ได้แต่ตามข่าวอยู่ห่างๆเลยค่ะ
ก็ไกลซ๊า

ปกติถ้าคุณไฮกุอัพบล้อกศิลปะ เราจะร่วมดูอยู่ห่างๆ เพราะไม่มีความรู้เรื่องศิลปะเลย แต่บล็อกที่แล้ว คุณไฮกุบอกว่า เรื่องของศิลปะ หรือการดูภาพวาด ไม่จำเป็นต้องใช้ความรู้ แค่ ดู แล้วรู้สึกชอบ หรือไม่ชอบ เท่านั้นก็พอ เราก็ว่าจริงค่ะ เพราะบางภาพ เราดูว่าสวยจัง แต่ไม่เข้าใจเลยว่าภาพนี้เค้าสื่อถึงอะไร ยิ่งคิดยิ่งโง่ ต่อไปจะเชื่อคุณไฮกุหล่ะ อิอิ ไม่อยากโง่

งานนี้คุณไฮกุคงไม่พลาดอีกตามเคย และเชื่อว่า คนชื่นชม ชื่นชอบศิลปะ ภาพวาด อีกหลายๆคนก็คงไม่พลาดเช่นกัน

รักษาสุขภาพเช่นกันจ้ะ

มาแล้วค่ะ ขอบคุณมากมากค่ะ ถ้าไปแล้วจะมารายงานผลนะคะ(ของคุณสุวรรณียังบ่ได้ไปเลยค่ะ)

ถึงไปดูเองอาจไม่ได้รับเรื่องราวเท่าที่คุณ haiku บอกเล่า แต่เรื่องความซาบซึ้งนั้นได้อยู่ข้างในลึก ๆ เหมือนที่คุณสมใจฯ บอกนะคะ

เช่นกันเห็นคุณ haiku ไม่เบื่อเรื่องที่เค็นบอกเล่าเกี่ยวกับลูก ๆ ขออนุญาตเชิญชวนดูรายการ "บ้านเธอก็บ้านฉัน" วันที่ 7 พค. 11.05 ช่องไทยทีวี เค็นจะพาร่างอ้วน ๆ พร้อมลูกสาวมาเล่าเรื่องราวบ้านฉันที่ทำโฮมสคูลค่ะ

ขอบคุณค่ะ ที่เล่าข่าวบอกต่อเรื่องราวของ นิทรรศการ "As Man Eats Through His Forest"
ที่แสดงผลงานศิลปะร่วมสมัย งานนี้นะค่ะคุณไฮกุ
ชอบชื่องานจัง "มนุษย์กับธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม"

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ... งานศิลปะร่วมสมัยดูแปลกตาดีนะคะ บางทีก็ดูไม่เข้าใจแต่ยังชอบดูอยู่ค่ะ^^

มาส่งคุณไฮเข้านอนค่ะ
จริง ๆ มินเข้านอนปิดคอมพ์ไปแล้วนะ
เมื่อกี๊เพื่อนมันโทรมา คุยกันครึ่ง ชม. เลยตาสว่างเลยค่ะ
ลุกขึ้นมาเปิดคอมพ์อีกรอบนึงดีกว่า
ไม่อยากบอกเลยว่า ไม่มีการรอช้าเลยค่ะ
ดูไปตั้งแต่วันที่ได้รับลิ๊งค์จากคุณไฮเลยอ่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ

ถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร แต่ก็ยังดีที่บางประโยคยังพอเข้าใจอ่ะ
เพราะยังไงก็ยังเป็นซาวน์แทรคเกาหลีอยู่ดีอ่ะเน๊อะ อิอิ
วันนั้นนอกจากดู ตอนจบแล้ว ยังย้อนขึ้นมาดูตอน 103 อีกด้วยค่ะ
แล้วก็ว่าจะไล่จากทรูขึ้นไปอีก คือต้องดูตอนที่ 68 หรือ 70 ไรเนี่ยค่ะ











เมื่อกี๊ มินย่อง ๆ เอาไฟฉายไปแอบดูพวกแมวมาค่ะ
อุตส่าห์ไปซื้อที่นอนแบบเป็นอุโมงค์ให้มัน
มันนอนเฝ้าหน้าอุโมงค์กันเฉยเลยอ่ะ
ไม่มีตัวไหนเข้าไปนอนในอู่ซักตัวนึง
มีการหยีตาขึ้นมาข้างนึง มองดูมินด้วยนะ ฮ่า ๆ ๆ
ไม่รู้มินโดนร้านเค้าหลอกให้ซื้อมาหรือป่าวอ่ะเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ









นอนหลับฝันดีนะคะคุณไฮขา
คืนนี้ ขอให้มินฝันถึงเฮียกู (พระเอก) ก่อนนะคะ
แล้วพรุ่งนี้ ให้คุณไฮฝันมั่งอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ








goodnight จ้า.....

ขอโทษนะคะ มัวแต่เม๊าวท์ มากไปหน่อย
เลยลืมรีไซด์รูปที่ 2 อ่ะค่ะ

แวะมากดโหวตให้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณไฮกุ ฝันดีนะคะ

ศิลปะร่วมสมัย
คงหมายถึงการเชื่อมต่อระหว่างสมัยก่อนจนเชื่อมโยงมาจนถึงปัจจุบันกระมังครับ...มีรายการ ทีวีอยู่รายการนึง ออกอากาศไปเมื่อไม่นานมานี้ คัดเลือกผู้มีความสามารถทางด้านงานศิลป์ มาแข่งความสามารถกัน วาดภาพในลักษณะต่างๆพร้อมอธิบายความหมายและความรู้สึก โดยผู้วาด และจะมีปรมาจารย์งานศิลป์ มาคอมเมนต์ น่าสนใจมาก...ทำให้คนไม่ค่อยศิลป์แบบผมดูจนจบรายการได้เลยละครับ
................
สวัสดียามดึกๆครับคุณไฮกุครับ

สวย ๆ ทุกภาพเลยค่า คุณไฮกุ

คุณไฮกุนำหัวข้อเรื่องนี้มาลง ทำให้นึกถึงมิวเซียมเเห่งนึงชื่อ academy of science เป็นที่รวมเเห่งศิลปะเเละทางด้านวิทยาศาสตร์ทั้งรวมความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ สัตว์เเละธรรมชาติ ไว้ให้เรียบร้อยจะรีวิวมาให้ชมค่ะ
เเต่ถึงอย่างไรก็ไม่ดีเท่าได้ศึกษาด้วยตนเองไม่ว่าจะเป็นสถานที่เเห่งใดก็ตาม

ขอบคุณคุณไฮกุสำหรับข้อมูลเเละเเนะนำนิทรรศการภาพสีน้ำมันครั้งนี้่คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อท่านที่สนใจในด้านนี้เป็นอย่างมากค่ะ

Topical blog ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไฮกุ ขอบคุณความห่วงใยนะคะ ตอนนี้ตาขวาดีขึ้นมากแล้วค่ะแต่มองอะไรนานๆยังปวดอยู่ค่ะ กิ่งก็พักหลับตาเฉยๆ เข้าบล็อกบ้างแต่ไม่นานค่ะ
ขอบคุณที่ประชามัมพันธ์เรื่องราวของศิลปะให้ทราบแต่กิ่งคนไกลเมืองค่ะ อิอิ คงไม่มีโอกาสได้ชมหรอกค่ะ แต่กิ่งจะรอให้คุณไฮกุเอาลงให้ชมในบล็อกนะคะ
ขอให้มีความสุข วันนี้วันพระค่ะ

ขอบคุณสำหรับข่าวสารดีๆ ค่ะ

แต่ท่าทางคงจะอดอะค่ะ คุณไฮกุ แหะๆ



ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ แล้วจะเที่ยวเผื่อนะคะ

แวะมาโหวตให้คุณไฮกุน้าาา.......

ชอบไปเดินที่หอศิลป์กรุงเทพฯนะไฮกุ มีงานศิลป์สวยๆให้ดูบ่อยๆ นิทรรศการดีๆก็มีบ่อยมากเลย

แวะมาฟัง เล่าข่าว นิทรรศการศิลปะร่วมสมัย ค่ะ

แต่ละภาพที่คุณhaiku นำมาให้ชมก็ไม่ธรรมดานะคะ

ต้องมองและคิดตามคำบรรยาย ว่าเค้าสื่อแนวคิดอะไรออกมา

เรามองแล้วรู้สึกอย่างไร แบบนั้นมั๊ย

ขอบคุณนะคะที่เล่าสู่กันฟัง

ตอนแรกบอกหอศิลป์กรุงเทพฯ ผมก็คิดอยู่ว่าตรงไหน แต่พออ่านไปอีกบอกว่าตรงข้ามกับมาบุญครองเท่านั้นแหละ นึกออกเลยเพราะเคยผ่าน เคยมองเข้าไปแต่ไม่เคยเข้าไป ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าใช่รึเปล่า แต่คิดว่าคงใช่

ตามมาดูเงียบๆ เหมือนกันครับ ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องศิลปะเท่าไหร่+

ปุญฺญญฺเจ ปุริโส กยิรา กยิราเถนํ ปุนปฺปุนํ ตมฺหิ
ฉนฺทํ กยิราถ สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย

ถ้าหากจะทำความดี ก็ควรทำดีบ่อยๆ ควรพอใจในการทำความดีนั้น
เพราะการสะสมความดีนำความสุขมาให้

หอศิลป์กรุงเทพฯ เป็นอีกที่ ที่ตั้งใจจะไป ยังไม่ได้ไปซักทีเลยค่ะ

ภาพกล่องคอมเมนท์วันนี้ สวยดีค่ะ ดูแล้วสบายตา

สวัสดีมื้อเที่ยงค่ะ คุณไฮกุ

มาชวนไปหยุดนาฑีกันค่ะ
คุณไฮกุ

ไม่มีความรู้เรื่องศิลปะเลย

ดูแล้วชอบก็บอกตัวเองว่าโอเคค่ะ

จะสื่อถึงอะไรเราก็คิดเอาเองอิอิ

คุณไฮกุส่งข่าวดีดี ไก่หล่ะ
อยากจะมีโอกาสไปบ้างจังค่ะ

คุณไฮกุสบายดีนะคะ ช่วงนี้ไก่จะเดินทางหน่อย
อัพบลอคช้าหน่อยนะคะ แต่คิดถึงเสมอค่ะ

หวัดดียามหัวค่ำครับคุณไฮกุ...

มีข่าวด้านศิลปะมาบอกกันเรื่อยๆก็ดีนะครับ ขอบคุณมากๆ

ที่ทำงานผมมาหอศิลป์แห่งนี้ง่ายมาก . . . แค่ 3 สถานี BTS

นิทรรศการครั้งนี้ดูเหมือนจะเรียนวิชาแพทย์เลยเนาะ

...ไว้แว็บได้จะไปดูชม

น่าสนใจมากๆ
ชอบผลงานในภาพแรกครับดูแล้วหลากหลาย
และคล้ายกับมีตัวอักษรไทยเข้าไปอยู่ในภาพด้วย

ไม่ได้มาเยี่ยมหลายวัน คิดถึงน้า :)

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ... ก็งงๆ อยู่เหมือนกันว่าโดนบล็อกเพราะอะไร แต่ก็กู้คืนมาแล้วค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะคะ^^

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ
ตามมาชมงานศิลปะที่บ้านคุณไฮกุด้วยค่ะ

ดอกทิวลิปหลายคนบอกว่าเหมือนดอกบัว
กาญเป็นคนถ่ายรูป ลงรูป แต่ไม่เคยสังเกตุเลยค่ะ

สร้างกริตเตอร์
ทักทายยามสายของวันพุธ อากาศขมุกขมัวแต่ร้อนจับใจ หวังว่าคุณไฮกุ คงสบายดีนะคะ

คุณดี...เสียดายที่เขาจัดแต่ที่กรุงเทพฯ น่าจะตระเวนจัดที่ตจว.ด้วย คุณดีจะได้ไปชมเนาะ


คุณพีช...แฮะ แฮะ แนะนำคุณพีชแบบคนไม่ค่อยมีความรู้เรื่องศิลปะน่ะ แต่คิดอย่างที่บอกค่ะ เราว่างานศิลปะชิ้นไหนจะงาม ก็ขึ้นอยู่กับความชอบและรสนิยมของแต่ละคน (อันนี้พูดตามความรู้สึก ซึ่งอาจจะผิดก็ได้ค่ะ) ศิลปะแนวร่วมสมัยแบบนี้ค่อนข้างดูยากทีเดียว เราอ่านคำอธิบายประกอบแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ สงสัยเราคงโง่พอกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า


คุณเค็น...เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมากะว่าจะไปชมงานของคุณสุวรรณี แต่ไปผิดที่ ลืมไปว่าจัดที่่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ดันไปที่หอศิลป์สมเด็จพระนางเจ้าฯ ซะนี่ แต่ไม่เป็นไร ได้ชมนิทรรศการรวบรวมผลงานทั้งหมดที่ศิลปินมอบให้หอศิลป์แทน มีภาพวาดงาม ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ

ดีจัง คุณเค็นได้ออกทีวีด้วย (เพื่อนเราดังใหญ่แล้วน้า ) ดีที่บอกก่อน ไม่งั้นก็คงไม่รู้ เพราะพักหลัง ๆ นี่ไม่ค่อยจะได้ดูช่องไทยทีวีเท่าไหร่ เขียนวันที่ตัวโต ๆ ให้เห็นชัด ๆ ไว้แล้ว รับรองว่าไม่ลืมแน่ ขอบคุณมากที่บอกนะคะ


คุณวี...ศิลปะมีหลายแนว เราก็ดูแนวนี้ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน แต่อัพบล็อคเผื่อเพื่อน ๆ ที่ชอบน่ะ


คุณtui...ชื่องานกะลังอินเทรนด์เลยเนาะ ยุคนี้กำลังรณรงค์เรื่องธรรมชาติกับสิ่งแวดล้อมกันไปชมนิทรรศการคงมีอะไรดี ๆ ให้ชมเยอะแน่ค่ะ


คุณฝน...ขึ้นชื่อว่าเป็นงานศิลปะ เราก็จะชอบก็ทั้งนั้นแหละค่ะ ขึ้นอยู่ว่าจะชอบมากหรือน้อยเท่านั้นเอง


คุณมิน...ต้องขอบคุณเพื่อนคุณมินนะเนี่ย ทำให้คุณมินหายง่วง เลยได้กลับมาเม้าท์กันต่ออีก พอเราได้คลิปมาแล้ว ก็วนดูอยู่หลายรอบเลยค่ะ มีฉากจูจุ๊บด้วย อิ อิ แต่ยังไม่มีเวลาไล่ดูจนหมดทุกตอน แค่รู้ว่าท่านผอ.กับฮาชินสมหวังก็โอเคแล้ว ไม่งั้นมันหงุดหงิดน่ะ คนส่วนใหญ่จะไม่ชอบรู้ตอนจบก่อน แต่เราชอบ ไม่กลัวสปอยล์ รู้แล้วยิ่งดูสนุก อิ อิ วันนี้ก็จะได้ดูอีกแล้ว

ตอนเม้นท์ที่บ้านคุณมินพิมพ์ผิดไปหน่อย ลิงค์ละครเป็นเสียงเกาหลีแต่มีซับจีนค่ะ ซีรีส์ที่ฉายทางทรูดูถึงตอนที่เจ็ดสิบเอ็ดแล้ว บ๊กซูกำลังจะแต่งงงานกับกิลอ๊กอยู่แล้ว เมียเก่าดั๊นกลับมาตอนท้องโตใกล้คลอด แถมบอกว่าเป็นลูกกิลอ๊กซะอีก ยัยเมียนี่ก็น่าเบิ้ดกะโหลกจริง ๆ นิสัยแย่สุด ๆ มีชู้แล้วยังลอยหน้าลอยตา ไม่รู้สึกผิดสักนิดเดียว พอตอนนี้จะมาสำนึกผิด นี่กำลังลุ้นว่าบ๊กซูรู้แล้วจะทำยังไง

เจ้าแมวเหมียวบ้านคุณมินน่ารักได้ใจ รักบ้านดีจัง หนีไปเที่ยวก็ยังกลับมานอนบ้านทุกวัน ที่เจ้าแมวไม่ยอมนอนในอุโมงค์ที่คุณมินซื้อให้ คงเพราะไม่ชินมากกว่า เห็นบอกว่ามันชอบไปผึ่งพุงที่ระเบียง ดูตรงนั้นท่าลมจะเย็นดี มันก็เลยชอบ ไว้คุณมินมีเรื่องของแมวเหมียวสนุก ๆ ก็อัพบล็อคให้เพื่อน ๆ อ่านกันอีกนะคะ

ช่วงนี้ขอนอกใจพี่ชาย มากรี๊ดเฮียกูเซจูก่อนจนกว่าซีรีส์จะจบ ขอบคุณคุณมินมาเม้าท์ถึงซีรีส์เป็นเพื่อนกัน ให้รางวัลด้วยการยกเฮียกูให้คุณมินฝันถึงทุกวันเลยจ้า แต่ถ้าเจอหวานใจในฝัน อย่าลืมบอกว่า มีสาวเหลือน้อยชื่อไฮกุกะลังหลงรักหัวปักหัวปำด้วยนะฮ้า (ฮิ้ววววว )


คุณอุ้ม...แวะไปชมภาพที่บ้านคุณอุ้ม เห็นคนล้านแปดแบบนั้น เป็นเราก็คงสู้ไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ


ครูเกศ...ขอบคุณมากที่แวะมาทักทายกันและโหวตให้นะคะ


คุณพันวัตต์...ขอบคุณที่อธิบายความหมายของศิลปะร่วมสมัยนะคะ อยากดูรายการที่คุณพันวัตต์พูดถึงจัง แค่ฟังก็น่าสนใจมาก ๆ ดูท่าจะเป็นรายการแบบ Reality Show ถ้าใช่ก็ดีมาก ๆ ดีกว่าแข่งร้องเพลงตั้งแยะ


คุณเค็ง...เราก็ว่าภาพแนวนี้สวยดี แต่ดูไม่ค่อยเข้าถึงเท่าไหร่ แฮะ แฮะ


คุณยูกะ...ดีใจที่แวะมาค่ะ ไม่ได้เห็นซะนานเลย ถ้าคุณยูกะจะรีวิวถึงพิพิธภัณฑ์ที่ว่าก็ดีเลย แล้วจะรออ่านนะคะ

ขอบคุณมากที่โหวตให้ค่ะ


คุณกิ่ง...กะว่าจะไปชมนิทรรศการนี้อยู่เหมือนกันค่ะ ไว้ไปแล้วจะเอารูปมาลงบล็อคให้ชมนะคะ


สาวไกด์...งานนี้จัดเป็นเดือนเลย ไว้สาวไกด์เที่ยวกลับมาแล้วค่อยแวะไปน่าจะยังทันค่ะ


คุณไอ...ขอบคุณมากที่โหวตให้ค่า


ณ มน...เป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ ที่มีหอศิลป์ดี ๆ แบบนี้อยู่กลางกรุง เราเคยเข้าไปหนสองหน แต่ยังเดินไม่ทั่วสักทีเพราะเวลากระชั้นชิดเกิน หนนี้ถ้าไปชมนิทรรศการก็ว่าจะสำรวจให้ครบทุกชั้นเลยค่ะ


คุณหมู...ตอบเม้นท์บล็อคนี้แล้วค่อนข้างเกร็ง เพราะไม่ค่อยมีความรู้เรื่องศิลปะร่วมสมัย ได้แต่บอกข่าวให้รู้ทั่ว ๆ กัน ขอบคุณที่แวะมาอ่านเช่นกันค่า


คุณต่อ...ใช่แล้วจ้า หอศิลป์ที่อยู่ตรงข้ามมาบุญครองนั่นแหละค่ะ เดินข้ามสะพานลอยจากมาบุญครองแป๊บเดียวก็ถึง


คุณปอป้า...ขอบคุณสำหรับข้อธรรมะดี ๆ ที่หามาฝากกันนะคะ


คุณหนู...ถ้าคุณหนูตั้งใจจะไปแบบนี้ เพื่อน ๆ ก็ปูเสื่อรอชมภาพงาม ๆ ได้เลย ดูท่าคุณหนูจะเป็นเหมือนเรา ไปหอศิลป์ไม่ยาก แต่ไม่ค่อยจะสบโอกาสสักที

ภาพกล่องเม้นท์สวยจริง ๆ ค่ะ ใช้เป็นภาพ desktop มาเกือบปีแล้ว เห็นแล้วเย็นตาดีเลยไม่อยากเปลี่ยน แปะภาพไซส์ใหญ่หน่อย ถ้าอยากเห็นไซส์บิ๊กบึ๊มก็กดที่ภาพเลยค่ะ




คุณน้ำอ้อย...เดี๋ยวแวะไปตามคำชวนจ้า


แม่ซอง...ถึงไม่มีความรู้เรื่องศิลปะ แต่ถ้าดูแล้วรู้สึกว่าชอบก็โอเคแล้วค่ะ


คุณไก่...เราว่าคุณไก่อยู่เมืองนอก น่าจะมีโอกาสได้ชมนิทรรศการแบบนี้บ่อย ๆ นะคะ เอ หรือยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาไปชม

ชีพจรลงเท้าอีกแล้ว คุณไก่ต้องเดินทาง คงได้เก็บภาพงาม ๆ มาอัพบล็อคได้อีกหลายบล็อค ถ้าจะไปไหนก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ


ครูดิ่ง...พยายามทำตัวให้เป็นประโยชน์ค่ะ มีข่าวงานศิลปะก็อยากอัพบล็อคบอกข่าวกัน แต่ความที่เป็นคนเขียนบล็อคช้า แถมมีเรื่องอยากเม้าท์เยอะ บล็อคเลยออกแนวสัพเพเหระไปโหน่ย

หอศิลป์อยู่ใกล้ที่ทำงานแบบนี้ ครูดิ่งก็ชะแว้บไปชมนิทรรศการได้สบายเลย ถ้าได้ไป อย่าลืมอัพบล็อคให้อ่านนะคะ อยากอ่านบล็อคชมนิทรรศการศิลปะสไตล์ครูดิ่งค่ะ


ลุงแอ๊ด....อ่านเม้นท์แล้วต้องกลับไปดูภาพแรกใหม่ อืมม ยังมองไม่ออกแต่อยากรู้ค่ะว่าอยู่ตรงไหน ถ้าไงคุณลุงแวะมาเฉลยด้วยจ้า


คุณสาวสะตอใต้...ขอบคุณที่แวะมานะคะ


คุณฝน...ขอบคุณที่กู้เม้นท์ให้ค่ะ เวลาแวะไปบล็อคเพื่อน ๆ บางทีโดนบล็อคเม้นท์แบบไม่รู้สาเหตุ ทั้งที่ไม่ได้ใช้คำที่ไม่สุภาพเลย เราว่าคงจะเป็นที่โปรแกรมกรองเม้นท์ของทางบล็อคแก๊งค์มั้งคะ


คุณกาญ...นึกว่าเรามองทิวลิปเป็นดอกบัวคนเดียวนะเนี่ย สงสัยคงเป็นที่มุมกล้องมากกว่าค่ะ ดอกไม้ในสวนคุณกาญสวยจริง ๆ สีสันก็สดใสมั่ก ๆ เข้าบล็อคแล้วหอมฟุ้งเชียว


คุณอ้อมแอ้ม...ขอบคุณที่แวะมาค่า ถ้าคุณอ้อมแอ้มว่างก็แวะไปชมได้เลย นิทรรศการเพิ่งเริ่มจัดอาทิตย์แรกเองค่ะ

พี่ไฮกุ ขอบคุณค่ะสำหรับพรวันเกิด
ขอให้มีความสุขมากๆเช่นกันนะคะ

วันนี้แถวบ้านป้าร้อนได้ใจทีเดียวค่ะ
พอแดดดีวิญญาณแจ๋วก็เข้าสิงขนเสื้อผ้าเครื่องนอนออกมารับแดดเป็นการใหญ่
เดินเข้าเดินออกนับเที่ยวไม่ถ้วน
แต่ขนาดใส่หมวกปีกกว้างก็ยังไม่วายแทบกลายเป็นเนื้อแดดเดียว....555

แถวบ้านคุณไฮกุเป็นไงบ้างคะ

คุณไฮกุจ๊ะ ช่วงนี้คงทำงานหนักมากแน่ๆเลย เห็นไปทักเราว่าเป็นคุณมิน อิอิ
ทำงานหนักก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ

น่าสนใจและน่าชมมากๆเลยค่ะคุณไฮกุ ขอบคุณที่นำมาฝาก...คุณไฮกุสบายดีนะคะ ไม่ได้แวะมาทักทายนานเลย

แวะมาเยี่ยมจร้า จะสิ้นเดือนงานเยอะจัง :)

ขอบคุณที่ไปกด like หุหุ กดโหวตให้ค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ สาวใต้ลูกสอง อิอิอิ

น่าสนใจมากครับคุณไฮกุ บางครั้งงานศิลปะที่แปลกหูแปลกตา อาจเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้ชมที่รักการทำงานศิลปะอยากเปลี่ยนวิธีการทำงานของตัวเองบ้าง

ขอบคุณสำหรับกำหนดการงานแสดงครับ เมื่อไปหอศิลป์กรุงเทพมักได้ชมศิลปะแขนงอื่นๆด้วย คุ้มค่าครับ

แวะมาเยี่ยมค่ะ
งานยุ่ง แต่ไม่ลืมพักผ่อนนะคะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

ปาโปปิ ปสฺสตี ภทฺรํ ยาว ปาปํ น ปจฺจติ ยทา จ ปจฺจตี
ปาปํ อถ ปาโป ปาปานิ ปสฺสติ

เมื่อบาปยังไม่ส่งผล คนชั่วก็เห็นว่าเป็นของดี
ต่อเมื่อมันส่งผลเมื่อใด เมื่อนั้นเขาจึงรู้พิษสงของบาป

มีความสุขกับการอโหสิกรรมต่อเพื่อนร่วมโลก ตลอดไป..นะคะ



ภาพในกล่องคอมเม้นท์...สวยมาก..ค่ะ

ดูแล้ว สงบ ดีจัง...ชอบ..

กว่าจะได้หอบโครงมาถึง เม้นท์ก็ปาเข้าไปครึ่งร้อย
เมตตาให้อภัยด้วยครับ สุขภาพงอแงจนออกวิ่งเล่น
ไม่ไหว

ไม่มีความรู้เรื่องศิลปะ แต่ก็ชอบดูมาก คิดเอาตามใจ
ชอบครับ โดยส่วนตัวจึงไม่ค่อยออกความเห็นเรื่องนี้

ได้เห็นข่าวแล้วคงต้องไปดูบ้าง งานก็ยาวดี คนคงไม่
ค่อยมาก ขอบคุณที่บอกกล่าวกันครับ

สวัสดีค่ะ คุณ Haiku,

ดีจังค่ะที่เอามาลงให้เพื่อนๆ และผู้ที่สนใจ ในเรื่องศิลปะ ได้มีความคิดและความรู้สีกที่หลากหลาย จริงๆ แล้ว "ศิลปะ" ก็มีอยู่ทุกแขนง มีอยู่ในทุกสิ่ง ที่รอบๆ ตัวเรานะค่ะ

ศิลปะบางครั้งตัวของศิลปินเอง ก็ไม่ได้มีความตั้งใจทั้งหมดที่จะนำเสนอให้ผู้ที่ชมงานตีความได้เหมือนอย่างที่ศิลปินเองเข้าใจ การตีความมันเป็นเพียงส่วนประกอบในงานศิลปะเท่านั้น แต่ความชอบของบุคคลที่ไปชมงานและความเข้าใจในงานที่แตกต่างก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าค่ะ
ภาพที่เห็นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ลองไปชมในงานกันนะค่ะ

งานของ Franco จะเป็นผูกงานศิลปะของเขาเข้ากับป่าไม้ และระบบนิเวศน์ที่พิเศษและบอบบางของป่าโกงกาง

ดังจะเห็นจากในรูปค่ะ

รูปอยู่ด้านล่างนี้ค่ะ

รูปไม่ขึ้นค่ะ

เป็นนิทรรศการที่ดี แต่คงไม่ได้ไป

แวะมาชมที่นี่ก็พอ เนอะ

แวะมาดูศิลปะแถวอีสานบ้างจิคะ ที่หอศิลปวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ทุมมี่ก็แวะไปบ้างถ้ามีเวลา ฝีมือจริง ๆ นะคะ ถึงแม้จะยัง
ไม่ค่อยมีชื่อเสียงแต่คิดว่ามีอนาคตค่ะ

ชอบเหมือนกันค่ะ คุณไฮกุ

นั่งเรือเล่น รับลมเอื่อยๆ

วันนั้น..เวลาไม่เอื้ออำนวยค่ะ เลยอด

น้องนาห์ & คุณเค็ง....ขอบคุณที่แวะมาจ้า Happy Birthday ให้สองสาวอีกรอบนะจ๊ะ


คุณป้ากุ๊กไก่...ที่บ้านก็ร้อนสลับเย็น ๆ เพราะฝนลงแทบทุกวันเลยค่ะ ตอนกลางวันถ้าเดินกลางถนน คงกลางเป็นเนื้อแดดเดียวเหมือนกัน แต่พอกลางคืนฝนตก อากาศก็เย็น นอนหลับสบายยยย


คุณพีช...ก่งก๊งอีกแล้วตู ขออำภัยคุณพีชด้วยจ๊ะ เมื่อวานไปเยี่ยมคุณมินด้วย เลยพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก อย่าถึือผู้สูงวัยเลยเน้อ


คุณสาว...ดีจ้าคุณสาว หายหน้าไปนานเลย ดีใจที่แวะมาเยี่ยมกันนะจ๊ะ


คุณสาวสะตอใต้...ขอบคุณมากที่แวะมาโหวตให้ค่า ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ


คุณIM...คุณIMพูดให้ข้อคิดดีจังค่ะ เห็นท่าจะจริงนะคะ ได้ชมงานที่ต่างจากที่เคยเห็น อาจได้แรงบันดาลใจมาผลิตผลงานที่แปลกใหม่บ้างก็ได้


คุณกาญ...ขอบคุณที่แวะเอาดอกไม้สีหวานมาฝากจ๊ะ


คุณหมู & คุณปอป้า...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะคะ


เฮียหนูหล่อ...ขอบคุณหลาย ๆ จ้า สุขภาพไม่อำนวยยังฝืนสังขารมาเยี่ยมกัน แวะมาได้ก็แสดงว่าค่อยยังชั่วขึ้นแล้ว ยังไงเฮียก็พักผ่อนเยอะ ๆ ขอให้สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ขึ้นในเร็ววันค่า

งานนิทรรศการจัดเป็นเดือนเลย คนดูน่าจะไม่เยอะหรอก ถ้าวันไหนว่างก็ลองแวะไปชมเน้อ


คุณนิคกี้...ดีใจที่แวะมาค่ะ ขอบคุณคุณนิคกี้มากนะคะที่ส่งภาพและข้อมูลมาให้ แถมอธิบายขยายความให้เข้าใจด้วย ต้องขออภัยที่อัพบล็อคช้าไปหน่อย ได้ข้อมูลมาเป็นอาทิตย์แล้ว เพิ่งจะได้อัพ

คุณนิคกี้แปะรูปไม่ขึ้น เราแปะให้แทน ขออนุญาตลดไซส์นิดนึงนะคะ




เฮียเทียน...ได้คับพ้ม ไม่ว่างไปก็ชมภาพในบล็อคไปพลาง ๆ ก่อน เสียดายที่ภาพน้อยไปหน่อย


คุณtummy...เสียดายจัง ยังไม่สบโอกาสไปเที่ยวอีสานสักทีค่ะ อยากชมผลงานของศิลปินอีสานเหมือนกัน ฝีมือคงไม่แพ้ใคร ถ้าไงคุณtummyส่งภาพกับข้อมูลมาให้เราก็ได้นะคะ จะอัพบล็อคโฆษณาให้ฟรี ๆ เลยจ้า


คุณหนู...ไม่ได้นั่งเรือมาหลายปีแล้ว พอแวะไปที่บล็อค เห็นนำ้ใส ๆ แล้วนึกอยากนั่งเรือเล่นเลยค่ะ

ดีใจค่ะ ที่เปิดเพลงแล้วเพื่อนๆ ชอบกัน
มีแต่เพลงเก่าๆ กลัวจะโดนโห่มากกว่าค่ะ แหะๆ

ไม่โดนโห่หรอกค่า เราว่าเพลงเก่า ๆ นี่เพราะนะคะ เป็นอมตะ ฟังเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ

ใครจะโห่ไม่รู้ แต่เราเฮ ชอบมาก ๆ ค่ะ

:) ขอบคุณมากค่ะ ที่เเปะรูปให้ค่ะ ไว้ค่อยพบกันนะค่ะ คุณไฮกุน่ารักมาก และข้อมูลเเน่นเชียวค่ะ มีความสุขในทุกๆ วันนะค่ะ

ด้วยความยินดีจ้า คุณนิคกี้น่ารักมาก ส่งข่าวกับข้อมูลมาให้ครบเครื่องเลย ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

//memoryscapes.posterous.com/private/DGAcvjlnGq ลองเข้าไปอ่านบทความที่ลงในกรุงเทพธุรกิจดูนะค่ะ จะได้เข้าใจในเเง่มุมของงานที่ออกมาเป็นเชิงวิเคราะห์นะค่ะ เขียนได้ดีมากค่ะ

As Man Eats Through His Forest
เราต่างถูกสร้างมาจาก "การบริโภค"
อัครวิทย์ ชูเกียรติศิริชัย || ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร

Jean Baudrillard มองว่าปัญหาสำหรับโลกทุนนิยมปัจจุบันไม่ได้อยู่ที่การทำกำไรสูงสุด หากแต่เป็นเรื่องของผลิตภาพที่ไร้ขอบเขตจำกัด (unlimited productivity) อันเกิดจากความก้าวหน้าของพลังการผลิต (productive force) และความต้องการที่จะกำจัด (dispose) ผลผลิตนั้นออกไปต่างหาก ดังนั้นตัวระบบทุนเองจึงจำเป็นต้องปลุกปั่นความต้องการให้แก่เราเพื่อกำจัดสินค้าที่ล้นเหลือนั้นออกไปเสีย” คำอธิบายเกี่ยวกับภาวะล้นเกิน (overproduction) ซึ่งเคยอ่านพบในหนังสือ “Postmodern & Economics โพสต์โมเดิร์นกับเศรษฐศาสตร์: บทวิพากษ์สมมติฐานความมีเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์” ของ นรชิต จิรสัทธรรม ปรากฏขึ้นในมโนสำนึกของผู้เขียนอย่างกระทันหัน เพียงวินาทีแรกที่ได้มีโอกาสสัมผัสกับผลงานจาก 3 ศิลปิน เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล (ไทย) Franco Angeloni (อิตาลี) และ Moritz Ebinger (สวิตเซอร์แลนด์) ซึ่งถูกนำมาเรียงร้อยภายใต้ชื่อนิทรรศการ As Man Eats Through His Forest* โดยฝีมือการประสานงานของภัณฑารักษ์สาว: นิกันติ์ วะสีนนท์

ผู้เขียนพยายามหาสาเหตุของสิ่งที่อาจจะไม่เป็นเหตุเป็นผลในมโนสำนึก จนได้พบกับคำตอบ (แบบคิดเองเออเอง) ว่า นั่นอาจเป็นเพราะนิทรรศการศิลปะชุดนี้ช่วยเตือนสติให้ ‘มนุษย์เมือง’ ที่ดำรงชีวิตในขั้นทุติยภูมิ (ไม่ได้ลงมือผลิตทรัพยากรอาหารด้วยตนเอง) รับรู้ว่า สุดท้ายเราทุกคนก็ล้วนเป็นหนึ่งใน “ผู้บริโภค” ซึ่งมีส่วนร่วมต่อการทำลายชีวิต “เพื่อกำจัดสินค้าที่ล้นเหลือออกไป” เช่นเดียวกัน

โกงกาง กระดาษ และเทคโนโลยีสีเขียว

ขณะที่มนุษย์เมืองจำนวนหนึ่งพยายามต่อต้านการบริโภคใน "ภาวะล้นเกิน" ที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม โดยแสร้งดำรงตนบน "ทางเลือก" เพื่อปฏิเสธการมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อการทำลายชีวิต แต่ผลงานศิลปะของ Franco Angeloni ศิลปินชาวอิตาลี กลับเผยให้เห็นถึง "วิถีชีวิตประจำวัน" ของสังคมเมืองที่ดำรงอยู่ได้ด้วยการสร้างสรรค์และทำลายในขณะเดียวกัน

ก้อนกระดาษที่ถูกขยำแล้วแขวนลอยอยู่เกือบกึ่งกลางห้องจัดแสดง พร้อมด้วยข้อความ “The Wrong Drawing” สะท้อนให้เห็นถึงคู่ขนานของพฤติกรรมมนุษย์ ในเรื่องของการสร้างสรรค์และทำลาย ขณะที่ถ่านไม้โกงกางซึ่งถูกจัดวางแนวนอนรองหนุนหัวท้ายด้วยกระดาษที่ถูกขยำ 2 ก้อน ภายใต้ชื่อผลงานว่า “Bridge” เปรียบเสมือนสะพานที่เชื่อมโยงให้เห็นถึงต้นทุนจากกระบวนการการผลิตที่อยู่ในวัสดุเหลือใช้อย่างกระดาษ

ส่วนถ่านไม้โกงกางแท่งยาวซึ่งถูกจัดวางแนวตั้งขนานกับมุมของผนังก่อนจะถูกคลุมไว้ด้วยแผ่นกระดาษซึ่งเมื่อเปิดขึ้นก็จะพบกับเหรียญสิบบาทที่วางไว้หัวท้ายของด้าม คือสัญลักษณ์แห่งมูลค่าที่มนุษย์ตีตราไว้ให้กับธรรมชาติ ขณะที่ไม้โกงกางสด ถ่าน และกระดาษ ซึ่งถูกวางเรียงขนานเป็น 3 ระดับ โดยมีความยาวเท่ากัน ก็เผยให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติในฐานะทรัพยากรและมนุษย์ในฐานะผู้บริโภคที่สามารถแปรรูปสรรพสิ่งให้กลายเป็นเครื่องตอบสนองต่อความต้องการ

ส่วนกระดาษที่ถูกพับจนยับย่นไร้รูปทรง จารึกข้อความ “Monument to a Rotaring Nature” ซึ่งถูกหมุนด้วยพลังงานของมอเตอร์ไฟฟ้า และกล่องบรรจุกระดาษขนาด A4 ที่ถูกวางตั้งเรียงซ้อนกัน ก็สะท้อนให้เห็นถึงความพยายามในการใช้ "เทคโนโลยีหมุนเวียน" หรือ "เทคโนโลยีสีเขียว" มาเป็นคำตอบในการจัดการกับทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งสุดท้ายก็
วนอยู่บน "กับดักพลังงาน" ที่ต้องจ่ายให้กับการสร้างแบรนด์ "ทางเลือก"


ถัดจากกล่องบรรจุกระดาษที่ถูกเรียงซ้อน ศิลปินเลือกที่จะใช้ถ่านไม้โกงกางร่างภาพลายเส้นลงบนกระดาษ เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นจังหวะการเต้นของชีพจรซึ่งสัมพันธ์กับปริมาณของทรัพยากรธรรมชาติที่ต้องถูกทำลายเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตของเมือง

ความน่าสนใจจากผลงานของ Franco Angeloni ก็คือ การที่เขาเลือกที่จะนำเสนอเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรียกว่า ‘สร้างสรรค์และทำลาย’ ผ่านการบริโภคซึ่งดำรงอยู่ควบคู่กันในสังคมเมือง โดยไม่ได้ชี้นำหรือตัดสิน‘ผิด-ถูก ชั่ว-ดี’ ตามมาตรฐานของ ‘จริตชน’ ที่นิยมปฏิบัติสืบทอดต่อกันมา

GOLEM การประกอบสร้างมนุษย์จากเศษซากชีวิต
ด้าน เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล ศิลปินสายเลือดไทย เลือกที่จะนำเสนอส่วนหนึ่งของโครงการ (project) ระยะยาว (ในช่วง 3 ปี จากระยะเวลา 5 ปี) ในชื่อ “GOLEM” ทั้งในส่วนที่เป็นภาพร่างลายเส้นศีรษะของมนุษย์ ภาพร่างลายเส้นของหญิงสาวเต็มตัว (figure) ในท่านั่ง ซึ่งถูกเขียนขึ้นจากขี้เถ้า งูเหลือม, ปลาดูด, ปูแมงมุม, หอยสังข์, ยุง, แมลงสาป, สุนัขรอทไวเลอร์, หนูท่อ, แมวบ้าน, หมู, หมี, ช้าง, ต้นเฮมลอค (hemlock) และไม้มะค่า ลงบนแผ่นกระดาษที่มีลักษณะยับย่น ซึ่งในส่วนภาพร่างของหญิงสาวในนาม GOLEM นั้นถูกแปะไว้บนแผ่นใสที่สว่างไสวด้วยแสงไฟจากหลอดนีออน จนทำให้นึกย้อนไปถึงยุค ‘แสงสว่างแห่งปัญญา’ (Enlightenment) ที่มาพร้อมกับความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์
นอกจากนี้ศิลปินยังได้นำเสนอชิ้นส่วนจำลองของ กระดูกขากรรไกรส่วนล่าง (Mandible) ของมนุษย์ซึ่งทำขึ้นจากขี้เถ้าของ หนูท่อจากนอร์เวย์ ชิ้นส่วนจำลองของฟันที่ทำขึ้นจากขี้เถ้าของ ปลาดาวทะเล, ปลาซัคเกอร์, ปูแมงมุม, หอยสังข์หนามยักษ์, ไม้โกงกาง, แมงดาหางเหลี่ยม, ช้าง, หมู, ปลากระเบน, ยุงลาย, นกพิราบ, แมลงสาป, ไม้มะค่าโมง, ต้นเฮมลอค, หมีคน และแมวไทย พร้อมภาพร่างลายเส้นอธิบายส่วนประกอบ รวมไปถึงชิ้นส่วนจำลองของลิ้นและหัวใจที่ทำจากขี้เถ้างูเหลือม ตลอดจน "ผงขี้เถ้าจากซากสัตว์" ที่ถูกบรรจุไว้ในกระป๋องพลาสติกใส ซึ่งในท้ายที่สุดศิลปินจะนำชิ้นส่วนของอวัยวะจำลองเหล่านี้ไปประกอบสร้างเป็นมนุษย์ขั้นสมบูรณ์

สำหรับผู้เขียน ผลงานของเรืองศักดิ์กระตุ้นให้นึกถึงแหล่งที่มาของตัวตน (sources of self) ของมนุษย์ ทั้งในทางชีววิทยา และเศรษฐศาสตร์ซึ่งสัมพันธ์กับ "การบริโภค" ที่ทำให้ "มนุษย์" นั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ ‘ประกอบสร้างตนเอง’ มาจากการทำลายชีวิตอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน ทั้งทางตรงและทางอ้อม

ยิ่งได้ฟังเรื่องเล่าจากภัณฑารักษ์ประจำนิทรรศการ เกี่ยวกับโรงงานซึ่งปล่อยน้ำเสียลงในลำคลองจนเป็นเหตุให้ปลาตายเป็นจำนวนมาก (ซึ่งต่อมาซากปลาเหล่านั้นได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของวัตถุดิบในการสร้างสรรค์ผลงานของเรืองศักดิ์) ยิ่งทำให้ผู้เขียนสำนึกได้ว่าคงไม่มีมนุษย์คนใดที่เติบโตขึ้นมาได้โดยปราศจากการบริโภคชีวิตอื่นๆ เพียงแต่ที่ผ่านมาระบบที่มี "เงิน" เป็นตัวกลาง ได้สร้างระยะห่างจนทำให้ "มนุษย์เมือง" หลงลืมวิถีการ "จ้างทำลาย" แล้วมองเห็นเพียงความสว่างไสวของ "การสร้างสรรค์"

ทอง: เรื่องเล่าของความดื่มด่ำกับเลือดเนื้อ

สำหรับผลงาน “Gold Digger Digs towards the Golden Buddha” ของ Moritz Ebinger ศิลปินชาวสวิส ผู้เขียนต้องยอมรับตามตรงว่า ด้วยข้อจำกัดของประสบการณ์และความรู้ในเชิงศิลปะทำให้ยากที่จะทำความเข้าใจ

แต่โดยส่วนตัวผู้เขียนมีความเห็นว่า สาเหตุที่ศิลปินตั้งใจนำเสนอข้อมูลทั้งในเรื่องการคิดค้นสิ่งประดิษฐ์และวิธีการทำเหมืองทอง ค่าแรงของคนงานในเหมือง และคุณค่าของทองคำในเชิงเศรษฐกิจ ทั้งในยุโรป อเมริกา และแอฟริกา ประกอบกับภาพลายเส้นคล้ายลายแทงสมบัติที่ดูวกวน ซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยสีเขียวในหลายจุด (ทางขวามือเมื่อหันหน้าเข้าผนัง) อาจสื่อให้เห็นถึงแรงปรารถนาจาก "มูลค่าสมมติ" ที่ผลักดันให้มนุษย์พยายามขุดลึก และเดินทางไปในความซับซ้อนของธรรมชาติ แต่สุดท้าย "มูลค่าสมมติ" ของ "แร่ธาตุ" ก็กลับกลายเป็นต้นเหตุของการกดขี่ ทำลายล้างอย่างไม่สิ้นสุด
ถัดมาในส่วนกลางของผนัง ศิลปินใช้การเชื่อมโยงเรื่องราวด้วยสีทองที่ถูกวาดเป็นเส้นโค้งต่อเนื่องทางด้านบน ส่วนด้านล่างเป็นภาพของคนสวมหมวกที่กำเหรียญทองไว้ในมือ ซึ่งผู้เขียนมีความเห็นว่าในส่วนนี้ศิลปินอาจต้องการบอกเล่าถึงการ "แปรรูป" ทองคำ ให้กลายเป็นสิ่ง "รูปธรรม" ในการแลกเปลี่ยน ก่อนที่ศิลปินจะนำพาผู้ชมเข้าไปสัมผัสกับ "คุณค่า" ของทองคำทางด้านจิตใจในสังคมไทย ด้วยภาพคล้ายจิตรกรรมฝาผนังของไทยซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยสีทองที่ถูกแปะไว้ตรงกลางวงกลมสีแดงและน้ำเงิน (ลักษณะคล้ายเป้าสำหรับปาลูกดอก) ก่อนที่เรื่องราวเหล่านั้นจะถูกทำให้กระจัดกระจายและถูกดูดเข้าไปในห้วงของสีแดงและน้ำเงินที่ปะปนไปด้วยความสับสนเช่นเดียวกับต้นกำเนิด

ผู้เขียนไม่แน่ใจว่าที่กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นการตีความที่ถูกต้องตรงกับความคิดเห็นของศิลปินชาวสวิสมากน้อยแค่ไหน แต่เมื่อศิลปินใจกว้างมากพอที่จะเปิดโอกาสให้คิดโดยปราศจากคำอธิบาย ผู้เขียนจึงลองจับภาพวาดของศิลปินตั้งขึ้นในจินตนาการ โดยยกให้ส่วนที่อยู่ทางขวา (เมื่อหันหน้าเข้าผนัง) ตั้งขึ้นข้างบน และส่วนทางซ้ายของผนังลงมาอยู่ข้างล่าง ผู้เขียนกลับพบว่าภาพที่ถูกสร้างในจินตนาการของตัวเองนั้นดูคล้ายกับแก้วไวน์ที่รองรับความเคลื่อนไหวจากสายทองที่ถูกกลั่นกรองมาจากหยาดเหงื่อ แรงงาน และเลือดเนื้อของมนุษย์ นั่นคือสาเหตุที่ผู้เขียนรู้สึกถึง ความดื่มด่ำในคุณค่าของทองซึ่งปะปนไปด้วยเลือดเนื้อและชีวิต

อย่างไรก็ตามที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงความคิดเห็นที่อาจจะอยู่ห่างไกลจากจุดเริ่มต้น (จิตสำนึกของศิลปิน) อย่างมากมาย แต่ดังที่กล่าวมาแล้วว่า เพียงวินาทีแรกที่ได้สัมผัสกับผลงานจากทั้ง 3 ศิลปิน ผู้เขียนก็รับรู้ได้ถึง "การบริโภค" ใน "ภาวะล้นเกิน" ซึ่งทำให้มนุษย์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถ "สร้างสรรค์และทำลาย" ได้ในขณะเดียวกัน

“บทบาทของมนุษย์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันจึงเป็นสภาวะที่ลักลั่นเป็นอย่างยิ่ง เราไม่สามารถกลับไปสู่ระบบเดิมที่ขึ้นอยู่กับความกรุณาของธรรมชาติได้อีก แต่เราก็ยังจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยธรรมชาติ เพราะธรรมชาติเทียมที่เราสร้างขึ้นล้วนล้มเหลว”

ส่วนหนึ่งจากคำอธิบายผลงาน ของ เรืองศักดิ์ อนุวัตรวิมล

ขอบคุณคุณนิคกี้ที่แปะคอลัมน์ในบล็อคนี้ด้วยนะคะ