เมื่อลูกแผลงฤทธิ์ เอาแต่ใจ
ถึงคราวต้องปราบจักรพรรดิ(ของบ้าน) (momypedia)
โดย: หมอนุ
ในจีนมีนโยบายให้ทุกบ้านมีลูกคนเดียว โดยทั่วไปเราก็จะได้ยิน เรื่องการตามใจจนเสียเด็ก ผมเคยไปจีน จิตแพทย์เด็กที่นั่นก็บ่นเรื่องนี้เหมือนกัน แต่อีกครั้งผมเจอเด็กมหาวิทยาลัยที่เป็นลูกคนเดียวของบ้าน ตามนโยบายนี้เธอกลับมองอีกมุมหนึ่ง…
พร้อมตามใจ...ตัวการก่อจักรพรรดิน้อย
ใน มุมของเด็ก เธอเห็นว่าเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่ง ขนาดเธอเป็นลูกคนเดียวยังลำบากเลย ถ้าพ่อแม่มีลูกมากกว่านี้คงจะแย่ แล้วยังบอกอีกว่า การที่ทุกคนมีลูกคนเดียว ทำให้คนรุ่นเดียวกันกับเธอกลัวการมีลูก เพราะหลังแต่งงานสองคนผัวเมียจะต้องเลี้ยงคนถึงห้าคน คือพ่อแม่ฝ่ายตัวอย่างละสองกับลูกอีกหนึ่ง
นั่น เป็นปัญหาที่คนนอกจะนึกไม่ถึง แต่ก็สะท้อนนะครับว่า การมีลูกคนเดียวไม่ใช่เหตุหลักของการตามใจ ถ้าฐานะไม่ดีอย่างไรก็ตามใจไม่ได้ ความพร้อมในการตามใจต่างหากน่าจะเป็นปัจจัยหลัก เรื่องนี้จึงไม่จำเป็นต้องเกิดในจีน ในไทยนั่นแหละตัวดี
คน รุ่นผมที่อายุราวสามสิบกว่า ๆ ท่านที่รู้อายุจริงก็ขอนับเป็นรุ่นเดียวกันก็แล้วกัน คือรุ่นที่เคยเติบโตในยุคเศรษฐกิจฝืดเคือง และยุคที่พ่อแม่ใช้ไม้เรียวกับการเจริญพรเป็นหลักในการเลี้ยงลูก พอมีลูกเองก็พยายามจะปรับพฤติกรรม ไม่ให้ลูกต้องประสบความลำบากอย่างเดียวกัน จึงเกิดการตามใจและการให้บริการแบบสุดประทับใจกับเด็ก ๆ ในยุคนี้
เอา ไปเอามาลูกกลายเป็นคนใหญ่ที่สุดในบ้าน พ่อแม่บังคับไม่ค่อยได้ ต้องโอ้โลมปฏิโลม เจรจาต่อรอง ใช้ไม้อ่อนไปเรื่อย ๆ แต่ลูกเล่นไม้แข็งทุกที ผลเสียจะมีสองอย่างคือ เป็นคนตามเอาแต่ใจตัวเอง และทำอะไรเองไม่ค่อยเป็น
ทางแก้จักรพรรดิน้อย
อย่าให้อดีตของเรามากำหนดท่าทีจนเกินพอดี ความลำบากที่เราเคยได้รับจริง ๆ มีคุณค่า ทำให้เราแข็งแกร่งมาจนถึงทุกวันนี้ พยายามหาอะไรที่เข้ม ๆ เหมือนเดิม แต่มาในรูปแบบใหม่ให้ลูกบ้าง เช่น พาขึ้นรถเมล์ทั้งที่มีรถเก๋ง พาเดินตากแดดไปใกล้ ๆ บ้าน พาไปกินอาหารร้านรถเข็นแทนจะเข้าห้าง หรือพานั่งสามล้อไปสำเพ็งพาหุรัดบ้าง อย่างน้อยก็ได้อารมณ์และประสบการณ์
อะไรที่ต้องบังคับก็บังคับ ตอนเล็ก ๆ ก็เอาเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อยในบ้าน การดูแลตัวเอง กินข้าว อาบน้ำ ฯลฯ พอโตขึ้นหน่อยนึกอะไรไม่ออกก็อาศัยโรงเรียน เพราะโรงเรียนมีเรื่องต้องบังคับเยอะ อย่าไปหักกฎของโรงเรียนสมัยนี้เพื่อปกป้องลูก บางทีพ่อแม่ปฏิวัติระเบียบของโรงเรียนก็มี
เทคนิคการบังคับสมัยใหม่ จะใช้กลวิธี กลอุบาย และการต่อรองก็ต้องใช้ตามสมัย แต่กระบวนท่าบังคับตรง ๆ หรือพ่อสั่งก็ต้องเป็นสั่งก็ยังทิ้งไม่ได้ คนที่ไม่เคยถูกบังคับย่อมยากที่จะรู้จักบังคับตัวเองในชีวิต มีบ่อยครั้งที่เราต้องบังคับตัวเรา บ่อยครั้งที่เราถูกบังคับจากสถานการณ์ แม้จะไม่เกิดเป็นประจำเหมือนตอนเราเป็นเด็ก แต่อย่างน้อยลูกต้องเข้าใจและรู้จักการบังคับ และถูกบังคับ
อะไรที่ไม่ควรได้ ไม่เหมาะที่จะได้ ก็ไม่ควรมี ไม่ต้องตามใจหรือตามสมัยนิยม ไม่ต้องกลัวน้อยหน้าเพื่อน หัดให้ลูกพิจารณาจากประโยชน์ตามความจำเป็นจะดีกว่า ทำตามกลุ่ม
ให้ลูกคบคน เพราะเพื่อน ๆ จะไม่ยอมและไม่คอยบริการเหมือนพ่อแม่ เด็ก ๆ จะคานกัน และเลียนแบบกันเอง คนที่ช่วยตัวเองเก่งกว่าและมีประสบการณ์มากกว่าคนอื่นจะเป็นพี่เบิ้ม และกลายเป็นต้นแบบให้คนที่ถูกประคบประหงม เราเพียงดูอยู่ห่าง ๆ คอยสังเกตการเลียนแบบที่เกิดขึ้น ให้ข้อชี้แนะถ้าเห็นออกนอกทาง แต่ถ้าพอรับไหวก็อย่าไปยุ่ง
ผลเสียของการเป็นจักรพรรดิ
ใช้ ทั้งห้ากระบวนท่าแล้ว เด็ก ๆ ก็คงจะไม่พัฒนาตัวเองจนเป็นจักรพรรดิหรือฮ่องเต้ประจำบ้าน แต่ถ้าไม่ทำสิครับน่าเป็นห่วง เด็กที่ถูกตามใจจนเคย จะขาดความยับยั้งชั่งใจ ไม่รู้จักคิด ขาดทักษะทางใจ ไม่สามารถอดทนรอคอย หรือใส่ใจความรู้สึกของคนอื่นได้ แล้วถ้าโตขึ้น เจอคนที่เขี้ยวกว่าจะถูกหลอกได้ง่ายด้วยการพะเน้าพะนอ เอาอกเอาใจ เด็กที่ช่วยตัวเองไม่ค่อยได้ ทำอะไรเองไม่ค่อยเป็น จะไม่มีความมั่นใจเวลาอยู่กับเด็กด้วยกัน ยิ่งถ้าพ่อแม่ฐานะดีมีพีเลี้ยงมาคอยดูแล มีคนรถมารับมาส่งจะดูมั่งคั่งในหมู่เพื่อน ๆ แต่จริง แล้วข้างในไม่แน่น ไปไหนมาไหน ไม่สมาร์ท
คน ที่จะปราบฮ่องเต้น้อยได้ ส่วนมากจะเป็นพ่อเพราะผู้ชายจะมีท่าทีที่เข้มข้นและดุดันกว่า จัดการลูกให้อยู่หมัดนะครับ เมียยึดอำนาจไปคนแล้ว ถ้าลูกยึดได้อีกเสร็จสถานเดียว
| Create Date : 24 กันยายน 2554 |
| Last Update : 24 กันยายน 2554 22:10:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1182 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
