สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

พี่ได้อ่านในเฟซไปรอบนึงแล้วค่ะ
อ่านไปก็เหนื่อยไปด้วยนะคะ
แต่สุดท้ายก็ทำได้ เก่งมากเลยค่ะก๋า

ลากิจ เดินทางปลอดภัยนะคะ

วันนี้พี่มาเช้าเลยค่ะ พี่ตื่นเช้าและมาก่อนคุณหอมกรอีกวันนะคะ

คุณก๋ามีเทคนิคการเล่าเรื่องที่ดีมากเลย
ขนาดตัวเองเหนื่อยยังมีน้ำใจ
ลุงแก่แล้วจริงๆ แต่ทางมันชันไง
ป.ล. มาช้ากว่าคุณธัญอีกวันจ้า

สุดยอดมากๆ ค่ะ

อุ๊ยๆ อุ๊ย ทำไมคุณก๋าไปคนเดียวละครับ
น่าจะชวน บอดี้การ์ด หมิงหมิงไปเป็นเพื่อน
เผลอพ่อเป็นลมไป หมิงหมิง จะได้เอาเข้าสะเอวแบกไปต่อได้นะครับ อิอิ

คุณก๋า บอก ข้าเอาเอ็งไปด้วยดีกว่า เอ็งตัวใหญ่
ข้าหมดเมื่อไหร่ จะได้ขี่คอเอ็งไปเลย เย้ย 555

นี่ขนาดซ้อมแล้วนะครับ
ถ้าเป็น อาจารย์เต๊ะ เดินขึ้นเขาแบบนี้ น่าจะเป็นลมตั้งแต่โลแรกแล้วละครับ แฮร่ 5555

ดูในบล้อกคุณเศษเสี้ยว อุปกรณ์เดินเทรลนี่
จำเป็นที่สุดก็ต้องรองเท้า กับ เป้น้ำนี่แหละครับ
เอาแบบขวดไป น่าจะไม่พอแน่เลยครับ

แต่บรรยากาศดีมากเลย ภาพสวยด้วย
ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน ก็คุ้มครับ
แถมได้ความภูมิใจ และสุขภาพดีอีกต่างหาก
ไปบ่อยๆนี่ อีกหน่อย ลงรายการเทรลระยะสั้นๆ สบายๆเลยนะครับ

ไปเที่ยวบ้านมาดามที่เชียงราย ขอให้สนุกนะครับ
เดินทางปลอดภัยครับ

เป็นทริปวัดใจเลยค่ะ ผ่านมาได้อย่างราบรื่น
พอสูงวัยขึ้นมาดู ระบบ ช่วยกู้ชีพ การส่งตัวไม่พร้อม
ไม่ค่อยกล้าจะไปไหนค่ะ ถ้าปลอดภัยก็ โอเค
ถ้าฉุกเฉินเสี่ยงสูง นอกจากยอมสละตายได้แล้วก็ไปค่ะ
ทางยากๆแบบนี้ เย็นนึกถึง ทริปไปภูฏาณ ขึ้นเขาตั๊กซัง
ได้ภาวนาตลอดทาง ต้องทำสมาธิอยู่กับลมหายใจเข้าออก
เพราะถ้าจิตเคลื่อนไปจากความสงบแม้แต่นิดเดียว ทุกข์สาหัส
มันไกล มันสูง แต่ผ่านมาแล้วรู้สึกดี เป็นความสงบเงียบในใจ
ได้เห็นจิตใจ เห็นกิเลส ความอยากที่เริ่มก่อตัว แม้เป็นความอยากที่ไม่ผิด
แค่อยากไปถึงจุดหมาย อยากเดินให้เร็วขึ้น ความทุกข์ความร้อนก็มาในใจ
สาธุ ด้วยค่ะ Holy Path

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

"ธรรมTrip 2 รวมมิตรรวมใจ" อ่านแล้วรู้สึก งานเขียนชิ้นนี
ทำให้ครูอมยิ้มเลย เธอเล่าเรื่องได้ตามขั้นตอนตั้งแต่แรก ดำเนิน
เรื่องไปตามลำดับขั้น ชวนติดตามไป มีคำบอกความรู้สึกในใจด้วย
อ่านแล้วก็อมยิ้ม บางช่วงก็หัวเราะ เช่น ตอน หอบและถามในใจว่า
"เมื่อไรจะถึงนะ" ห้าห้าห้า คิดถึง สมัยที่ครูไปเดินที่เขาหวงซาน ออกตั้งแต่ ตี 4 เดินไปข้ามเขาไปกี่ลูกต่อกี่ลูกไม่รู้ แล้วก็คิดในใจเหมือนก๋าเลย ตอนนั้น ครูเกษียณหลายปีแล้วนะ จะถอยหลังกลับก็ไม่ได้เพราะเขานัดจุดนัดพบที่อีกทางหนึ่ง พูดง่าย ๆ ไม่เดินกลับที่เดิม นั่นเอง กลับมาขาบวมเลย ห้าห้า
ของก๋า มีกำลังใจจากคำพูดของพระอาจารย์ว่า "“ค่อย ๆ เดิน ไม่ต้องรีบ ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น” เป็นคาถาให้กำลังใจได้ดี
จริง ๆ จ้ะ อายุเธอคิดว่า คงประมาณ ไม่เกิน 50 ปี ยังมีโอกาส
ได้เดินเช่นนี้อีกหลายปี เดินแบบชมธรรมชาติ และศึกษาธรรม จาก
ธรรชาติได้อีกนานละ ขึ้นเลขเจ็ดแล้ว โอกาสที่จะเดินป่าเช่นนี้ แทบ
หมดสิทธิ์เลย นี่ครูประสบกับตัวเอง รู้เลยว่า สังขารมันไม่ให้จริง ๆ
ครูจัดว่าชอบเที่ยว ชอบเดินป่า เดินเที่ยว บ่อย ๆ นะ อิอิ
โหวดหมวด งานเขียนฯ

กิจธุระ 4 วัน เยี่ยม พ่อแม่ของมาดาม ดีแล้วจะ มีโอกาส
หมั่นไปเยี่ยมผู้สูงอายุ พวกเขารอคอยลูกหลาน แน่นอน แล้วก็
จะดีใจมาก ๆ อย่างครู มีลูกศิษย์มาเยี่ยมมาหา เรายังดีใจเลย จ้ะ
เดินทางปลอดภัยทั้งไปและกลับจ้ะ

สวัสดีมีสุขค่ะ

เหนื่อย แต่ได้เพลิดเพลินเดินไปเรื่อยๆกับธรรมชาติแบบนี้
มีความสุขนะคะ ได้เพื่อนใหม่อีก
ดีเลยค่ะ

สวัสดีครับ

สุดยอดเลยน้องก๋า
ฟิลแบบนี้
พี่อุ้มนึกถึงเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว
ที่พี่ไปขึ้นเขาวงพระจันทร์ ลพบุรี
รอบสอง
คราวนั้นคิดว่าไม่ไหว
เดินขึ้นไหว้พระใหญ่ 500 ขั้น
นึกว่าสามารถเดินต่อ
ขึ้นเขาวงพระจันทร์ได้
ที่ไหนได้ต้องเดินกลับลงมา
สรูปเป็น 500x2 เป็น 1000
แล้วเดินขึ้นเขาวงพระจันทร์
3790x2 เหนื่อยมาก
แต่สิ่งที่ได้
ไม่รีบจ้ำเดินเหมือนคราวที่ 1
ใจไหวแต่ร่างก็ไหวอยู่
หมดกินน้ำระหว่างทางเยอะมาก

ผมว่าเหนื่อยแต่ก็สุขใจนะครับ ยิ่งวิ่งเทรล เดินเทรล พอเห็นวิวแล้วหายเหนื่อยเลยครับ
อังกฤษทำไปทำมาเข้าชิงเฉยเลยครับ

ระยะทางไกล ชัน ดิ่งน่าดูครับ

...
เหมือนที่ผมเดินธุดงค์ดอยอินทนนท์ก่อนเรียนสมาธิจบ... เราจะ
เดินเป็นแถว พักเมื่อใดจะสวดอิติปิโส หรืออะไรก็แล้วแต่ ตุ๊เจ้า
จะนำสวดเพื่อคงจะขยายปอด หายเหนื่อยได้เร็ว

เราไปค้างคืนในเต็นท์บุคคคลครับ จะแอบถ่ายภาพไม่ได้ พี่เลี้ยง
เดินประกบ ใครฝ่าฝืนส่งกลับครับ 555

เทรลเดินน่าจะเหนื่อยน้อยกว่าเทรลวิ่ง อยากไปเดินบ้างครับ ท่ามกลางธรรมชาติสดชื่น
รายการวิ่งเทรลที่ผมสมัครไว้ เป้น้ำต้อง 1 ลิตร แต่เป้ที่ผมซื้อมา แค่ 600 มล.คงต้องบวกน้ำขนาด 350 มล.อีกขวด
แถวบ้านไม่มีภูเขา/ทางชัน ซ้อมวิ่งเทรล ได้แต่ซ้อมทางเรียบ หัดดื่มน้ำที่ระยะ 5 กิโลครับ ขึ้นเขาต้องเหนื่อยกว่าทางเรียบแน่ ต้องระวังเรื่องการลื่นล้มด้วย

เดินทางไปกลับปลอดภัยครับ

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาอยู่ที่การเดินขึ้นเขา กิโลเขา กับพื้นราบต่างกัน รวมไปถึงความสูงจากระดับน้ำทะเล พวกนี้มีผลกับร่างกายเราหมด

ปกติแล้วพื้นราบเดินแบบช้าๆ เลย 15 นาที 1 กิโลเมตร เดินสบายๆ ครับไม่เหนื่อยเลย แต่ถ้าเดินแบบสับๆ ขาเดิน 10 นาทีนิดๆ ก็เดินได้ครับ แต่บนเขามันต่างกันจริงๆ น่ะแหละ จริงๆ คำว่า "300 เมตร" อาจเป็นการมให้กำลังใจก็ได้ว่าไม่ไกล ทั้งที่จริงๆ แล้วมันมากกว่านั้น แต่ถ้าใจเราคิดว่ามันใกล้แล้ว มันจะฮึดขึ้นมาได้ น่าจะเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่ง

ถ้าผมไปเดินแบบนี้ น่าจะต้องพกน้ำเยอะหน่อย เพราะโดยส่วนตัวดื่มน้ำมาก

ช้าๆ เดี๋ยวก็ถึง น่าจะเหมือนกับภารกิจ หรือหน้าที่ หรือสิ่งที่เราต้องทำในแต่ละวัน ถ้าเราลิสต์มันออกมามันจะเยอะมาก ทำไม่ไหวหรอก แต่ค่อยๆ ทำ ทำไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดว่ามันจะทำเสร็จทั้งหมด จะทำได้กี่มากน้อยก็ไม่เป็นไร ค่อยๆ ทำไปเดี๋ยวมันจะเห็นผลลัพท์เอง

เป็นการปฏิบัติธรรมจริงๆ เราต้องสู้กับความต้องการที่จะล้มเลิกในจิตใจเราด้วย น้ำเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ ไม่ว่าสถานการณ์ไหน ครั้งหน้าคุณกะว่าก๋า คงไม่พลาดเรื่องน้ำแล้วล่ะ ถือว่าครั้งนี้ได้เรียนรู้เรื่องสำคัญไปอีกเรื่องหนึ่ง

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

ช่วงนี้ ฝึกวิ่งเทรลทางเรียบ+น้ำ 1 ลิตร อยู่ครับ 555
เตรียมขนมวิ่งไว้หลายอย่างครับ