*********สวัสดีเจ้า คุณก๋า********



เช้าๆอย่างว่างอยู่ค๊า งานไม่เสร็จเลยต้องเลื่อนเดินทาง


เดี๋ยวมาใหม่น๊า

โห....วันนี้มาเจิมเป็นคนแรกเลยอะ....

"มองเห็นตามความเป็นจริง
ถ้าทุกสิ่งเป็นอย่างที่เรามุ่งหวังทุกอย่าง
แล้วใครจะมาแบกรับทุกความผิดหวังที่เราไม่ต้องการ"

ถูกที่สุดค่ะ..คุณก๋า
ในเมื่อเราเองยังไม่ยินยอมที่จะแบกรับความผิดหวัง
แล้วใครจะมายินยอมรับความผิดหวังนั้นแทนเรา....

คนเราต้องรับได้ทั้งความสมหวัง และ ความผิดหวัง
เพราะทุกอย่างเป็นสิ่งที่มีคู่....
เหมือนกับเหรียญยังต้องมีสองด้านในเหรียญเดียว
คนเราก็ต้องมีทั้งสองมุมเช่นเดียวกัน

ว้า...มีคนเร็วกว่าเรา..อิอิ...เป็นคนที่สองก็ได้ค่ะ...

วันนี้ อารมณ์ดีแล้วค่ะ....อัพบล๊อกใหม่ได้ด้วย

อ่านแล้วรู้สึกดีเช่นเดิมเลยคะพี่ ขอบคุณมากๆนะคะ

อ่าน....เขียนความว่างเปล่าบนความว่างเปล่าวันนี้รู้สึกดีจังเลยค่ะพี่ก๋า

เหมือนว่ามีเหตุและผลให้ได้คิดตาม

1.ถ้าเธอเลือกไม่เดินจากคนรักเก่า คงไม่ได้เจอกับชีวิตรักที่สดใสอย่างนี้นะคะ

2.ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ

3.ในที่สุดลูกก็รู้นะคะว่าที่พ่อกับแม่เตือนก็เพราะรัก

สุขสันต์วันเสาร์ค่ะพี่ก๋า ^^

พี่ก๋า...
ดีดีมองหาใครมะเจอ ณ เวลานี้
พี่ก๋าไปที่เมลล์หน่อยค่ะ
ดีดีขอความช่วยเหลือ แง แง

โอ๊ยยยยดี.ใจ
เร็วมากเลย
เครื่องดี.แตกซิฟมะด้ายยยย
แล้วดี.จะต้องทำงานแล้ว
ดี.รอๆๆๆค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่ซอมพอแสด

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ก๋า
อัพบล๊อกแต่เช้าเลยเน๊อะ

อ่าน 1 2 3.....แล้ว....3 2 1......


เข้าใจ เข้าใจ ตัวเองให้มากที่สุดถึงจะดีเนาะ


โดนใจจัง "เมื่อเราเข้าใจความรัก เราจะเข้าชีวิต


...............เมื่อเราเข้าใจชีวิต........................


********เราจะมีความสุขกับการใช้ชีวิต*********


...............ที่เหลืออยู่ของเรา จวบจนวันตาย...............


พี่เข้าใจตัวเอง เข้าใจชีวิต ยังไม่ถ่องแท้555+


ก็เลยต้องงุมมะงาหลา หมุนซ้าย ขวาอยู่จ้า


เป็นไปตามภาวะการณ์ชีวิตงัยเนอะ


......ต้องไปล่ะ...เดี๋ยวไม่ทันเวลานัด ลูกกะซ๊ามี


เดินทางดุ่มๆไปเอง เฮ้อ....นี่แหละน๊า ชีวิตคือการเดินทาง55+

******มีความสุขนะคะ ทั้งครอบครัว********



...........ขอบคุณเจ้า ความว่าง...ที่มีความหมาย............

ขอบคุณพี่มากๆๆๆค่ะ

กำลังอัพค่ะ
อัพไป เม้าท์ไป
พี่แวะไปเม้าท์กับนู๋ได้55+

คุณป๊า....คงไม่น้ำตารื้นแบบคุณก๋าหรอกค่ะ....
คงนั่งเขิลลล....แล้วหัวเราะแหะแหะ....

รออีกสักหน่อย คุณก๋าก็มีก๋าน้อยมานั่งคุยด้วยแล้วน๊า
เลี้ยงเค้าแบบคนอารมณ์ดีอย่างคุณก๋า....ครอบครัวสุขสันต์ไม่ต่างกันแน่ค่ะ

คุณก๋า ข้อหนึ่ง หญิงสาว ตรงใจมาก
คนเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ

เอามาเขียนเนียะ
ยังกะมองเห็นชีวิต
ของคนคนหนึ่งเลยนะ

ลุ้น ๆ ๆ แฟนคนเล็กหนู (เนียน ๆ ๆ ๆ) 12 .6. 2551

ความรักคือห่วงค่ะ


ห่วงใย


ห่วงรัก



รักษาไม่ดีมันจะกลายพันธ์เป็น "หวง" ค่ะ

สวัสดียามเช้าของวันเสาร์ค่ะ
วันนี้เขียนเรื่องความรักตรงกันอีกแล้ว
เพียงแค่คนละด้านเท่านั้น
(วันนี้มาสาย เพราะมัวหลับสบายในวันเสาร์) อิอิ

ต่อให้รักกันมากแค่ไหน
วันหนึ่งก็ต้องจากกัน ไม่จากกันวันนี้ ก็จากกันวันหน้า
ไม่เธอตายจากเขาก่อน ก็เขาตายจากเธอก่อน

ความรักจึงเป็นเพียงเรื่องหนึ่งในชีวิตที่ไม่ได้จีรังยั่งยืนอะไรเลย
แต่เราจะมีความสุขได้ ถ้าเราเข้าใจความรัก
เมื่อเราเข้าใจความรัก เราจะเข้าใจชีวิต
เมื่อเราเข้าใจชีวิต
เราจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเรา
จวบจนวันตาย......


.......................


ใช่อย่างล้านเปอร์เซนต์เลยครับพี่

อ่านเรื่องที่ 3 เด็กหนุ่มที่โดนรถชนตาย ยอมรับว่าขนลุกโดยไม่รู้ตัวคับ

ขอบคุณสำหรับมือที่ยื่นมาให้..ถ้าไม่รับไว้คงแย่..
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและสิ่งบอกกล่าวดีๆ
ขอบคุอะไรก็ตามาที่ทำให้เราได้พบเจอ พูดคุยแม้จะเป็นการผ่านทางหน้าคอมฯ
มันก็ดีพอแล้ว..จริงๆ

ขอบคุณครับพี่ซอมพอแสด

สวัสดีตอนสายค่ะพี่ก๋า

พี่ก๋า..สุดยอดอีกแล้วค่ะ...โดยเฉพาะเรื่อง"ความรัก" ตรงกับหมวยเลยค่ะ และสุดท้ายหมวยก็คิดได้เหมือนผู้หญิงคนนั้นซะด้วยซิ...ความรักของหมวยจริงๆแล้ว มันมีความเจ็บปวด น้อยใจ เสียใจ น่าสงสารตัวเองซ่อนอยู่ แต่ตอนนี้หมวยไม่เคยคิดเสียใจ น้อยใจ หรือต้องเสียน้ำตา อาจเป้นเพราะ เวลามันทำให้ใจเราดีขึ้น นั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่หมวยก็ได้รับบทเรียนมากมายจากการใช้ชีวิตครอบครัว ซึ่งหมวยไม่เคยคิดเข้าข้างตัวเอง และ ไม่โทษที่เค้าฝ่ายเดียว เห็นด้วยที่ว่า ในความเจ็บปวด เสียใจนั้น หมวยได้บทเรียนเรื่องการใช้ชีวิตมากมาย และ มันทำให้เราแกร่งขึ้น เข้มแข็งมากขึ้น และเมื่อเวลาผ่านไป มันกลับเป้นตัวช่วยเสริมให้เราใช้ชีวิตได้อย่างมั่นใจ และ มีความสุขมากขึ้นด้วยค่ะ...ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ จริงตามนั้นเลยค่ะพี่ก๋า

อัพบล็อกเสร็จแล้วค่ะ
มาตามพี่ก๋า....

ไม่ผิดค่ะ ถ้าไม่พูดเชิญชวน ยั่วยวนให้เขาน้ำลายไหล
แล้วเราก็ยกหนีไปแบบว่าหน้าตาเฉย อิอิ
(เข้าตำรา ทำให้อยากแล้วจากไป)

ยอดเยี่ยมค่ะ

เรื่องที่ 1 ยินดีกับหญิงสาวคนนั้นด้วยนะคะ

เรื่องที่ 2 ยินดีด้วยที่มีผู้ชี้ทางเดินให้

เรื่องที่ 3 ยินดีกับเด็กหนุ่มคนนั้น ที่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตเรียนรู้บนโลกใบนี้ต่อไปอีก

เรื่องที่ 4 ยินดีกับตัวเอง ที่แวะเข้ามาอ่านในเช้าวันนี้

แต่ตอนนี้หิวข้าวแล้ว ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่านะคะ คุณลุง

ขอบคุณพี่ก๋าอีกครั้งค่ะ
นู๋ไปหัวฟูๆๆๆๆก่อนล่ะ
ภาคบ่ายเจอกัน


เล่าๆๆๆ
เมื่อวานซื้อวุ้น 200 บาท
มีจำนวน 40 ถ้วย
วันนี้จะเอาไปแจงน้องๆที่ทุ่งสง
เพราะเด็กๆตรึมๆๆๆๆ
เช้ามา...พี่บอกมารับไม่ได้
จะต้องไปต่างจังหวัดด่วนๆๆๆ


กำลังนั่งมองวุ้นๆๆๆๆ
เอิ๊กกกกกกกก
นู๋จะทำยังไงกับมันดี


ในดงที่นู๋อยู่
มีเด็กแฝดอยู่ 2 คน
แง แง

พี่ก๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดอรี่จะได้ไปเยี่ยมก๋าน้อยแล้วล่ะ นัดกับพี่สปายแล้ว พี่สปายจะกลับปลายเดือน ก.ค. ดอรี่เลยจะไปพักกับพี่สปายค่ะ แล้วพี่สปายจะพาไปเยี่ยมก๋าน้อยด้วยล่ะ

สวัสดียามเจ๊าเจ้าคุณก๋า
ปี้หายไปนอนบ้านสวนมาเจ้า..(บ้านสวนบ่มีอินเตอร์เน็ต)
ปิ๊กมาเติมเต๋มก๋ำลังใจ๋หื้อตั๋วเก่าในบล็อกคุณก๋ายามเจ๊า

ถูกใจ๋เรื่องราวของมะญิงคนแรกเจ้า..
ขอเป๋นก๋ำลังใจ๋หื้อแหมหลาย ๆ คนตี้ยังบ่สามารถหาตางออกหื้อกับชีวิตตั๋วเก่าได้
เรื่องบางเรื่อง มันต้องอาศัยเวลาจ้วยโตยเจ้า
ถึงเฮาจะฮู้ทฤษฎี แต่ตางปฏิบัตินั้นมันค่อนข้างยาก
โดยเฉพาะช่วงเวลาตี้ต้องจ๋มอยู่กับความทุกข์ใจ๋
ขอหื้อเข้มแข็ง ยืนหยัด และหันหน้าเผชิญความจริง บ่ลืมบ่ละความฮับผิดชอบ
แล้วเฮาก่จะผ่านเรื่องทุกข์ใจ๋ไปได้อย่างสง่างามเจ้า..

แวะมาทักทายช่วงสายๆของวันเสาร์ค่ะ

คุณลุงคงรอทานบะหมี่เกี๊ยวเป็นมือที่ 2 เป็นเพื่อนมาดาม


หรือว่าเป็นมื้อเบรคคะ

มาอ่านเรื่องราวที่แฝงไว้ด้วยปรัชญาครับ

ชอบมาก ๆ เลยครับ

คุณก๋าฯ น่าจะไปเป็นนักเขียนนะครับ พวกเพื่อน ๆ จะได้มีหนังสือดี ๆ อ่านกันนะครับ

อิอิ

เป็นเรื่องราวที่ดีมากเลยค่ะพี่ก๋า อ่านแล้วรู้สึกว่า
หากเราปล่อยวางได้ ทุกอย่างว่างแล้ว
ใจเราก็ไม่ต้องดิ้นรน ทุรนทุรายมากเนอะ



มีความสุขมาก ๆ นะคะพี่ก๋า มาดาม และก๋าน้อย
(เมื่อไหร่จะออกมาอ่ะคะ)

อีกไม่ถึงอาทิตย์แล้วนะค่ะก๋า

ก็จะกลายเป็นวันเกิดของใครแล้วน๊า

นับแต่นั้นไป โลกก็จะจารึกวันสำคัญนี้ไว้อีก 1 วัน

ม๊ายั่งอ่านอะไรมากๆไม่ได้ค่ะก๋า

ยังเวียนหัวตาลายอยู่เลย

เริ่มนั่งนานๆได้บ้างแล้ว แต่ก็ยังหลงเหลืออาการ

ปวดท้องไว้พอสมควร ยังคงรับยาไปจนถึงวันที่ 10 ค่ะ

ม๊าขอบคุณก๋า มากๆเลยนะค่ะ ที่คอยห่วงใยค่ะ

นี้อ่านบทความดีๆ ของก๋าไม่ได้เลย เสียดายจังค่ะ

คงได้แต่ดูรูปไปพลางๆเท่านั้นเองก๋า........

สวัสดีค่ะคุณก๋า ..

วันนี้มาทักทายยามเกือบใกล้เที่ยง
เนื่องด้วยว่า ตื่นสาย และก็
เน็ตไม่เป็นใจค่ะ

อ่านวันนี้แล้วได้ข้อคิด แง่คิดดีๆ
ซึ่งจริงๆ มีให้เสมอๆ ...

บางที บางครั้ง เราทำอะไรเกินพอดีไป
ไม่ได้คิด ไม่ไหวังว่าผลจะเป็นยังไง
ก็ต่อเมื่อบางครั้งเราพลาดแล้ว เราเห็นแล้ว
เราถึงจะมาเห็นล่ะค่ะว่า อ้อ สิ่งนี้มันเป็น
บทเรียนให้เราหนิ ...

.............


บทเรียนสอนใจ คิดถึงเพลงของ ภูสมิงเลยค่ะ..

"ยามอยู่ในความเงียบเหงา เหมือนเราอยู่เพียงเดียวดาย "

แล้วร้องยังไงต่อล่ะค่ะเนี่ย ... ??

คุณก๋าเจ้า..
ขอบคุณนัก นักเน่อเจ้า..
ขอบคุณในน้ำใจ๋และมิตรภาพแตนอ้ายเปิ้นโตย
ช่วงนี้อ้ายเปิ้นท่าจะบ่ค่อยว่างมาขอบคุณเองเตื้อเจ้า
ภาระกิจนักแต๊ แต๊
ขอบคุณและยินดีแหมกำเจ้า..

สวัสดีค่ะ วันนี้แวะมาส่งความสุขกันในวันเสาร์จ้า และ ชวนมาแวะไปเที่ยวมิวเซียมสยามที่ blog แหม่มด้วยจ้า

วันนี้บล็อกแปลกตาดีจังเลยค่ะพี่ก๋า
นาห์ยังอ่านไม่หมดนะคะ
แต่จะเข้ามาอ่านอีกทีแน่นอนค่ะอาจจะตอนค่ำๆไปแล้ว

ขอบคุณนะคะสำหรับความห่วงใย
นาห์ก็อยากหายไวๆค่ะ
ทรมานกับอาการปวดหัว
สู้ๆค่ะ

ทานข้าวเที่ยงให้อร่อยนะคะ

2-3วันมานี้ ที่บ้านเน็ตไม่ดีค่ะ....หลุดบ่อย...สงสัยเพราะฝนตก...รึเปล่า?....
มาตามไปดูรูปเมืองเก่าลี่เจียง เปิดให้มาดามดูด้วยนะคะ....
อาจโหลดช้าหน่อยค่ะ รูปเยอะ...

สวัสดีตอนบ่ายค่ะพี่ก๋า

ตอนเช้า เข้ามาอ่านรอบนึงแล้ว
แต่ไม่ได้ลงชื่อ เพราะเจ้าโมเด็มเกิดอาการช็อตขึ้นมาซะก่อน

.. แต่อย่างน้อย ข้อดีของการมาทีหลัง
คือทำให้เราได้อ่านเม้นท์ดีๆจากเพื่อนมากมาย

......................................................................


"มองเห็นตามความเป็นจริง
ถ้าทุกสิ่งเป็นอย่างที่เรามุ่งหวังทุกอย่าง
แล้วใครจะมาแบกรับทุกความผิดหวังที่เราไม่ต้องการ"

และ.. "สิ่งนี้ขึ้นอยู่กับปัญญาในตัวเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องไปเสาะแสวงหาเอามาจากที่ไหน"

.
.

... อ่านซ้ำอยู่หลายรอบ นี่คือสิ่งที่ผึ้งเข้าใจว่า เป็นสิ่งที่พี่ก๋าต้องการจะสื่อมา..

งั้นถ้าเราใช้สติ ฝึกสติ ให้พิจารณาตามความเป็นจริง เราก็จะเกิดปัญญา

.
.
... ใช่รึเปล่าคะพี่ก๋า

หวัดดีค่ะคุณ "กะว่าก๋า"

หายไปนานเพราะเน็ตเสียค่ะ
สบายดีนะค่ะ

แล้วจะรอรับจดหมายจากเมืองเหนือนะเจ้า....

Very touching!!

ขอบคุณเจ้า..อ้ายก๋า

อ่านแล้วคิดอะหยังได้แหมนักเลยเจ้า

........................................

ใกล้เวลาจะได้เจอหน้าเจ้าก๋าน้อยแล้ว

เขียนได้ดีจริงๆเลยลุงก๋า

ว่าแต่.....เอาหินถูกันมันไม่สามารถกลายเป็นทองได้จริงๆเหรอ
ข้าพเจ้าว่ายังไม่เคยมีใครอดทนทำต่อไปจนมันกลายเป็นทองมากกว่ามั้ง...อิอิอิ

มองเห็นตามความเป็นจริง

ทุ ก สิ่ ง เ ป็ น เ ช่ น นั้ น เ อ ง

มองจากที่..ได้เห็น..ตามเป็นจริง
ยอมรับสิ่งเกิดคาด..หรือวาดฝัน
ใช้ความทุกข์ปลุกพลัง..หวังต่อวัน
ทีละขั้นค่อยค่อยข้ามความโศกตรม..

ไม่มีหรอกชีวิตใคร..ไม่เคยเจ็บ
หรือหนาวเหน็บ..กล้ำกลืน..ทั้งขื่นขม
ให้ส่วนเหนื่อย..ไร้..ร้าง..สร้างอารมณ์
จนสั่งสมความเข้มแข็ง..เติมแรงใจ..