สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

พี่อยากเป็นลูกโป่งที่ลอยไปในท้องฟ้าดีค่ะ

ไม่หลงบนทางหลวง ไม่ลอยไปบนตะบองเพชร ไม่แอบชิมเบคอนร้อนๆ
ยิ่งปากจระเข้ยิ่งต้องห่างไกลค่ะ แต่จะอยู่เฉยๆจนหมดลมก็ไม่น่านะคะ


.....

พี่บอกแม่ว่า แม่ต้องดูแลตัวเองเพื่อตัวแม่เองนะ
หนูไม่ได้เจ็บปวดกับแม่ ถ้าวันนี้แม่ไม่ทำ คนที่ทรมานคือตัวแม่เอง

ส่วนพี่ก็ดูแลตัวเองเพื่อตัวเองค่ะก๋า และก็เผื่อไปที่ลูกจะได้ไม่เป็นภาระเขาค่ะ

พี่ว่าทุกคนต้องดูแลตัวเองให้ได้ดีก่อนถึงจะดูแลคนอื่นได้นะคะ

พี่ว่ามาดามได้ดูคงชอบแหละค่ะ ถ้ามาดามชอบแนวเดียวกับพี่นะคะ

เช้านี้พี่น่าจะมาก่อนคุณหอมกรอีกเช้านะคะ

ได้ปรัชญาชีวิตดีคุณก๋า
ไม่ว่าเราใช้ชีวิตอย่างไร
สุดท้ายต้องตายอยู่ดีเนอะ
ได้ลาหยุด 1 เดือนจ้า
ดูซิว่าคุณธัญจะเม้นท์เสร็จหรือยัง

สวัสดีครับ
นิทานลูกโป่งนี่พูดถึงการใช้ชีวิตหลากหลายวิถีเหมือนนิทานในแฮร์รี่พอตเตอร์เลยครับ (ที่เป็นนิทานของโลกเวทมนตร์ในเล่มสุดท้าย) ที่กล่าวถึง 3 พี่น้องเดินทางไปเจอยมฑูตจนได้ของวิเศษมาคนละชิ้น 3 พี่น้องนี้ต่างคนก็ต่างนิสัย คนพี่มีนิสัยคึกคะนองเลือกไม้กายสิทธิ์ที่่ทรงพลังสุดท้ายก็ถูกฆ่าแย่งชิงไป พี่คนกลางคิดถึงคนรักก็ได้หินวิเศษชุบชีวิตคนรักที่ตายไป แต่พอชุบชีวิตขึ้นมาคนรักก็มีแค่ชีวิตแต่ร่างกายก็ยังเน่าเปื่อยเหมือนเดิมทำให้พี่คนกลางเสียสติจนฆ่าตัวตายตามคนรักไป คนน้องเป็นคนที่มีปัญญาและสมถะที่สุด เขารู้ว่ายมฑูตมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีจึงขอผ้าคลุมล่องหนที่สามารถซ่อนตัวจากยมฑูตได้ พอใช้ชีวิตจนแก่เฒ่า จนคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องตายแล้วก็ปลดผ้าคลุมออกและยอมให้ยมฑูตเอาชีวิตตนไปด้วยความสมัครใจ เหมือนกับบรรลุนิพพานอะไรแบบนั้นเลย จริงๆผมก็ชอบงานเขียนที่แทรกคติ ข้อคิดนอกเหนือจากความบรรเทิงด้วยอยู่ครับ

หมู่บ้านวัฒนธรรมกับวัดยอดขุนพลที่เวียงกาหลงนี่เป็นสถานที่ที่ผมชอบมากๆครับ สงบมาก สถาปัตยกรรมวัด โบสถ์ ก็ไม่เหมือนวัดอื่นๆเป็นเอกลักษณ์แล้วก็สวยงาม สะอาด ศรัทธาเต็มเปี่ยม ผมชอบขึ้นไปนั่งดูดอกบัวตองบานหน้าอุโบสถช่วงปลายปีมากเลย สงบ เงียบ ดีต่อใจครับ

เป็นปรัชญา ให้แง่คิดดีนะครับ
ลูกโป่งก้เหมือนกับ ชีวิตเรา ระหว่างที่ใช้ชีวิตไปนี่
เราเลือกได้ว่าจะไปเส้นทางไหน จะใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ลุยไปตลอด
หรืออยู่อย่างสงบเงียบ สุดท้ายก็ต้องตายทุกคนนะครับ

ปล เมื่อเช้าอาจารย์เต๊ะ แอบทอดเบคอนร้อนๆกินครับ
ไม่ได้กินมานาน อร่อยมาก เดี๋ยวจะเอาเรื่องลูกโป่งไปเล่าให้หมอฟัง
รับรองว่า หมอคงบอกว่า คุณมันเจ้าเล่ห์ เปลี่ยนไปรักษากับหมออื่นก็แล้วกันนะครับ หมอไม่ไหวจะเคลียร์ ฮ่าๆๆ

สวัสดีค่ะคุณก๋า

ภาพการ์ตูนน่ารักมากค่ะ
ต่างชีวิต ต่างอิสระเดินตามใจฝัน
ภาพที่ว่างเปล่าก็สะท้อนถึงความว่างที่ปลายทางเหมือนกันนะคะ

ขอบคุณคุณก๋าที่แวะชมเมนูที่บ้าน
ขอให้ทุกอย่างในวันนี้ราบรื่นนะคะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

นิทาน ลูกโป่ง 8 ใบ ที่ขายไม่ออก คนขายปล่อยลูกโป่งลอย
ไป เหลือเพียงใบเดียวที่อยู่กับที่ ปล่อยให้ลมค่อย ๆ หมดไปแฟบไปในที่สุด เออ! คนเขียนเข้าใจพล็อกเรื่อง ให้คนอ่านอ่านแล้ว ตีความไปตามความคิดของตนเอง การตีความของแต่ละคน ย่อมเป็นไปตามประสบการณ์ ภูมิหลังของแต่ละคน เนาะ
สำหรับครู การไขว่คว้าอิสระ ไขว่คว้าความฝันของตน ซึ่ง
น่าจะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนนะ แต่ ความอิสระ ความฝันของ
เราต้องตั้งอยู่ในขอบเขตที่เป็นไปได้ จ้ะ จึงจะไปสู่ทางแห่งความสำเร็จได้ แต่อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็ต้องตาย นั่นคือ กระดาษแผ่น
สุดท้ายที่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่จะยึดติดไปตลอดไป นั่นเอง
สรุป ชอบนิทานเรื่องนี้ จ้ะ เปิดกว้างให้คนคิดได้อย่างอิสระ

โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

โอ้ น้ำตาลขนาดนี้ น่าจะพึ่งเริ่มระยะแรก ยังแก้ไขทันครับ
ต้อลดพวกแป้ง น้ำตาล ผลไม้ ของทอด แค่นี้ก็แทบจะไม่เหลืออะไรให้กินแล้วนะครับ
อ้อ ที่อาจาารย์เต๊ะ กินบ่อยๆตอนกำลังลดน้ำตาล
หาง่ายที่สุดก็คือไข่ต้มนี่แหละครับ อิ่มทนด้วย
ยังไม่อิ่มก็ตามด้วยสเต๊กอีกซักก้อน เพราะ คุณก๋าไม่กินปลาด้วยใช่มั้ยครับ โรคนี้คนไทยน่าจะเป็นกันครึ่งประเทศได้มั้ง
ไม่เป็นไร เพื่อนแยะคร้าบ ฮ่าๆๆ

ส่วนเรื่องร้องเพลง ร้องแล้วอารมณืดีครับ อาจารย์เต๊ะเล่นกีต้ารืไม่เป็น ก็ต้องหาความสุขง่ายๆแบบนี้แหละครับ
ขอบคุณสำหรับโหวตนะครับ

สวัสดีครับ คุณก๋า

ลูกโป่งทั้ง 8 ใบ สุดท้ายก็แตกเหมือนกันทุกใบนะครับ

สวัสดียามบ่ายค่ะ พี่ก๋า

การหาหมอแต่ละครั้ง ถือว่าเป็นแรงบันดาลใจที่ดีในการออกกำลังกายค่ะ 555

เดือนนี้จันทร์ก็ครบพบหมอนะคะ กลางๆเดือน
น้ำตาลน่าจะลง แต่คิดว่าลงไม่เยอะ เพราะไม่ได้ออกกำลังกาย
เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวมารายงานผลค่ะ

ตอนจบนี่มันโศกนาฏกรรมชัดๆ เลย ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ตายครับ

จุดจบของลูกโป่งไม่แตกต่างกัน ไม่แตกก็แฟบ