เคยอ่านเรื่องราวของปราชญ์ภูเขาที่ชื่อ "พะตีจอนิ โอ่โดเชา" ก่อเจ้า?

หาอ่านได้จากหนังสือพิมพ์(ท้องถิ่น)พลเมืองเหนือ กะ เว็บประชาไทดอทคอมเจ้า
เปิ้นเป๋นคนหนึ่งที่น้องชอบแนวคิด มุมมองของเปิ้น
มองทุกอย่างตามที่มันเป๋น บ่ซับซ้อน บ่มีเหลี่ยมมุม

คนนี้แหละเจ้า.....
ปราชญ์ที่ไม่จำเป็นต้องมีวุฒิการศึกษาสูงล้ำ
แต่เป็นคนเดินดินธรรมดาที่เข้าใจชีวิต
รู้ว่าจะดำเนินชีวิตได้อย่างไรให้มีความสุข
รู้อยู่ รู้พอเพียง รู้พัฒนา รู้ในการอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างกลมกลืน

เช้าวันนี้ คุยกับน้องคนหนึ่งซึ่งกำลังวุ่นวายกับการหาโรงเรียนให้ลูกเรียนในชั้น ม.1 น้องเขาวุ่นแบบนี้มาเกือบเดือนแล้ว แต่ทางโรงเรียนที่น้องไปติดต่อซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าที่ลูกเขาจบ ป.6 แต่เกรดไม่ถึงตามที่โรงเรียนกำหนดจึงหมดสิทธิ์เรียนต่อ แต่เพราะมีการฝากฝังจากผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง น้องจึงคิดว่าลูกตัวเองน่าจะมีโอกาสเรียนต่อ

วันดีคืนดีโรงเรียนมาบอกว่าลูกน้องไม่ได้เรียน เธอจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อขอร้องให้ทางโรงเรียนรับลูกเธอเรียน ยอมแม้ต้องไปกู้เงินมาให้โรงเรียน

จนป่านนี้เธอก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดว่าลูกเธอจะได้เรียนหรือไม่

เพราะเงินไม่มากพอหรือเพราะอะไรไม่รู้

เธอไปรอคำตอบจากทางโรงเรียนหลายครั้ง รอตั้งแต่บ่ายยังทุ่มหนึ่งอยู่หลายหน แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบแน่นอนว่า ลูกเธอจะได้เรียนโรงเรียนนี้หรือไม่ จนเธอเริ่มอ่อนใจและบอกลูกว่า

หากไม่ได้จริงๆ ก็คงไปเรียนโรงเรียนวัดล่ะ เพราะแม่ก็ทำเต็มที่แล้วที่จะให้ลูกเรียนต่อที่โรงเรียนเตรียมอุดมพัฒนาการ......แห่งนี้

ที่น่าเศร้าใจ วันที่โรงเรียนนัดส่งตัว เธอพาลูกที่แต่งเครื่องแบบนักเรียนเต็มชุดมารายงาน เพราะคิดว่าลูกได้เรียนต่อแน่นอน ก่อนจะได้รับคำตอบว่าไม่ได้เรียนและวิ่งวุ่นมาถึงวันนี้

นี่ล่ะเหรอ ระบบการศึกษาไทย

เศร้าใจจริงๆ

บ่เอา บ่อยากคือ นุ่น วรนุช....บ่อยากมีแฟนคือคุณต๊อดดดด...................บ่มัก.................

...เรื่องการศึกษาเป็นเมกกะโปเจคมาทุกยุคทุกสมัยแต่ไม่สามารถไปถึงฝั่งได้สักที ถึงเราเอาระบบประเทศที่เขาพัฒนาและทำสำเร็จมาใช้ก็ใช่ว่าเราจะทำได้และเป็นไปได้อย่างเขา

คิดอยู่เสมอว่า ครูต้องมีความพร้อมด้วยทุก ๆ ด้าน ครูควรจะเป็นฟั่นเฟื่องที่ดี่ที่สุด แต่หลายสิ่งหลายอย่างก็ไม่เอื้ออำนวยให้ครูในหลาย ๆ จุดที่จะเป็นครูต้นแบบได้....การศึกษาไทยเราก็เลยต๊อบแต๊บอยู่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องเริ่มที่ครอบครัวด้วยค่ะ พ่อ แม่ทำอย่างไงจะสร้างเด็กที่มีสุขภาพจิตดี พร้อมรับการรียนรู้ ความรู้ที่มากับเทคโนมีแยะแต่มักใช้กันไปแนวววอื่น ๆ พูดแย้ววก็เป็นเรือวนในอ่าง งูกินหาง หนู งง แล้วค่ะ ไปแระ

มานั่งอ่านแล้วพยักหน้าหงึกหงัก แถมยกมือห็นด้วย

อืม นั่นสิเน๊อะ จะเกิดอะไรขึ้น กับรถ 2 คันที่พูดถึงกันนะ