มิถุนายน 2564
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
5 มิถุนายน 2564

:: นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนที่ 4 ::


:: นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนที่ 4 ::

ผลงาน : กะว่าก๋า


























 

Create Date : 05 มิถุนายน 2564
13 comments
Last Update : 5 มิถุนายน 2564 6:30:41 น.
Counter : 1114 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณทนายอ้วน, คุณmultiple, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณThe Kop Civil, คุณblue_medsai, คุณหอมกร, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณนีโอ Positive, คุณhaiku, คุณnewyorknurse

 

ถ้าคิดได้ ก็จะคลายทุกข์ลง
แต่จะสุขได้ ก็ต้องอยู่ที่ทำใจนะครับ

ปล.จากคำตาม ภาพประกอบ ต้นฉบับนี่
อ.เต๊ะ เดาว่า จากฟอร์มและรูปทรง เส้นสายนี่ น่าจะดูโหดไม่ใช่เล่น
แต่พอใส่สีสัน ตัดเส้น หนักเบา ก็ดูกลายเป็นภาพกราฟฟิค สวยๆได้อย่างดีเลยนะครับ เยี่ยมครับ



 

โดย: multiple 5 มิถุนายน 2564 8:50:26 น.  

 

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

บล็อกวันนี้ ดูเหมือนจะปลงตกกับเรื่องความเศร้า เนาะ
เห็นด้วยจ้ะ เรื่องความเศร้า ความทุกข์ตรม ไม่มีอะไรน่าจดจำ แต่
ความทุกข์ ความเศร้า บางเรื่อง ก็ควรต้องหาสาเหตุ และแก้ไข
สาเหตุนั้น ๆ เพื่อจะได้คลายทุกข์ในปมในใจให้ได้ จะได้พ้นทุกข์
ไงล่ะ อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

 

โดย: อาจารย์สุวิมล 5 มิถุนายน 2564 9:49:17 น.  

 

เราจึงหามุมของเราบำบัดอารมณ์นั้นๆ เดี๋ยวเราต้องกลับเขามุมของเราก่อนนะท่านก๋า

 

โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 5 มิถุนายน 2564 11:34:39 น.  

 

อ่านข้างบนแล้ว.... ก็มานั่งคิดว่าที่ผ่านมาเดือนกว่า ผมเขียน
หนังสือไม่มากเลย

ได้แต่นั่งคิดว่า คนไทยจะเดือดร้อนหนักขึ้นทุกวัน สังเกตจาก
ถนนใน กท.รถน้อยลงมาก ตลาดสด ห้างสรรพสินค้าคนก็น้อย
ลง.. เดือนก่อนเห็นรถพุ่มพวงวิ่งของยังเต็ม พอขายได้แต่เมื่อวานได้พูดคุย รถพุ่มพวงว่า หายไปไหนหมดไม่ค่อยเห็นมาขาย
หน้าบ้าน.. เขาบอกว่าวิ่งขายแต่ไม่มีคนซื้อ เลยไปซื้อผักมา
ขายครึ่งกว่า.. แย่แน่ ๆ

....
อีกกี่เดือนกี่ปี จึงจะมีคนได้ทำงานตามเดิมหรืออย่างน้อยสัก
ครึ่งก็ยังดี
เมื่อครูอ่านเฟซ คุณอะไรน้าที่เป็นเภสัชกรอยู่ อุบลอ้อคุณกิจฏา ว่าพบร้านขายหนังสือที่อุบลที่เขาซื้อมาตั้งแต่ปี 2533
ต้องปิดร้านลง

งานหนังสืองานเขียนคงจะขาดคนสนใจลงทุกวัน ผมลอง
นำเรื่องจริงที่เคยเขียนเมื่อ 9-10 ปีก่อนมาแก้ไขลองส่งออก
ในนี้ มีคนเข้าอ่านเหมือน ๆ เมื่อ 1 ปีก่อนคือประมาณ 200-350 คน ช่างแตกต่างกว่าเมื่อครั้งก่อน 4000-7000 คนต่อเรื่อง...

แต่ก็ช่างเถอะเพราะมีคนยอมรับยอมอ่านก็ดีแล้ว 555
...
อนาคตคนไทย จะเดินไปได้อย่างไร เราพออยู่ได้ก็จริง
แต่ความยากไร้ของ คนรอบข้างนี่น่ากลัว... เกิดความเหลื่อมล้ำ พวกเราคงต้องหาทางต่อไป

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 5 มิถุนายน 2564 14:36:35 น.  

 

ฟุตบอลปิดฤดูกาล เงียบเหงาเลยครับ

 

โดย: The Kop Civil 5 มิถุนายน 2564 14:47:18 น.  

 

เมื่อไรจะจบ??? เป็นคำถาม... ที่ไม่มีคำตอบ

#โควิดเป็นเหตุ

 

โดย: Love Memoirist (blue_medsai ) 5 มิถุนายน 2564 15:26:12 น.  

 

ช่างเหมาะสมัยกับยุคนี้จริงๆ คุณก๋า

 

โดย: หอมกร 5 มิถุนายน 2564 16:14:43 น.  

 

นครแห่งนี้ยากที่จะออกจริงๆ ไม่ต่างจากการศึกษาไทยเลย

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 5 มิถุนายน 2564 21:32:38 น.  

 

เยี่ยมครับ

 

โดย: นีโอ Positive IP: 58.11.189.109 5 มิถุนายน 2564 23:33:31 น.  

 

โลกนี้ ทุกข์ เศร้า มากกว่า สุข น้อยคนที่จะปล่อยวางทุกข์ได้

ช่วงโควิด 19 ผมดูซีรีย์ ภาพยนตร์ ฟรีในเน็ตเยอะมากๆ
มีทั้งดูจบทุกตอน ดูกระโดดข้ามไปตอนจบเลย และยังดูไม่จบ

เมื่อคืนฝนตกหนักประมาณครึ่งช.ม.ครับก่อนเที่ยงคืนครับ



 

โดย: สองแผ่นดิน 5 มิถุนายน 2564 23:38:19 น.  

 

เยี่ยมครับ

 

โดย: นีโอ Positive 5 มิถุนายน 2564 23:46:53 น.  

 


สวัสดีค่ะน้องก่า

มาอ่านข้อคิดดีๆค่ะ

 

โดย: newyorknurse 6 มิถุนายน 2564 0:23:36 น.  

 

สวัสดีครับคุณก๋า

ชื่นชมที่คุณก๋ามีความขยันและสม่ำเสมอนะครับ
นอกจากงานเขียนแล้ว
การเลือกรูปและวางอาร์ตเวิร์กก็ไปด้วยกันได้ดีครับ

 

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 6 มิถุนายน 2564 0:45:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]