ช่องว่างในความทรงจำ --- บันทึกวันที่ 1
20 สิงหาคม 2550
- วันแรก –
สนามบินเชียงใหม่ – 7.40 น.
ตอนนี้ยังนั่งรอขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพ
ฟ้าครึ้มๆ อากาศเย็น...
ดูข่าวเมื่อคืน กรมอุตุฯ บอกว่าฝนตกทั่วประเทศ ....
นั่นเป็นเรื่องของฝน ไม่ใช่เรื่องของเรา
..............................
11.30 น. สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพฯ
มาถึงได้พักใหญ่ เดินหาข้าวกิน หาซื้อยาแก้ปวดหัว (เหมือนจะเป็นหวัด) หาซื้อหนังสือสำหรับคุณภรรยา
ตอนนี้นั่งอ่านหนังสือ “ความเงียบ” เป็นหนังสือแปลที่อ่านสนุกมาก...
รอเวลาขึ้นเครื่องจากกรุงเทพฯไปกระบี่ ขึ้นเครื่องตอนบ่ายโมงสี่สิบห้านาที
ตอนนี้นั่งรอไปเรื่อยๆ...อ่านหนังสือต่อ
.................................
14.20 น.
ทะเลเมฆ.
ลอยอยู่เหนือเมฆ....
ทะเลเมฆซ้อนตัวเป็นทิวแถว
ชั้นของฟ้ามีกี่ชั้น ?
ฉันลอยอยู่ชั้นไหน ?
มนุษย์ลอยได้สูงจากพื้นดิน
แต่ลอยอยู่เหนือความอยากในใจตนได้หรือไม่ ?
----ไม่มีใครรู้
* บนเครื่องบินขณะบินจากกรุงเทพฯไปกระบี่
ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง 15 นาที
....................................
สองทุ่ม , กระบี่
ตอนอยู่บนเครื่องฟ้าใส เมฆสวย แดดแรงมาก
ยังคิดเล่นๆในใจว่า เออ..โชคดีแหะ ฝนคงไม่มีแล้ว
เพราะก่อนมา กรมอุตุฯและเพื่อนๆแจ้งข่าวว่า
แถวๆภูเก็ต กระบี่ พังงา ฝนตกหนักทุกวัน
ตกมา 4-5 วันติดต่อกันแล้ว......
บนเครื่องบินตอนแรกฟ้าก็สวย แต่พอเครื่องกำลังจะลงจอด
เมฆสีทึมเทาก็เข้ามาทักทายทันที
ลงเครื่องปุ๊บเจอฝนทันที แถมในสนามบินกระบี่ไม่มีทางเลือกอื่น
นอกจากต้องใช้บริการ Taxi สนามบิน....
ราคา 600 บาทขาดตัว !!!!!!
“จากนี่ไปโรงแรมแถวอ่าวนางไกลมั้ยครับ ?” ฉันถาม
“วิ่งประมาณชั่วโมงนึงได้” ลุงคนขับว่า....
ครึ่งชั่วโมงจากสนามบิน taxi ก็นำเรามาถึงโรงแรมบุรีธารา
ทางไม่ไกลอย่างที่คิด
พยายามนึกถึงคำพูดของลุงคนขับ...
ลุงซึ่งขับรถด้วยความเร็วประมาณ 5-60 เท่านั้น ระยะทางเท่านี้เหยียบให้เร็วอีกนิด 20 นาทีก็น่าจะถึง
เอาน่า...นี่เป็นครั้งแรก ไม่มีทางเลือกอื่นด้วย ลงเครื่องมาฝนตก จะเดินตากฝนออกไปเรียกรถก็ใช่เรื่อง
ห้องพักที่โรมแรมบุรีธาราสวยใช้ได้ทีเดียว....
เก็บของเสร็จเดินออกไปหาอะไรกิน เป็นร้านอาหารทะเลที่อยู่ใกล้ที่พักมาก กินไปกลัวไปว่าจะแพ้อาหารทะเลกันมั้ยว้า....
คุณภรรยาก็มีประวัติแพ้อาหารทะเล กินทีไรปากเจ่อทุกที
2 คน....สั่ง 5 อย่าง
ปูนิ่มผัดพริกไทยดำ ทอดมันกุ้ง ผัดผักบุ้ง น้ำพริกกุ้งเสียบ ข้าผัดปู
ซัดซะเรียบอาวุธ ไม่มีเหลือหลอ.....
กินเสร็จ เดินไปเที่ยวที่อ่าวนาง
ช่วงนี้ฝนตกและเป็นช่วง Low season คนเลยน้อยมาก
บรรยากาศร้านรวงเงียบเหงา
แต่ตอนนั่งเครื่องบินมากระบี่ เหมือนกำลังจะไปลาสเวกัส
ทั้งลำมีคนไทยไม่เกินสิบคน นอกนั้นเป็นฝรั่งหัวทองทั้งหมด
สังเกตว่าอะไรๆ เลยแพงไปซะทุกอย่าง
แล้วค้าขายของไม่ลดราคาเท่าไหร่
วันนี้เที่ยวได้แค่นี้ ฝนตกพรำๆด้วย เหนื่อยจากการเดินทางด้วย
ภาวนาให้พรุ่งนี้ฝนหยุด แดดออกทีเถิด
จะได้ถ่ายรูปเจ๋งๆบ้าง .
| Create Date : 13 กันยายน 2550 |
| Last Update : 13 กันยายน 2550 7:12:25 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1597 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
