ดีนะครับ ใจยังหนุ่มอยากทำโ่น่นทำนี่ แต่กายไม่ค่อย
อำนวยความสะดวกให้ 555

แบบนี้ใช่ กิเลศ หรือความคิดสร้างสรร คือยังอยากครอบครอง
ให้เหล่า ปวงชนที่เคยได้ผลประโยชน์ ยังคงได้รับอยู่

ผมหมายถึง ต่างประเทศนะเออ 555

..

ส่วนไทย ผม คุณก๋า นักการค้าก็อยากให้ การท่องเที่ยว
ฟื้นฟูเร็วขึ้น เรามีสินค้า+อัทธยาศรัย +ภูมิประเทศงดงาม
พอได้อยู่แล้ว.. จะได้มีการจ้างงาน เกษตรคอยป้อนการ
ท่องเที่ยว

แต่แบบ 0 แบบที่เขาแพลม(ไม่รู้จริงปะ) คงมาจากระบบ
ภาษี

เคยไป ตปท.มาบ้าง บางประเทศ เขาให้ตอบว่า พักที่โรงแรมไหน. คงจะได้จี้ไปว่า มีแขกพักจริงหรือไม่

มิได้ไป พักในหมู่บ้านเทา ๆ แต่มิได้เสียภาษีรายได้

เป็นหัวข้อที่ตรงใจมากคุณก๋า
แสดงว่าเราชราแล้วซิใช่มั๊ย
ป.ล. วันนี้คุณธัญมีภารกิจแน่ๆ

โอ้แม่นเป๊ะเลยนะครับ555

เมื่อวานอาจารย์เต๊ะสั่งโต๊ะคอมไฟฟ้ามา
อุปกรณ์ไม่ถึง 10 ชิ้น
ประกอบอยู่ตั้งชั่วโมงนึง กว่าจะเสร็จ

ถ้าเป็นสมัยก่อนแรงดีๆนี่น่าจะสักครึ่งชั่วโมงเสร็จ
ประกอบเสร็จมานั่งหอบต่ออีกชั่วโมงนึงครับฮ่าๆๆ

สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า

นี่หละค่าาาา หนูถึงชอบเที่ยวมาก
ทำงานแล้วก็เที่ยว พอช่วงเงินน้อยก็หยุดเที่ยวก่อน
พอเงินเริ่มมีก็เที่ยวต่อ ไม่รอเที่ยวตอนแก่ค่ะ 5555

วันนี้แดดดีค่าาาาาา

หัวใจไม่มีวันแก่ค่ะ
เพราะหัวใจมันไม่เคยส่องกระจก
เย็นชอบคนทำตัวสอดคล้องกับวัยค่ะ
แต่งกายสุภาพเรียบร้อย
เวลาเห็นพวกวัยกลับ
อดสงสาร พวกหลงรูปไม่ได้
แต่งตัว แต่งหน้า
ทำศัลยกรรมทำแล้วทำอีก
จนตะเข็บแผลไปอยู่ที่ก้นกบ
พยายามแข่งกับเด็กรุ่นๆ
ทั้งหญิงชาย ใส่เสื้อกล้าม ขาสั้น
โชว์ฟิตแอนด์เฟิร์ม
คนสมัยนี้เป็นกันเยอะ
ไม่ต้องหันหน้ามาดูเห็นรอยเหี่ยวหรอกนะคะ
ข้างหลัง ปลีขามันก็แยกเนื้อไหลออกจากกระดูก
เวลาลมพัด เนื้อกระเพื่อมแพล่บๆ อย่างขำค่ะ

ทุกอย่างแก่ ยกเว้นหัวใจที่ยังไม่แก่

ตั้งแต่ผมได้ยินวลีเที่ยวตอนยังมีแรงอยู่ ตอนนี้ก็บ้าออกเที่ยวทุกเดือนเลยครับ

สวัสดีครับคุณก๋า

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"old heads and young hearts" หัวใจที่ยังหนุ่ม ยังสาว
แต่สังขารเรามันไปไม่ไหว เรียกว่า ใจมันสู้แต่กายมันไม่ไปด้วย อิอิ
เรื่องนี้เป็นความจริงจ้ะ พิสูจน์ได้จาก ตอนนี้ เวลาไปเที่ยว ใจสู้นะ
อยากไป แต่เดินเยอะไม่ไหว ปีนไม่ไหวเหมือนสมัยสาว ๆ โชคดีที่
ครูทำงานได้ มีเงินเดือน ครูก็เริ่มเที่ยวเลย เงินน้อยก็เที่ยวใกล้ ๆ
เงินเดือนเริ่มเยอะขึ้นก็เที่ยวไกลออกไป สมัยที่ยังไม่ถึงเลขเจ็ด ครู
ยังปีเขาหวงซานได้เลย ห้าห้าห้า ตอนนี้ ก็ขอรออยู่ข้างล่าง รอใน
รถบ้าง ห้าห้าห้า บางครั้ง สังขารก็ทำอะไรเราไม่มาก เนาะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

ช่วยไม่ได้จริงๆ ครับ เรามักไม่พร้อม ไม่ว่าจะช่วงเวลาใดของชีวิตก็ตาม มันไม่มีความพร้อมเลย

เห็นภาพเห็นความจริงเลยครับ
งานคือชีวิต ชีวิตคืองาน สิ้นเดือนรับเงินเดือน ใช้น้อย เก็บมาก
ตั้งแต่โควิด 3 ปีไม่ได้เที่ยวไหน รูปไม่ได้ถ่าย พ้นโควิด สว.-คนในบ้าน ป่วยกันหลายคน หมดสิทธิ์เที่ยวเลยครับ

เลยต้องมาวิ่งแทน วันนี้ วิ่งไม่ได้ 10 โลครับ ฝนตกก่อน เก็บผ้าทีตากไว้ ไม่วิ่งต่อแล้ว คลายกล้ามเนื้อสักพัก ไปกินข้าว

สวัสดีค่ะคุณก๋า

เราสูงวัยขึ้นทุกวัน ห้ามความแก่ไม่ได้
ขอใจยังสดใสไม่ห่อเหี่ยว
ก็พอสร้างกำลังใจทำกายให้แข็งแรงได้นะคะ

ไม่ได้เข้ามาหลายวันค่ะ
วันเสาร์จะไปเชียงใหม่ก็คงขาดๆหายๆไปอีกค่ะคุณก๋า
คุณก๋าฝันดีนะคะ