าก่อนไปทำงานจ้า คุณก๋า

เป็นยามบ่ายที่งดงามมากจริงๆเลยจ้า
การที่คุณ ก๋า ได้เจอกัลยาณมิตรที่ดี
เป็นถึงอาจาร์ย นักเขียนนักวาด นักธรรมมะ
เป็นเรื่องงดงามในชีวิตจริงๆนะจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:10:16:45 น.  

 
เป็นบ่ายที่งดงามและมีความหมายค่ะ



โดย: NENE77 วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:11:24:18 น.  

 
ใช่ค่ะพี่ 10 วันนานไป นี่นัดเพื่อนไว้เดือนธันวา
ไปนั่งสมาธิแถวชลบุรีค่ะ รอแม่กลับก่อน
เพราะนางไม่ไปด้วย นางบอกว่านางไม่อิน
นั่งสมาธินั่งที่บ้านก็ได้ แหะๆ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:11:40:27 น.  

 
จากที่บล็อก


ถ้าอ่านการ์ดแต่งงานแล้วระบุว่าเป็นคอกเทล บอลจะนัดเพื่อนๆที่ไปด้วยกินข้าวเย็นก่อนเข้างานถ้างานนั้นคิดว่าจะอยู่นาน แต่ถ้าคิดว่าอยู่เดี๋ยวเดียวบอลจะนัดแนะกับเพื่อนไปหาอะไรกินต่อครับ


เดี๋ยวนี้งานแต่งเป็นคอกเทลแบบทั้งนั้นเพราะถ่ายรูปออกมาแล้วสวยกว่า จุคนได้เยอะกว่า บอลคิดถึงบรรยากาศสมัยก่อนนี้ที่แขกจะมานั่งที่โต๊ะกินไปคุยไป แล้วบ่าว-สาวก็จะมาเดินแจกของขวัญทีละคนๆ


งานแต่งสมัยนี้บอลโกหกบ่าวสาวเสมอว่า "ไปวานมาแป๊บนึง ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยเพราะคิวยาว" จริงๆแล้วไม่ได้ไปครับ แต่บ่างสาวเดี๋ยวนี้ก็ไม่รู้หรอกครับ รับแขกหน้างานก็ไม่ได้รับเอง ของชำร่วยก็ไม่ได้แจกเอง ใครมางานบ้างก็ไม่รู้ อิอิอิื


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:11:56:23 น.  

 
สวัสดีครับ


โดย: ปัญญา Dh วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:13:30:52 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

" ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต" บล็อกนี้ สัมผัสได้ถึงความ
อิ่มเอมใจของเธอเลยนะ การได้พบกับคนที่มีความชื่นชอบในงาน
ศิลปะอย่างเดียวกัน ย่อมคุยกันสนุก ได้แง่คิดจากผู้รู้ และที่สำคัญ
เขาได้ดูงานศิลปะของเรา พู่กันเดียว ด้วย และชื่นชมผลงานของ
เรา ย่อมก่อนให้เกิดความชื่นใจ แน่นอน
ครูขอแสดงความยินดีด้วย ที่เธอกำลังก้าวไปสู่การทำงานที่
เธอรักและชื่นชอบ เป็นก้าวแรกและจะเกิดเป็นก้าวต่อ ๆ ไป จน
ประสบความสำเร็จ นะจ๊ะ

โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:13:34:46 น.  

 
สุดยอดเลยครับคุณก๋า


โดย: The Kop Civil วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:14:09:58 น.  

 
ไม่แน่เหมือนกัน ต่อไปสิ่งที่เรียกว่าความฝันและอยากทำของคุณกะว่าก๋า อาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:14:20:26 น.  

 
ศิลปินมักไว้ผมยาวและมัดผม หรืพวกนึกบอกที่อินดี้หน่อยแบบซลาตัน อิบราฮิโมวิช ก็ชอบผมยาวมัดผม

ถือเป็นบ่ายที่ดีครับพี่ก๋า เวลาเราทำผลงานแล้วรู้ว่ามีคนสนใจหรือติดตาม มันรู้สึกดีจริงๆ ยิ่งถ้าเป็นคนที่เราชื่นชอบผลงานเขา แล้วเขาสนใจผลงานเราด้วยยิ่งรู้สึกดี


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:14:54:42 น.  

 
ของน้องนี่แทบนึกไม่ออกแล้ว ว่าวาดภาพครั้งสุดท้าย
ล่าสุดเมื่อไร นานมากจริงๆ ค่ะพี่ เหอๆ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:15:23:27 น.  

 
สุดยอดเจ้า


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:15:41:34 น.  

 
สวัสดีครับพี่ก๋า
นี่แหละครับสาเหตุที่ผมรู้สึกชอบพู่กันเดียวของพี่ก๋ามากๆ
มันเหมือนควันไฟน่ะครับ ที่เรามองมันด้วยความรู้สึกแล้วจะเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้น แต่พู่กันเดียวต่างจากควันไฟตรงที่ มันไม่ใช่หมึก แต่มันคือความรู้สึก และความคิดของคนเขียนใส่ลงไปด้วย อ่านกลอนแล้วมองหมึก มันอาจจะได้เห็นอะไรมากกว่าหมึกกับตัวหนังสือครับ

ยินดีกับพี่ก๋าด้วยครับที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับสวนโมกข์
วัดอุโมงค์!!!! ผมชอบๆๆ แต่ตอนไปแห้งมาก ไม่เขียวเลยครับ มอสเมิสแห้งหมด 55555

ก่อนเกิดและหลังตาย เป็นสิ่งที่จิตนการไม่ได้เลยครับ ไม่มีใครเคยมาเล่าได้ว่ามันควรจะเป้ฯยังไง หรือรู้สึกยังไง ผมไม่รู้ว่าหลังตายจะเป็นยังไงนะครับ คิดว่าน่าจะเป็นความมืดและเงียบที่เกิดขึ้นพร้อมๆ ลมหายใจสุดท้าย แต่ก่อนเกิดผมเดาว่าคือแสงที่ค่อยๆ สว่างขึ้นพร้อมๆ กับเสียงหัวใจเต้นครั้งแรก เท่ดีครับ พี่ก๋าคิดว่ายังไงครับ

การได้เจอคนดีๆ ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิดดีๆ มุมมองดีๆ ที่เราคนเดียวอาจจะมองเห็นไม่รอบทิศ ถ้ามีใครซักคนที่เล่าสิ่งที่มองในอีกมุมให้ฟัง หรือร่วมกันมองสิ่งเดียวกันให้รอบด้าน หรือ beyond กว่านั้น ผมว่ามันต้องเป็น Really good time มาก ๆ ครับ นี่คงเห็นยามบ่ายที่งดงามจริงๆ ครับพี่ก๋า


เป็นกำลังใจครับพี่ก๋า


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:16:58:24 น.  

 
ชีวิตแต่ละวัน มีประสบการณ์ที่แปลกแตกต่างกันออกไป
เป็นอีกวันที่งดงามและน่ายินดี สาธุค่ะ


โดย: mcayenne94 วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:19:08:42 น.  

 

สวัสดีครับคุณก๋า

คำบรรยาย และภาพทั้งหมดนั้น บ่งบอกได้ว่า
มันช่างเป็น “ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต” จริงๆ

โลกในสายตาของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะครับ
และ “ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต” ในแต่ละคน
ก็ไม่เหมือนกันด้วย

ในส่วนตัวผมเอง ชอบบรรยากาศแบบนี้ครับ
บรรยากาศที่ไม่รกรุงรัง ไม่มีความวุ่นวาย
บรรยากาศแห่งสติ ปัญญา และความสงบ

หนทางและเป้าหมายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
คนส่วนใหญ่มีเป้าหมายอยู่ที่เรื่องการเงิน
หนทางส่วนใหญ่ที่ผู้คนใฝ่หา มักมุ่งหน้าไปสู่เป้าหมายนั้น
ทุกวันนี้จึงเห็นแต่ความวุ่นวายจากการแก่งแย่งไปสู่หนทางนั้น

ขอให้คุณก๋า ปิ๊งไอเดียบางสิ่งบางอย่าง จากความสุขสงบ
เพื่อตัดสินใจไปสู่ “หนทาง” ที่กำลังโบกมือทักทายคุณก๋านะครับ



โดย: สีเมจิก (สมาชิกหมายเลข 5106714 ) วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:19:39:37 น.  

 

สวัสดีหลังเลิกงานจ้าคุณ ก๋า

ใช่เลยจ้า จากที่อ่านบทความของคุณก๋า นัทว่าคุณ ก๋าโชคดีมากๆๆเลย
ที่ได้เจอคนที่ชอบสายงานเดียวกัน ในความคิดของนัทนะ
นัทว่าคุณก๋า คงได้เปิดใจ เปิดมุมมองมากมายกับท่านแน่ๆๆเลย
คุยกันไปแบบไม่มีเบื่อจนเวลาล่วงเลยก้อยังคุยไม่จบ
ประสพการณ์แบบนี้มีสักครั้งในชีวิต มันช่างดีเลิศว่ามั้ยอะจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:20:10:41 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า

“ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต” เป็นวันที่งดงามของมิตรภาพจริงๆ ครับ
ผมรู้สึกได้ว่า คุณก๋าซึมซับเรื่องราวธรรมะไว้ในตัวอยู่มากมาย
และได้ทยอยผ่องถ่ายออกมาสู่ภายนอก
ทั้งหมดทั้งมวลมีความเป็นระเบียบ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้งครับ


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:21:16:38 น.  

 

นั้นงัยนัทว่าแล้วว่าต้องนั่งคุยกันนานแน่นอนเลย
มันก้อจริงอย่างคุณ ก๋า ว่านะ ถ้าเราได้คุยกับคนที่ชอบแนวเดียวกันกับเรา
มันจะคุยได้ไหลลื่นไม่ม่ติดขัดเลย และยิ่งได้แชร์ ประสพการณ์ด้วยแล้วละก้อ
แม่เจ้า คุยได้ทั้งวันไม่มีเบื่อ
นัทว่าคุณก๋า โชคดี ที่ได้เก็บเกี่ยวประสพการณ์ของท่านอาจารย์คามิน ไว้เป็นแนวทาง
ในการเขียนในครั้งต่อๆๆไปได้ดีแน่นอนเลยจ้า


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:22:57:30 น.  

 
ได้พบปะพูดคุยแลกเปลี่ยนทัศนะประสบการณ์แบบนี้
เป็นช่วงเวลาที่งดงามทั้ง 2 วันเลยครับ
บ้านอาจารย์คามินนี่สวยและดูสงบดีนะครับ
เหมาะกับการสนทนาเรื่องแบบนี้จริง ๆ


ป.ล. ผมว่า คุณก๋าดูเพรียวขึ้นกว่ารูปที่ผมเห็นก่อนหน้านี้นะ
ไม่รู้เพราะช่วงที่ผ่านมาออกแรงย้ายของบ่อยเปล่าครับ


โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:23:15:54 น.  

 
ยามบ่ายที่งดงามของชีวิตได้พบกัลยาณมิตรที่รู้ใจและเข้าใจ
น้ำชาอร่อยไหมครับ

ช่วงสี่โมงเย็นฝนตกหนักครับ



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:0:01:15 น.  

 
ยินดีกับคุณก๋าด้วยนะคะ
นึกถึงเรื่องจักรวาลจัดให้ๆคุณก๋าได้พบ ได้สนทนาแลกเปลี่ยน
ในสิ่งที่รัก ถนัดและสนใจกับพระอาจารย์และท่านอาจารย์
ทำให้จุดประกายบางอย่างในใจที่อาจนำไปต่อยอดได้
เป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่า มีความหมายมากค่ะ

ฝันดีนะคะคุณก๋า



โดย: Sweet_pills วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:0:01:53 น.  

 
สวัสดียามดึกค่ะน้องก๋า พี่กิ่งหลับไปแล้วตื่นมาตอนตี 1 ก็มานั่งตอบเม้นท์เพื่อนๆมาบ้านน้องก๋าชักง่วงอีกแล้วขอตอบสั้นๆก่อนนะคะว่ายินดีกับน้องก๋าด้วยที่เจอคนสำคัญทั้ง 3 ท่านนับว่าเป็นโอกาสที่ของน้องก๋าเลยค่ะ

ขอตัวไปนอนก่อนนะคะง่วงมากแล้วค่ะ 555

โหวต Literature Blog ค่ะ




โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:1:48:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]