: ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต :
: ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต : บ่ายวันแรกผมมีโอกาสได้พบกับพี่แอนและคุณต้าเป็นครั้งแรก ทั้งสองคนทำงานอยู่ที่สวนโมกข์ กรุงเทพฯ “พู่กันเดียว” ที่ผมวาด เป็นสื่อกลางทำให้ผมมีโอกาสได้ร่วมงานกับสวนโมกข์ฯ โดยคุณต้าได้ใช้ภาพพู่กันเดียวประกอบการออกแบบปกหนังสือชุดธรรมะเล่มน้อย จำนวน 12 เล่ม
ผมได้นั่งคุยกับคุณต้าที่วัดอุโมงค์ครู่ใหญ่ ก่อนจะได้เจอพี่แอน และพูดคุยกันที่ร้านอาหาร ผมคิดว่าเรื่องราวที่เราคุยกัน เหมือนช่วงเวลาให้ผมได้ทบทวนตัวเอง ว่าอะไรคือที่มาของการสร้างงานของผม และมันจะทำอะไรต่อไปได้บ้าง
ก่อนกลับพี่แอนพาผมไปพบกับพระอาจารย์บาส ซึ่งท่านเป็นผู้ดูแลการจัดทำหนังสือและนิตยสารธรรมะของวัดอุโมงค์ แม้จะมีเวลาได้พูดคุยกันเพียงครู่ยาม แต่นั่นเป็นเหมือนจุดเชื่อมต่อเล็ก ๆ ของบ่ายวันที่สอง

[ คุณต้ากับพี่แอน ]


[ สนทนากับพระอาจารย์บาส ]

บ่ายวันที่สองผมกลับมาที่วัดอุโมงค์อีกครั้งตอนเที่ยงวัน ในมือของผมมีแฟ้มงานพู่กันเดียวซึ่งเพิ่งวาดเสร็จตอนตี 4 เมื่อวานตอนเย็นหลังจากได้พบพระอาจารย์บาส ท่านเมตตามอบหนังสือให้สามเล่มกับเสื้อยืดอีกหนึ่งตัว พอตื่นนอนผมเกิดประโยคหนึ่งวาบผ่านเข้ามา นั่นคือ “ทุกข์ ทุก ก้าว” ผมตั้งใจวาดงานชุดนี้เพื่อนำมามอบให้ท่าน แทนคำขอบคุณที่ท่านมอบหนังสือให้ผมมาหลายเล่ม
วันนี้พี่แอนนัดอาจารย์คามิน เลิศชัยประเสริฐไว้ด้วย ท่านเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก ผมติดตามผลงานของท่านมานานแล้ว ชื่นชมและชื่นชอบมาก ๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีโอกาสได้พบเจอกับท่านเลย
พี่แอนนัดอาจารย์คามินไว้ตอนบ่ายโมง เราเดินจากวัดอุโมงค์ไปบ้านอาจารย์คามิน เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไป ผมสะดุดตากับถ้วยชาใบหนึ่งซึ่งมีรอยแตก และการซ่อมแซมแบบ “คินสึงิ” ของญี่ปุ่น ซึ่งวางโชว์อยู่ตรงโถงทางเข้า
อาจารย์เข้ามาทักทายและให้เรานั่งดูภาพยนตร์สั้นซึ่งเป็นผลงานล่าสุดของท่าน ในงานชื่อชุด “บาร์โด” ซึ่งเป็นแนวคิดวัแบบชรยานของธิเบต บาร์โด คือ ช่วงเวลาระหว่างหลังความตายและการเกิดใหม่ ตอนที่นั่งดู ใจผมนึกถึงงานรูปปั้นพระของอาจารย์ที่เคยจัดแสดงในหอศิลป์ใหม่เอี่ยม ผมนึกถึงคำว่า “ก่อนเกิด หลังตาย” ขึ้นมาในวาบความคิด เมื่อดูจนจบ อาจารย์คามินได้อธิบายงานของท่านให้ฟังทีละชุด ๆ
ก่อนจะเดินนำขึ้นไปชั้นสองเพื่อนั่งดื่มชาและสนทนากัน
อาจารย์ให้แต่ละคนเลือกถ้วยชาของตน ผมเลือกถ้วยชาใบที่เล็กที่สุด
จากนั้นการพูดคุยราวสี่ชั่วโมงก็เริ่มต้นขึ้น ผมนั่งฟังอาจารย์อย่างตั้งใจ ประสบการณ์การในการทำงาน วิธีคิด มุมมองในเรื่องศิลปะ การใช้ชีวิต และการปฏิบัติธรรม คลุกเคล้าอยู่ในถ้อยคำและชาในถ้วย วาบิ ซาบิ , คินสึงิ , การฝึกวิปัสสนาแบบโกเอนก้า , การปฏิบัติธรรมที่หมู่บ้านพลัม , การรีโนเวทบ้านให้กลายเป็นแกลอรี ฯลฯ อาจารย์เล่าเรื่องราวได้น่าทึ่งและน่าฟัง
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอ่านหนังสือที่ดีเยี่ยม 10 เล่มพร้อมกัน มันไม่ใช่แค่ความเพลิดเพลิน แต่ขณะฟังผมก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างตามไปด้วย
ผมดีใจที่อาจารย์ได้ดูงานพู่กันเดียวและหนังสือทำมือของผม (เป็นภาพที่ผมตั้งใจนำไปมอบให้พระอาจารย์บาส)
ช่วงท้ายของการพูดคุยฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก เรากำลังเดินกลับวัดอุโมงค์ เมื่ออาจารย์เห็นเช่นนั้น ท่านยังเมตตาขับรถมาส่งจนถึงที่วัด
ผมเดินไปพบพระอาจารย์บาส มอบงานพู่กันเดียวให้ท่าน พูดคุยกันถึงเรื่องการอ่านหนังสือ และการทำหนังสือทำมืออีกครู่ใหญ่ ก่อนจะกราบลาท่านเพื่อกลับบ้าน
ผมรู้สึกได้ว่ามันเป็น “ยามบ่ายที่งดงามของชีวิต” ทั้งสองวัน มีความหมาย ส่งผ่านพลังงานบางอย่างในความรู้สึก ทำให้ผมเห็น “หนทาง” บางเส้นซึ่งกำลังทักทาย และชักชวนให้ผมได้ลองเดินไปบนเส้นทางนั้น
ขอบคุณพี่แอนและพี่ทอมมาก ๆ ครับที่ให้โอกาสผมได้รู้จัก พบและพูดคุย ขอบคุณคุณต้าที่มองเห็นคุณค่าในสิ่งที่ผมวาด ขอบคุณอาจารย์คามินที่มอบคำชมและคำแนะนำที่น่าคิดกับผม ขอบคุณพระอาจารย์บาสที่ทำให้ผมเกิดแรงกระเพื่อมเล็ก ๆ และอยากกลับมาทำหนังสือทำมืออีกครั้ง
ขอบคุณภาพประกอบในบล็อกจากพี่แอนและคุณต้าครับ

[ โอกาสอันหาได้ยาก ได่้พบกับอาจารย์คามิน เลิศชัยประเสริฐ ]


Create Date : 16 กันยายน 2565 |
Last Update : 16 กันยายน 2565 5:37:19 น. |
|
28 comments
|
Counter : 1013 Pageviews. |
|
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtanjira, คุณทนายอ้วน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณหอมกร, คุณจอมแก่นแสนซน, คุณNENE77, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณปัญญา Dh, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณSweet_pills, คุณสองแผ่นดิน, คุณกิ่งฟ้า, คุณnewyorknurse, คุณhaiku |
โดย: tanjira วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:6:33:58 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:8:04:29 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:9:21:16 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:10:01:49 น. |
|
|
|
โดย: NENE77 วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:11:24:18 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:11:56:23 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:13:30:52 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:14:54:42 น. |
|
|
|
โดย: mcayenne94 วันที่: 16 กันยายน 2565 เวลา:19:08:42 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:0:01:15 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:0:01:53 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 17 กันยายน 2565 เวลา:1:48:16 น. |
|
|
|
| |
ตุ๊เจ้า ได้แลกเปลี่ยนความคิด
..
เรื่องทำสมาธิ ของท่านโกเอ็นก้า ผมสนใจครับ แต่ยังละความเชื่อ
สมาธิด้านพุทธของหลวงพ่อไม่ได้ ... หลวงพ่อสอนไว้ว่า ฝึกเข้า
สมาธิให้บ่อยจะเกิดวสี(ชำนาญ) เข้าเมื่อใดก็ได้... เหมือนขึ้นขี่ม้า ๆ มาใกล้ตัวกระโดดขึ้นเลย ฝึกสมาธิครั้งครึ่งชม. ก็พอ
แต่ของโกเอ็นก้า จะเข้านานมากหลาย ๆ ชม.. แต่จุดประสงค์
เดียวกันกับพุทธ คือเข้าสู่ความสงบ ลึก
...
วัดอุโมงค์เคยไปตั้งแต่ตอนเป็นเด็กตอนนั้นรกร้าง...พอโตมา
ก็ได้ไปอีกสองสามครั้ง วัดพัฒนาไม่ให้รกหญ้า ปลูกต้นไม้เยอะ
น่าจะไม่ตัดเลยแต่ยังไม่มีโอกาสพบตุ๊เจ้าเลย แหะ ๆ ไปเที่ยวนะครับอยู่ใกล้เมืองมาก
สวนโมกข์เคยไปเมือหลายสิบปีก่อนครั้งเดียว