กันยายน 2567
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
15 กันยายน 2567

: แสงลอดเมฆ 5 :


: แสงลอดเมฆ 5 :





13

เราหวัง
และคาดหวัง
ว่าวันพรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้

เราหวัง
และคาดหวัง
ว่าเสียงของคนตัวเล็ก ๆ
จะดังสะท้อนไปถึงผู้มีอำนาจ

เราหวัง
และคาดหวัง
ว่าเสียงของผู้ถูกกดขี่
จะทำให้ผู้คนจำนวนมากสะเทือนใจ

เราหวัง
และคาดหวัง
ว่าชีวิตจะต้องดีกว่านี้
เราควรจะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม










14

“นายยังดูเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”

เพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานทักขึ้น
ฉันยิ้ม...

ทำไมจะไม่เปลี่ยน
ทั้งรูปลักษณ์ภายนอก
และวิธีคิดของตัวฉัน

มันเปลี่ยนไปมาก
เปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว
แค่คนอื่นไม่เคยรู้

ฉันเปลี่ยนตัวเอง
จากดักแด้เป็นผีเสื้อ
ฉันไม่สามารถหวนกลับคืน
ไปเป็นหนอนผีเสื้อได้อีกแล้ว

จบจากการเป็นผีเสื้อ
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นอะไรต่อ
ไม่อยากรู้
และไม่อยากคาดเดา
นอกจากเป็นผีเสื้อให้ดีที่สุดในวันนี้
เท่านั้นเอง













15

ขยับเข้าใกล้ความฝันไปทีละนิด
ด้วยการลงมือทำอย่างสม่ำเสมอ

ใครจะพูดยังไง
ไม่สำคัญ
รักษาความเชื่อมั่น
รักษาพลังใจของตัวเองเอาไว้

ทำต่อไป
ทำต่อไป !!!
















 



Create Date : 15 กันยายน 2567
Last Update : 15 กันยายน 2567 5:25:49 น. 7 comments
Counter : 674 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณtanjira, คุณmultiple, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณชีริว, คุณmcayenne94, คุณหอมกร, คุณปรศุราม, คุณtoor36, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse


 
สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

เราวาดหวังเสมอแหละค่ะ
อย่างน้อยวันนี้มีเรื่องไม่สบายใจ
ก็หวังว่าพรุ่งนี้เราจะเจอเรื่องที่สบายใจ
หรืออาจคิดว่าเดี๊ยวมันก็ผ่าน ...

เมื่อวันศุกร์ที่พี่ไปหาหมอ พยาบาลบอกว่า คนไข้สวยจัง
คนไข้ก็ยิ้มแก้มปริไปค่ะ ขนาดใส่แมสไปนะคะนี่
อาจเป็นเพราะการแต่งตัวของพี่ด้วยมั้งคะ
กลับบ้านมาเลย F ชุดไปซะ 3 ชุดค่ะ 555

ความฝันพี่ก็ยังพอมีอยู่นะคะก๋า เป็นฝันเล็กๆค่ะ
ไม่ฝันใหญ่โตเกินกำลังเราหรอกค่ะ เวลานี้เนาะ

จริงๆก็น่าจะไปตรวจดูนะคะ ถ้าก๋ามีอาการมากขึ้น
หลานชายพี่ที่ไปเข้ากรม เป็นไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์A ค่ะ
แล้วเป็นเยอะ แถมด้วยไซนัสตามไปอีก พักยาวเลยค่ะ

วันหยุดนี้คุณหอมกรน่าจะมาสายนะคะ


โดย: tanjira วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:6:53:50 น.  

 
เสียงคนตัวเล็กๆ ดังสู้เสียง นายทุน ไม่ได้แน่นอนครับ
ยุคนี้ ต้องออกสื่อ ถึงจะมีผล

พอเราผ่านชีวิต ผ่านประสบการณ์มามากๆนี่
เดี๋ยวนี้วิธีคิดก็จะเปลี่ยนไปนะครับ
อาจารย์เต๊ะ เอาแค่ วันต่อวันพอแล้ว
วันนี้ทำเรื่องเล็กๆน้อยๆ สำเร็จ ก็มีความสุขแล้ว
อย่างเมื่อวาน น้ำหนักลงไป ห้าขีด อุ๊ยดีใจยิ้มได้
สำหรับคนอื่น อาจจะคิดว่าเรื่องแค่นี้เอง แต่สำหรับเรา แค่นี้ก็มีความสุขได้แล้วนะครับ



โดย: multiple วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:8:13:02 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"แสงลอดเมฆ 5 "เรื่องของการคาดหวัง ก็เป็นเรื่องธรรมชาติ
ของมนุษย์แหละนะ เมื่อเราทำการสิ่งใด เราก็ต้องคาดหวังผลที่เรา
จะได้รับ สิ่งที่ทำไป ความหวังนั้น ถ้าได้ดั่งที่คาดหวังไว้ เราก็ดีใจ
ถ้าไม่ได้ดั่งที่หวัง ก็ทุกข์ใจ อันเป็นธรรมดาของชีวิต เนาะ อย่างไร
ก็ตาม ก่อนการจะคาดหวังอะไรต้องตั้งอยู่ในอันที่จะเป็นไปได้กับการ
คาดหวังนั้น ๆ เมื่อเราทำเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เป็นไปตามที่คาด
หวังไว้ ก็ไม่ต้องทุกข์ใจ เพราะเราได้ทำสุดความสามารถแล้ว จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:11:38:14 น.  

 
13 ส่งพลังจากเสียงคนตัวเล็กๆได้ดีเลยครับ
เพื่อกู่ร้องกันมากขึ้น มันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้
เป็นเพลง do you hear the people sing

14 คนไม่เจอกันนานชอบทักแบบนี้กันเยอะ
ภายนอกอาจใช่ แต่ภายในต้องมาสัมผัสดู
บางคนเปลี่ยนเพศ... เจ้ย!!


โดย: ชีริว วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:13:08:40 น.  

 
เขาหมายถึงรูปร่างหน้าตาหนะคุณก๋า
ที่จริงแวะมาตอนตี5 แล้วนะคุณก๋า
แต่ยังไม่อัพบล็อกไม่เม้นท์ดีกว่า



โดย: หอมกร วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:16:43:38 น.  

 
คนเราอยู่ได้ด้วยความหวังครับ ผมเชื่อว่าต่อให้เราอยู่ในจุดที่ตกต่ำเพียงใด ตราบเท่าที่ยังมีความหวังอยุ่ มันช่วยให้เราลุกขึ้นมาได้ครับ สูญเสียอะไรไปก็มากมายแต่อย่าได้สูญเสียความหวังครับ

คนเรามักจะตัดสินคนจากภายนอกที่เห็น แต่ในความเป็นจริงแล้วการจะดูคนๆ หนึ่ง ต้องใช้เวลามากทีเดียวกว่าจะรู้อะไรหลายๆ อย่างในตัวคนๆ นั้น

พยายามทุกวัน วันละนิด ความสม่ำเสมอนี่แหละสำคัญ หลายครั้งเราอาจคิดว่าเราทำไม่ได้หรอก แต่ขอให้ได้เริ่มทีละนิด มันมีหนทางของมันเอง เมื่อต้นเดือนผมลองเข้าร่วมกิจกรรมในแอป เป็นกิจกรรมเดิน 100,000 ก้าว ในเดือนกันยายน ดูเยอะว่ามั้ยครับ แต่ลองหารเฉลี่ยน วันละ 3,333 ก้าวเอง เรียกได้ว่าถ้าไปเดินห้างทุกวันแค่ไปกินข้าวแล้วกลับบ้าน แค่นี้ก็เกิน 3,000 ก้าวแล้ว ผมกำลังลุ้นอยู่ว่าเดือนนี้ มันจะจบลงที่กี่ก้าว


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:21:08:53 น.  

 
นโยบายเพิ่มค่าแรง ทำให้บริษัทต่างประเทศย้ายการผลิตไปอยู่ในประเทศที่ค่าแรงต่ำกว่า
ผลที่ตามมา บริษัทปิด พนักงานตกงานเป็นจำนวนมาก
ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 600 บาท

ช่วงค่ำๆมีฝนตกพรำๆครับ



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 15 กันยายน 2567 เวลา:22:25:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]