พฤศจิกายน 2567
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
14 พฤศจิกายน 2567

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - แก่นพุทธศาสน์ [ 1 ] :


: แก่นพุทธศาสน์ [ 1 ] :
บรรยายธรรม : พุทธทาสภิกขุ






หัวข้อธรรมะ : ใจความทั้งหมดของพระพุทธศาสนา


อะไรคือหัวใจของพระพุทธศาสนา ?
“สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น”

เหตุใดใยเป็นเช่นนั้น ?
“เพราะการปฏิบัติเพื่อไม่ยึดมั่นถือมั่น จักได้ผลเป็นจิตที่ไม่ยึดมั่นถือมั่น
จิตที่ว่างที่สุด จึงเป็นหัวใจของพุทธศาสนา”


เพราะความรู้สึก ‘ยึดมั่นถือมั่น’ นี้นี่เองที่เปรียบเสมือน ‘เชื้อโรค’
ซึ่งพร้อมจะลุกลามกลายเป็นโรคร้ายทางจิตวิญญาณได้ตลอดเวลา

ความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
สร้างความรู้สึกว่านี่คือ “ตัวกู” นี่คือ “ของกู” อยู่ตลอดเวลา
ความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน คือ แม่บทของกิเลสทั้งปวง
กิเลสทั้งปวงล้วนวนเวียนว่ายอยู่ในโลภ โกรธ หลง ทั้งสิ้น
และสามอย่างนี้ ทั้งโลภ โกรธ หลง
รวมอยู่ในคำ ๆ เดียว คือ “ตัวกู-ของกู”

ไม่ว่าจะเป็นการเกิด ความชรา ความเจ็บไข้ได้ป่วย
ความผิดหวัง ความเศร้า ความทุกข์ ไปจนถึงความตาย
หากไม่มีคำว่า “ตัวกู-ของกู” เข้าไปประกบ มันก็ไม่เกิดทุกข์
ทุกข์เกิดขึ้นเมื่อมี “ตัวกู-ของกู” ได้ของถูกใจก็สุข ไม่ถูกใจก็อยากผลักไส
มีน้อยก็ทุกข์ มีมากก็กลัวสูญเสีย รวยก็ทุกข์ สุขก็ทุกข์

คำว่า “จิตว่าง” จึงไม่ได้แปลว่า ไม่คิด ไม่ทำอะไร หรืออยู่เฉยๆ
แต่ต้องฝึกฝนตน ฝึกฝนวิธีคิดให้ถูกต้อง ถูกธรรม
ต้องพิจารณาอยู่เสมอว่า “ตัวกู-ของกู” นี้เป็นเพียงมายา
เป็นการปรุงแต่งขึ้นมาของจิตที่หลงผิด

ต้องฝึกฝนเพื่อให้เห็นความไม่เที่ยง
เห็นความไม่มีตัวตนของอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับตน
ไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่หู ตา จมูก ลิ้น กายและใจ
เห็นแล้วก็รู้ว่า สิ่งที่เห็น สิ่งที่จิตกำลังปรุงแต่งอยู่ เป็นของไม่เที่ยง ไม่ทน
ไม่ใช่ความจริงสูงสุดซึ่งจะนำไปสู่การพ้นทุกข์

เพราะที่สุดแล้ว ทั้งสุขและทุกข์ใดใด ก็ไม่ใช่ของจริง
มันแปรเปลี่ยนไปตามเหตุปัจจัย
มันสะดุ้งไปตามการกระทบของอารมณ์และความรู้สึก
ก่อนจะไปปรุงแต่งที่ความนึกคิด
แล้วคิดไปเองว่าสิ่งที่คิดนั้น คือ ความจริงอันเที่ยงแท้


เห็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ว่าเที่ยงแท้ นั่นคือ เห็นผิด เห็นอย่างไม่ถูกต้อง
เห็นสุขว่าเป็นทุกข์ เห็นทุกข์ว่าเป็นสุข นั่นคือ จิตที่คิดผิด คิดอย่างไม่ถูกต้อง
เห็นผิด คิดผิด ก็นำไปสู่การพูดที่ผิด นำไปสู่การกระทำที่ผิด
คิด พูด ทำผิด ชีวิตก็สับสนหม่นมัว เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์ไปตลอด


สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวง



เมื่อวางความคิดที่ว่า นี่คือตัวกู นี่คือของกู
ไม่แบ่งเขาแบ่งเรา ไม่แบก ไม่ถือความคิดความเชื่อผิด ๆ
ก็วางสิ่งที่แบกอยู่ลง ปลงกับความจริงของชีวิต
แก้ความเห็นผิดให้ถูกต้อง ใช้ชีวิตสอดคล้องตามครรลองธรรมชาติ
เมื่อนั้น เราก็เดินอยู่ในรอยธรรม โดยไม่ต้องประกาศธรรมแต่อย่างใด





















Create Date : 14 พฤศจิกายน 2567
Last Update : 14 พฤศจิกายน 2567 5:17:08 น. 13 comments
Counter : 635 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณกะริโตะคุง, คุณmultiple, คุณปรศุราม, คุณปัญญา Dh, คุณThe Kop Civil, คุณEmmy Journey พากิน พาเที่ยว, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณmcayenne94, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณtoor36


 
เล่มนี้ไม่เซ็นเข้าทางหน่อยคุณก๋า



โดย: หอมกร วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:6:38:57 น.  

 
สวัสดียามเช้าค่ะ พี่ก๋า

ตอนนี้จันทร์ก็ยังคงเดินวนอยู่ในความโง่ค่ะ
น่าจะหลุดยาก

ฝนหายไปหลายวันแล้วค่ะ ขอให้ไปแล้วไปลับ
ลมหนาวพัดมาพรมจิตใจนานๆนะ 5555


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:8:11:32 น.  

 
สวัสดีครับ
โอ้ เล่มนี่นี่แก่นไตรลักษณ์ลอยมาเลยครับ
จริงๆผมก็พยายามปฏิบัติตัว คิดตามหลักธรรมนี้อยู่เป็นหลักเลย



โดย: กะริโตะคุง วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:8:22:59 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"แก่นพุทธศาสน์" ของท่านพุทธทาส ซึ่งเป็นพระนักปราชญ์
ที่เขียนหลักธรรมพุทธศาสนาเผยแผ่มากที่สุดท่านหนึ่ง เป็นงานเขียน
ที่มีทั้งร้อยแก้วและร้อยกรอง โดยเฉพาะร้อยกรอง ไพเราะเพราะพริ้ง
มากจ้ะ ครูชอบผลงานของท่าน ถึงแม้บางครั้งจะเข้าใจยากสักหน่อย
อย่าง น้องหอมกร บอกว่า "เข้าทางหน่อย" และไม่ใช่เซน ซึ่งพวก
เราชาวพุทธฝ่ายเถรวาทไม่ชินกับคำสอน นั่นเอง
การยึดมั่นถือมั่น ตัวกู ของกู นี่ เป็นทุกข์ จริง ๆ เป็นสัจธรรม
เมื่อวาน จะไปประชุมการจัดงานสังสรรค์ของครูเก่า ปรากฏว่า เปิด
กล่องแว่น มันว่างเปล่า แสดงว่า แว่นหาย หาเท่าไร ก็ไม่เจอ เริ่ม
เป็นทุกข์ละ ต้องเสียเงินไปตัดแว่นตาสำรองใหม่อีกแล้ว ดีที่แว่นตัว
แพงไม่หาย กลับจากประชุมหาต่อ ก็ไม่เจอ ใจที่เป็นทุกข์ เริ่มปลง
ได้ ของมันจะไม่ใช่เป็นของเรา ก็ต้องปล่อยไป ของกู มันไม่อยาก
อยู่กับกู ก็ต้องปล่อยไป ใจก็หายทุกข์ได้จริง ๆ นะ
พอตอนดึก ยกกระเป๋าที่โซฟา ขึ้นมา เอ้า ! เจ้าแว่นนอน
เอ้งเม้งอยู่บนโซฟา เราไม่เคยวางแว่นที่โซฟาเลย จะวางอยู่บนโต๊ะ
ทำงาน เลยไม่ได้หาที่อื่น เฮ้อ! ไม่ต้องเสียเงินตัดใหม่ละ
จากตัวอย่างของครูที่ยกมา สนับสนุน แก่นแท้ของชาวพุทธที่
ท่านพุทธทาส กล่าวไว้ว่า อย่ายึดมั่นถือมั่น ว่า ตัวกู ของกู นั่นเอง

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ



โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:8:46:00 น.  

 
หนังสือเล่มนี้ ของท่านพุทธทาส อ่านเข้าใจง่าย
ไม่ต้องอาสัยปรัชญาที่ลึกซึ้งอะไร ก้เข้าใจได้เลยนะครับ
แต่ว่าทางปฏิบัติที่จะให้เห็นผลนี่ ขึ้นอยู่กับตัวเราจริงๆเลยนะครับ

เรื่องงานก็สำคัญ เพราะเรายังต้องกินต้องใช้
แต่ถ้าได้งานที่ทำแล้วต้องออกกำลังกายไปด้วยนี่ สุขภาพแข็งแรงด้วย เงินก้ได้ด้วย จะเยี่ยมมากเลยนะครับ



โดย: multiple วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:9:23:54 น.  

 
สวัสดีครับ
เล่มนี้เคยอ่านครับ อ่านใหม่ๆ ไม่ค่อยจะเข้าใจครับ


โดย: ปัญญา Dh วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:10:33:16 น.  

 
ท่านพุทธทาสค่อยเข้าใจหน่อยครับ แต่ปฏิบัติยังได้บ้างไม่ได้บ้างเลยครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:11:39:25 น.  

 
ขอบคุณที่เข้าไปชมบล็อคค่ะ


โดย: Emmy Journey พากิน พาเที่ยว วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:13:36:55 น.  

 
สวัสดีครับพี่ก๋า

ผมเชื่อครับว่าความยึดมั่นถือมั่น ทำให้ชีวิตยากขึ้น
นอกจากยึดมั่นในตัวกุของกุแล้ว ยังยึดมั่นในหลักการ ความคิดบางอย่าง ทำให้ชีวิตมันยืดหยุ่นน้อย
พอชีวิตยืดหยุ่นน้อย ความทุกข์เกิดเลยครับ
แต่ไอ่ยืดจนหย่อนนี่ก็เกินไป 55555

วันนี้ที่แผนกผมพบว่า จริงๆ แล้ว Mental Health ของเพื่อนสำคัญ
อย่าคิดว่าเพื่อนทำงานได้ปกติ เงียบๆ ไม่บ่นแล้วจะโอเค
วันนี้นั่งกินข้าวกันอยู่ อยู่ ๆ ก็เห็นว่า เพื่อนคนนึงดูมันกินข้าวช้าแปลกๆ
เลยถามว่าเป็นไร ไม่อร่อยหรอ พอถามเท่านั้น พวกก็ยกมือมาปิดหน้าแล้วนั่งร้องไห้
ตกใจวงแทบแตก ว่าเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายเลยถือโอกาสได้พูดได้คุยกันจริงๆ จังๆ
เลยรู้ว่าเพื่อนเครียดเรื่องงานครับ รู้สึกไม่ Success ทำเท่าไหร่ก็ดีไม่พอ ลูกพี่จ้องจะด่า
ซึ่งพวกผมก็ไม่รู้ปัญหาเพื่อนเลย เพราะมันไม่พูดไม่บ่นอะไร
ไอ่พวกผมนี่บ่น 555 บ่นกันยับ ทำงานไปด่าไป หงุดหงิดก็หนีไปห้าง ก็เลยไม่เครียด 55555
ก็เลยคุยกันว่า ตรงนี้เพื่อนหมดเลย พูดได้เต็มที ไหวก็ไหว ไม่ไหวก็บอกไม่ไหว
เหนื่อยก็บอก จะชวนออกไปเปิดหูเปิดตา พี่ด่าก็ช่างแม่น ทะเลาะกันในงานถือเป็นเรื่องปกติ

งงเลยครับวันนี้ รู้สึกผิดอีกที่ไม่ได้สนใจมันมาก่อน


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:17:30:49 น.  

 
องค์ที่ถึงที่สุด อ่านแล้วราบรื่นไม่สะดุด
หลวงปู่ดูลย์ บอกว่า

"อ่านหนังสือมามากแล้ว
ต่อไปนี้ให้อ่านจิตใจตนเองค่ะ"

ขั้นตอนที่สนุกและท้าทายที่สุดคือ
การอ่านจิตใจตนเองนี่แหละค่ะ
สนุกมีรสชาติยิ่งกว่าการอ่านหนังสือเสียอีก


โดย: mcayenne94 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:19:32:39 น.  

 
นิพพานอยู่ในตัวเราเอง ไปต้องเดินทางไปแสวงหาสถานที่ หาครูบาอาจารย์

อากาศยังไม่เย็นครับ
เพื่อนบ้านเริ่มเผาถ่าน ควันมาเลยครับ วิ่งเท่าที่ได้ครับ





โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:22:39:29 น.  

 
เนื้อหาของพุทธทาสลึก เข้าใจยากครับ ผมอยากรู้จริงๆ ว่าท่านจะทำหน้ายังไงถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ถ้าต้องมาเจอพวกพระบ้าๆ บอๆ แบบในปัจจุบัน


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2567 เวลา:23:59:10 น.  

 
🍓Ở đây bạn có thể cởi quần áo của một cô gái và nhìn thấy cô ấy khỏa thân) Tôi khuyên bạn nên thử nó ➤ https://ja.cat/sextj


โดย: erotis (สมาชิกหมายเลข 8491503 ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2567 เวลา:0:08:08 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]