หมิงหมิงไม่อ่านหรอกตุณก๋า
คนอ่านแล้วประทัยใจคือคนอื่นต่างหาก
วัยของเขาทำให้ยังไม่ตรึงใจในสิ่งเหล่านี้จ้า

คิดถึงวิวัฒนาการของหมิง หมิง จัง
น่ารักและะสร้างความสดใสให้เพื่อนๆบล็อกเสมอมา

555 หมิงหมิง จะอ่านหรือเปล่าไม่รู้ แต่ อ.เต๊ะ นี่ซิ ต้องอ่าน
เพราะไม่อ่านก็เม้นท์ตอบไม่ได้อีกนะครับ555

จะว่าไปหมิงหมิง โชคดีมากที่มาเกิดเป็นลูกคุณก๋า
ถ้าไปเจอพ่อแม่ ที่ไม่เข้าใจลูก ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจชีวิต
ชีวิตเด็ก จะไม่มีความสุขเลยละครับ

เพื่อน อ.เต๊ะ คนนึง ตัวเค้าเป็นหมอ เมียก็เป็นหมอ
พ่อแม่ของเพื่อน ยังเป็นหมออีก ก็หวังว่าลูกจะต้องเป็นหมอแน่นอน
แต่เด็กไม่อยากเป็น แต่แรงกดดันคาดหวังมากมายในครอบครัว
ตอนนี้เลยต้องบำบัดทางจิตอยู่เลยละครับ ไม่รู้เป็นตายร้ายดีประการใดเลยครับ

หมิงหมิงโตมากับความซึมซับของคุณก๋าไม่มากก็น้อย
เชื่อว่าถึงแม้จะให้เค้าเลือกเรียน เลือกเล่น เลือกความสนใจในด้านใด ๆ ก็ตาม ย่อมจะได้ซึมซับหลายเรื่องราวของคุณก๋ามาแบบไม่มากไม่น้อยไปด้วย

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

ครูไม่ทันได้อ่าน เรื่องราวของ หมิงหมิง ได้อ่าน ได้เห็น
หมิงหมิง ตอนโตบ้างเท่านั้น บล็อกนี้ได้อ่านย้อนหลัง ได้เห็นหน้า
หมิงหมิงตอนเด็ก ๆ น่ารัก แจ่มใส ยิ้มกว้าง เป็นเด็กสุขภาพจิตดี
แน่นอน เป็นหลักฐานแสดงถึงการเลี้ยงดูลูกของพ่อแม่ได้เป็นอย่างดี
การบันทึกเรื่องราว เหตุการณ์ต่าง ๆ ในวัยเด็ก ตั้งแต่เกิด
จนโตเป็นหนุ่ม ครูว่า เป็นสิ่งดีมาก ๆ เลยนะ อย่างน้อย ๆ คนเป็น
พ่อเป็นแม่ ได้มาอ่านบันทึกย้อนหลัง มันเป็นความสุขอย่างหนึ่งของ
คนเป็นพ่อแม่นะ (ถึงแม้ว่า ครูจะไม่มีลูกอย่างเธอ แต่ครูมีลูกศิษย์
ลูกหา มีโอกาสได้บันทึกเรื่องราวของพวกลูกศิษย์ บางคน บางกลุ่ม
แล้วย้อนกลับไปอ่าน ครูก็มีความสุขเหมือนกัน
อีกประการหนึ่ง เมื่อลูกได้อ่าน เขาจะเห็นและเข้าใจได้ว่า
พ่อแม่รักเขามากเพียงใด
โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

เพิ่มเติม (เผลอเรอ ต้องเป็นเผอเรอ จ้ะ)บ่อยครั้งที่พ่อแม่ก็เผลอเรอ

หลานสาวเกิดเมื่อนตอน FB กำลังเฟื่องฟู บอลเลยบันทึกลงในเฟสบุคจนเมื่อไม่นานมานี้ หลานบอกว่า "ห้าม Tag" เพราะเพื่อนในเกมส์ออนไลน์จะเข้ามาดูเฟส เดี๋ยวโดนล้อ ฮ่าๆๆๆๆๆ

กำลังมองหลานอยู่เหมือนกั๋นเจ้า

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะคุณก๋า
เวลาผ่านไปไวจริง ๆ ค่า

ขำคอมเมนต์ของอาจารย์เต๊ะ หมิงหมิงจะอ่านหรือเปล่าไม่รู้ แต่เราต้องอ่านเพราะเดี๋ยวคอมเมนต์ไม่ได้

อยากบอกว่าหมิงหมิงโชคดีมากนะคะมีคนรายล้อมรอบตัวรักหมิงหมิงเต็มไปหมดเลย ถ้าหมิงหมิงยังเก็บของเล่นเหล่านั้นอยู่ คาดว่าของเล่นคงล้นบ้าน เพราะพี่ก๋าบอกว่าตอนหมิงหมิงเกิด เพื่อนๆ ชาวบล็อกก็ส่งของไปตรึม

พี่ก๋าเป็นคุณพ่อที่ดี เข้าใจลูกมากๆ เลยนะคะ

ระลึกความหลังจริงๆ เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ ครับ ภาพที่ 3 นี่เห็นบ่อยนะครับ พี่ก๋าใช้ภาพนั้นค่อนข้างบ่อย

มาแอบอ่านความหลังของพ่อลูกคู่นี้
พี่ก็ดูเพลินมากเลยนะเพราะเห็นหมิงหมิง
มาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่
ตอนคุณมาดามตั้งครรภ์ เธอมีน้ำมีนวลมาก



บอนสีนั้นพี่ไม่ได้เลี้ยงตามกระแส
ไม่เคยซื้อ มีแต่คนซื้อแล้วเอามาแบ่งให้
แต่มันก็เป็นธรรมดานะคะ
คนกำลังเห่อก็สู้ราคาเท่าไรเท่ากัน
พอกระแสดิ่งลง ขายแพงก็ไม่มีคนซื้อ

เช่นต้น Black Magic เราเก็บไหลที่เขาทิ้งไว้ข้างถนน
มาปักชำไว้ ไปเจออีกที โอ้โฮเฮะ กลายเป็นกอบิ้กเบิ้มไปได้
ตอนเค้าดังแรก ราคาน่าชมมาก
บอนสีต้นดังๆราคาต้นละเป็นหมื่นเป็นแสนก็มีค่ะ

วันเวลาผ่านไปไวจริง ๆ นะครับคุณก๋า เห็นหมิง หมิงตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ ตอนนี้น่าจะโตเป็นหนุ่มแล้ว หมิง หมิง มุขเยอะเหมือนกันนะครับ 555

เป็นไดอารีเล่มใหญ่ที่กลับมาได้อ่านและมีเพิ่มต่อไปเรื่อยๆ อ่านไปไม่มีทางเบื่อค่ะ

สวัสดีครับคุณก๋า

เชื่อว่าหมิงหมิงจะซึมซับทัศนคติที่ดีจากคุณพ่อคุณแม่แน่นอนเลยครับ

การจดบันทึกมันมีคุณค่ามากเลยนะครับ

ปล. ชอบที่ถามว่า นาน นี่นานกี่นาที ^^

น้องหมิงเกิดปี 51 ปีเดียวกับที่ผมเร่มทำงานที่ล่าสุดเลยนะครับ (ปตท.)

จำง่ายเลย อายุเท่ากับอายุงานของผม ปีนี้ก็วัยรุ่นแล้ว

ว่าแต่สุดท้ายน้องหมิงได้อ่านบันทึกไหมครับ เพื่อนบล็อกได้อ่านกันหมดแล้วน้า :D ตั้งแต่ปีแรกๆที่พี่ก๋าเขียนลงบล็อก
600 หน้า หนากว่าไดอารี่อีก เป็นครอบครัวที่อบอุ่นเลยครับ

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
แต่เรื่องบันทึกที่คุณก๋าเขียน หนากว่านิยาย 2 เรื่องรวมกัน
น้องหมิง 555

สวัสดีค่ะน้องก๋า

หมิง หมิง ตอนนี้เป็นหนุ่มแล้ว
เวลาผ่านไปเร็วมาก เผลอๆจะเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว