BlogGang.com : : กะว่าก๋า : : กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - Pure perception ? :

: Pure perception ? :
ภาพและคำ : คามิน เลิศชัยประเสริฐ

พื้นที่นั่งดื่มชาในบ้านอาจารย์คามินอยู่บนชั้นสอง
พื้นเป็นกระจกใส สามารถมองทะลุลงมาถึงพื้นด้านล่าง
ด้านขวามือติดผนังเป็นชั้นวางถ้วยชาเล็ก ๆ

เดือนมกราคม 2567
ผมมีโอกาสพบและสนทนากับอาจารย์สองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน
ครั้งแรกผมตั้งใจไปเดินชมงานนิทรรศการ “สุนทรียะแห่งความไม่รู้ Entropy-Bardo”
ซึ่งจัดแสดงที่ 31st Century Museum - office
แล้วอาจารย์ก็อยู่พอดี หลังจากชม VR เสร็จจึงได้นั่งสนทนากับอาจารย์ราว ๆ หนึ่งชั่วโมง

ถัดมาผมจึงเข้าไปที่บ้านอาจารย์อีกครั้ง
โดยอาจารย์เมตตามอบหนังสือสูจิบัตรงาน Pure perception ? ให้ผม
สูจิบัตรมีความหนามาก ๆ แต่เมื่อรับมาและกลับถึงบ้าน
ในวันรุ่งขึ้นผมก็นั่งอ่านจนจบเล่ม
ผมจึงเข้าใจแล้วว่าทำไมอาจารย์จึงแนะนำให้ผมเขียนบันทึกความรู้สึกนึกคิดของตนเอง

----------------------------------------------------

Pure perception ?
เป็นผลงานภาพวาด และด้านหลังของผ้าใบ
อาจารย์คามินได้เขียนข้อความต่าง ๆลงไป
บ้างเป็นบทสนทนากับคนใกล้ตัว คนในครอบครัว
บางอันเป็นบทสนทนากับพ่อค้า แม่ค้า ลูกศิษย์ เพื่อน
และ หลายภาพเป็นบทบันทึกความคิดที่อาจารย์ได้รับขณะชมคลิปต่าง ๆ ในยูทูป

อาจารย์เริ่มต้นทำงานชุด “การรับรู้ที่บริสุทธิ์” ในวันที่ 21 มีนาคม 2562
วาดรูปบันทึกประสบการณ์ เขียนความรู้สึกประทับใจในขณะที่เข้าใจความจริง
(ทั้งด้านดีและด้านลบของความรู้สึก)
อาจารย์ให้คำนิยามว่างานชุดนี้เป็นเหมือน “Painting snapshot”
คือ การวาดรูปแบบฉับพลัน ไม่ได้เน้นความประณีตของเส้นสายหรือเทคนิค
แต่เน้นไปที่คุณค่าความหมายของเรื่องราวนั้นๆในขณะที่กระทบความรู้สึก

----------------------------------------------------

อาจารย์วาดภาพที่ 90 เสร็จในวันที่ 18 ตุลาคม 2563

ผมนึกถึงตัวเอง --- ในช่วงเวลาดังกล่าว
ผมกำลังเผชิญหน้ากับ “โควิด”
การต้องหยุดทำงานสามปี เป็นสิ่งที่อยู่เหนือความคาดคิด
ร้านต้องปิดตัวลง ทุกเดือนไม่มีรายรับมีแต่รายจ่าย
ช่วงนั้นสิ่งที่ผมทำ คือ เก็บหนังสือที่ซื้อมาแต่ยังไม่ได้อ่าน เอามาอ่านทีละเล่ม ๆ จนหมด
ผมกลับไปค้นหนังสือในห้องสมุดที่บ้านเอากลับมาอ่านอีกครั้ง
เพราะไม่อยากเสียเงินซื้อหนังสือใหม่
นั่งดูหนัง ดูคลิปเกือบทั้งวัน บางวันดูหนังรวดเดียว 8 เรื่อง
ผมนั่งวาดภาพพู่กันเดียว เขียนความรู้สึกนึกคิดของตัวเองลงไปทุกวัน ๆ
ผมเขียน ๆๆๆๆ เขียนเหมือนการเขียนเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ
หลังสถานการณ์โควิดคลี่คลาย ผมกลับมาเปิดร้านอีกครั้ง
แฟ้มงานพู่กันเดียวที่บ้านน่าจะมีหลายร้อยชุด กับหนังสือกวีที่เขียนไว้อีก 100 กว่าเล่ม
รวมทั้งคำคม คำสอนต่างๆจำนวนมากที่จดบันทึกจากภาพยนตร์และหนังสือที่อ่าน

----------------------------------------------------

บางครั้งในชีวิต
บทสนทนาอันเรียบง่าย สั้นตรง
อาจทำให้เราตระหนักรู้ในความจริงบางอย่าง
เหมือนบทสนทนาที่อาจารย์คามินคุยกับพี่จอน

วันนี้พี่จอนทำอะไร ?
ไม่ได้ทำอะไรพิเศษ อยู่กับวันนี้
นั่นแหละที่พิเศษ

หนังสือบางเล่มที่เราเปิดอ่าน
คลิปบางคลิปที่เราเปิดดู
เพลงบางเพลงที่เราเปิดฟัง
หากมาถูกที่ถูกเวลา
ก็อาจนำพาเราไปพบกับ ‘ความจริง’

‘ความจริง’ ซึ่งทำให้เราสามารถใช้เป็นบทเรียนเพื่อเตือนตัวเอง
‘ความจริง’ ซึ่งทำให้เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เนคนที่ดีขึ้น
‘ความจริง’ ซึ่งทำให้เราเข้าใจความจริงที่ไร้การปรุงแต่ง

‘ความจริง’ ซื่อ ๆ ตรงไปตรงมา บริสุทธิ์จนทำให้เราเห็นความดี ความงาม
ซึ่งซ่อนอยู่ในความจริงเหล่านั้น

----------------------------------------------------

ผมชอบบทสนทนาในภาพที่ 69 : หนทางของข้าคือการเรียนรู้

สันชัย - คามินแล้วหนทางของเจ้าคืออะไร ?

คามิน – คือ “ศิลปะ” ศิลปะเป็นกระบวนการเรียนรู้ทำความเข้าใจตนเอง สังคมและธรรมชาติ
จนกระทั่งเราสามารถเห็นความงามในทุกสิ่ง เมื่อการรับรู้บริสุทธิ์

สันชัย – แล้วความงามคืออะไร

คามิน – ความงามคือนิรันดร์ มันจะไม่เป็นเหตุแห่งทุกข์
หัวใจที่เปี่ยมด้วยเมตตาไม่เคยจะผูกมัดสิ่งใด
หัวใจที่มีความสงบและความสุขคือความจริงอันนิรันดร์
แค่ฝึกฝน ประตูบานนี้ก็จะเปิดสำหรับทุกคน ขอแค่ท่านก้าวแรกออกมา

----------------------------------------------------

หนังสือเล่มนี้ไม่มีหน้าปก เพราะหน้าปกทั้งสองฝั่งไม่มีตัวอักษรใดปรากฏ
แผ่นรองปกด้านหนึ่งมีคำว่า ‘Pure perception ?’
และอีกด้านหนึ่งมีคำว่า ‘รูปคือความว่าง ความว่างคือรูป’

การพบกันครั้งก่อนผมเลือกถ้วยใบเดิมที่เคยเลือก
อาจารย์บอกว่า “ถ้วยชากลับไปหาเจ้าของมันแล้ว”
ครั้งนี้ผมเลือกถ้วยชาอีกใบที่มีสีสันกว่าใบเดิม
ถ้าถามว่าทำไมถึงเลือกถ้วยชาใบนี้ ไม่เลือกใบเดิม
ผมไม่มีเหตุผลอันใดเลย ผมเลือกโดยไม่มีความรู้สึกว่าต้องเลือก
หลายบทสนทนาของชีวิต ผมบอกคุณได้ว่าผมประทับใจ
แต่ถ้าถามว่าประทับใจอะไร ผมก็ไม่เคยบอกได้สักทีว่าเพราะอะไร

Create Date : 12 ตุลาคม 2567

Last Update : 12 ตุลาคม 2567 5:34:51 น.

7 comments

Counter : 948 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณปรศุราม, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse

ขอบคุณที่นำสาระดีดีมาฝากกันนะคุณก๋า
เป็นไปได้อย่างไรเม้นท์แรกขาประจำไปไหนนะ

โดย: หอมกร

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:7:18:54 น.

ถ้าจะให้ อาจารย์เต๊ะอ่านหนังสือเล่มนี้
ถามอาจารย์เต๊ะ ก่อนเลยว่าไหวมั้ยนะครับ 555

ช่วงโควิด นี่ อาจารย์เต๊ะ ถือว่าเป็นเวลาทองของชีวิตเลยนะครับ
เพราะ อะไรที่ไม่เคยทำ และคิดจะทำมาก่อนในชีวิตก็ทำได้ในตอนนี้จริงๆ อย่างการตัดผมเองนี่ ตัดครั้งแรก ต้องเที่ยวหากระจกมาส่องกลัวจะแหว่ง

พอตอนหลังคิดได้ว่า แหว่งแล้วจะเป็นอะไร เราต้องแคร์สายตาคนอื่นมั้ย เรามีอะไรจะเสียอีกมั้ย
คิดได้อย่างนี้ แล้วก็ไถพรืดไปเลยครับ ไม่ต้องส่องกระจกมันแล้ว 555

โดย: multiple

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:8:13:21 น.

สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า

เชียงใหม่ฝนไม่ตกเพิ่ใดีเลยค่ะ เหลือรอระบายน้ำขัง
เราจะได้กลับมาใช้ชีวิตปกติกันค่ะ

บ้านหนูยังตกอยู่ค่ะ แต่ไม่เยอะ มีทั้งลม และฟ้าค่ะ
เช้านี้แดดดีค่ะ ไปยืนล้างจานล้างแก้วหน้าห้องน้ำมาแปปเดียวแสบไปหมดค่ะ

ช่วงนี้พักดูบอล แต่ต้องมาตามข่างดิไอค่อนแทนค่ะ 55555

โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:10:20:48 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"Pure perception " ของ อ.คามิน ที่เธอได้รับจากท่าน
ถือว่า เป็นโชคดีนะ เพราะเป็นหนังสือที่ตรงกับ จริต ของเธอจริง ๆ
คนให้คงเดาใจผู้รับได้จากการสนทนาสองครั้ง จึงได้มอบหนังสือ
ของท่านให้กับเธอ
อ่านจากบทสนทนา อ่านจากคำข้อเขียน ที่เธอยกมาเป็นตัวอย่าง
ล้วนแต่ต้องคิด และพิจารณาที่แฝงไว้ในข้อเขียนนั้น ๆ และนำไป
ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้เป็นอย่างดี จ้ะ

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

โดย: อาจารย์สุวิมล

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:13:27:06 น.

สวัสดีครับพี่ก๋า

วันนี้ ผมอ่านไม่เข้าใจครับ 55555
อาจจะเพราะไม่ได้ลึกซึ้งด้านนี้อยู่แล้วด้วย หรือเพราะในหัววุ่นวายด้วย เพราะหลานเร่งๆๆ จะให้พาไปกินข้าวนี่แหละครับ 55555

ผมเข้าใจแต่ว่า ช่วงโควิด ร้านของพี่ก๋าคือร้านที่โชคดีครับ
อาจจะโชคไม่ดีที่ต้องหยุดทำการโดยไม่มีกำหนด
แต่โชคดีที่สายป่านยาวมากพอที่จะทำให้เจ้าของยังอยู่รอดพอผ่านช่วงเวลานั้นไปได้
มีอีกหลายกิจการที่หยุดไป และไม่สามารถกลับมาดำเนินการอีกได้เลย
เจ้าของมีแต่ความกังวล ความเครียดในทุก ๆวัน เพราะนอกจากพนักงานที่ขาดรายได้แล้ว ตัวเจ้าของเองก็ต้องกินต้องใช้
นั่นคือสาเหตุที่ทำไมเราไม่ควรมีรายได้ทางเดียว ^^

วันนี้ผมเข้าใจตรงนี้ครับ 5555

4 ทุ่มอย่าว่าแต่พี่ก๋าหาวเลยครับ ทุ่มครึ่งนี่เวลาหาวผมเลย
แต่4-5ทุ่มนี่ตาสว่างอีกรอบแล้วครับ5555

เห็นด้วยครับ ที่ถ้าจะฟังธรรม ฟังจากพระสายปฏิบัติดีกว่า
ผมเป็นคนไม่ฟัง แต่ถ้าจะฟังผมก็คงทำเหมือนพี่ก๋าครับ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:17:09:26 น.

มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากๆ สำหรับสถานการณ์โควิด ถึงจะผ่านมันมาแล้ว แต่ความรู้สึกมันยังไม่ฟ้นเลยครับ สังเกตได้ชัดจากเงินในกระเป๋าที่เพิ่มขึ้นน้อยกว่าที่ควรจะเป็น ปกติเงินเก็บ (บัญชีที่ฟุ่มเฟือยได้) เงินจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทุกเดือนครับ แต่มาถึงทุกวันนี้ ไม่ค่อยจะพอครับ ค่าครองชีพสูงขึ้นมาก

หลายๆ คน ชอบหาทางลัด แต่ในความเป็นจริง ทางปกตินี่แหละมักจะถึงเร็วสุด

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:20:38:48 น.

มาอ่านข้อคิดดีๆจากหนังสือครับ

วันนี้ ช่วงบ่ายสาม ฝนตกพรำๆประมาณ 5 นาที

โดย: สองแผ่นดิน

วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:23:21:35 น.