Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 19 หน้า 3 กฤษเห็นว่าเมขลาเริ่มที่จะใจอ่อนลงแล้ว เขาเลยคิดว่าควรสั่งอะไรมาให้เธอกินจะดีกว่า ถึงเธอปากบอกว่าไม่หิว แต่เพราะกำลังเครียดจนกระเพาะและลำไส้ไม่อยากทำงาน เดี๋ยวเอาอาหารหน้าตาน่าทานมายั่วเธอก็คงยอมกินเอง เขาสั่งไวน์และอาหารมาทานสำหรับเขาและเธอมานั่งดื่มชมเมืองยามค่ำคืน คืนนี้ก็นั่งคุยกันไป หารือทางออกในอนาคตกันก็คงได้ แต่ว่า เขาไม่เคยดื่มมาก ส่วนเมขลาเท่าที่อยู่ด้วยกันมา 3 เดือน เธอชอบของอร่อยแต่ไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่ดื่มกันก็ค่อยเก็บไว้ก็ได้ บรรยาการแสงสียามค่ำคืนของกรุงเทพ มันอาจจะทำให้อารมณ์ทั้งสองเย็นลงบ้าง เขาสั่งสเต็กกับสลัด ยำแซลมอล และมีขนมหวานน่าทานขึ้นมา นั่งทานกัน 2 คน เมขลาจำต้องนั่งเป็นเพื่อนเขาเขี่ยอาหารไปกินไป เพราะไม่มีอะไรจะทำ เหมือนฝืนใจสุดๆ ถึงไม่อยากกินแต่เห็นอาหารหน้าตาน่าทาน เป็นเมขลาก็ไม่คิดจะอดกลั้น ในเมื่อเธอเป็นแค่คนธรรมดา ถือศีลฆราวาส จะมาอดให้ตัวเองหิวทำร้ายร่างกายตัวเองทำไม ปัญหากับกฤษ เธอต้องจัดการให้ได้ อย่าให้ค้างคาทั้งสองฝั่ง ไม่งั้นมีเรื่องบาดหมางกันไม่สิ้นสุด เมขลา “คืนนี้ฉันจะไปนอนอีกห้องก็ได้นะ” เธอบอกเขา เพราะเห็นกฤษอึดอัดใจที่จะอยู่ร่วมห้องเดียวกับเธอ กฤษ “จะแยกห้องทำไม อย่างนี้จะเรียกว่าเข้าหอเหรอครับ อีกอย่างเราก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยนอนด้วยกัน” เมขลา “เธอพึ่งจะประกาศปาวๆ เองนะ ว่างานแต่งนี้ เธอไมได้ต้องการ” เธอเงยหน้ามองเขา มุมปาก สีหน้า ที่แสนงอนนั้น กฤษ “ทำยังกะพี่เองต้องการ ผมก็เห็นพี่หน้าบูดตลอดงาน” เขาตอบโต้เธอบ้าง เมขลานึกเคือง ก็ใช่สิเธอช็อก แถมไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าบ่าวจะเป็นกฤษคนที่อยู่กับเธอทุกวันโดยไม่รู้มาก่อนเลยในชีวิต เขาไม่ปริปากใดๆ บอกเธอ เมขลา “เธอไม่รู้มาก่อนเลยเหรอว่าจะได้แต่งงานกับฉัน” เธอตั้งข้อสงสัยเขา กฤษได้แต่ส่ายหน้า กฤษ “ผมไม่รู้เลย แม่อาจจะจะกลัวว่าผมจะหนีงานแต่ง” นี่เขาไม่อยากแต่งงานขนาดนั้นเลยเชียวเหรอ แล้วทำยังกะเธอเป็นเหมือนไส้เดือนกิ้งกือน่าขยะแขยง เมขลา “เธอไม่มีคนที่อยากแต่งงาน หรืออยากใช้ชีวิตกับเขาบ้างเลยเหรอ” กฤษส่ายหน้าแทนคำตอบช่างดูไร้อารมณ์เสียจริง เมขลา “เธอเคยรักใครบ้างไหม?” กฤษมองดวงหน้าใสที่ถามเขา เธอต้องการคำตอบยังไงกันแน่ แต่ช่วงชีวิตที่ผ่านมา 26 ปี เขาก็ไม่เคยรู้จักความรักจริงๆ ไม่เคยคบใคร ไม่เคยรู้จักความรัก แม้จะมีผู้หญิงเข้ามาคุยกับเขาบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกถูกใจ ถูกชะตากับใครเลย กฤษณะ “ผมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรักใคร” เขาตอบเธอ ทำเอาเมขลาเบ้ปาก มิน่าล่ะ ถึงได้ไร้อารมณ์และจืดชืด เย็นชาขนาดนี้ วันๆ จะวิ่งหนีเข้าวัดไปบวชอย่างเดียว เห็นทีเธอจะต้องสั่งสอนให้เขารู้จักโลกียะเสียบ้าง ถึงชีวิตเธอเองก็ไม่เคยผ่านผู้ชายมาก่อนแต่ก็ผ่านฤดูต่างๆ มา 38 รอบ ถึงประเทศไทยมันจะมีแค่ร้อนกับร้อนมากก็ตามที อันความรักโลกโกรธหลง มันไม่ใช่อารมณ์หลักของชีวิตของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ไร้หัวใจ จนไม่สนใจคนรอบข้าง หรือนี่จะเป็นนิสัยของคนรวย เขาไม่ได้เกิดมาบนความลำบาก ไม่เคยแคร์ผู้คน เพราะเขาไม่เคยขาดอะไร เลยไม่รู้ว่าคนที่ขาดมันเป็นยังไง หรือการที่ต้องใส่ใจใครยังไง ค่าตอบแทนคุณนายแม่ก็ให้มาแล้ว แล้วฝากฝังให้เธอขัดเกลาลูกชายให้มีจิตใจเช่นมนุษย์ มันจะบาปหรือเปล่าที่เธอจะขวางทางเข้าวัดของเขา ก็ช่างเธอ เธอเสียสละความโสดก็เพื่องานนี้ไปแล้ว จะกลับไปมือเปล่าทำไมกัน มันต้องสำเร็จเท่านั้นค่อยวางมือ นี่คิดเส้นทางของเธอ เมขลา “ความรักไม่ใช่เรื่องที่ต้องฝืนใจ” เธอพูด ดึงขวดไวน์มาริน แล้วยกดื่ม กฤษ “ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องฝืน” กฤษ ไม่รู้ว่าบอกเธอ ย้ำเธอให้เข้าใจ หรือพยายามปลอบใจตัวเอง เมขลา “แค่เราตกลงกันได้ก็พอ ไม่ต้องฝืนใจกัน” กฤษ “ผมไม่คิดที่จะรักใครอยู่แล้ว” เมขลาตักปลาแซลมอลเข้าปากแล้วบวกไวน์เข้าไปอีก ด้วยความขัดเคืองที่คุยกับกฤษไม่เข้าใจ ไวน์ก็ไม่เคยกิน ตอนนี้พร้อมบวกเข้าไปจนหน้าแดงเลือดขึ้นหน้า แล้วกฤษก็เถียงเธอทุกคำไม่ลดลาวาศอกแบบนี้ยิ่งโกรธยิ่งกิน ยิ่งดื่มจนเธอรับรู้ว่าร่างกายมันร้อนขึ้นมา กฤษเห็นเมขลากินไม่หยุด รินไวน์ไป 2-3 แก้ว อยากจะห้ามก็ห้ามไม่ได้ เลยต้องรินดื่มไปบ้าง วันนี้ผ่านเรื่องให้คิดมาทั้งวันแล้ว เมขลา “งั้นเธอก็มาเรียนรู้เสียสิ” เธอบอกแก่เขา กฤษณะมองเธออย่างสงสัย เขาจะต้องเรียนรู้เรื่องการมีแฟนยังไง เมขลาเห็นสายตาอันงุนงงของเขา แม้เลือดในกายเริ่มสูบฉีดแรง แต่เธอก็ยังพอมีสติ เธอใช้สติที่ยังพอมีอธิบายเขาว่า เมขลา “ต่อไปในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว เธอก็ใช้เวลา 2 เดือนนี้ ศึกษาชีวิตแบบปุถุชนทั่วไปเสีย ฉันได้เสียสละชีวิตเพื่อเป็นภรรยาเธอแล้ว ก็เรียนรู้ที่จะรักฉัน หลงฉัน หึงฉัน ง้องอนฉันเสียบ้าง” สิ้นเสียงบอกกล่าวของริมฝีปากบางอวบอิ่มทำเอากฤษสำลักไวน์ มองสายตาแน่วแน่ของเมขลาแล้วไม่เข้าใจว่าเธอคิดอะไรกันแน่ มันเรื่องอะไรที่ทำให้เมขลาคิดพิลึกแบบนี้ได้ แต่เห็นตาเธอไม่ได้ลอกแลกสักนิด ราวกับว่าเธอพร้อมบวกกับเขาเสมอ กฤษ “พี่พูดอะไรของพี่?” เมขลา “อ้าว..ทำไมล่ะ ก็เราตกลงว่าจะใช้เวลา 2 เดือนตามหน้าที่ ไหนๆ ฉันแต่งงานกับเธอ ประกาศให้ทุกคนรู้ไปแล้ว เธอจะมาทำเป็นเด็กน้อยไม่รู้ปะสีปะสาอะไร คุณแม่ก็บอกแล้ว ฉันต้องมีหลานให้ท่าน” กฤษ “นี่ๆ คิดถึงขั้นมีลูกเลยเชียวเหรอ” เขาแย้งเสียงหลง แม่เขากรอกอะไรใส่สมองเมขลามาบ้าง ผู้หญิงคนนี้แสนซื่อ ให้ทำอะไรก็จะทำเช่นนั้นอย่างนั้นหรือ ไม่คิดหวงเนื้อหัวตัวกับผู้ชาย ช่างหน้าอายนัก เมขลา “ใช่ แล้วฉันก็จะได้ค่าตอบแทนสมน้ำสมเนื้อที่เสียสละชีวิตอุ้มท้องหลานให้ท่าน” กฤษ “พูดอะไร ก็เพราะเห็นเป็นเงินเป็นทองไปหมด” กฤษ พูดประชดเธอ เรื่องธุระกิจกับแม่เขา เมขลา “ก็แน่นอน ฉันต้องยั่วเธอ ต้องอ่อยเธอ ต้องทำให้เธอหลงเสน่ห์ฉัน มันจะมีปัญหาอะไรไหม?” กฤษ มองดวงตากลมโตตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ นี่เขามาเจอมนุษย์ผู้หญิงที่น่ากลัวอะไรขนาดนี้ แถมตกแต่งเป็นเมียเขาเรียบร้อยแล้ว จะกลับลำก็ไม่ทัน เพราะเขาเป็นคนไปง้อเธอกลับมาเอง เป็นการตัดสินใจผิดแบบมหันต์หรือไม่ โลกก็ไม่อาจจะบอกเขาได้ แล้วชะตากรรมของเขาในอีก 2 เดือนข้างหน้าจะเป็นเช่นไรกันเล่า แล้วใครจะไปกล้ามีปัญหากับเธอได้ล่ะ แต่คิดชีวิตเขาก็ไม่ปลอดภัยแล้ว กฤษ “พี่เป็นอะไร พี่ไม่ได้รักผม แล้วผมก็ไม่ได้รักพี่” เขาตอกย้ำ
ดูท่าตอนหน้าพระเอกโดนปล้ำแน่ค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 9 มีนาคม 2567 เวลา:21:52:30 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
