ข้อตกลงที่ห้ามบิดพริ้ว
นั่งคุยกับตัวเอง : ข้อตกลงที่ห้ามบิดพริ้ว
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
7 เมษายน 2550
ตอนที่ไปเป็นครูฝึกสอน
ผมทำข้อตกลงกับนักเรียนของผมว่า
“พวกคุณโดดเรียนวิชาของผมได้ แต่ต้องบอกล่วงหน้า
พร้อมเหตุผลที่ดีพอ หัวหน้าห้องต้องโทรบอกผม
และพวกคุณทุกคนถ้าโดด ต้องโดดให้พร้อมเพรียงกัน”
นักเรียนหัวเราะคิกคัก เออ...ขนาดโดดเรียนยังต้องสามัคคีกัน
มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี เหมือนชี้โพรงให้กระรอก
อย่าประมาทไป...ก็กระรอกพวกนี้มันรู้ดีจะตาย
ทุกคนรับปาก.....
แต่การเรียนการสอนก็ดำเนินไปได้ด้วยดี ราบรื่น
ไม่มีการโดดเรียนใดใดเกิดขึ้นทั้งสิ้น
.............................................
คืนนั้นผมนั่งทำงานเขียนแบบจนดึก
แต่มีตารางต้องไปสอนนักเรียนช่วงเช้าจนถึงเที่ยง
ไม่ห่วงเรื่องการเตรียมแผนการสอนเพราะทำไว้ล่วงหน้า
เช้านั้น...ผมลุกขึ้นพรวดขึ้นมาอาบน้ำแปรงฟัน
เตรียมเนื้อหาการสอน นั่งรถไปที่โรงเรียนแต่เช้าตรู่
เคารพธงชาติเสร็จ เดินขึ้นไปรอที่ห้องเรียน
ทำไมเด็กนักเรียนหายยกชั้นทั้งๆที่ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว
ผมนั่งรออยู่ในห้องด้วยความหงุดหงิด
ไหนสัญญากันแล้วว่าถ้าโดดเรียนจะต้องแจ้งผมก่อน
ปกติไม่เคยเกเรกัน วันนี้ทำไมทำแบบนี้
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ผมเดินวนเวียนไปมาเป็นครึ่งชั่วโมงในห้องนั้น
จนหมดความอดทน จึงเดินออกมาถามนักเรียนห้องตรงข้ามว่า
เห็นนักเรียนห้องผมไหม เขาอยู่ไหนกัน ถึงเวลาเรียนแล้วทำไมไม่เรียน
เด็กบอกไม่รู้...แต่เห็นว่าเมื่อเช้าลูกศิษย์ผมเล่นกีฬาอยู่ข้างล่าง
ยิ่งฟังยิ่งหงุดหงิด โดดเรียนวิชาเราไปเล่นกีฬา หนอย....
ว่าแล้วก็เดินจ้ำๆลงจากตึกด้วยหน้าบอกบุญไม่รับ
เดินลงมาผ่านโรงอาหาร เห็นนักเรียนในชั้นกลุ่มใหญ่กำลังเดินมาเหงื่อเปียกซกในชุดกีฬา
ผมถามหัวหน้าห้องด้วยเสียงห้วนๆ
“ทำไมไม่เรียนวิชาผม ผมไปนั่งรอพวกคุณตั้งนาน
ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่าถ้าจะโดดเรียนต้องแจ้งผมก่อน”
ทุกคนอึ้งกิมกี่.....
ก่อนที่หัวหน้าห้องจะหันมาพูดด้วยน้ำเสียงอมยิ้มว่า
“ครูครับ วิชาของครูเรียนวันพุธ”
“เออ..แล้วไง ?”
“แต่วันนี้วันอังคารครับครู”
.........................................
คิดถึงเรื่องนี้ทีไร
ผมนึกอมยิ้มให้กับตัวเองทุกที
ไม่ลืมครับว่าวันนั้นคือวันที่ 5 มีนาคม 2539
อืม....เขินจัง.
| Create Date : 07 เมษายน 2550 |
| Last Update : 7 เมษายน 2550 7:35:55 น. |
|
21 comments
|
| Counter : 1102 Pageviews. |
|
 |
|
|
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ที่มีค่าอันมากมายค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
ขยันจนลืมวันจริงๆ...อิ อิ หรือว่าสูงอายุ