(ก๋าราณี พาออกทะเลจนไม่เห็นฝั่ง)......................................................................

สวัสดดีตอนเช้าค่ะ 8 โมงแล้วได้เวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ
เรามายืนตรงที่บล็อกของคุณก๋าดีกว่าค่ะ เพราะว่ายืนด้วยกันหลายๆคน
มันเท่ห์ดี

...........


คาดว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ... ไม่ว่าจะทำยังไง
คาดว่ามันก็คงหนีกันไม่พ้น เมื่อก่อนทำยังไงมา
ตอนนี้ก็คงได้เวลาชดใช้ โดยส่วนตัวเลยคิดว่าการที่จะ
ไม่ได้มาเกิดรับใช้กรรมอีกคาดว่าคงทำการแลกเปลี่ยนกันได้ยาก
เหมือนกันนะคะ เพราะฉะนั้นตอนมีชีวิตอยู่ ก็หมั่นทำความดีเอาไว้ดีกว่า
เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

คิดดี
ทำดี
สังคมดี ...

อารมณ์ตอนพูดแล้วเหมือนสโลแกนการเป็น สส. เลยนะค่ะเนี่ย 55+


.....................


เป็นยังไงมั่งค่ะ จากที่เมื่อวานทั้งเดินเยอะ อุ้มน้องด้วย
ตอนนี้หายปวดแขนหรือยัง เคยอารมณ์ปวด เมื่อย
แล้วต้องแบกกล้อง แค่กล้องคอมแพ็คตัวเล็กๆ เรายังคิดว่า
ถือข้าว 2 กระสอบแน่ะค่ะ แขนมันเกร็ง ถ่ายรูปที
สั่นเลย (นึกถึงแขนสั่นๆ ของตาอ่าง เถิดเทิงได้เลยค่ะ)

พาเณรน้อยหน้าบ้านมาฟังตอนที่สามด้วยค่ะ

สวัสดีคนขยัน.....อ่านเพลินเลยค่ะ




เวลาที่คุณก๋าใช้ในวันนี้...อีกไม่กี่วัน จะเปลี่ยนเป็นเวลาเปลี่ยนผ้าอ้อม...เวลาป้อนนม...เวลา.....ของก๋าน้อย...

เวลาของผลกรรม.....................ที่ดีๆ......และรอคอย..............

เตรียมตัวตรงนี้เนิ่นๆนะคะ.......ฝากความระลึกถึง แม่ก๋าน้อยด้วยค่ะ....

เมื่อเช้ามากะก๋ายังไม่ได้อัพเรย
นึกว่าจะได้เจิมหันไปดื่มกาแฟกลับมา อดแระ

คำถามวันนี้ล่อแหลมมาก ชวนรมณ์รุนแรงพุ่งปรี๊ดดดด
ทำไมคนเราชอบคิดถึงแต่กรรมเก่า ซึ่งมีอยู่รึเปล่าก็ยังไม่รู้เรย
ทีไอ้กรรมใหม่ยืนหัวโด่อยู่ตรงหน้าไม่ยักจะสนใจกัน ทำเลี่ยงเบี่ยงเบน
ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่สนใจ ฉันเปล่าทำ


แม่น้องรันยังไม่หายเรย นั้งเล่นได้แป็บๆ เดี๋ยวก็กลับไปนอน
นั้งนานมึนหัว สู้ยาไม่ไหว
มีธุระให้ทำทุกวันก็เลยไม่หายสักกะที เฮ้อ

รันฝากมาขอบคุณลุงก๋าว่า
"ขอบคุณมากครับ ที่มาอวยพรผม ผมดีใจมากๆเลยครับ"

(ถอดคำพูดมาเลยน่ะเนี้ย)

"ความรักของดีดี เปรียบเสมือนกระแสไฟฟ้า
มันไม่มีรูปร่าง แต่มีพลังงาน
เข้าไปอยู่ในหัวใจใคร
ทำให้หัวใจใครคนนั้นแสงสว่าง
มีความสุข เย็นชื่นใจ
หัวใจตุ้มๆต่อมๆ คิดถึงแต่ดีดี อิอิ"
.
.
.





กระซิบ:ที่บล็อกดี.ต้องการตัวหนังสือ
พี่ก๋า และ พี่ๆเพื่อนๆ แวะเข้าไปให้ดี.หน่อยน๊า


นู๋ไปก่อนล่ะ
ไปทำหน้าที่รับใช้ตัวเองก่อน
ตอนนี้ชีวิตจริงมีสาระซะ
นู๋เลยขออนุญาตทำตัวไร้สาระแถวนี้เป็นการชั่วคราว
เพื่อความสมดุลย์ของชีวิตอ่ะน๊า

.
.
.

.
.
.
ตอนขึ้นเขา
นู๋ก็เดินหลับขึ้นไปนะ555+

พี่ก๋า แวะมาขึ้นฝั่งที่บ้านนาห์ไหมค่ะ
เดี๋ยวออกทะเลไปไกลจะหาทางกลับไม่ถูก อิอิ

...ถามว่าตอนนี้มีความสุขไหม มันก็สุข
ถามว่าชาติหน้าอยากเกิดอีกไหม ถ้าได้ก็อยาก
แต่เชื่อว่าบุญกรรมมันอยู่ที่จิตและใจของเราเองนี่แหละค่ะ
อย่าพยายามหาเหตุผลมาลบล้างกรรมดีกรรมชั่วเลย
ทำทุกวันให้ดีที่สุด ไม่คิดร้าย ไม่เอาเปรียบใคร
ชีวิตก็สุขได้ หากมัวกังวลเรื่องบุญบาป
ชีวิตที่ต้องดำรงค์อยู่ มันคงไม่สุขจริงๆ

ฟั่งมายามเจ๊า...

กรณ.

(ก๋าราณี พาออกทะเลจนไม่เห็นฝั่ง)


.................................................
ฮ้อน ฮ้อนจะอี้...ไปทะเลเหียพ่อง ...ท่าจะดีแต้...

สวัสดียามเช้าครับ...

กาย...ไม่ใช่ของเรา

จิต...ต้องฝึกรู้เท่าทัน

ง่ายดีครับ

มาแล้ววันนี้มาเช้าหน่อย ทำหน้าที่ฝ่ายสนับสนุน
อีกแรง

ผมว่าการทำบุญ เราอย่าไปยึดติดว่าทำมากน้อยแค่ไหนถึงจะล้างหนี้กรรมได้เท่าไร

อย่างที่ก๋าบอกทุกอย่างอยู่ที่ "จิต"

ถ้าการทำบุญของเราทำด้วยจิตที่ใสสะอาด ทำบุญเพราะอยากทำกรรมดี
ไม่ได้ทำบุญเอาหน้าแบบนักการเมืองที่ขอให้ได้ออกทีวีลงหนังสือพิมพ์ (วกเข้าไปซะหน่อย)

เราทำบุญด้วยข้าวของที่ไม่ได้มีราคามากมาย
ทำบุญกับทุกสรรพสิ่งที่เราไม่ได้เลือก ไม่มียกเว้น
แม้จะมีใครเห็นหรือไม่ก็ตาม

ย่อมได้บุญมากกว่าพวกที่ทำบุญเป็นหลายๆล้าน
แต่ไม่ทราบว่าไปเบียดเบียนคนอื่นๆมาเท่าไร

มีนิทานอยู่เรื่องนึงว่าไว้ดังนี้

ทำบุญน้อย แต่ได้บุญมาก

มีเรื่องเล่ามาในพระสูตร มีคนเข็นใจอยู่คนหนึ่ง
หากินด้วยการเก็บฟืนขาย อยู่มาวันหนึ่ง คนเก็บฟืนก็ออกไปเก็บฟืนตามปกติ และท่านก็มีข้าวไปกินหนึ่งห่อ
พอเดินไปท่านเห็นพระปัจเจ็กพระพุทธเจ้าเดินผ่านมา
ท่านเลยตัดสินใจเอาข้าวที่มีอยู่ห่อเดียว
ถวายพระท่าน ( ขอเล่าลัดๆนะครับ )
เมื่อเทวดาผู้รักษาฉัตรเห็นดังนั้น ท่านก็เลยโมทนา

เจ้าเมืองที่นั้นรู้สึกขัดข้องใจ จึงถามเทวดาองค์นั้นว่า
เวลาตนทำบุญมากมาย ไม่เห็นเทวดาโมทนา
แต่นี่ คนเข็นใจ ทำบุญด้วยข้าวห่อเดียว ท่านกับโมทนา เทวดาท่านเลยตอบไปว่า
"
เหตุที่เราโมทนาก็เพราะว่า ท่านผู้นี้ทำบุญตัดชีวิต คือเขามีข้าวห่อเดียวเพื่อกิน เขาไม่ได้กินเขาอาดจะตายก็ได้ บุญเขาจึงมีอานิสงส์เลิศกว่าของท่านมากมายนัก "

สาธุ

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

มาถึงก็ตอนที่ 3 แล้ว เดี๋ยวค่อยกลับไปอ่าน

ตอนนี้ก็พยายามฝึกให้รู้เท่าทันอารมณ์ของตัวเอง รู้ทันความโกรธของตัวเอง

ไม่รู้เพราะอากาศร้อนด้วยรึเปล่า เลยอารมณ์ร้อนปรี๊ด ๆ นั่นๆๆ โทษอากาศซะแล้ว

พูดไม่เคยทันคุณสปายหรอกค่ะ พิมพ์คุยกันทาง msn ก็ไม่เคยทัน

55555555

" เดี๋ยวก็เจอเอง " โอ้วว พูดประโยคเดียวกันเลยค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

สาธุด้วยคนค่ะ ลุงแอ๊ด

พี่ก็คงเมนท์เหมือนเมื่อวานว่าชาตินี้เกิดมาแล้ว
ก็ทำให้ดีที่สุด ชาติหน้าช่างมันยังไม่รู้ไม่เหน
ชาติที่แล้วก็ผ่านมาแล้วขี้เกียจไปขุดคุ้ย ว่าทำอะไรไว้

ส่วนบุญก็ทำไปเพราะใจเราเป็นสุขไม่คิดหวังจะให้ไป
ตัดกรรมเก่า เพราะเราไม่รู้ไปทำอะไรไว้
แต่ขอให้ชาตินี้เจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ
ชิวิตมีความสุขก็พอ
กรรมคือการกระทำ ถ้าเราไม่อยากมีกรรมเพิ่ม เราก็ไม่กระทำมัน แค่นั้นเอง

หัดอุ้มไว้บ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน อิๆ อีกหน่อยก็ต้องอุ้มแล้วนี่

มันเป็นเรื่องเข้าใจยากที่ผมก็อยากเข้าใจเหมือนกัน เดี๋ยวต้องกลับไปอ่านแบบตั้งใจ ๆ ดูก่อนแฮะ

ชอบการเปรียบเทียบตรงนี้ของก๋ามากๆ

...................

"กรรมของเรา เปรียบเสมือนกระแสไฟฟ้า
มันไม่มีรูปร่าง แต่มีพลังงาน
เข้าหลอดไฟ หลอดไฟทำงานให้แสงสว่าง
เข้าพัดลม ให้ลมเย็นชื่นใจ
เข้าที่เป่าผม ให้ลมร้อนระอุ ฯลฯ"

"แม้กระทั่งตัววัตถุเองก็มีระยะเวลาการใช้งานของมัน
1 ปีเสีย 10 ปีพัง
ร่างกายเราเองก็เช่นกัน เกิดเป็นคนอยู่ได้ 80 ปี
เกิดเป็นยุง อยู่ได้ 1 อาทิตย์ ฯลฯ"

.................

ยกมาสักอย่างเป็นพัดลมแล้วกัน
ถ้าพัดลมเป็นส่วนนึงของตัวเรา
กระแสไฟฟ้าเป็นกรรมของเราที่เรากระทำอยู่

ถ้าเราหมั่นทำความสะอาด หล่อลื่น พัดลมเสมอๆ
ให้มีประสิทธิภาพที่ดี (เหมือนทำกรรมดี ทำบุญ)
กระแสไฟฟ้า(กรรม)ที่เข้ามาขับเคลื่อนมอเตอร์พัดลมก็ย่อมราบเรียบสม่าเสมอ ลมที่พัดออกมาก็เย็นสบายด้วยกำลังที่มีประสิทธิภาพ

ถ้าเราปล่อยปละละเลยพัดลมตัวนั้น ขี้ฝุ่นหยักใย่เกาะเต็ม
มอเตอร์ฝืด หมุนไม่ค่อยจะไป(ทำกรรมไม่ดี ทำบาป)
กระแสไฟฟ้า(กรรม) ก็อาจเกิดการลัดวงจร ไฟช๊อต
ดีไม่ดีเกิดไฟไหม้เอาด้วยซ้ำ

ปล.วันนี้เขียนเองยังอ่านแล้วงงๆเลยนะ

สวัสดีค่ะสุดที่รักของมาดาม

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า

วันนี้ก๋าตอนได้ดีมากกกกกกกกกกกก

เหมือนถอดใจของม๊ากับป๋า และหัวใจ

แห่งพุทธะ ออกมาตอบเลยล่ะค่ะก๋า..............

ขอบอกว่า วันนี้หากไม่จำเป็นก๋าอย่าอัพบล็อคซ้อนนะค่ะ

เพราะว่าม๊าอยากให้เพื่อนชาวบล็อคได้อ่าน

ของวันที่ 3 นี้มากๆเลยค่ะ

ค่อยปล่อยบล็อคใหม่ในวันพรุ่งนี้นะค่ะก๋า

ตรงนี้ถือว่าการให้ความรู้แก่พุทธบุตรและบุคคลทั่วๆไป

ถือได้ว่าเป็นการให้แสงสว่างเลยนะค่ะก๋า

*************

ก๋าเชื่อไหมค่ะว่า ด้วยความที่ปุยนุ่นเป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี

จนป๋าไม่สามารถปล่อยให้เขาออกไปเรียนในมหาวิทยาลัย

ที่ไกลบ้านได้เลยค่ะ

ป๋าบอกว่าทำใจไม่ได้ เป็นห่วงลูกมาก เพราะว่าเขาฉลาดก็จริง

แต่ฉลาดเพียงแค่ทำอย่างใจให้ใจเป็นสุขและเบิกบาน

และทำอย่างไรให้ตัวเองและผู้คนรอบข้างมีความสุขได้เท่านั้น

อย่างอื่น ป๋ากลัวว่าน้องจะฉลาดน้อยกว่าคนภายนอกนะค่ะก๋า

แต่ม๊าชอบน้องตอนที่เป็นกงก๋งนะค่ะก๋า..................

เพราะว่าเราอยู่กับเขาตลอด 24 ชม. ก็เห็นแต่ความสดใสของเขานะค่ะ

ส่วนเวลาแต่งตัวไม่ชอบเลย เหมือนไม่ใช่ลูกของเรานะค่ะ คิกๆๆๆๆ

ฮ่าๆๆๆๆ

มีให้สนใจอีกหลายคนค่ะช่วงนี้
จริงจังกับความคิดตัวเองมากกว่า...

พยายามทำความรู้จักกับตัวเองอยู่ ^^
ยังไม่อยากเข้าใจคนอื่นซักเท่าไหร่
เพราะมันยากเย็นยิ่งกว่าอื่นใด

เดี๋ยวกลับมอแล้วจะส่งของขวัญไปให้น้องด้วยนะคะ
เพราะเดือนมิถุนาคงยังไม่ได้ขึ้นไป
เพิ่งเปิดเทอม แล้วก้ทำงานละครกับรุ่นพี่ด้วย

รักษาสุขภาพด้วยนะค้า
อากาศไม่ค่อยน่ารื่นรมย์เลย เหอๆๆ

เหตุเปลี่ยน ผลก็เปลี่ยน

ทุกข์อยู่ตรงไหน...ดับตรงนั้น

เต่าดื้อรับไหวแค่นี้เอง

หุหุ มาทวงตังค์แต่เช้าเลยนะคะลุงก๋า
ไม่รู้เหรอไงว่าขวดมันไม่ลอยทวนน้ำ แล้วจะไปถึงเชียงใหม่ได้ไง (ป่านนี้มันออกอ่าวไทยไปแล้วมั้ง)

เอาน่า...ชมไปเรื่อยๆก่อน ข้าพเจ้าโดนสาปมาบ่อยครั้ง
แค่ชมสองสามคำทำเป็นทวงหนี้ เชอะๆๆๆ

สวัสดีอีกรอบครับ...

อ่านเจอครับที่คอมเม้นท์ไว้ ดีครับ ไปเพิ่มเลขคอมเม้นท์เก่า...

จิตเป็นนายกายเป็นบ่าว... ถ้าอย่างนี้เข้าใจยาก อันข้างบนง่ายกว่า...

มาลงชื่อว่าอ่านแล้วค่ะ อิอิ
ตอนนี้กทม.ไม่ร้อนแระค่ะ ยังมะต้องออกทะเลกะได้ค่ะ

ไม่เป็นไรค่ะก๋า

อย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน ม๊าลืมไปว่า มิตรรักแฟนเพลงของก๋า

มีหลายระดับอายุ คิกๆๆๆๆ

น้านิด ชีวิตมีลีลานะ ไม่อยู่บ้าน สองสามวันนะ ไม่ต้องตามเลยค่ะ

เห็นบอกว่ากลับมาแล้วจะรีบกลับมาอ่านย้อนหลัง

เพราะว่าม๊านินทาก๋าไว้ทางโทรสับเยอะเลยล่ะค่ะ คิกๆๆๆ

แต่บล็อคคำตอบในว้นที่ 3 นี้ไม่หนักเลยนะค่ะ ม๊าต้องเรียกปุยนุ่น

ให้เข้าอ่านด้วยแล้วล่ะ เพราะเจ้าคนนี้เขาใฝ่อยู่เช่นกันค่ะ

คงจะเป็นช่วงบ่ายๆนะค่ะ เพราะว่าวันนี้ หลวงพี่ก๋าตอบได้ใจจริงๆ

เกิดวันที่ 6 เหรอคะ
อุ๊ย..เป็นคนเจ้าเสน่ห์ด้วยนิ

..ชีวิตของท่านก็จะอบอุ่น กับ คนรัก ได้โดยไม่ยาก..

เห็นทีจะตรงกะส่วนท้ายแล้วอ่ะมั้ง ณ เวลานี้
อีกมะนานจะมีก๊ะก๋าน้อยๆ แระนี่นา อิอิ

ใช้เวลาค่อยๆอ่านทั้งคำตอบและคอมเม้นท์

หลายๆข้อความ มีอะไรดีๆมากมาย

ชาติหน้ามีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้

แต่ทำกรรมอะไรไว้ในชาตินี้

ก็จะส่งผลกันเห็นๆค่ะ ....

ชอบความคิดเรื่องกระแสไฟฟ้าจังค่ะ อ้ายก๋า

เดี๋ยวตามไปดูบล็อกภาพถ่ายก่อนนะคะ
เมื่อคืนไม่ได้ตามมาดูค่ะ

มาชวนไปบล๊อกที่ไร้สาระของพี่กิ๋วจ้า

ไม่มีทั้งลูกบอล
ไม่มีทั้งผนัง
ไม่มีสิ่งใด

อยากทำให้ได้ แต่ยากจังค่ะ

ไม่บอก

ปล่อยให้งงต่อไป 555

อัพแล้วพี่ก๋า
ก่อนจะเเห็นหน้าพี่ไม่หล่อ
อย่าตกใจกะแฝดสุดสวยไร้ที่ติ
(เพราะติจนหาที่จะติไม่เจอนะคะ)

ถ้าเจิมส์ได้จะดียิ่ง จะได้ลงมนต์สะกดพี่ไม่หล่อไว้

ปรบมือให้ข้าวปั้นเป็นรางวัล
ทำให้วันพักผ่อนไม่เสียเปล่า
ใครจะเมื่อยเหนื่อยบ้างก็ช่างเขา
เพราะว่าเราเป็นเด็ก...ต้องตามใจ

เกิดเป็นกู๋ดูว่าแสนใจดี
แต่ก็มีบ่นบ้าว่าไม่ไหว
หลานคนเดียวทำเป็นเพลียละเหี่ยใจ
พอเงียบไปแล้วจะเหงา...เราขอเตือน
......

กลับมาแล้วคะพี่ เหนื่อยๆเลยยังไม่อัพบล็อกเลยคะ ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับของขวัญแสนพิเศษที่ส่งมาให้สาวคะ... เพราะทำให้สาวนึกถึงย่า ย่าสาวเป็นครูสอนภาษาจีน และเป็นคนขึ้นชื่อในด้านการเขียนอักษรจีน พี่คงเคยเห็นตัวหนังสือจีน ที่แต่งเป็น ต้นไม้ ใบไม้ ย่าสาวเคยไปแข่งขันที่มาเลเซีย ได้ที่ 2 สาวไปสุไหงโกลกรอบนี้เลยไปหารูปที่ย่าเขียนไว้ แต่หาไม่เจอ เลยฝากพ่อไว้ ถ้าหาเจอ คงได้นำมาให้ดูบ้าง...ขอบคุณอีกครั้งคะ

แว๊ปเข้ามา อ่านหัว อ่านท้าย

ไม่มีผนัง
....เราจะตะกายสิ่งใด?

เหอๆ ไปเจิมส์ไม่ทันแล้ว
บล็อกนาห์ยังโดนของไหมไม่รู้

...ขอพักคอมพ์ก่อน เดี๋ยวบ่ายๆเย็นค่อยมาใหม่ค่า

พี่โยครับ

บางทีเค้าอาจจะกรี๊ดผมด้วยนะครับ
4 หนุ่ม 4 หล่อต่างวัย

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

...
...
...

ตาย ....... พูดมาได้

กรี๊ดน่ะกรี๊ดแน่เฮีย กรี๊ดสามหนุ่มเพราะความหล่อ แต่กรี๊ดเฮียเพราะความน่ากลัว

ยากจัง.....แต่ก็ดีนะคะ....ได้ความรู้ดี



ของเราค่อยๆขูดไป.....คงจะเข้าใจมากขึ้นค่ะ


คุณก๋าคิดเหมือนกันเลยล่ะ.....เรื่อง vip น่ะค่ะ

วันนี้ขอไปเที่ยวเชียงใหม่ก่อนนะครับ...

เอ๋แวะไปหาพี่ก๋าด้วยดีกว่า
เย็นนี้พาไปหาอาหารเย็นอร่อยๆหน่อยได้เปล่าอ่ะ...

ผมว่าจะออกแล้วคงไปถึงประมาณ 4 โมงเย็นน่ะครับ
คงตรงไปที่เซ็นทรัลแอร์พอร์ทเลยครับ...
เดี๋ยวขอฝากเบอร์ผมใว้ที่หลังไมค์นะครับ...ถ้าพี่ว่างเราคงได้เจอกัน

อ่า.....มะเห็นอ้ายก๋าที่หน้าบล็อกร้องเพลงเยย
มาเปงพหูสูตร ตอบคำถามแควนๆ อยู่นี่เอง


อ่านแล้วอึ้งนิด ๆ มึนหน่อย ๆ ทึ่งมากๆ เลยคับ

เหม่ง เหม่ง เอากำลังใจมาฝากไว้ค่ะ เดี๋ยวมารับคืน แถมหลานให้หนูด้วยนค่ะ

สงสัยต้องหาคำถามมาถามมั่งแล้ว !!

หลายๆ ครั้ง ที่พี่อ่านที่น้องชายก๋าเขียน

แม้ว่าน้องชายก๋าจะออกตัวว่า ตอบตามความเค้าใจบ้าง

หรืออ้างข้อมูลจากแหล่งมาประกอบ

ที่รู้สึกถึงการศึกษาค้นคว้า การศึกษาอย่างต่อเนื่อง

ความรู้จะแนวคิดของน้องชายก๋าน่ายกย่องมากครับ

พี่ได้อะไรกลับไปทุกครั้งที่แวะมาอ่าน

ขอบคุณนะครับ สำหรับบลอคและสิ่งดีๆ ที่แบ่งปันครับผม

ปล่อยวาง

ฮี่ๆมาดามชอบถั่วแปบหรอ

สามีว่า เป็นหลักปฏิจจสมุปบาท ธรรมทั้งหลายเกี่ยวเนื่องกัน มีสิ่งนี้ จึงมีสิ่งนี้ เป็น อิทัปปัจยตา (ต้องให้สามีมาสะกดให้ฟัง เขียนไม่เคยถูกสักเทื่อ)

ยังคงปรัชญาไว้เช่นเคย

ต๋อนนี้ปี้ก็โดนยึดคอมไปเป็นตี้เรียบร้อยแล้ว เปิ้ลบอกว่าลุกเสียม้า
ละอ่อนมานยึดคอมไปเล่นเกมส์ไปเป๋นตี้เรียบร้อย โรงเรียนจีน
แม่มันต้องไปแบกโน้ตบุ๊มมาก๋าง ถ้าบ่าอั้นก่ออดเล่น

จะบุญหรือจะกรรม มันก็อยู่ในใจค่ะ...

หมายถึงว่าพี่อ่านไม่ต่อเนื่องรึ

สงสัยใช่มั้ง

มาอ่านต่อค่ะกิจ
อ่านแล้วก็อิ่มใจนะคะ ที่กิจตอบมาทั้งสามตอน
ก็ขอบอกเลยนะคะว่ามีหลาย ๆเรื่องที่ตัวพี่เองก็สำนึกรู้อยู่ตลอดเวลา
เพียงแต่การที่เราห่างเหินไม่ได้ฝึกจิตตัวเองให้สำนึกรู้อยู่ตลอดเวลา
มันก็เลยทำให้หลง ๆ ลืม ๆ พอกิจพูดมาก็คิดได้ว่า เออ! จริงสินะ
นี่ก็ใช่ นั่นก็ใช่ อย่าง
.................
เพราะไม่มีอะไรเลยที่เป็นของเราแม้กระทั่งชื่อ ตัวตน ทรัพย์สิน
ครอบครัว ในวันที่เราต้องจากโลกนี้ไป ฯลฯ
...............
อันนี้รู้และบอกตัวเองอยู่ตลอกเวลาเลย


ส่วนนี่
......................
สิ่งที่เรามีเพียงอย่างเดียว คือ “จิต” ของเรา
จิตที่ไปทางดีก็ได้ ไปทางชั่วก็ได้
จะเกิดอีกกี่รอบก็ได้ หรือไม่เกิดเลยก็ได้
......................
ไม่เคยรู้มาก่อนค่ะ

สำหรับตัวพี่เอง ถ้าชาติหน้าพี่ไม่สามารถหลุดพันบ่วงกรรมได้
และต้องกลับมาเกิดอีกชาตอีกภพก็คงมีสาเหตุมาจากเรื่องหนึ่ง
คือพี่ยังไม่สามารถให้อภัยใครคนหนึ่งได้ พี่เข้าใจค่ะว่า
การให้อภัยคือทานขั้นสูงสุด ทั้ง ๆที่รู้ แต่มันก็ทำยากมากเลยนะ
พี่ไม่ถามต่อหละว่าควรทำอย่างไร เพราะมันจะเป็นปัญหาให้กิจต้องรับภาระอีก
กลัวเพื่อน ๆจะเบื่อด้วย แต่ถ้ากิจมีน้ำใจอยากจะบอกก็สุดแล้วแต่นะคะ

สำหรับคำตอบตอนนี้ ขอบคุณมากค่ะ ประทับใจเหมือนเคย
และต้องขอขอบคุณลุงแอ๊ดมาก ๆค่ะ ที่ช่วยเสริมด้วยเรื่องเล่าดี ๆ

ตอบได้ถึงจิต จริงๆคะ

รู้สึกดีคะที่วันนี้มีโอกาส เวลาได้อ่านทุกๆเม้นด้วย

ร่วม

ขอบคุณกับทุกๆเม้นด้วยนะคะ

สวัสดีครับพี่ซอมพอแสด

พี่สบายดีนะครับ

คำถามนี้ผมตอบเป็น 4 บล้อกนะครับ
คงต้องอ่านย้อนหลังสักนิด (ถ้าพี่มีเวลา)
เนือ้หาจะต่อเนื่องกันมากกว่าครับ

สวัสดีค่ะครูก๋า เขียนยาวจัง บล็อคยาว เม้นต์ก็ยาว
อ่านผ่าน ๆ ไปบ้างแต่ก็ตอบกันได้ดีค่ะ

มีต่อ แหมกาเจ้า ตามไปดู เอ้ยไปอ่าน