: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ประกายแห่งเซน :
: ประกายแห่งเซน :เขียน : หวางเฉาชง
แปล : วรรธนะ มโนภินิเวศ
“ประกายแห่งเซน” กับ “เซ็น วิถีแห่งความสุขที่แท้”
เป็นหนังสือเล่มเดียวกัน เพียงเปลี่ยนปก เปลี่ยนชื่อ
แต่เนื้อหาด้านใน ไม่มีอะไรแตกต่างกัน
ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2536
ผมชอบประโยคนี้
“คนเราจะนับถือศาสนาอะไรไม่มีปัญหา
ที่สำคัญคือ ต้องรู้จักควบคุมตัวเองให้ระมัดระวังคำพูดและการกระทำ
เมื่อชำระจิตวิญญาณตัวเองบริสุทธิ์แล้ว จึงจะสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้
เพราะฉะนั้นทุกศาสนาโดยเนื้อแท้แล้ว ไม่แตกต่างกันมากนัก
จึงไม่ควรผลักไสผู้อื่นเพียงเพราะนับถือศาสนาต่างกันอย่างเด็ดขาด
พึงรู้ว่าการกีดกันบุคคลต่างศาสนาเป็นพฤติกรรมที่ผิด
สวนทางกับหลักธรรมทุกศาสนาอย่างร้ายแรง
ถ้าทุกคนสามารรักษาจิตสะอาดบริสุทธิ์ไว้ได้ ไม่กระทำเรื่องละอายต่อมโนธรรม
ยังจะต้องไปไขว่คว้ายึดถือปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนาใดอีกหรือ ?”
การค้นหาคำตอบว่าศาสนาใดดีกว่ากัน
ก็เหมือนการถามว่าอาหารจานใดเลิศรสกว่ากัน
ต่างคนต่างชอบ ต่างคนต่างเชื่อ
สำคัญคือ ต้องเชื่ออย่างถูกต้อง ต้องเชื่ออย่างถูกธรรม
จึงจะนำชีวิตไปสู่ความเจริญก้าวหน้า
และฝ่าฟันปัญหาจนพ้นทุกข์ได้ในที่สุด
วิถีเซนอาจฟังดูแล้วเข้าถึงยาก อยู่นอกเหตุเหนือผล
มีวิธีเข้าถึงธรรมอันแปลกประหลาด คาดไม่ถึง ชวนให้อึ้ง ทึ่ง และงงงัน
บทสนทนาถามตอบระหว่างสหายธรรม หรืออาจารย์กับศิษย์
เต็มไปด้วยปริศนาธรรมอันยากจะเข้าใจได้โดยง่าย
แต่เมื่อพ้นไปจากความเข้าใจ นั่นจึงกลายเป็นการเข้าถึงธรรมอย่างฉับพลันทันใด !
วิธีเข้าถึงธรรม หรือ การบรรลุธรรม
จึงมีวิธีไปถึงมากมายหลากหลายรูปแบบ
อย่างเชื่องช้า หรือฉับพลันทันใด
อย่างนิ่งสงบ หรือ กรรโชกโฮกฮากรุนแรง
รู้ก็คือรู้ ไม่รู้ก็คือไม่รู้
แต่ทั้งรู้และไม่รู้ ต้องมาจากการลงมือทำเท่านั้น
ไม่มีใครทำแทนใครได้ ไม่มีใครตรัสรู้แทนใครได้
อยากรู้ ต้องลงมือทำ ทำจนสิ้นความอยาก
ทำจนเข้าถึงธรรมโดยรู้เนื้อรู้ตน
ตนต้องลงมือทำ จึงจะเข้าใจธรรมในตน
เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จบ ผมนั่งเขียนบทกวีนี้
----------------------------------------: ฉันคือคนโง่คนหนึ่ง :ฉันเป็นคนโง่อวดฉลาด
ฉันเป็นคนฉลาดที่อวดความโง่
ทุกครั้งที่ฉันคิดว่าฉันสอนเธอ
ฉันมิได้สอนอะไรเลย
ทุกครั้งที่เธอคิดว่าฉันกำลังสอนเธอ
ฉันไม่มีอะไรสอน
เราต่างเรียนรู้จากความโง่
เราต่างเรียนรู้จากความไม่รู้ของตนเอง
ระวัง ! --- อย่าหลงผิด
อย่าคิดว่าตนรู้ไปทุกสิ่ง
อย่าคิดว่าเธอรู้ไปทุกอย่าง
คนที่ตื่นแล้ว
เขาจะไม่พูดว่าเขารู้
เขาจะพูดน้อยมาก
เขาจะไม่บอกสอนใคร
เขาไม่มีอะไรจะสอน
เขาไม่สอนอะไรใคร !!!
| Create Date : 23 มีนาคม 2568 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2568 5:39:45 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 604 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณmultiple, คุณtanjira, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณปัญญา Dh, คุณSleepless Sea, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณปรศุราม, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse |
โดย: tanjira   วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:6:33:41 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:8:34:48 น. |
|
|
|
โดย: multiple  วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:8:44:35 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:17:33:57 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:18:41:10 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 23 มีนาคม 2568 เวลา:22:56:05 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [
พออ่านแล้ว พี่ว่าพี่ไม่มีความเสียใจสิบประการค่ะ
และมีคุณค่าชีวิต สิบประการเหมือนกันนะคะ
วันนี้พี่มาก่อนคุณหอมกร แต่ลงชื่อช้ากว่าอาจารย์เต๊ะค่ะ
ดูว่าคอมเม็มท์ใครจะก่อนกัน