บันทึกนอกรอบ
สักประมาณสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมค้นสมุดบันทึกเล่มเก่าของผม นำออกมาค้นหาคำคมที่เกี่ยวกับ "การศึกษา"
เป็นสิ่งที่ผมทำเป็นประจำทุกปี คือ การทำหนังสือทำมือ เลือกคำคมจากบันทึกที่จดไว้ คำคมทั้งหมดได้มาจากการคัดลอกจากการอ่านหนังสือ นิตยสาร เพลง ภาพยนตร์ ฯลฯ
ชอบคำไหน ประโยคไหนก็เขียนเก็บไว้ในบันทึกก่อน ได้สักจำนวนหนึ่งก็เลือกคัดประโยคที่ชอบ มาพิมพ์ ถ่ายเอกสาร เย็บเล่มเองเก็บไว้ ทำแค่ปีละ 10 เล่ม แจกเพื่อนหรือคนที่เคารพกันเท่านั้น
ปีนี้จึงทำคำคมการศึกษา อารมณ์คงต่อเนื่องจากการเขียนบันทึก เพื่อลงบล็อกในเดือนเมษายน ถ้าสังเกตเห็น ผมเขียนเรื่องที่โยงกับเรื่องของการศึกษาทั้งหมด เพราะเป็นเรื่องที่อยู่ในความสนใจมาโดยตลอด
กำลังพิมพ์อยู่ครับ อย่างช้าๆ....ด้วยระบบจิ้มสัมผัสสองนิ้ว
พิมพ์เสร็จจะนำมาลงบล็อกในให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
แต่วันนี้ขอเลือกบางข้อความที่พิมพ์เองก็ชอบเอง ตอนที่อ่านครั้งแรกก็ชอบ เขียนเก็บไว้ในบันทึก อ่านเจออีกครั้งก็ยังชอบ
เลยอยากลัดคิวให้อ่านกันก่อน เป็นการเรียกน้ำย่อยครับ
........................................
ทุกวันนี้เราสอนกันแต่ความรู้ (Knowledge) แต่ไม่ได้สอนให้เกิดปัญญา (Wisdom) ความรู้นั้นเปรียบเสมือนอาวุธ เราสามารถใช้อาวุธได้ทั้งในทางสร้างสรรค์ และในการทำลาย สิ่งที่จะควบคุมให้เราใช้อาวุธไปในทางที่เป็นประโยชน์จริงๆ จึงคือ ปัญญา เพราะปัญญาประกอบด้วยความรักและความเมตตาเป็นพื้นฐาน เมื่อมีสองสิ่งนี้ ความคิดที่จะทำร้าย แก่งแย่งริษยาผู้อื่น ก็จะไม่เกิดขึ้น
หัวใจสำคัญที่สุดของการศึกษา จึงไม่ได้อยู่ที่การเรียนการสอน เพื่อให้คนออกมาประกอบอาชีพ หาเงินหาทอง และเอาไปซื้อความสุขใส่ตัว ซึ่งคนทั่วไปเรียกมันว่า “ความสำเร็จในชีวิต” แต่หัวใจของการศึกษา... อยู่ที่การทำให้มนุษย์ได้เรียนรู้จักตนเองอย่างแท้จริง เรียนรู้ความสัมพันธ์ที่คนควรมีต่อธรรมชาติ ต่อผู้คนรอบข้าง และต่อตนเองในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ที่ไม่ได้มีความแตกต่างจากผู้อื่น
: ภิญโญ ไตรสุริยธรรมมา (บรรณาธิการ ,นักเขียน)
นิตยสาร : OPEN ปีที่ 3 ฉบับที่ 25
.....................
ในห้องเรียนวิชาสังคมวิทยา ที่ศึกษาเด็กผู้ชาย 200 คน ซึ่งส่วนใหญ่มาจากเมืองบัลติมอร์ในแมรี่แลนด์ ผลการศึกษาได้ข้อสรุปตรงกันว่า เด็กผู้ชายทุกคน “ไม่มีโอกาสก้าวหน้า”
ยี่สิบห้าปีต่อมา... ศาสตราจารย์ทางสังคมวิทยาอีกคนหนึ่ง ได้ทำการสำรวจ เพื่อติดตามผลสิ่งที่ได้ศึกษาไป และเขาสามารถติดต่อคนกลุ่มเดิมได้ถึง 180 คนจาก 200 คน จากจำนวนนั้น 176 คน มีอาชีพเป็นหมอ นักกฎหมาย นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ฯลฯ
คำถามก็คือว่า... คนเหล่านี้ก้าวออกมาจากคำทำนายอนาคตของพวกเขาได้อย่างไร ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “เพราะครูคนนี้....”
ศาสตราจารย์ได้พบครูคนนั้น และได้ถามว่า เธอทำอะไร...จึงได้มีอิทธิพลต่อเด็กพวกนี้มากขนาดนี้ เธอเพียงแต่ยิ้มและพูดว่า... “ฉันเพียงแต่รักพวกเขา”
หนังสือ : บางสิ่งบางอย่าง ช่วยสร้างรอยยิ้ม ( Something To Smile About ) เขียนโดย : Zig Ziglar แปลโดย : สมใจ รักษาศรี
........................
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางคำตำหนิติเตียน เขาจะกลายเป็นคนที่ชอบนินทาว่าร้ายผู้อื่น
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความรุนแรง เขาก็จะกลายเป็นคนที่ก้าวร้าว
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความเย้ยหยัน เขาก็จะกลายเป็นคนขี้อาย
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความรู้สึกที่ทำให้ต้องละอาย เขาก็จะกลายเป็นคนที่รู้สึกผิดอยู่เสมอ
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความยากลำบาก เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีความอดทน
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางการให้กำลังใจ เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตนเอง
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความชื่นชม เขาก็จะกลายเป็นคนที่เห็นคุณค่าของตัวเองและผู้อื่น
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความเสมอภาค เขาก็จะกลายเป็นคนที่รักความยุติธรรม
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางความมั่นคงปลอดภัยของชีวิต เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีความศรัทธา ไว้เนื้อเชื่อใจในตัวเองและผู้อื่น
ถ้าเด็กเจริญเติบโตขึ้นอย่างเป็นอิสระ เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเอง
ถ้าเด็กเจริญเติบโตท่ามกลางการยอมรับและความเป็นมิตร เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีความรักในหัวใจให้แก่ทุกๆคน
: เจย์ มาร์
หนังสือ : ความรักสุดขอบฟ้า เขียนและเรียบเรียง : เกียรติวรรณ อมาตยกุล
..........................................
Create Date : 25 เมษายน 2550 |
|
26 comments |
Last Update : 25 เมษายน 2550 7:42:53 น. |
Counter : 1141 Pageviews. |
|
|
สะสมไว้เยอะหยั่งงี้ ผมว่าไม่เห็นไม่น่าเอาอย่างได้ไงคับเนี่ย