: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ร้อยพันธรรมคีตาของมิลาเรปะ :
: ร้อยพันธรรมคีตาของมิลาเรปะ :แปลและเรียบเรียง : สมเด็จพระพุทธชินวงศ์
 “ร้อยพันธรรมคีตาของมิลาเรปะ”เป็นหนังสือชีวประวัติและธรรมคีตาหรือโศลกธรรมของท่านมิลาเรปะ
ท่านเกิดในปี พ.ศ.1595 และดับขันธ์ในปี พ.ศ. 1698 ที่ประเทศธิเบต
ในวัยหนุ่มท่านสนใจศึกษาศาสตร์มืด และได้ใช้วิชาไสยศาสตร์
ทำร้ายทำลายศัตรูคู่แค้นซึ่งเป็นญาติพี่น้องจนล้มตายไปเป็นจำนวนมาก
ภายหลังท่านเกิดสำนึกผิดชอบชั่วดี ต้องการจะลบล้างบาปเวรที่ตนเคยก่อ
จึงหันเหชีวิตเข้าสู่พุทธศาสนา โดยศึกษาที่สำนักของพระอาจารย์มาร์ปะ
ท่านมิลาเรปะถูกอาจารย์มาร์ปะทดสอบความมุ่งมั่นตั้งใจเป็นเวลาหลายปี
ด้วยบททดสอบอันยากยิ่งและลำบากตรากตรำ
และในที่สุดท่านก็บรรลุธรรม และเลือกปลีกวิเวกโดยลำพังบนยอดเขาสูงชันและหนาวเหน็บ
ใช้ชีวิตเยี่ยงฤาษีหรือโยคี นาน ๆ จึงจะลงมาจากยอดเขาเพื่อสอนธรรมแก่ชาวบ้านในแถบนั้น
ในรูปแบบของการร่ายโศลก ขานขับบทกวี หรือธรรมคีตานั่นเอง
การอ่านหนังสือ “ร้อยพันธรรมคีตาของมิลาเรปะ” ให้ความรู้สึกคล้ายกับการอ่าน
หนังสือประวัติของพระป่าในบ้านเราหลายรูป ซึ่งแต่ละองค์ต้องพากเพียรอย่างอุกฤษฏ์
จึงจะสามารถต่อสู้กับกิเลสและอวิชชาภายในใจตนเองได้
สิ่งที่คล้ายกันไปมากยิ่งกว่านั้น คือ การใช้ชีวิตบนยอดเขาหรือไพรกว้าง
มักมีเรื่องราวเหนือธรรมชาติ มีบทสนทนาระหว่างปิศาจร้าย มารผจญ และเทวดา เทพธิดา ปรากฏในธรรมคีตาของธิเบต และเรื่องเล่าของพระป่าของไทยไม่ต่างกัน
ผมอ่านไปโดยไม่ได้รู้สึกว่าต้องเชื่อหรือไม่เชื่อ
ผี ปิศาจจะมีจริงหรือไม่จริง สิ่งนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับสิ่งที่ผมสนใจ
ผมชอบในธรรมคีตาบทหนึ่งซึ่งท่านมิลาเรปะสอนไว้ดังนี้“ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไรที่มากระทำชั่วโดยไม่ทันยั้งคิด
ขณะที่พระธรรมอันบริสุทธิ์แพร่อยู่รอบตัวเจ้า
ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไรที่พวกเจ้ามาใช้เวลาแห่งชีวิตให้หมดสิ้นไปอย่างไร้ความหมาย
ในเมื่อร่างกายมนุษย์อันประเสริฐนี้เป็นของกำนัลที่ได้มายากแสน
ช่างน่าผิดหวังเสียนี่กระไรที่มามัวยึดมั่นกันอยู่แต่ในเมืองซึ่งเสมือนหนึ่งคุกตะราง
ช่างน่าขันเสียนี่กระไรที่มัวต่อสู้และทะเลาะกันกับสามี ภรรยา
และญาติของพวกเจ้า ผู้เป็นเพียงแขกผู้มาเยือน
ช่างเป็นสิ่งไร้สามัญสำนึกเสียนี่กระไรที่มามัวติดใจกับถ้อยคำอันไพเราะและอ่อนหวาน
ซึ่งเป็นเพียงเสียงสะท้อนที่ว่างเปล่าในความฝัน
ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไรที่ไม่นึกเสียดายชีวิต
ด้วยการมาต่อสู้กับศัตรูผู้เป็นดังหนึ่งดอกไม้ที่อ่อนแอ
ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไร จะตายอยู่แล้ว ยังทรมานตัวเอง
ด้วยการคิดถึงครอบครัว ซึ่งผูกมัดนรชนให้ติดอยู่กับบ่วงมายา
ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไร ที่พากันหวงแหนทรัพย์สินเงินทอง
ซึ่งเป็นหนี้สินที่ยืมมาจากผู้อื่น
ช่างน่าหัวร่อเสียนี่กระไร ที่พากันตบแต่งประดับประดาร่างกาย
ซึ่งเป็นแจกันอันเต็มไปด้วยความโสโครก
ช่างเป็นความโง่เสียนี่กระไร ที่พากันพากเพียรพยายามหาความมั่งคั่งและสิ่งของ
โดยละเลยน้ำทิพย์แห่งคำสอนอันอยู่ภายในเสีย
ท่ามกลางฝูงชนที่โง่เขลา คนฉลาดและมีสติ
ย่อมสามารถประพฤติธรรมได้....ข้าเป็นเช่นนั้น”‘แก่นธรรม’ ที่ซ่อนอยู่ใน ‘ธรรมคีตา’ เป็นสิ่งที่ผมสนใจ
ไม่ใช่อิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์แห่งธรรมใดใด
ภาพและรูปเคารพของท่านมิลาเรปะมักพบเห็นได้ในอิริยาบถ
โยคีชราใช้มือป้องหูราวกับกำลังฟังเสียงกระซิบอะไรบางอย่าง
และนั่นตรงกับคำสอนของท่านที่ว่า“ธรรมมีอยู่รอบตัวเราทุกทิศทาง
มีอยู่ในธรรมชาติทุกหนทุกแห่ง
บนดิน บนฟ้า ในป่าไม้ลำธาร
เสียงลม เสียงสัตว์ร้อง ล้วนบ่งบอกธรรมทั้งสิ้น
กระแสเสียงแห่งธรรมดังระงม
บอกวิถีแห่งชีวิตของมนุษย์อันราบรื่น
และสงบเยือกเย็นแก่เราตลอดเวลา
แต่เราไม่สนใจ จึงไม่ได้ยิน
ถ้าเราให้ความสนใจเพียงใช้มือป้องหูฟังให้ดี
จะได้ยินเสียงธรรมกระซิบ”ใช่.... ‘ธรรมที่แท้จริง’ อยู่รอบตัว
อยู่ในเนื้อในตัวของเรา
ขอเพียงเห็น ได้ยิน ได้ฟัง
น้อมนำมาปฏิบัติจนกว่าจะเปลี่ยนแปลงจิตของตนให้ดีขึ้น เจริญขึ้น
จนนำไปสู่การละวางความทุกข์ทั้งปวงที่เคยมี‘ธรรมคีตา’ ซึ่งเป็นบทเพลงที่ไพเราะที่สุด
จึงมิได้ดังมาจากคุรุองค์ใด ครูบาอาจารย์คนใดก็ส่งมอบสิ่งนี้ให้เรามิได้
มีแต่ตัวเราเท่านั้นซึ่งต้อง ‘ค้นพบ’ ให้เจอสิ่งนี้
ในตัวเราเอง
| Create Date : 21 มีนาคม 2568 |
| Last Update : 21 มีนาคม 2568 5:15:19 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 595 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณmultiple, คุณtanjira, คุณหอมกร, คุณnonnoiGiwGiw, คุณmcayenne94, คุณปัญญา Dh, คุณThe Kop Civil, คุณSleepless Sea, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณปรศุราม, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtoor36, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณสองแผ่นดิน, คุณสมาชิกหมายเลข 3902534 |
โดย: tanjira   วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:5:41:32 น. |
|
|
|
โดย: multiple  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:5:48:00 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:6:18:16 น. |
|
|
|
โดย: mcayenne94  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:9:34:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:18:54:45 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:22:08:28 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:23:32:18 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 21 มีนาคม 2568 เวลา:23:41:39 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [
ธรรม อยู่ในตัวเรา อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็น ธรรม นั้นหรือเปล่า
พี่ว่าทุกวันนี้คนเราหาเรื่องกับทุกเรื่องราวได้ตลอดเวลาล่ะค่ะ
เสียงและความสงบของธรรมชาติ เราเห็นหรือฟังสิ่งนั้นหรือเปล่า
หรือเราเห็นแล้วปล่อยให้แค่ผ่านไป ....
เช้านี้พี่มาก่อนคุณหอมกรนะคะ แต่น่าจะช้ากว่าอาจารย์เต๊ะค่ะ