น้ำเป๋นร้อย ดอยเป๋นแสน

น้ำเป๋นร้อย ดอยเป๋นแสน



เขียนโดย : กะว่าก๋า








ฝนยังตกเป๋นสาย น้ำยังไหลบ่เกยแห้งผาก
คนดีต๋ายเพราะกำปาก (ซ้ำ) คนตุ๊กยากบ่มีไผแล


น้ำเฮามีเป๋นร้อย ดอยเฮามีเป๋นแสน
แผ่นดินบ่ช่วยหวงแหน (ซ้ำ) สักวันตี้ยืนบ่มี


* คนแต๊ตึงบ่เกยต๋าย มีก้าจางหายต๋ามกาลเวลา
บ่เมินตึงคืนย้อนมา (ซ้ำ) ผู้คนศรัทธาตราตรึงหัวใจ๋ (ซ้ำ)


เสียงเพลงหวานลอยล่องลม ทำนองผสมม่วนอกม่วนใจ๋
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป (ซ้ำ)
เสียงซึงสุดท้าย...ตึงบ่ต๋ายจากใจ๋ (ซ้ำ)


(ซ้ำ * จนจบเพลง)


เสียงซึงสุดท้าย...ตึงบ่ต๋ายจากใจ๋
เสียงซึงสุดท้าย...บ่เกยต๋ายจากใจ๋













ผมแต่งเพลงนี้จากแรงบันดาลใจ
หลังจากเกือบสองเดือนที่ผมใช้เวลานั่งฟังเพลงของครูจรัล
เพลงแล้วเพลงเล่า.....
นั่งแกะเนื้อเพลงใหม่
นั่งฟังแบบตั้งใจประโยคต่อประโยค รอบแล้ว รอบเล่า....

ค่อยๆทำไปทีละเพลง ทีละชุด
นี่เป็นการกลับมาฟังเพลงกำเมืองอย่างตั้งใจ ในรอบหลายปีของผม

....ผมซึ่งแทบจะไม่ได้จับกีต้าร์ร้องเพลงเสียด้วยซ้ำ
คนรอบข้างมักตั้งคำถามกับผมว่า

“ ทำอะไรน่ะ ?”
“ ทำไปทำไมวะ ?”

......ผมแค่รู้สึกว่า “ อยากทำ” และ “ มีความสุข” ที่ได้ทำมัน

หลายปีก่อนผมเคยแกะเนื้อเพลงกับคอร์ดกีต้าร์ของครูจรัลไว้เกือบสามสิบเพลง
ผมนำกลับมาตรวจทานใหม่ ทำให้พบความผิดพลาดในเนื้อร้องเต็มไปหมด
หลายเพลงผิดทั้งประโยค
ผมตัดสินใจตรวจทานเนื้อเพลงใหม่ทั้งหมด
ทำทีละเพลงๆ และ...ลงมือทำทุกครั้งเมื่อว่างจากหน้าที่การงานที่ทำอยู่

ครั้งนี้ผมทำอย่างตั้งใจ ไม่ทราบคำเมืองคำไหน...ถาม
ถามย้ำจนให้แน่ใจที่สุด ไม่ทราบความหมายของคำไหน....ถาม
ความรู้ครั้งใหม่ไหลบ่าเข้ามา เป็นข้อมูลมากมาย
ที่ทำให้ผมเชื่อว่า ตัวเองร้องเพลงของคุณจรัลได้ไพเราะขึ้น ถูกต้องขึ้น
เข้าใจความหมายของเพลง
จับความรู้สึกของเพลงได้อย่างที่ควรจะเป็น
มิได้ร้องตามเนื้อเพลงแบบนกแก้วนกขุนทองเหมือนเมื่อก่อน

และแน่นอน....มันทำให้ผมกลับมามีความสุขในการร้องเพลงอีกครั้ง
หลังจากทำเนื้อเพลงจนเสร็จ (ตามจำนวนเพลงที่ผมมีอยู่ แต่ไม่ครบ ทุกเพลง)

เช้าวันหนึ่ง ผมนั่งอยู่ในที่ทำงาน ยังไม่มีพนักงานมาสักคน
มันเงียบ....เงียบจนเกิดประโยคหนึ่งผ่านแวบเข้ามาในหัว



“ น้ำเป๋นร้อย ดอยเป๋นแสน”



ใครเป็นคนเขียนคนแรกผมจำไม่ได้
รู้แต่ว่าชอบใจในประโยคนี้มากจนลืมไม่ลง
ทุกครั้งที่ได้ยินประโยคนี้ ทำให้ผมคิดถึงครูจรัล
ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จัก ไม่ได้สนิทสนม ได้แต่ชื่นชอบและศรัทธาในผลงานเพลง แบบคนที่อยู่ห่างๆ

ผมลองหยิบปากกาขึ้นมาแต่งเพลง...
เนื้อเพลงพรั่งพรูออกมาอย่างน่าประหลาดใจ
ผมไม่เคยแต่งเพลงกำเมืองมาก่อนในชีวิต

เพลงนี้เป็นเพลงแรก แถมใช้เวลาแต่งประมาณ 3 ชั่วโมงก็เสร็จ...
เป็นเพลงที่ดีในความรู้สึกของใครหรือไม่ ผมไม่ได้ใส่ใจ
รู้แต่ว่ารู้สึกดีจังเมื่อแต่งจบ มีความสุข

เหมือนได้เขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงครูจรัล
เป็นความรู้สึกชื่นชมใครคนหนึ่ง
ถึงแม้จะไม่เคยพบพานหรือสนิทสนมกัน
เพียงแต่ผมเคารพและศรัทธาฝีมือทางด้านดนตรีของครูจรัลมาอย่างยาวนาน

ผมร้องเพลงนี้ให้ภรรยาฟังครั้งแรก เธอบอกว่าก็เพราะดี
(อาจจะพูดแบบเอาใจสามีเล็กน้อย)
แต่ไม่เข้าใจว่าเพลงมีความหมายว่าอย่างไร ?
ผมอธิบายให้เธอฟังว่า......



ฝนยังตกเป๋นสาย น้ำยังไหลบ่เกยแห้งผาก
คนดีต๋ายเพราะกำปาก คนตุ๊กยากบ่มีไผแล



สิ่งต่างๆก็ยังดำเนินไปตามกฎของธรรมชาติ
ฝนยังตก สายน้ำก็ยังไหล
คนดีมากมายที่หนีไม่พ้นจากคำนินทา
และเมื่อตกระกำลำบากก็ไม่มีใครเหลียวแล



น้ำเฮามีเป๋นร้อย ดอยเฮามีเป๋นแสน
แผ่นดินบ่ช่วยหวงแหน สักวันตี้ยืนบ่มี



ในแผ่นดินล้านนา สายน้ำมีมากมาย เช่นเดียวกับขุนเขา
เพียงแต่หากเราไม่ช่วยกันดูแลรักษา
วันหนึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้คงค่อยๆพังทลายไป



คนแต๊ตึงบ่เกยต๋าย มีก้าจางหายต๋ามกาลเวลา
บ่เมินตึงคืนย้อนมา ผู้คนศรัทธาตราตรึงหัวใจ๋



คนที่ดีจริงย่อมเป็นที่จดจำของผู้คน
แม้ในวันที่เขาจากโลกนี้ไปแล้ว
แต่สิ่งที่เขาได้สร้างได้ทำไว้
วันหนึ่งผู้คนย่อมเห็นคุณค่าในสิ่งที่เขาทำ
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน



เสียงเพลงหวานลอยล่องลม
ทำนองผสมม่วนอกม่วนใจ๋
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป
เสียงซึงสุดท้าย...ตึงบ่ต๋ายจากใจ๋
เสียงซึงสุดท้าย...ตึงบ่ต๋ายจากใจ๋
เสียงซึงสุดท้าย...บ่เกยต๋ายจากใจ๋



เสียงเพลงยังคงดังอยู่ แม้วันเวลาผ่านไป
แต่เสียงเพลง เสียงดนตรียังคงอยู่
และเป็นที่จดจำของผู้คนตราบนานเท่านาน


ผมเล่าจบ....เธอฟัง ทำหน้างงๆ ก่อนที่จะถามว่า

“ แล้วเกี่ยวกับจรัลตรงไหน ?”


ผมยิ้ม...เพราะทุกท่อนของเนื้อเพลงๆนี้
ผมเขียนจากความรู้สึกที่มีต่อครูจรัล
ในฐานะที่เป็นคนดูแล อนุรักษ์ในเรื่องสิ่งแวดล้อมของล้านนา
ครูจรัลเป็นผู้สืบสานรักษาศิลปวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของภาคเหนือ
โดยถ่ายทอดผ่านบทเพลงต่างๆ จำนวนมากมายมาโดยตลอดช่วงชีวิต

“ เกี่ยวตรงที่...เสียงซึงสุดท้ายไม่เคยตายจากใจไง”

นั่นเป็นคำตอบของผม....










- ขอบคุณข้อมูลและแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมกลับมาฟังเพลงกำเมืองอีกครั้งอย่างมีความสุข ที่ …..//www.jaranmanopetch.com

- ขอขอบพระคุณ คุณมานิด อัชวงศ์ ที่มอบความรู้และย้อนเรื่องราวต่างๆให้อ่าน
ผมเหมือนได้ฟังผู้ใหญ่ใจดีคอยบอกเล่าความรู้ และประสบการณ์ผ่านตัวอักษรใน web โดยสม่ำเสมอ

- //www.google.com แหล่งข้อมูลที่ผมใช้ค้นหาข้อมูลและเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับคุณจรัล

- ครูจรัล มโนเพ็ชร เป็นหนึ่งในศิลปินที่ผมชื่นชมตลอดกาล- ขอบคุณข้อมูลและแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมกลับมาฟังเพลงกำเมืองอีกครั้งอย่างมีความสุข ที่ …..//www.jaranmanopetch.com

Create Date : 06 กันยายน 2551		5 comments
Last Update : 6 กันยายน 2551 10:57:34 น.
Counter : 832 Pageviews.
Share Tweet