:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - รัก โลก :: :: รัก โลก :: เขียน : Yongey Mingyur Rinpoche & Helen Tworkov แปล : สดใส ขันติวรพงศ์ บทบันทึกประสบการณ์ทางธรรมโดยท่านยงเก มินจู ริมโปเช ธรรมาจารย์ทิเบตร่วมสมัยผู้มีชื่อเสียง และได้รับการเคารพยกย่องอย่างสูงจากเหล่าลูกศิษย์เป็นจำนวนมาก ท่านเป็นเจ้าอาวาสของอารามสามแห่ง แต่แล้วคืนหนึ่ง โดยไม่บอกกล่าวผู้ใด ท่านหลบหนีออกจากอารามในอินเดีย โดยเขียนจดหมายทิ้งไว้เพียงฉบับเดียว บอกจุดประสงค์ในการออกจาริกเพื่อปลีกวิเวกเป็นเวลาสี่ปี ตามธรรมเนียมปฏิบัติอันศักดิ์สิทธิ์ของภิกษุธิเบต โดยตั้งใจสลัดทิ้งซึ่งยศถาบรรดาศักดิ์ ตำแหน่งสูงส่ง และบทบาทของคุรุ เพื่อค้นหาเป้าหมายและคำตอบอันเป็นที่สุดของชีวิต ปกตินักบวชจะเลือกไปปฏิบัติธรรมตามถ้ำ หรือป่าลึกซึ่งห่างไกลชุมชน โดยมีลูกศิษย์คอยช่วยเหลือดูแล แต่ท่านยงเก มินจู ตัดสินใจออกเดินทางโดยลำพัง เริ่มต้นออกเดินทางด้วยรถไฟชั้นสาม ซึ่งสภาพบรรยากาศของรถไฟในอินเดียนั้น เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก เสียงดังโหวกเหวก กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ ความวุ่นวาย ฯลฯ นั่นเป็นสภาพซึ่งท่านไม่เคยได้พบพานมาก่อน และเป็นสถานที่ซึ่งท้าทายต่อการปฏิบัติธรรม ด้วยเงินที่ติดตัวมาน้อยมาก แค่พักในห้องพักเล็ก ๆ ราคาถูกไม่กี่วัน กินอาหารตามข้างทางไม่กี่ครั้ง เงินของท่านก็หมดลง นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการจาริกในรูปแบบขอทาน และด้วยการขอทานเศษอาหารเหลือจากร้านอาหารนั่นเอง ที่ทำให้ท่านเกิดอาการอาหารเป็นพิษอย่างรุนแรง ท้องร่วง อาเจียนครั้งแล้วครั้งเล่า ป่วยหนักถึง 5 วัน จนในที่สุดก็หมดสติ และถูกนำส่งโรงพยาบาลในสภาพที่ท่านไม่รู้สึกตัว หายใจรวยริน ท่านยงเก มินจูเขียนเล่าเรื่องราวที่ท่านได้ประสบพบเจอขณะออกจาริก ไปพร้อม ๆ กับการเล่าเรื่องราวประวัติของตัวท่านเองตั้งแต่เด็ก เล่าวิธีการสอนของเหล่าครูบาอาจารย์ทางธรรมของท่าน ซึ่งในขณะออกจากริกแรมรอนไปตามสถานที่ต่าง ๆ ท่านได้ใช้คำสอนเหล่านั้นพิจารณาธรรมไปพร้อม ๆ กัน ด้วยเหตุที่ท่านสืบเชื้อสายจากกษัตริย์ธิเบต สภาพแวดล้อมและการเติบโต ย่อมแตกต่างสุดขั้วจากสิ่งที่ท่านเลือกกระทำ แต่ความยากลำบาก ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ความเจ็บป่วยไข้เหล่านั้น กลับกลายเป็นสิ่งทดสอบจิต และเพิ่มมุมมองชีวิตของท่านให้ลึกซึ้งมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภาวะใกล้ตายที่ท่านเผชิญ ขณะป่วยด้วยโรคท้องร่วงอย่างรุนแรง ทำให้ท่านเข้าถึงสภาวธรรมอันลึกซึ้ง มองเห็นภาวะแห่งจิตในรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งตรงกับหลักธรรมคำสอนซึ่งท่านเคยได้เล่าเรียนมา แต่ครั้งนี้เป็นการเรียนรู้โดยมีเดิมพันเป็นชีวิต ว่าจะอยู่หรือจาก โชคดีที่มีคนมาพบร่างของท่าน และนำส่งโรงพยาบาลก่อนท่านจะต้องเสียชีวิต หลังจากรักษาตัวจนหายดี ท่านได้ออกธุดงค์ต่อจนครบ 4 ปี และกลับมาเป็นธรรมาจารย์ถ่ายทอดธรรมะจนถึงทุกวันนี้ ประสบการณ์ทางธรรมซึ่งต้องแลกมาด้วยชีวิต คล้ายเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งซึ่งเล่าว่า มีครอบครัวยากจนมากครอบครัวหนึ่ง พักอาศัยอยู่ในกระท่อมดิน มีเตาไฟซึ่งก่อด้วยก้อนหินเล็ก ๆ อยู่กลางบ้าน วันหนึ่งคนล่าสมบัติเดินทางมาถึงหมู่บ้าน เขาเดินไปบ้านนั้นทีบ้านนี้ที เพื่อขอแลกขอซื้อของมีค่าต่าง ๆ พอมาถึงกระท่อมของคนจน หญิงชราเจ้าของบ้านก็หัวเราะกับเขาและกล่าวว่า “บ้านเรายากจนที่สุด ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าจะสนใจหรอก” แต่ชายคนนั้นถลาจากประตูไปยังเตาไฟ เบิ่งตามองด้วยความประหลาดใจ เขาตรวจดูก้อนหินซึ่งใช้ก่อเตา แล้วบอกกับหญิงชราว่า “เจ้าไม่รู้รึไง นี่ไม่ใช่หิน แต่คือ ผลึกเพชร ข้าจะเอาไปขายให้เจ้า” ชายหาสมบัติจากไปนานหลายเดือน ก่อนจะกลับมาพร้อมเหรียญทองคำเต็มถุง จากยาจกผู้ยากจนข้นแค้น หญิงชรากลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในหมู่บ้านในทันที “ธรรมะ” ที่เราเสาะแสวงหา ไม่ต่างอะไรจากเพชรก้อนนี้ มันอยู่ใกล้ตัวเรามาก จนเรามองไม่เห็น อยู่ใกล้มาก จนจิตเผลอไผลไร้สติ และไม่เคยมองเห็นเพชรเม็ดงามที่มีอยู่ในตน “การบรรลุธรรม” จึงไม่ใช่เป้าหมายที่ต้องไปแสวงหาจากนอกกาย แต่จิตซึ่งยึดมั่นถือมั่นในตัวตนนั่นต่างหาก ที่เป็นปัญหา เพราะธรรมชาติที่แท้จริงแห่งจิตนั้น ตื่นรู้อยู่แล้วในทุกขณะจิต สมบูรณ์อยู่แล้วในตัวมันเอง เราจึงไม่จำเป็นต้องเข้าถึงสิ่งใด ไม่ต้องได้มาซึ่งสิ่งใด ไม่ต้องไปสู่หนแห่งใด เพราะทั้งหมดนั้น มีอยู่แล้วในจิตของเรา การเดินทางของท่านยงเก มินจูตลอด 4 ปีที่จาริกแรมรอนนั้น จึงไม่ได้นำพาตัวท่านไปยังหนแห่งใด แต่ทำให้ทุกหนแห่งที่ท่านไป คือ ธรรมสถานแห่งจิต นั่นเอง การเดินทางทำให้เราพบว่า บางครั้งเราก็ต้องหยุด เพื่อจะได้สังเกตเห็นสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว เพื่อจะได้รู้ว่าทุกสิ่งที่เราปรารถนาในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความสมหวัง ความมั่งคั่ง ความยินดี หรือ ความสงบ ทั้งหมดอยู่ตรงนี้ อยู่ในปัจจุบันขณะของตัวเรา และเราต้องเดินทางเข้าไปสู่สิ่งนั้นทั้งหมด ด้วยตัวเราเอง     Create Date : 10 มกราคม 2564 25 comments Last Update : 10 มกราคม 2564 6:42:22 น. Counter : 193 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmultiple, คุณเริงฤดีนะ, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณThe Kop Civil, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณหอมกร, คุณhaiku, คุณcomicclubs, คุณTui Laksi, คุณmcayenne94, คุณzungzaa, คุณอุ้มสี, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtuk-tuk@korat, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณSai Eeuu, คุณธนูคือลุงแอ็ด

สวัสดียามเช้าค่ะ คุณก๋า อ่านแต่ข้อความในกรอบ บางข้อความก็ไม่เข้าใจ การเล่นคำของนักแปลสมัยใหม่ ก็ยากเกินคนใช้ภาษาเก่าๆจะเข้าใจ แต่พี่มีพลังที่จะผ่านเลย เอาที่เข้าใจก็แล้วกัน   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 10 มกราคม 2564 7:20:52 น.

อ่าน ประวัติ ท่านยงเก มินจู ริมโปเช แล้ว ย้อนนึกถึง ผู้นำทางจิตวิญญาน บ้านเรานะครับ ตรงข้ามกันทุกอย่าง ตั้งแต่ นั่ง เจ๊ตส่วนตัว สะพายกระเป๋าหลุยส์ มีเงิน 200 ล้าน แต่อย่างว่า ในประเทศ ที่ผู้คนยากจน สภาวะจิตใจอ่อนแอ ก็ตกเป็นเครื่องมือของผู้ที่ชักนำไปในทางที่ผิดเอาง่ายๆนะครับ ปล.เมื่อวานเห็นข่าวที่ไหนแว่บๆ ว่า วัคซีนปลอม โควิด ออกมาแล้วนะครับ แหมไวกว่าของจริงอีกนะครับ 555   โดย: multiple 10 มกราคม 2564 8:46:58 น.

การเดินทางทำให้เราพบว่า บางครั้งเราก็ต้องหยุด เพื่อจะได้สังเกตเห็นสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว เป็นสัจธรรมตามนั้น หากว่าเราทุกคนคิดได้ โลกคงสงบสุข   โดย: เริงฤดีนะ 10 มกราคม 2564 10:13:31 น.

บางครั้งได้อ่านประสพการณ์เรื่องเล่าของแต่ละท่าน ก็แตกต่างกันไปกับการพบเจอประสพการณ์ในชีวิตดีนะคะ แต่ละแง่แต่ละมุมมีข้อคิดอยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้นว่าจะเลือกนำมาใช้มากน้อยแค่ไหน   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 10 มกราคม 2564 11:10:07 น.

ตอนนี้หลายๆ คนคงอยู่ในสภาพที่เหมือนตกนรกนะครับ สภาวจิตใจร้อนไปหมด จริงๆ เราอาจชินกับมันโดยไม่รู้ตัวไปแล้วก็ได้   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 10 มกราคม 2564 13:16:09 น.

สวัสดีครับคุณก๋า การยึดมั่นถือมั่นเป็นทุกข์จริงๆ ครับ พระท่านว่าไว้ วันนี้ของสิ่งนี้เป็นของเรา แต่พรุ่งนี้อาจหายไป หรือกลายเป็นของคอื่นไปแล้วก็ได้ ข้าวของต่างๆ ยิ่งมีมากก็ทุกข์มาก ต้องคอยดูแลรักษา และป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นอีก เช่นหนังสือหนังหา ทุกวันนี้ก็ยังอดที่จะมีเพิ่มไม่ได้ ทั้งที่มีอยู่ก็ไล่อ่านจะไม่หมดอยู่แล้ว TT แต่ก็นำมาตรการลด ละ (ความต้องการ) มาใช้ครับ ^^   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 10 มกราคม 2564 13:30:57 น.

เพิ่มเติมจากบล็อกครับ : นี่ผมไปหาซื้อแบบพิมพ์ใหม่มาตั้งแต่ ป.1-6 เลย อ่านเพลินดีครับ อ่านเองด้วย บางทีก็อ่านให้คุณแม่ฟังเวลาว่างๆ ครับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 10 มกราคม 2564 13:36:05 น.

อ่านประวัติของท่านยงเก มินจู แล้วผมว่าเอาเรื่องเลยนะครับ นี่ถ้าไม่มีใครไปพบ ผมว่าท่านอาจจะลาโลกไปแล้วก็ได้ ธรรมะอยู่ใกล้ตัวเราทุกคน เพียงแต่บางทีก็หาไม่เจอ ต้องให้มีคนบอก บางคนก็ไม่เคยเจอตลอดชีวิต   โดย: The Kop Civil 10 มกราคม 2564 13:41:55 น.

จากบล็อก ตอนแรกผมนึกว่าคุณรัชนก เป็นคนอีสานนะครับคุณก๋า เห็นแกพูดอีสานได้เป๊ะเลย เพิ่งมารู้ว่าเป็นคนปักษ์ใต้บ้านเรา เพลงเพราะหลายเพลงเลยครับ   โดย: The Kop Civil 10 มกราคม 2564 13:53:35 น.

เล่มนี้คอนเซปหลักคือเรื่องอนิจจังนั่นแหละคุณก๋า   โดย: หอมกร 10 มกราคม 2564 14:48:18 น.

คุณก๋าเคยไปอินเดียมาแล้วใช่มั๊ยครับ ผมจำได้ว่าเคยอ่านบล็อก เหมือนว่าบ้านเค้าชนบท คือ ลำบากมาก ๆ แถมยังแบ่งชนชั้นด้วยใช่มั๊ยครับ ผมเคยตั้งใจว่าจะไปเที่ยวอินเดีย แต่เป็นด้านเหนือนะครับ เมืองเล สองครั้งละแต่ยังไม่มีโอกาสไปสักที หยุด wfh ผมฟังแต่คุณรัชนกทั้งวันเลย เบื่อมาก ๆ 555   โดย: The Kop Civil 10 มกราคม 2564 15:53:59 น.

ไม่คิดเลยอะว่าการไปหาสภาวะธรรมมันจะดูลำบากอะไรถึงขั้นนี้อะ เป็นน้องเลิกทำตั้งแต่เงินใกล้หมดแล้วมั้งเนี่ย   โดย: ROMMUNEE 10 มกราคม 2564 17:24:16 น.

ทุกสิ่ง คือ ความเปลี่ยนแปลง จริงที่สุดค่ะ   โดย: comicclubs 10 มกราคม 2564 19:18:13 น.

ทักทายยามค่ำค่ะคุณก๋า นั่นจิ...ชอบตรงประโยคที่ว่า... "...ทุกสิ่งปล่อยให้มันเป็นไปตามครรลองของมัน" ก็ดีนะคะ   โดย: Tui Laksi 10 มกราคม 2564 20:21:34 น.

ท่านนี้ดีเข้าท่าเลยค่ะ   โดย: mcayenne94 10 มกราคม 2564 20:28:44 น.

การยึดมั่นถือมั่นทำให้เราเป็นทุกข์ ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลานะคะ   โดย: zungzaa 10 มกราคม 2564 20:43:29 น.

เป็นหนังสือที่น่าสนใจมากเลยจ้า สวัสดีปีใหม่จ้า ขอให้ปีนี้ดีกว่าปีที่แล้วจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 10 มกราคม 2564 20:53:05 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า... เนื้อหาของหนังสือ..ดูจะตรงกับปัจจุบันนะคะ.. สุขสันต์วันเด็กย้อนหลังนะคะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 10 มกราคม 2564 21:29:05 น.

สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า วันนี้จัดหนังสือเข้าตู้ทั้งวัน พร้อมคัดเล่มที่ไม่เก็บแล้ว ส่วนใหญ่เป็นแบบเรียน จะนำปบริจาคให้โรงเรียนยากจน เหนื่อยอีกนาน พราะคนที่เขารับทำความสะอาด มีเวลารับจ้างเราอาทิตย์ละวันเท่านั้น บล็อกวันนี้ ได้รู้จัก นักสอนธรรมะอีกท่านหนึ่ง คือ ท่าน ยงเก มินจู ริมโปเช โดยเฉพาะชื่อหนังสือ "รักโลก" ตั้งชื่อได้ตรงกับ การค้นหาหลักธรรมด้วยความยากลำบาก ต้องพบกับอุปสรรคต่าง ๆ แทบเอาชีวิตไม่รอด ก็เพื่อนำมาสอนลักธรรมแก่บรรดาลูกศิษย์ เพื่อให้โลกนี้ ให้คนมีธรรมะ สมกับชื่อของหนังสือ "รักโลก" เนาะ อ่านจากคำสอนที่เธอยกมาเป็นตัวอย่าง เป็นธรรมะที่สามารถ นำไปปฏิบัคิได้ดี จ้ะ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 10 มกราคม 2564 21:34:16 น.

แม่นละเจ้าคนบางคนถึงจุดหนึ่งก่จะคิดแบบนี้ แต่ ต่่อไป - บ่ฮู้เจ้า   โดย: tuk-tuk@korat 10 มกราคม 2564 21:56:23 น.

ตะลอนหาสุดยอดวิชา อาจารย์ ธรรมะ การทดสอบจิต การบำเพ็ญทุกรกิริยา สุดท้ายแล้ว อยู่ในจิตใจของเราเอง   โดย: สองแผ่นดิน 10 มกราคม 2564 23:09:37 น.

ชายล่าสมบัติมีความซื่อสัตย์ดีจังค่ะ คุณก๋าเคยไปอินเดีย บางฉากบางตอนในหนังสือคงตรงกับที่คุณก๋าเคยพบมาบ้างนะคะ ท่านยงเกเป็นธรรมาจารย์ถ่ายทอดธรรมะจนถึงทุกวันนี้ การรอดชีวิตของท่านทำให้ท่านมีโอกาสได้ทำประโยชน์ให้ผู้คนจำนวนมาก เป็นเรื่องที่ดีจริงๆค่ะ ฝันดีค่ะคุณก๋า ขอบคุณกำลังใจนะคะ   โดย: Sweet_pills 10 มกราคม 2564 23:45:27 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า *** เรื่องที่อเมริกา ไม่น่าเชื่อ เป็นที่ตกใจของคนทั่วโลก แต่จริงๆ พี่มองว่าคุณภาพของมนุษย์ทั่วโลก ไม่สนใจคุณธรรม ไม่เหมือนสมัยก่อนไม่การเคารพ หรือเข้าใจกฎระเบียบอะไร ถืออย่างเดียวความถูกต้องของแต่ละคนทึีคิดว่าถูก โดยไม่รู้ว่าที่ตัวว่าถูกมัน ถูกจริงๆหรือเปล่า หรือใช้สิทธิมากมาไป โดยใช้คำว่า My Right เหมือนเด็กสาวไทยบอกว่ามีสิทธิของต้วเอง จะใช้รูปร่างต้วเอง อยางไรก็ได้ เพราะคำว่า My right นี่แหละ แต่สรุป พีเองก็แค่คนตัวเล็กๆ ดูคนเล่นละคร แสดงออกกกันไป ไม่มีแรงจะไปศุ้ตอบโต้กับใครหรอก คิดอยู่เองห่างๆ   โดย: newyorknurse 11 มกราคม 2564 1:13:21 น.

จิต คือที่มาแห่งทุกข์ จริงมากๆ เลยค่ะ น้องก๋า   โดย: Sai Eeuu 11 มกราคม 2564 1:14:14 น.

"ความยินดี หรือ ความสงบ ทั้งหมดอยู่ตรงนี้ อยู่ในปัจจุบันขณะของตัวเรา และเราต้องเดินทางเข้าไปสู่สิ่งนั้นทั้งหมด ด้วยตัวเราเอง" โดยปรกติผมจะนอนแต่หัวค่ำ ไม่เกินสามทุ่มก็จะหลับแล้ว บ้างคืนจะหลับบนโซฟาน่าจอเลย"นอนฟังสารคดีทางยูทูป" แต่จะไม่ชอบนอนดึกครับ แต่จะตื่นมาท่องเนต ตอนเงียบสนิทจริงๆ ทุกวันเวลาในชีวิตประจำวัน ผมจะมีการกำหนดตารางเวลาก่อนทั้งสิ้นก่อนทำฯลฯครับ   โดย: ธนูคือลุงแอ็ด 11 มกราคม 2564 4:08:13 น.