ก๋าราณี ก๋าราณี 1 มกราคม 2551 ผมประกาศชวนเพื่อนบล็อกส่งคำถามมาพูดคุยกัน แรงบันดาลใจเกิดจากคอลัมน์ดังในอดีต ชื่อ “ศิราณี” ซึ่งส่วนใหญ่ท่านตอบปัญหาเรื่องหัวใจ แต่ผมเปิดกว้างในเรื่องรูปแบบคำถาม ถามอะไรก็ได้ และผมก็ตอบตามใจตัวเอง คำถามแรก คือ คำถามนี้ครับ ............................................................... สวัสดีคะคุณก๋าราณี ดิฉันชื้อ ย. มีแฟนชื่อ จ. แฟนของดิฉันชอบตีกอล์ฟมากและกินเยอะมาก ทุก ๆ เดือนเขาจะให้เงินดิฉันเดือนละ xx,xxx บาท หลัง ๆ มานี้เขาตีกอล์ฟหนักมากไม่มีเวลาให้ดิฉันเลย ดิฉันก็เลยใช้เวลาไปกับการชอปปิ้งแทน (ลืมบอกไปคะว่าดิฉันเป็นข้าราชการ) สุดท้ายนี้อยากจะถามคุณก๋าราณีว่า คุณก๋าคิดจะลดความอ้วนไหมคะ ^-^ คำถามโดย : เป็นกำลังใจให้คุณ วันที่ : 1 มกราคม 2551 เวลา : 13:08:08 น. ……………………………………… เป็นคำถามแนวฮา ๆ ผมก็ตอบคำถามแบบฮา ๆ ไปครับ แต่หลังจากนั้นคำถามเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ความจริงจังก็มากขึ้น ทั้งคำถามเรื่องความรัก ธรรมะ มุมมองการใช้ชีวิต รวมทั้งเหตุการณ์บ้านเมืองในขณะนั้น คนที่ส่งคำถามมากที่สุด น่าจะเป็นน้องเสือย้อมแมว คำถามส่วนใหญ่ คือ ความรัก และปัญหาชีวิตส่วนตัว ผมก็นำมาตอบทุกคำถาม ผมไม่เคยนับคำถามทั้งหมดว่ามีกี่ข้อ แต่คิดว่าน่าจะเกิน 200 ถาม บางคำถามที่ตอบไป ก็มีคนอ่านมาเม้นท์ไว้อย่างน่าสนใจ เช่น เม้นท์ของคุณผึ้งในแก้วน้ำหวานครับ (คอมเม้นท์นี้อยู่ในคำถามจากตอน หมื่นตากับรองเท้าสีแดง) .......................................................... คุณก๋าครับ ถ้าก้มลงกราบได้....ผมอยากจะก้มลงกราบเลย อันนี้ผมพูดจากใจจริง ๆ เลย....เหมือนดั่งตาเห็น ผมอ่านย้อนกลับไปกลับมาหลายต่อหลายครั้ง เชื่อมั้ย....น้ำตาผมมันคลอออกมา บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเป็นน้ำตาที่ออกมาจากความรู้สึกแบบไหน มันเป็นน้ำตาที่ดีใจที่อย่างน้อยก็มีหลาย ๆ คนยังมีความรักและหวังดีกับเรา แต่อีกอันมันก็เป็นน้ำตาที่ผมร้องให้เพราะสมเพชตัวเอง ผมยอมรับว่าผมรักตัวเองไม่เป็น ความเป็นผู้ใหญ่ ความที่เรามีหน้าที่การงานดี ๆ ความที่เราดูเหมือนดีในสายตาของคนอื่น จริง ๆ แล้วภายในผมน่ะมันดูอ่อนแอกว่าที่มองเห็นจากภายนอกมากมาย กลับมาจากเชียงใหม่คราวนี้ คุณก๋าเชื่อมั้ยว่ามันทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่าง หลาย ๆ คนถามว่าไปเชียงใหม่คราวนี้ไปทำไม ? ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าไปทำไม มันเหมือนกับผมหนีปัญหา แต่จริง ๆ แล้วปัญหาเหล่านี้เราไม่สามารถหนีมันไปได้ เพราะมันจะตามเราไปทุกที่ไม่ว่าเราจะเดินทางเร็วขนาดไหน จะนั่งเครื่องเจ็ทความเร็วเหนือเสียง หรือขนาดเท่าความเร็วแสง ปัญหามันก็จะไปเร็วกว่าเราเสมอ ทั้งที่รู้หลักการว่าปัญหามันไม่ได้แก้โดยการหนีหรือโดยการเพิกเฉยต่อมัน มันแก้ได้ด้วยปัญญา เปรียบเสมือนเส้นผมบังภูเขา แต่ตอนนี้ผมยอมรับอย่างเต็มปาก และไม่อายใครว่า......ผมยังมีปัญญาไม่ถึงขั้นนั้น ผมยังไม่สามารถบรรลุวิธีการเอาชนะปัญหาเหล่านั้นได้ด้วยปัญญาอันน้อยนิด ณ ตอนที่ผมพิมพ์คอมเมนท์นี้ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผึ้งที่ตกไปในแก้วน้ำหวานเหนียวหนืด พยายามปีนออกมาจากแก้วใบนั้น แต่ผมก็ตกลงไปรอบแล้ว รอบเล่า ตอนนี้ผมเหนื่อยจังครับ ผมอาจต้องใช้เวลาสักพัก แต่คุณก๋าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับผมไม่ทำอะไรที่มันโง่ ๆ แน่นอน อย่างน้อยผมคงต้องสู้มันต่อไปแหละ เพราะอย่างน้อยผมก็รู้ว่ามีคนที่รักและเป็นห่วงเราอยู่เต็มไปหมด เว้นเสียแต่ว่าผมจะมองเค้าเห็นหรือเปล่าก็เท่านั้น ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่มีให้ในวันนี้น่ะครับ โดย : ผึ้งในแก้วน้ำหวาน วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:12:11:00 น. ............................................................. ผมตอบคุณผึ้งฯ ไปแบบนี้ครับ ............................................................ คุณผึ้งในแก้วน้ำหวานครับ รู้มั้ยครับว่าทำไมผมถึงทำบล็อกก๋าราณี ผมทำเพราะว่าผมไม่ได้อยากจะเป็นคนเก่ง หรืออยากบอกใครว่าฉันเจ๋ง ผมแค่คิดว่า การเริ่มต้นด้วย "คำถาม" มันไม่ได้จบลงที่ "คำตอบ" ของกะว่าก๋า หากแต่มันมีคอมเม้นท์ดีดีมากมายของเพื่อน ๆ ในบล็อก ซึ่งหลายครั้งนอกจากเพิ่มเติมทัศนคติในการใช้ชีวิตของผมแล้ว ยังเป็นเหมือน "ครู" ผู้ชี้ทางสว่างให้เกิดวาบความคิดขึ้น บ่อยครั้งเราคิดว่าเรารู้ แต่เราก็รู้ไม่จริง ผมเองก็เป็นเช่นนั้น การได้นั่งลงแล้วตอบคำถามหรือแม้แต่อ่านคอมเม้นท์ของเพื่อน ก็เป็นเหมือนการสำรวจตรวจสอบความคิดและวิธีใช้ชีวิตของผมเองด้วย คนเรามีช่วงเวลาที่อ่อนแอนะครับ ผมเองก็ผ่านอะไรที่ผิดพลาดมาเยอะ กว่าจะหล่อหลอมจนเกิดตัวตนแบบนี้ ผมก็สร้างบาดแผลริ้วรอยให้กับชีวิตตัวเองไม่น้อย แต่ถึงวันหนึ่ง --- ผมว่าคนเราต้องกล้าที่จะย้อนมองส่องตน กล้าบอกว่าตัวเองผิด หรือ พลาด เพื่อจะได้แก้ไขปรับปรุงตัวเอง คนที่ไม่เคยทำอะไรผิดพลาด คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย และปัญหาทุกปัญหาไม่มีเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ มันมีแต่ปัญหาที่เราแก้ไขหรือยังไม่ได้แก้ไขเท่านั้นเอง ด้วยความรู้ที่เรามี มีมากแค่ไหนก็แก้ปัญหาในใจไม่ได้ ยกเว้นว่าเราจะมองเห็นมันอย่างถ่องแท้ แต่ผมเชื่อว่าคุณผึ้งในแก้วน้ำหวานทำได้แน่นอน เป็นกำลังใจให้นะครับ กะว่าก๋า     Create Date : 06 มกราคม 2565 21 comments Last Update : 6 มกราคม 2565 5:58:18 น. Counter : 791 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณเริงฤดีนะ, คุณhaiku, คุณmultiple, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณทนายอ้วน, คุณกิ่งฟ้า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณtuk-tuk@korat, คุณkatoy, คุณcomicclubs, คุณkae+aoe, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse

จำได้ไงค่ะ จำได้ด้วยว่า"ก๋าราณี" นี่ สามารถช่วยแก้ไขปัญหาหัวใจ ให้เพื่อนบล็อกได้หลายต่อหลายคน   โดย: เริงฤดีนะ 6 มกราคม 2565 6:52:36 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ พี่ก๋า เหมือนเหม่งจะทันอ่าน ก๋าราณี บางหัวข้ออยู่นะคะ ทุกวันนี้ก็ฟังรายการ อย่าหาว่าน้าสอน น่าจะคล้ายๆ กันค่ะ ถ้าคนเรามีหลักคิดในชีวิตแล้ว การแก้ปัญหาก็ย่อมทำได้ง่ายค่ะ ตัวเลขโควิดน่าจะติดวันละหลายหมื่นถึงหลักแสนค่ะ ยังไงก็คงต้องทำใจดีๆ กันไว้ค่ะ ต้องประคองสติตัวเองไว้ แล้วก็ใช้ชีวิตด้วยสติ สวมหน้ากากอนามัยให้กระชับ พ่นสเปรย์แอลกอฮอล์/ทาเจล ทุกครั้งที่สัมผัสอะไรนอกบ้าน กลับบ้านมาก็ล้างมือ อาบน้ำ เช็ดอุปกรณ์ต่างๆ สม่ำเสมอค่ะ เหม่งก็อ่านเพจคุณหมอหลายท่าน หมอยง หมอธีระวัฒน์ หมอนิธิ แต่ละคนก็เสนอทางแก้มาเยอะ และให้ความรู้ไว้มากค่ะ แต่ก็ต้องอ่านด้วยสติ พิจารณาด้วยปัญญา ไม่เอาอคติมาใช้ค่ะ ต่างประเทศก็อ่านและฟังจากหลากหลายอาชีพที่เกี่ยวข้อง ก็ได้ความรู้ที่หลากหลายค่ะ เพราะหมอก็ไม่ได้เชี่ยวชาญทุกอย่าง อาชีพอื่นๆ ก็รักษาไม่เก่งเท่าหมอ หมอก็คาดคะเนไม่เก่ง เท่านักวิวัฒนาการไวรัส อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ เมืองฝรั่งเค้ามีข้อเสียทุกฤดูหนาวอยู่แล้วค่ะ พี่ก๋า ด้วยภูมิภาคที่เค้าอาศัยแดดน้อย ทำให้ได้รับวิตามินดีไม่เพียงพอ เท่าที่ได้ฟังคนที่ศึกษาเรื่องนี้ออกมาอธิบายเมื่อ 6-7 เดือนก่อน เหมือนว่า วิตามินดี จะมีส่วนสำคัญในการช่วยกระตุ้นภูมิคุ้มกัน ในแต่ละบุคคลค่ะ ซึ่งโซนยุโรปอเมริกาผู้คนจะพร่องวิตามินดี ในช่วง winter และนอกจากนั้นของหวาน แยมต่างๆ ในแถบนั้นจะใช้ corn syrup ซึ่งเป็นตัวดึงวิตามินดีออกไป สะสมเป็นไขมันในร่างกายค่ะ ทำให้พร่องวิตามินดีหนักไปใหญ่ สังเกตได้เลยว่า flu บ้านเขาจะระบาดหนักช่วง winter ค่ะ พอมีโควิดมาแทนที่ ก็จะเห็นโควิดระบาดหนักช่วงนี้แทนค่ะ ส่วนในเมืองไทยเค้าไม่เชื่อในเรื่องนี้ ก็ออกมาต้านข้อมูลนี้ค่ะ คนไทยอยู่เมืองไทย แค่ตากแดด 10-15 นาทีก็เพียงพอแล้วค่ะ เมื่อก่อนใช้หลอดยูวีก็ได้รับยูวีเพียงพอ ทุกวันนี้หลอด LED ไม่มียูวี ก็ต้องออกไปตากแดดเพื่อสังเคราะห์วิตามินดีแทนค่ะ คนก็สังเคราะห์แสงเหมือนพืชค่ะ 55555555   โดย: Princezz Matcha Latte 6 มกราคม 2565 7:21:01 น.

สวัสดีคะคุณก๋าราณี ก่อนอื่นดีฉันร่ายเรียงไม่ค่อยเก่งในการเขียน ดิฉันความรู้ไม่เยอะนะคะ แต่พอจะเขียนอ่าน ฟหกด เาสว ได้นิสนึง ปัญหาหัวใจฉันทุ่มเท ไปกับบุพการีไปหมด เพศตรงข้ามเลยไม่ใช่ประเด็นที่มารบกวนหัวใจซะเท่าไหร่ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ฉันจะแก้นิสัยและสีนดานตัวเองได้อย่างไรค่ะ คือหวงแม่มากๆ ไม่ชอบที่ใครมาเข้าใกล้แม่และพ่อ มีอยู่ครั้ง ที่พวกปลิงในร่างคนนี่แหละจ้า แค่แทนตัวเองแล้วมาเรียกพ่อของฉันว่าพ่อ ฉันจะอ๊วกเอาให้ได้เลย ฉันเป็นอะไรค่ะ โรคอิจฉาเหรอค่ะ ฉันถามตัวเอง ไม่ใช่นะ ฉันไม่มีนิสัยอิจฉาตาร้อน เลย มีแต่ยินดีให้กับทุกๆคนที่เข้ามารอบกายฉัน แต่พอเจอเรื่องนี้ ฉันทนไม่ได้เลยสักครั้งแล้วจะไปประชดประชันกับพ่อฉัน เช่นว่า แหมดีจัง ชอบนักเป็นมูลนิธิดูแลลูกติดชาวบ้าน แล้วไงเขาส่งเงินให้กินมั้ยตอนแก่ เอาแค่ตอนนี้แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ คุณก๋าราณี ฉันผิดปกติมั้ย และต้องไปพบแพทย์มั้ย ต้องกินยาเปล่า แล้วถ้าต้องใช้ยา ฉันขอแบบยาทาภายนอกได้มั้ยจีะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 6 มกราคม 2565 8:53:52 น.

จำได้ว่า เคยอ่านในไทยรัฐ และเหมือนใน ขวัญเรือนด้วยนะครับ แอบเอาของแม่มาอ่าน555 เรื่องราวความรักนี่ จะชุลมุนมาก ตัวละครก็จะออกแนว อักษรย่อ หนูรัก ก เพราะ เค้าเป็นคนเข้าใจขีวิต อัธยาศัยดี สุภาพ ใจดี ชอบแต่งกลอนไฮกุ คำคม ช่วยภรรยาทำกับข้าว ล้างจาน ตัดหญ้า ถึงเค้าจะมีเจ้าของแล้ว แต่เค้าก็อบอุ่นน่ารักมาก แต่ว่า ต ก็เป็นสายเปย์ คุยสนุก ตลกอารมณ์ดี หนูก็ยังชอบพี่ ว.ก็เป็นหนุ่มใหญ่ชอบขี่จักรยาน ชอบทำสวนทำไร่ ขายผ้าเก่งด้วย อิอิ หนูขอถามพี่ ก๋าราณี ว่าหนูจะเหมายกเข่งเลย จะได้ไหมคะ แบบว่าหนูรักพี่แต่ก็เสียดายน้อง ลุง น้า อา ทุกคนเลยค่าาา 555 ปล.คุณก๋ารู้จัก ตัวจริง อ.เต๊ะ แล้วจะตกใจ ไม่ต้อง ห่วงเรื่องเที่ยว เรื่องกินเลยละครับ เพราะจะตรงข้ามกลับที่คุณก๋าคิดไว้ทั้งหมดละครับ 555   โดย: multiple 6 มกราคม 2565 9:02:15 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ไม่เคยอ่าน ก๋าราณีค่ะ และไม่เคยเขียนไปปรึกษาด้วย ส่วนใหญ่ใช้เวลาและการไตร่ตรองซ้ำๆ ก็ผ่านปัญหาไปได้ แต่ผู้ที่ให้คำปรึกษานี่ได้บุญนะคะ ทำให้ผู้ที่กำลังเผชิญปัญหาอยู่ หาทางออกได้   โดย: ตะลีกีปัส 6 มกราคม 2565 9:30:47 น.

คุณก๋าไปตอบในกระทู้พันทิปดีกว่า เด็กรุ่นหลังเนี่ย บางทีเราก้ต้องช่วยให้ความเห็นนะ ถือว่าเป็นหน้าที่ของผู้ที่เกิดมาเห็นโลกใบนี้ก่อนจ้า   โดย: หอมกร IP: 49.231.17.230 6 มกราคม 2565 10:00:22 น.

สวัสดีปีใหม่นะคะพี่ก๋า ขอให้เป็นปีขาลรับความสุขค่ะ บางครั้งพอปัญหามันเป็นเรื่องของตัวเองเราจะมาหาทางออกไม่เห็นเพราะมันมีเรื่องของความรู้สึกเข้ามาบดบังไม่เหมือนเวลาเราดูละคร หรือเพื่อนเล่าให้ฟัง ถ้ามามองจากมุมข้างนอกเหมือนจะเห็นภาพรวมชัดกว่าแต่จะไม่เห็นชัดในเรืาองของความรู้สึก ปกติแมวน้อยก็หวาดกลัวไม่อยากให้มีปัญหาอะไรเพราะขี้เกียจแก้คิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถมากมานอยากอยู่เฉยๆโง่ๆให้ทุกวันเป็นเหมือนเดิม แต่ชีวิตเรายังรีสตาร์ทใหม่ในทุกๆวันเนอะหนีไม่ได้ตลอดจริงๆ ช่วงแรกอาจต้องใช้เวลาพักสักหน่อย พักจนพอสมควรแล้วก็ต้องรวมความกล้าลุกขึ้น ขอให้ปีขาลนี้ขาลรับความสุขให้คุณผึ้งในแก้วน้ำหวานด้วยเช่นกันนะคะ   โดย: Kisshoneyz 6 มกราคม 2565 10:38:03 น.

บอลให้คำปรึกษาใครไม่ได้ครับ เพราะชอบเอาตัวเองไปใส่อารมณ์ของคนที่มาปรึกษา ทำเอาตัวเองจิตตกตามไปด้วยครับ   โดย: ทนายอ้วน 6 มกราคม 2565 11:48:58 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า เคยอ่านก๋าราณีของน้องก๋าแล้วสนุกดีค่ะได้รู้เรื่องราวที่บางทีเป็นคำถามในใจเราเหมือนกันนะคะ อิอิ น้องก๋าตอบได้ดีเหมือน ศิราณี ตอบปัญหาหัวใจเลยค่ะ อิอิ   โดย: กิ่งฟ้า 6 มกราคม 2565 12:35:15 น.

จากที่บล็อก ถ้าอิงจากตัวเองก็จริงครับที่ว่าทุกคนมีธงคำตอบอยู่ในใจแล้ว แต่มาปรึษาเพื่อ confirm ว่าทำแบบที่คิดดีแล้วครับ ถ้าบอลให้คำปรึษาใครๆก็ไม่ฟันธงนะครับ แต่จะปรึกษาถึงทางออกหลายๆทางให้เค้าไปตัดสินใจเอาเอง แต่เคยให้คำปรึกษารุ่นน้องที่สนิทกันคนนึง นางไปเรียนต่อที่ซิดนีย์แล้วจะแต่งงานกับคนออสเตรเลียน พ่อนางงอนหนัก ไม่พูดกับนาง นางรักพ่อมากกกก เกือบจะถอดใจไม่แต่งงานละ บอกนางไปว่าพ่อตัดลูกไม่ขาดหรอก แต่เธอต้องเลือกทางเดินชีวิตเธอเองไปอีก 40-50 ปี ... เธอเลือกเอาเองก็แล้วกัน ... นางเลยเลือกผู้ชาย ฮ่าๆๆๆๆๆ สรุปว่าพ่อนางงอนไปอย่างนั้นเองครับ แถมบินไปงานแต่งของลูกสาวที่ซิดนีย์ด้วย รุ่นน้องคนนี้สนิทกันมากๆ เพราะเป็นเพื่อนสนิทสมัยมัธยมของน้องสาว แล้วเอ็นติด นิติฯ มธ. มาเป็นรุ่นน้อง ก็เลยมาสนิทกันมากๆ   โดย: ทนายอ้วน 6 มกราคม 2565 13:01:47 น.

อ่านบล็อกคุณก๋าวันนี้แล้วรู้สึกดีมากเลยครับ บล็อกแก๊งค์ก็ยังมีมุมดี ๆ เสน่ห์ของมันนะ ผมชอบอ่านเม็นต์ของเพื่อน ๆ ในบล็อกเหมือนกันครับ คือ อ่านเม็นต์ของเพื่อน ๆ ในบล็อกอื่น ๆ นะ บางครั้งมันก็สามารถเอามาสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองได้ แต่ผมเป็นคนเม็นต์ตอบยาว ๆ ไม่ค่อยเป็น 555 คือ ตอบแบบสั้น ๆ ยกเว้นเรื่องที่เราสนใจ หรือรู้รายละเอียดจริง ๆ นะครับ   โดย: The Kop Civil 6 มกราคม 2565 13:06:47 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า การเปิดบล็อกให้คนเข้ามาถามปัญหา ในนาม ก๋าราณี ก็เป็น เรื่องที่ให้ประโยชน์มากทีเดียวนะ อย่างน้อย ๆ คนที่มีปัญหา ก็ได้มี โอกาสระบายความทุกข์ในใจออกมาบ้าง ได้คำแนะนำ ให้เขามีทาง เลือกในการแก้ปัญหาได้บ้าง เพราะตามปรกติ คนที่มีความทุกข์ มัก จะขาดสติ คิดอะไรไม่ออก ถ้าบล็อกของ ก๋าราณี ให้คำชี้แนะ ให้ คำปรึกษาก็จะให้ประโยชน์แก่คนที่กำลังมีปัญหา มีความทุกข์ได้บ้าง ไม่มากก็น้อย นะ อิอิ โหวดหมวด งานเขียน ฯ ขอสนับสนุนให้เปิดบล็อกนี้ จ้ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 6 มกราคม 2565 13:23:35 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ดีใจที่ได้อ่านก๋าราณีอีกครั้งครับ การมีที่พึ่งทางใจ ก็ช่วยผ่อนทุกข์ได้ระดับนึงเลยนะครับ เมื่อความเครียดผ่อนลงก็จุดประกายความคิดได้มากขึ้น ชอบข้อความคุณผึ้งที่ว่าปัญหาไม่ได้แก้ด้วยการหนี แต่แก้ได้ด้วยปัญญาครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 6 มกราคม 2565 13:29:31 น.

อย่างน้อยคนที่ถอยออกมาดูตัวเองบ่ได้ จะได้หันแหมมุนเนาะเจ้า   โดย: tuk-tuk@korat 6 มกราคม 2565 15:13:58 น.

เป็นช่วงระลึกความหลังกับพี่ก๋า ตอนนั้นผมยังอยู่จีนครับ แม้จะยังเขียนแต่ก็ไม่ได้เข้าบล็อกทุกวัน เต็มที่สัปดาห์ละ 2 ครั้งเท่านั้นแถมจำกัดเวลาการเข้าด้วยเนื่องจากติดอะไรหลายๆ อย่าง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 มกราคม 2565 15:34:20 น.

ได้ช่วยเหลือผู้คนมากมาย   โดย: katoy 6 มกราคม 2565 15:44:02 น.

แตงเองก็ตอบคำถามเรื่องความรักในห้องบางรักของพันทิปบ้างค่ะ สมัยก่อนตอนเด็กๆ เพื่อนๆ ก็ชอบมาปรึกษาเรื่องความรักทั้งๆ ที่เรายังไม่มีแฟน ปัจจุบันเพื่อนๆ ก็มาปรึกษาเรื่องชีวิตบ้าง การได้เป็นที่ปรึกษาก็รู้สึกดีนะคะเหมือนได้เป็นที่พึ่งทางใจของเขาได้   โดย: comicclubs 6 มกราคม 2565 19:27:38 น.

สวัสดีครับน้องแตง พันทิปพี่ก๋าเคยเข้าไปเล่นช่วงสั้นๆ แต่ตอนนั้นเม้นท์กันดุเดือดมาก พี่ก๋าเลยไม่อัพอะไรต่อครับ ถอยมาประจำการที่บล็อกอย่างเดียว 555   โดย: กะว่าก๋า 6 มกราคม 2565 20:03:03 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - แกงจืดวุ้นเส้นลูกชิ้นปลา ด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 6 มกราคม 2565 22:33:44 น.

ทุกปัญหา ทุกข์ มีทางออก ทางแก้ ช้าหรือเร็วเท่านั้น แต่ก็มีบางคนเลือกจบชีวิตตัวเอง หรือ พาคนในครอบครัวไปด้วย ก๋าราณี ช่วยชี้ทางให้พ้นทุกข์ แก้ปัญหาได้ มีประโยชน์ครับ   โดย: สองแผ่นดิน 6 มกราคม 2565 23:42:39 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า   โดย: newyorknurse 7 มกราคม 2565 2:07:07 น.