บล็อกนี้เห็นด้วยเลยคุณก๋า
ชีวิตมีทางเลือกเสมอ เราจะ
เลือกทางที่ดีหรือทางไม่ดี
ก็อยู่ที่เราคือผู้กำหนดชีวิตตัวเอง
ป.ล. วันนี้สายแล้วคุณธัญยังไม่มาเลย

คงใช่ครับ ว่าเราจะใช้ชีวิตแบบไหน เช่นระเบียบเป๊ะ
คนรอบข้างเครียด ตัวเองก็ต้องระวังตัว

ความทุกข์ ความเศร้า
ความสุข ความสงบฯ
ทุกชีวิต พบเจอหมด
ทำไมบางคนผ่านได้
บางคนผ่านไม่ได้

ถ้าไม่เคยผ่านได้
และไม่ต้องการผ่าน
ยังไม่พบเจอก็เตรียมแพ้ได้เลย

แต่ถ้าต้องการผ่านได้
ปรับเปลี่ยนตนเอง
ปรับเปลี่ยนวิธีรับมือ
ปรับเปลี่ยนโค้ช(กัลยาณมิตร)

สวัสดียามเที่ยงค่ะก๋า


เรื่องบางเรื่อง ให้อธิบายยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเราหรอกค่ะ
บางเรื่องเลยต้องเก็บไว้ให้มันลึกสุดใจเราไปน่าจะดีที่สุดนะคะ ....

กาลเวลาจะตกผลึกความรู้สึกให้เราเองค่ะ

ทุกข์ ก็อยู่ที่เราเลือกนะคะ
เลือกที่จะเป็นอิสระจากความทุกข์
หรือเลือกที่จะอยู่กับความทุกข์นั้นจนหาความสุขให้ตัวเองไม่เจอ

.....


เมื่อเช้าตื่นมารีบไปสแกนบัตรคิวที่รพ.ค่ะ
ถึงคิวของแม่และของพี่ด้วยค่ะ วันนี้เสร็จไวมากค่ะ
ได้กลับมาก่อนเที่ยง แต่ยาของแม่ยังไม่ได้นะคะ
ต้องไปอีกรอบ น่าจะบ่ายๆเลยค่ะ ไม่รีบ 555

เวลาเราเศร้า ไม่มีใครอยากจะมาเศร้าไปกับเรานะครับ
แต่ถ้าเวลาเรามีความสุข อย่างถูกรางวัลที่ 1 นี่ เพื่อนฝูง
ญาติ ทั้งรู้จัก ไม่รู้จักนี่ แห่มากันเพียบเลยเชียวครับ555

วันนี้อาจารย์เต๊ะ งานยุ่งแต่เช้าเลยครับ
เช้ามาก็เปลี่ยนยาง จักรยานอีกคัน
เสร็จก็มาจัดดอกไม้บูชาพระ
เที่ยงของ ลาซาด้ามาส่งอีก นั่งลอง นั่งรีวิว
เสร็จแล้ว พึ่งจะได้มาเปิดคอมนี่แหละครับ

ผมเห็นด้วยกับเม็นต์คุณเย็นนะครับบางคนกว่าจะผ่านเรื่องราวได้เจ็บตั้งหลายครั้ง แต่บางคนง่ายนิดเดียว
เจ็บมาเยอะ ผ่านมาเยอะ จากนักมวยท่านนึงครับ

บางครั้งมันก็น่าเจ็บใจว่าเราเห็นปัญหา เห็นถึงหายนะที่กำลังจะเกิด แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย ลำพังเราคงเอาตัวรอดได้ แต่คนอื่นน่าจะรอดยาก หรือบางที เราควรจะปล่อยไปเลยไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว แต่แบบนั้นในอนาคต ภัยที่ว่าอาจมาถึงเราในสักวันก็ได้ อันนี้นี่แหละที่น่ากลัว

เหมือนเรื่องเล่าของฝรั่งที่เล่าว่า

รั้งแรก “เขา” มาจับพวกคาทอลิก
แต่ฉันเป็นโปรเตสแตนต์, ฉันจึงเฉยเสีย

ต่อมา “เขา” มาจับคอมมิวนิสต์
แต่ฉันไม่ได้เป็นคอมมิวนิสต์, ฉันจึงไม่ได้ทำอะไร

ต่อมา “เขา” มาจับพวกสหภาพแรงงาน
แต่ฉันไม่ได้อยู่ในกลุ่มนั้น, ฉันจึงยังนิ่งอยู่

จากนั้น “เขา” มาจับคนยิว
แต่ฉันไม่ได้เป็นคนยิว, ฉันจึงยังนิ่งเฉยดังเดิม

และเมื่อถึงเวลาที่ “เขา” มาจับฉัน
ก็ไม่เหลือใครสักคนที่คิดจะพูดหรือทำอะไร..........

สวัสดีครับคุณก๋า

จากบล็อก
ไม่เบียดเบียน ไม่ถูกเบียดเบียนทำให้สบายใจ
ไม่หนักใจ ไม่ทุกข์ใจครับ

ตอบจากที่คุณก๋าไปเม้นท์
่เท่าที่เห็นคนที่เป็นซึมเศร้าที่ไม่ใช่พันธุกรรม
จะเป็นในกลุ่มคนเปราะบาง
ที่ประสบเหตุการณ์ได้ไม่สมอยากในเรื่องใดเรื่องหนึ่งค่ะ

ทำไมเขาเปราะบางมากกว่าคนอื่น
ก็จากครอบครัว การเลี้ยงดู อุปนิสัย แนวความคิด
และสภาพสังคมสิ่งแวดล้อม ณ ปัจจุบัน
ไม่ได้อยู่ในดินฟ้าอากาศอาหาร หรือสังคมบีบคั้น
ไม่อย่างนั้นทุกคนที่อยู่ที่เดียว สังคมเดียวกัน
กินอาหารแบบเดียวกัน ก็ต้องเป็นเหมือนกัน

เย็น ศรัทธาในพุทธศาสนา
จุดมุ่งหมายให้เราออกจากทุกข์
เป็นการพัฒนาจิตใจ
สามารถรักษาโรคทางจิตใจได้
โดยไม่ต้องพึ่งยาในที่สุดค่ะ

หลานคุณก๋าเขาอาจมีความสุขดีก็ได้
บางทีเราแค่มองภายนอก หรือคิดแทนเขาค่ะ

สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องก๋า

วันนี้ วุ่น ๆ หลายเรื่อง เลยมาเยี่ยมตอนดึก จ้ะ อิอิ

"ชีวิตคือการพบเจอและการเลือก" หัวข้อนี้ จากข้อความที่
ขยาย ก็เป็นการปลอบประโลมใจ ให้ข้อคิด นะ
ชีวิต คือการพบเจอ ใช่จ้ะ เจอทั้งสุข ทุกข์ โศกเศร้า เราก็
ต้องเลือก หาทางเลือกเพื่อให้ความทุกข์นั้นออกไปจากใจเรา เนาะ
และไม่มีใครช่วยทุกข์ของเราได้ อย่างมาก ก็รับฟังและปลอบประโลมใจเราเท่านั้น คนที่จะทำให้ทุกข์นั้นหายไป ก็คือ ตัวเราเอง
นั่นแหละ สรุป แล้ว คือ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน นั่นเอง จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

สุข ทุกข์ เราเป็นคนเลือกของเราเอง
แม้บางครั้ง บางคนหรือสังคมอาจยื่นทุกข์ให้เรา เราก็ปฏิเสธได้หรือจะยอมรับมันก็อยู่ที่ตัวเราเอง

วันนี้ ไม่มีฝนครับ หยุดวิ่งวันศุกร์ พักกล้ามเนื้อ ได้หยุด 3 วัน

เราต้องมีความหวังครับ ตราบใดที่ยังมีความหวัง หลายๆ เรื่องมันก็เป็นไปได้ ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดคือความสิ้นหวังนี่แหละ ความหวังเป็นสิ่งที่ศัตรูเราพรากมันไปจากเราได้ยากครับ ส่วนมากเราจะละทิ้งมันไปเอง