:: ผู้ถูกทำลายให้หายไปจากความทรงจำ ตอนที่ 4 :: :: ผู้ถูกทำลายให้หายไปจากความทรงจำ ตอนที่ 4 :: ผลงาน : กะว่าก๋า     Create Date : 19 พฤษภาคม 2564 15 comments Last Update : 19 พฤษภาคม 2564 6:31:57 น. Counter : 1446 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร, คุณโอพีย์, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณทนายอ้วน, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณcomicclubs, คุณเริงฤดีนะ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณInsignia_Museum, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณSweet_pills, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse

คุณก๋าเก่ง ครับเขียนบทกวีไปได้เรื่อย ๆ พร้อมกับถ่่ายทอด เรื่องราวในปัจจุบัน... พวกเราเลยถือโอกาสตอดนิดตอดหน่อย คันปากเพราะมีคน เขาทำตัวไม่น่ารัก เป็นที่เกลียดชังจากคนทั่วไป 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 พฤษภาคม 2564 7:45:22 น.

เคยมีประสบการณ์คนใกล้ชิดโคม่ากะทันหัน แล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยหละคุณก๋า แต่เขาก็ไม่ได้หายไปจากควาทรงจำเรานะ   โดย: หอมกร 19 พฤษภาคม 2564 8:07:55 น.

วันนี้โหมดเศร้า ๆ หน่อยนะครับ บางคนก็โทษทุกสิ่ง ทุกอย่างจริง ๆ ครับ เมื่อคืนเชลซีล้างแค้นสำเร็จนะครับ พร้อมกับแซงเลสเตอร์ขึ้นไปอันดับสาม คืนนี้ลิเวอร์พูลจะแซงเลสเตอร์หรือเปล่า ต้องตามเชียร์กันครับ   โดย: The Kop Civil 19 พฤษภาคม 2564 10:19:07 น.

ไม่รู้เป็นเหมือนกันหรือเปล่า แต่วันนี้บล็อกก็ยังเอ๋อน้อยๆอยู่นะครับ อิอิอิ   โดย: ทนายอ้วน 19 พฤษภาคม 2564 10:32:06 น.

บางอย่าง บางคน เราจะเห็นคุณค่า เมื่อต้องเสียมันไป เช่น โอกาส เวลา หรือชีวิต บางอย่างก็เหมือนออกซิเจนอ่ะครับ ตอนมีอยู่ก็ไม่รู้สึกอะไร ไม่เห็นคุณค่า ไม่สนใจ แต่ถ้าขาดเมื่อไหร่ จะเกินคำว่าเห็นคุณค่าซะอีก 5555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 19 พฤษภาคม 2564 10:32:32 น.

ความรักมีมากมาย อย่างน้อย ๆ ก็คนในครอบครัว   โดย: comicclubs 19 พฤษภาคม 2564 13:13:47 น.

เห็นด้วยเลยครับน้องแตง   โดย: กะว่าก๋า 19 พฤษภาคม 2564 13:34:10 น.

ใจหายเลยนะคะ จากกันไม่ทันร่ำลา   โดย: เริงฤดีนะ 19 พฤษภาคม 2564 14:26:27 น.

สวัสดี ยามบ่าย ๆ จ้ะ น้องก๋า ไม่เขียนเรื่องการเมืองเหมือนอย่างที่คิดไว้น่ะ ดีแล้ว อิอิ บล็อกวันนี้ ก็เป็นเรื่องเศร้า ๆ เนาะ เรื่องการพลัดพลาด จากกันโดยไม่ได้มีการอำลา ย่อมช็อคเป็นธรรมดา เฮ้อ！ เรื่องของความทุกข์ ที่ตัวเองไม่รู้จัก ไม่รู้ตัว มัวแต่โทษคนอื่น ไม่ยอมรับความจริง ถือเป็นทุกข์อย่างยิ่งจ้ะ ข้อเสนอแนะของเธอ ที่ให้มองคนรอบข้างที่รัก ใส่ใจ ที่เราลืมมอง นั่นแหละ ให้ค้นหา ความทุกข์ใจของเราให้เจอและยอมรับความจริง เป็นทางที่ถูกต้องจ้ะ โฆวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 19 พฤษภาคม 2564 15:01:09 น.

ทุกข์แค่ไหนก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ด้วยตัวเอง ปัญหาของใครของมัีนล่ะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 19 พฤษภาคม 2564 16:17:16 น.

สวัสดีครับคุณก๋า มาตามอ่านบทกวีต่อครับ   โดย: Insignia_Museum 19 พฤษภาคม 2564 16:27:43 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ผมหายต๋อมไปพึ่งได้เข้ามาคุย ^^ รู้สึกว่าวันๆ นึงผ่านไปเร็ว บางทีทำอะไรยังไม่ทันเสร็จ แต่บางทีก็ดันไปทำอย่างอื่นที่ไม่น่าทำ คุณก๋าจัดสรรเวลาได้ดีทีเดียวนะครับ ดูจากความสม่ำเสมอการลงบล็อก ไม่ใช่แค่เขียน ยังมีการหารูป จัด แต่งรูปอีกด้วย ขอให้เรื่องกิจการงานมีทางออกที่ดีนะครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 19 พฤษภาคม 2564 19:40:38 น.

อย่าให้สายเกินไปที่จะเห็นคุณค่าไม่ว่าใครก็ตามที่รักและหวังดีกับเรานะคะ คุณก๋าเขียนบทกวีโดยไม่ได้ร่างได้อย่างลื่นไหลได้ข้อคิด เยี่ยมมากๆค่ะ ฝันดีค่ะคุณก๋า   โดย: Sweet_pills 19 พฤษภาคม 2564 23:35:11 น.

ทำสิ่งที่ชอบ ชีวิตก็มีความสุข หาเพื่อนพูด คุย เที่ยว กิน ฯ อย่าอยู่คนเดียว ฝนตกช่วงค่ำ แต่ฟ้าร้องมากกว่าฝน   โดย: สองแผ่นดิน 20 พฤษภาคม 2564 0:00:21 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า มาอ่านข้อคิดดีๆ >>> ที่อเมริกา ทุกคนมีประกัน ถ้าช่วยต้วเองได้ เจ็บป่วยไม่นานกลับบ้านได้ แต่เมื่อไรที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ใช้ประกันหมด ก็ต้องยกสมบัติให้เขาหมด เขาก็ดูแลจนตาย คนทีมีเงินเขากลับบ้านจ้างคนมาดูแล ก็คิดเป็นชม ราคาแพงพอสมควร คิดแล้วกลับมาเมืองไทย ไปอยู่เนิสซิ่งโฮมเมืองไทย ราคายังพอจ่ายได้   โดย: newyorknurse 20 พฤษภาคม 2564 0:13:05 น.