: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - พ้นห้วงมหรรณพ :
: พ้นห้วงมหรรณพ :เขียน : พระอาจารย์ตากามิ
แปล : ล.เสถียรสุต
 “พ้นห้วงมหรรณพ ; การพ้นทุกข์ของมหายาน”เป็นหนังสืออรรถาธิบายพระสูตร ‘ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร’
ซึ่งเป็นพระสูตรที่ได้รับการยกย่องนับถือจากผู้ปฏิบัติในนิกายมหายานอย่างสูง
พระอาจารย์ตากามิได้อธิบายความหมายในหลักธรรม
โดยแปลอย่างละเอียดแบบคำต่อคำ ประโยคต่อประโยค
ในหนังสือเล่มนี้แปลเป็น ‘ปัญญาปารมิตาหฤทัยสูตร’
ซึ่งเอาเข้าจริงก็มิได้แปลผิดแต่อย่างใด
เนื่องจาก ‘ปรัชญา’ ก็สามารถแปลความหมายได้ว่า ‘ปัญญา’ เช่นกัน
และ ‘ปัญญา’ นี้มิใช่ ความรู้เยอะหรือรู้มากกว่าคนอื่น
คนที่ศึกษาหาความรู้แต่ยังไม่รู้แจ้ง นั่นเป็นเพียง ‘ผู้รู้’
ยังมิได้เป็น ‘ผู้รู้แจ้ง’ แต่อย่างใด และการรู้แจ้ง เห็นแจ้ง
นั้นมิได้เกิดจากการมีข้อมูลในคลังสมองเยอะ
แต่เป็นการรู้แจ้งเห็นแจ้งใน ‘สัจธรรมแห่งชีวิต’ นั่นเอง
-----------------------------------------------
มีกษัตริย์องค์หนึ่ง รับสั่งให้บรรดาบัณฑิตเขียนประวัติมนุษย์ที่สมบูรณ์ที่สุดขึ้นเล่มหนึ่ง
โดยไม่กำหนดว่าจะต้องเสียเวลาเท่าใด บรรดาบัณฑิตต่างได้รวบรวมแก้ไขอยู่เป็นเวลา 30 ปี
จึงเขียนบทสรุปของประวัติเล่มนี้ได้ และก็ได้เพียงสามคำเท่านั้น คือ“มนุษย์เกิด มนุษย์รับทุกข์ มนุษย์ตาย”-----------------------------------------------
ทุกข์ของการเกิดเป็นมนุษย์ คือ การเวียนว่ายในกองทุกข์อันมิสิ้นสุด
ทางแห่งการพ้นทุกข์ คือ การข้ามพ้นฝั่ง เพื่อไปยังฝั่งแห่ง ‘การรู้แจ้งในความจริง’ นั่นเอง
‘ปัญญาปารมิตาหฤทัยสูตร’ พูดถึงสิ่งนี้ พูดถึงการพ้นทุกข์
ด้วยการมองเห็น ‘ความว่าง’ --- ว่างจากตัวตน และการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
‘ปัญญา’ ทำให้คน ๆ หนึ่งสามารถรู้แจ้งเห็นจริงใน ‘ความจริงแห่งทุกข์’ ได้
เมื่อเขาเข้าใจใน ‘เหตุปัจจัย’ ซึ่งก่อเกิดทุกข์ทั้งมวลในชีวิตได้
เขาย่อมหาทางออกจากทุกข์ทั้งมวลที่มีได้ด้วยตนเอง
เพราะเมื่อเห็นแจ้งในเหตุแห่งทุกข์ เหตุแห่งปัจจัย
นั่นย่อมมิได้หมายความว่าเราไปลบล้างเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งต่าง ๆ ขึ้น
แต่เป็นการยอมรับและอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย ‘ความเข้าใจในความจริง’
เมื่อยอมรับและเข้าใจความจริงได้ทั้งหมด เราย่อมเห็นแจ้งในความจริงแห่งโลก
และอยู่กับ ‘ความว่าง’ ในตัวเองได้อย่างสงบง่ายและเป็นอิสระจากความทุกข์ทั้งปวง
ผมเขียนบทกวีนี้หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบลง
-----------------------------------------------: สู่นิรวาณ :เมื่อจิตยังหลงผิด เราคือมนุษย์
เมื่อจิตรู้แจ้ง เราคือพุทธะ
พุทธะ คือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
พุทธะ คือ รู้แจ้งเห็นแจ้งในความจริง
เห็นแจ้งในความจริงเพราะตื่นขึ้นมาจากความหลงผิด
เมื่อไม่หลงผิด จิตจึงเบิกบาน
ความเบิกบานนี้ไม่ใช่ไร้ทุกข์
ทุกข์นั้นมีอยู่ แต่ไม่ถูกความทุกข์ร้อยรัด
ทุกข์เป็นสิ่งธรรมดา
การวางความทุกข์ลงได้ก็เป็นสิ่งธรรมดา
เมื่อได้สิ่งใดมา ไม่ห่วงหา
เสียสิ่งใดไป ไม่อาวรณ์
เป็นเพราะรู้ว่าทุกสิ่งในความจริงนั้น
ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
จากคำพูด ไปสู่คำสอน
จากคำสอน ไปสู่การปฏิบัติ
จากการปฏิบัติ ไปสู่ความแจ้งชัด
จากความแจ้งชัด จึงไปสู่ความรู้แจ้ง
แต่อย่าได้คาดหวังจากคำอธิบาย
ว่า ‘การรู้แจ้ง’ คือสิ่งใด
เหมือนเช่นเธอรู้ดีว่า 1 บวก 1 เท่ากับ 2
แต่คนส่วนใหญ่กลับไม่รู้ว่า
เพราะเหตุใด 1 บวก 1 จึงเท่ากับ 2
เฉกเช่นเดียวกัน
เมื่อเธอต้องการคำอธิบายเรื่อง ‘ความว่าง’
เพียงคำแรกที่เอ่ยถึง ‘ความว่าง’
สิ่งนั้นก็ไม่ใช่ ‘ความว่าง’ อีกต่อไป !
จงพิจารณา ‘เหตุปัจจัย’
เพราะทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นจากสิ่งนี้
และทุกสิ่งล้วนดับไปด้วยเหตุผลเดียวกัน
‘การรู้แจ้งในความว่าง’ ของเธอ
จึงสัมพันธ์กับ ‘เหตุปัจจัย’ ที่มี
ดอกไม้รอฤดูกาลเพื่อผลิดอกออกผล
นี่คือ ‘รูปคือความว่าง’
ดอกไม้ผลิดอกออกผลเมื่อถึงเวลา
นี่คือ ‘ความว่างคือรูป’
สิ่งที่เธอเห็นว่าไม่มี แท้จริงนั้นมีอยู่
สิ่งที่เธอเห็นว่ามีอยู่ แท้จริงก่อเกิดจากความไม่มี
เมื่อเธอเห็นเมฆก้อนหนึ่งตรงหน้า
หาใช่เห็นทั้งหมดของท้องฟ้า
เมื่อเห็นหยดน้ำหยดหนึ่ง
หาใช่เห็นทั้งหมดของมหาสมุทร
แต่ในมหาสมุทรมีหนึ่งหยดน้ำหลอมรวมอยู่
ในเวิ้งฟ้ามีเมฆขาวซ่อนอยู่ในความลึกเร้น
ผู้ไม่ถูกกักขังในความกลัวตาย
ย่อมเป็นผู้ที่ไม่ตาย
ดอกไม้ที่ไม่กลัวการร่วงหล่น
จึงเป็นดอกไม้ซึ่งดำรงความงามอยู่ตลอดเวลา
เกิดไม่ต้องดีใจ ตายไปไม่เสียดายชีวิต
เพราะทั้งหมดคือ เหตุและปัจจัย
เหตุปัจจัยในความธรรมดา
‘ปัญญา’ ที่เธอออกแสวงหา
ล้วนมีอยู่แล้วในตัวเธอเอง
‘ปัญญา’ คือ เครื่องมือในการดับ ‘อวิชชา’
ดับ ‘อวิชชา’ คือ การทำลายทุกข์โดยสิ้นซาก
ใน ‘ธรรม’ ไม่มีเรื่องง่ายหรือเรื่องยาก
มีแต่เธอจะ ‘ทำ’ หรือ ‘ไม่ทำ’ เท่านั้นเอง
| Create Date : 19 มีนาคม 2568 |
| Last Update : 19 มีนาคม 2568 6:28:34 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 592 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณmultiple, คุณnonnoiGiwGiw, คุณปรศุราม, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtanjira, คุณSweet_pills, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณThe Kop Civil, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณอุ้มสี |
โดย: หอมกร   วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:7:22:50 น. |
|
|
|
โดย: multiple  วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:9:52:58 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:13:26:46 น. |
|
|
|
โดย: tanjira  วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:13:28:43 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:23:03:11 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 19 มีนาคม 2568 เวลา:23:55:24 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 20 มีนาคม 2568 เวลา:1:05:06 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [
คุณธัญหายป่วยแล้วน่าจะแวะมานะเช้านี้