:: โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 37 ::







โจทย์โดย : น้องดอกแก้ว (tanH2O)



" อำนาจ ความรัก กับการแย่งชิง "




















:: 11.11.02 น. ::




เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า


















-1-



พ.ศ. 2654



ที่ศูนย์บัญชาการของอาณาจักรสิโมโตอิกเกิดความเคลื่อนไหวอย่างน่าประหลาด
มีการรายงานพบความเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ต่อต้านการปกครอง
ฝ่ายเจ้าหน้าที่แจ้งเรื่องให้ผู้นำอาณาจักรทราบในทันที

“มันเป็นกลุ่มไหน?” ท่านผู้นำถามเสียงเครียด

“ผมไม่แน่ใจ..อาจเป็นกลุ่มเรติเอชั่น
ซึ่งนำโดยกลุ่มลัทธิคลั่งการปกครองในระบอบประชาธิปไตย” นายพลคู่ใจตอบ

“ก็ไหนท่านว่าลัทธิประชาธิปไตยมันสูญสลายไปตั้งแต่ร้อยปีที่แล้วมิใช่หรือ ?”

“มันก็เหมือนกลุ่มเทิดทูนศาสดานาเธปิโอเรียสนั่นล่ะครับท่าน
คนที่เชื่อในลัทธิจะยังคงรักษาความเชื่อมั่นนี้ไว้โดยไม่คลอนคลาย”

“แล้วเราจะทำเช่นไร ?” ท่านผู้นำถามด้วยน้ำเสียงหวั่นไหว

นายพลคู่ใจสบตาท่านผู้นำอย่างเรียบเฉย
ก่อนตอบท่านไปว่า

“นั่นมันเป็นสิ่งที่ท่านต้องตัดสินใจมิใช่หรือ ?”















-2-



สถานการณ์ภายในอาณาจักรกำลังปั่นป่วน
ที่คิดว่าเป็นกลุ่มการเรียกร้องระบอบการปกครองใหม่
นำโดยกลุ่มเรติเอชั่นเห็นจะไม่ใช่เสียแล้ว
ยังมีกลุ่มสตรีผู้เรียกร้องสิทธิแห่งความเสมอภาคนั่นด้วย

“เยริโอรา” เป็นหญิงชราไว้หกสิบปี
พ่อของเธอเคยเป็นนักการเมือง
วันที่เขาส่งมอบอำนาจในมือให้เธอครอบครอง
เธอผลักมันลงจากโต๊ะประชุม
และปฏิเสธความหวังดีของพ่อโดยสิ้นเชิง


“หนูจะปฏิวัติอาณาจักรนี้ใหม่
หนูเบื่อระบอบการเมืองเลวร้ายแบบที่เป็นอยู่”

พ่อของเธอสบตาเธออย่างจริงจัง เขายิ้มเยาะแล้วพูดว่า

“ถ้าแกทำได้อย่างที่แกคิด
ไม่ใช่อาณาจักรนี้เท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลง
แต่ตัวแกนั่นแหละที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างถึงราก”

















-3-



“เซคาโลกัส” เป็นผู้นำกลุ่มเรียกร้องประชาธิปไตยใหม่
ระบอบนี้ล่มสลายไปเมื่อราวร้อยปีก่อน
มันเคยถูกสร้างภาพว่าเป็นระบอบการปกครองที่ดีที่สุด
เป็นการปกครองโดยถ่ายโอนอำนาจการปกครองจากประชาชนเพื่อประชาชน
แต่ที่สุดแล้วปลายทางของมันกลับคือความล่มสลาย
ล่มสลายเพราะระบอบน่ะหรือ ?
ล่มสลายเพราะผู้นำที่ไร้วุฒิภาวะ ?
หรือล่มสลายเพราะผู้นำที่อ่อนแอ สร้างภาพและโกงกิน ?

ไม่มีใครรู้จริงๆหรอกว่าระบอบประชาธิปไตยนั้นล่มสลายไปด้วยเหตุใด ?

รู้แต่ว่าเมื่อนอนหลับไป แล้วตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง
หน้าจอคอมพิวเตอร์ของคนทั้งอาณาจักรมีแต่สีขาวโพลนสว่างวาบ
ก่อนจะมีใบหน้าของท่านผู้นำขึ้นมากล่าวถ้อยแถลงว่า

“บัดนี้ข้าพเจ้าและผองนักรบ
ได้ทำการยึดอาณาจักรนี้ไว้แล้วโดยชอบธรรม
สิ่งที่ประชาชนทุกท่านพึงต้องรับรู้เป็นสิ่งแรก
นั่นคือ ภายใต้การปกครองข้าพเจ้า อาณาจักรสิโมโตอิกแห่งนี้
จะไม่ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยอันอ่อนแอนั่นอีกแล้ว
เราจะปกครองประชาชนอย่างเท่าเทียม เสมอภาค
และให้อิสระทางความคิดอย่างเต็มที่
เราจะเปิดโอกาสให้ประชาชนได้เรียกร้อง
และมีส่วนรวมในการปกครองอย่างยิ่งยวด
เราจะกระจายอำนาจไปสู่ภูมิภาคอย่างเท่าเทียมและทั่วถึง
เราจะสร้างความหวังให้กับอาณาจักร มิพึงแค่เพื่อเรา
หากแต่เราจะคิดคำนึงถึงลูกหลานของเราทุกคนอย่างแท้จริง”



เสียงเฮลั่นดังขึ้นอย่างอื้ออึง
ความหวังที่เคยริบหรี่ของคนในชาติราวกลับถูกจุดให้สว่างโพลง
ด้วยความหวัง ความฝัน และสิ่งใหม่ที่มาทดแทนสิ่งเก่า




11.11.02 น. คือ ฤกษ์ยามที่หัวหน้าปฏิวัติเลือกไว้
ขณะลงมือปฏิบัติการยึดอำนาจคืนจากกลุ่มขั้วอำนาจเดิม.....


คนที่ลงมือล้างระบอบการปกครองในระบอบประชาธิปไตย
คือ ปู่ของท่านผู้นำคนปัจจุบันของอาณาจักรสิโมโตอิก
เมื่อของปู่ของเขาสิ้นลม พ่อของเขาสืบทอดตำแหน่งต่อ
และตำแหน่งสุดยอดผู้นำก็ตกถึงมือเขา

ในวันที่เขาจะขึ้นครองอำนาจ มีการกบฏภายใน
คนที่เป็นผู้นำการต่อต้านคือน้องชายของเขาเอง
แน่นอน....น้องชายและบริวารว่านเครือทั้งหมด
ถูกกำจัดไปโดยขุนพลคู่ใจของท่านผู้นำนั่นเอง















-4-




“ท่านแก่ชราไปมากเลยนะเซคาโลกัส”
หญิงชราทักทายชายแก่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

“ฉันจะคงความหนุ่มไปตลอดได้อย่างไรล่ะเยริโอรา”

“เราไม่ได้พบกันมากี่ปีแล้วล่ะ ?” เธอถาม

“น่าจะ 40 ปีแล้วกระมัง” เขาตอบ

“ท่านยังเชื่อมั่นในระบอบประชาธิปไตยอยู่หรือ ?”

“ใช่..เหมือนที่เธอเชื่อมั่นในศาสนาและศาสดาของเธอนั่นแหละ”

“ท่านไม่คิดหรือว่ามันอาจมีระบอบอื่นที่ดีกว่า”

“แล้วเธอเคยเปลี่ยนความคิดและความเชื่อมั่น
จากสิ่งที่เธอยึดถือไว้บ้างหรือเปล่า ?”

เยริโอราเงียบไปชั่วขณะ เธอครุ่นคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา
คิดถึงการต่อสู้ที่ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า
ศรัทธาที่ถูกคลอนแคลนครั้งแล้วครั้งเล่า
คิดถึงความเปล่าเปลี่ยวใจในวันที่ใจรู้สึกเงียบเหงาอ้างว้าง

กับคนรอบข้างเธอเป็นผู้นำสตรีที่เข้มแข็ง
แต่ลึกลงไปเธอเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากยืนเคียงข้างคนรัก
อยากมีใครสักคนคอยโอบกอด
คอยยืนเคียงข้างและรับฟังคล้อยตามความคิดของเธอ

“หลายปีมานี้เรื่องราวในใจของฉันเปลี่ยนแปลงไปมาก
นับจากวันที่ฉันปฏิเสธตำแหน่งทางการเมืองจากพ่อ
จากวันที่ฉันปฏิเสธคำของแต่งงานของคุณ
แล้วเดินหันกลับไปจากเส้นทางที่เคยชิน
ชีวิตของฉันไม่เคยกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกเลย”



เซคาโลกัสครุ่นคิดอย่างหนัก ในวัย 70 ปี
ผมหงอกขาวโพลนไปทั้งศีรษะ
สามวันก่อนเขานอนครุ่นคิดถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่
ศรัทธาที่เขาเคยเชื่อมั่นกำลังถูกโยกคลอนไปจนถึงราก
เขาอยากต่อสู้ เรียกร้อง และเปลี่ยนแปลง
แต่คำตอบในวันนี้มันอ้างว้างและเจ็บปวด
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังสู้อยู่กับอะไร สู้ไปเพื่อใคร
แล้วใครจะรับผลของการต่อสู้นี้ไป
เพื่อสืบสานความคิด ความเชื่อต่อไป




“เราผ่านการสูญเสียมามากมาย สุดท้ายแล้ว
เรากลับพบเพียงความว่างเปล่าในใจตน”

เขาสรุปถ้อยคำนี้ไว้เมื่อสามวันที่แล้ว
ก่อนจะนัดพบกับเยริโอราท่ามกลางความวุ่นวายในแผ่นดิน
การปฏิวัติอาณาจักรดำเนินไปทุกหย่อมหญ้า
การรบราฆ่าฟันกันเองของเพื่อนร่วมชาติ
การติดอาวุธความเชื่อทางความคิด
การกล่อมประสาทให้หลงงมงาย
จากการโหมประชาสัมพันธ์ตลอดเวลาให้คนเชื่อมั่นในลัทธิ
การแบ่งแยกขุนพลออกเป็นกลุ่ม
แล้วยุยงให้ห้ำหั่นฆ่าฟันแย่งชิงอำนาจกันเอง
โดยมีผู้นำเป็นผู้สนับสนุน
สงครามแบ่งออกเป็นการสู้รบระหว่างกองทัพกับกองทัพ
กองทัพกับประชาชน และประชาชนกับประชาชน

ท่านผู้นำเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการสนับสนุนเงินทุนและอาวุธอย่างลับๆ
เขาคิดเสมอว่าเมื่อทุกคนวุ่นวายกับการต่อสู้แย่งชิงผลประโยชน์
เขาก็สามารถนอนหลับฝันดีอยู่บนฐานอำนาจที่หนาแน่น
และเต็มไปด้วยทรัพย์สิน เงินทอง สื่อสารมวลชน
(การโหมประโคมสัมพันธ์และสร้างภาพลักษณ์)
และสุดท้าย คือ อำนาจทางการทหารที่อยู่ในมือ

















-5-




“ผมอยากขอคุณแต่งงานอีกครั้ง”
เซคาโลกัสเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงปืนและระเบิดควันเต็มเมือง

“ในเวลาเช่นนี้ ในสถานการณ์แบบนี้
ในวัยวันที่เราสองคนแก่หง่อมแบบนี้น่ะหรือ ?”
เยริโอราถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ใช่...เราสองคนไปอยู่ด้วยกันเงียบๆเถอะ
ส่งผ่านความหวัง ความฝัน
และการต่อสู้อันว่างเปล่านี้ให้กับคนรุ่นหลัง
เราทำเพื่อเขามามากพอแล้ว
ถึงเวลาที่คนชราอย่างเราจะได้พักแล้วล่ะเยริโอรา”


“คุณจะทิ้งมวลชนที่อยู่เคียงข้างคุณมาตลอดได้อย่างไร ?”


“พวกเขาไม่ได้อยู่เคียงข้างผมหรอก
เขายืนหยัดอยู่เคียงข้างความหวังของตัวเองเท่านั้นเอง”
เซคาโลกัสกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ....



เยริโอรารู้สึกสับสนในใจ
เธอเงียบไปนานเท่านาน
และเมื่อเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง
สิ่งที่เธอเห็นคือร่างชุ่มโชกไปด้วยเลือดท่วมกายของเซคาโลกัส
กำลังโงนเงนล้มลง

เขาถูกสไนเปอร์ใช้ปืนไร้เสียงยิงจนพรุนไปทั้งร่าง
เขาตายโดยไม่ทันได้บอกรักเธอ
เขาตายไปโดยไม่ทันได้ร่ำลาเธอ

“เซคาโลกัส” เยริโอราตะโกนร้องแทบขาดใจ
ความรักของเธอ ความฝันของเธอ
อำนาจที่เขาฝากไว้ในมือเธอสลายหายไปในพริบตา


















-6-



กลุ่มเรติเอชั่นของเซคาโลกัส และกลุ่มเทิดทูนศาสดานาเธปิโอเรียสของเยริโอรา
ถูกขจัดไปจนหมดสิ้นเป็นกลุ่มแรก
สมาชิกของกลุ่มไม่มีใครหนีรอดไปได้เลยแม้แต่คนเดียว
ทหารของท่านนายพลบาร์ดซาร์ด ผู้นำทางการทหารของอาณาจักร
มีความโหดเหี้ยม ดุดันและบ้าคลั่งเป็นที่สุด
ทหารทุกนายพร้อมฆ่าทุกคนตามที่ได้รับคำสั่ง
ฆ่าคนโดยไม่ต้องกระพริบตา
ยิงประชาชนโดยไม่รู้สึกรู้สาใดใดในใจ


“คนพวกนั้นคือศัตรู มันไม่ใช่ประชาชนพลเมืองของเรา”
นายพลปลุกใจและล้างสมองเหล่าทหารหาญของเขา


เลือดท่วมเมือง ควันไฟลอยคลุ้งเป็นหย่อมๆ
บ้านเมืองมีแต่ความวุ่นวาย สับสนอลหม่าน
ร่องรอยของความพินาศกระจายตัวเป็นหย่อมๆในตัวเมือง


ห้องทำงานของท่านผู้นำแห่งอาณาจักรสิโมโตอิกเงียบสงบ
ท่านผู้นำนั่งอยู่บนเก้าอี้
เขาสะอื้นไห้จนตัวโยน ไหล่งุ้มนั้นสั่นสะท้านไม่หยุด
ความรู้สึกผิดบาปจู่โจมทำลายขวัญจนไม่เหลือดี
ภาวะผู้นำมลายหายสูญไปจนหมดสิ้น

ชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าเขา
มองท่านผู้นำอย่างเหยียดหยามชิงชัง

“ท่านจะมาอ่อนแออะไรในเวลาแบบนี้”
เสียงนายพลบาร์ดซาร์ตกล่าวขึ้นอย่างเรียบเฉย

“ผมรู้สึกเสียใจ เมื่อคืนก็นอนร้องไห้ทั้งคืน”
ท่านผู้นำกล่าวเสียงสะอื้น

“เสียใจเรื่องอะไร ?”

“เสียใจที่สั่งฆ่าประชาชน”

“พวกนั้นมันไม่ใช่ประชาชน มันเป็นศัตรูของเรา”

“เขาแค่คิดต่างจากเรา เขาแค่เชื่อในสิ่งที่ไม่เหมือนเรา”

นายพลสบตาท่านผู้นำ
ก่อนสวนคำถามที่ทิ่มตรงไปยังหัวใจท่านผู้นำ


“เมื่อตอนที่ท่านขึ้นสู่อำนาจ
ผมเห็นท่านฆ่าน้องชายตัวเองโดยไม่รู้สึกรู้สาด้วยซ้ำ
ท่านเองมิใช่หรือที่เป็นคนเหนี่ยวไกส่งกระสุนสังหารเข้าที่ศีรษะของเขา
ตอนนี้จะมาแปลงกายเป็นคนดีไปเพื่ออะไร
อำนาจต่างหากที่ท่านต้องรักษาไว้
เพื่อผดุงความยุติธรรมให้กับอาณาจักรแห่งนี้”


ท่านผู้นำนั่งน้ำตาไหลพราก เขาถอนสะอื้น
ก่อนค่อยๆดึงลิ้นชักข้างโต๊ะออกมา
ในลิ้นชักนั้นมีปืนกระบอกเขื่องวางอยู่
เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วเล็ง....และเล็ง

เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด ก่อนทุกอย่างจะเงียบเสียงและสิ้นสุดลง

















-7-



พ.ศ. 2754


นี่คือข้อความหนึ่งในหนังสือเรียนประวัติศาสตร์โลก



“อาณาจักรหนึ่งเกิดขึ้น
อาณาจักรหนึ่งล่มสลายไป
ล้วนเกิดจากเหตุและผล
ซึ่งดลบันดาลให้เป็นไป


อาณาจักรสิโมโตอิกเคยเกิดขึ้นเมื่อราวร้อยปีที่แล้ว
ก่อนล่มสลายไปเพราะความขัดแย้งภายในกลุ่มชนชั้นปกครอง
ซึ่งมีความคิด ความเชื่อทางการเมืองที่แตกต่างกัน
กอร์ปกับความศรัทธาอันงมงายมืดบอดด้านศาสนา
ฉุดพาให้จิตใจคนตกต่ำจนไร้ศีลธรรม
บ้านเมืองมีแต่ความวุ่นวายสับสน อ่อนแอ
ฉกฉวยและช่วงชิงอำนาจและผลประโยชน์กันอยู่ตลอดเวลา

ที่สุดแล้วอาณาจักรสิโมโตอิกจึงล่มสลายไป
แล้วถูกแทนที่ด้วยอาณาจักรย่อยๆอันแตกเป็นเจ็ดอาณาจักร
ซึ่งปกครองตนเองด้วยระบอบการเมืองการปกครองที่แตกต่างกันออกไป
แต่อยู่ภายใต้การรบพุ่งฆ่าฟันไม่หยุดหย่อนเป็นเวลากว่าร้อยปีที่ผ่านมา”

Create Date : 09 สิงหาคม 2554
Last Update : 9 สิงหาคม 2554 5:11:51 น.		110 comments
Counter : 2321 Pageviews.
Share Tweet