Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 16 หน้า 2 จริงๆ เขาก็ยังไม่เคยบรรลุธรรมขั้นสูง แยกแยะความสมถะ ความเรียบง่าย ความพอเพียง และกิเลส ยังไม่ได้มากพอ สิ่งฉาบฉวยภายนอก หลอกให้เราตามืดบอด จนดูไม่ออกว่าอันไหนจับต้องได้ทางจิต มีเพียงกายอยากที่เรียกร้องต้องการก็ปล่อยให้ไปตามความต้องการนั้นๆ เขาต้องฝึกอีกเยอะที่จะละทางโลกได้ ที่แล้วมาเป็นเพียงการหลอกลวงตัวเองเพื่อให้รู้สึกสงบ เพราะอยากหนีแม่ตัวเองจากการถูกบังคับด้วยกฎเกณฑ์มากมาย แต่ยามนี้ เขามองไปที่เมขลาที่นั่งแช่น้ำแร่อย่างสบายใจ เมขลา รู้จักคำว่าพอเพียง รู้จักคำว่าเรียบง่ายมากว่าเขาเป็นร้อยเท่า เขาควรเรียนรู้สิ่งเหล่านี้จากเธอให้มาก ไม่ใช่เพียงการหลอกตัวเอง เพื่อหนีความวุ่นวาย เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกปัญหาได้ เมขลา “เป็นไงเธอ ร้อนไหม?” กฤษ “อุ่นๆ ดีครับ” เมขลา “รู้สึกดีไหม?” กฤษ “ก็ใช้ได้นะครับ” เมขลา “ช่วงแรกๆ ก็เปิดทิ้งไปก่อน เพราะเป็นน้ำค้างท่อเก่า” เธอเอาไม้ช่วยหมุนเปิดท่อออกไปอย่างชำนาญ เขาเอาน้ำขึ้นมาล้างหน้า มีเหมือนฝุ่นน้ำแร่ลอยให้เห็น เมขลา “โรคที่เกิดภายใน ก็ใช้น้ำแร่บำบัดได้ โรคทางผิวหนังก็บำบัดได้ เราอยู่ที่นี่ 2 วัน มาแช่ 2 วันเลยนะ นานๆ ได้มาที” เธอบอกเขา กฤษ “เราจะพักแถวไหนล่ะครับ” เมขลา “แถวนี้ก็ได้นะ เดี๋ยวพาไปเที่ยววัดถ้ำเสือ ไปสะพานข้ามแม่น้ำแคว เขานั่งรถไฟสายมรณะ” เธอบอกแผนเขา แล้วที่ว่าจะพาเขาไปน้ำตก ล่ะ แช่กันไปคุยกันไป เมขลาดำผุดดำว่ายในท่อหม้อก๋วยเตี๋ยว เดียวก็ลุกมานั่งขอบบ่อ เธอสวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้น เวลาโดนน้ำเปียกรัดรูปเขาจนเห็นสัดส่วนอีกทั้งขาขาวๆ นั่นอีก กฤษ เห็นแล้วพยายามเบือนหน้าหนีอย่างตื่นเต้น แล้วจะหนีทำไมกันเล่า ถึงเขาไม่กล้ามอง แต่คนอื่นก็มองเมขลากันหมด แล้วแบบนี้จะยอมเสียเปรียบคนอื่นทำไมกัน มองแล้วก็อดใจเต้นไม่ไหว มันแทบจะทะลักออกมานอกอก เสียงตุ๊บๆ ที่ได้ยินไม่รู้จะจากร่างกายโดนความร้อนหรือหัวใจที่ตื่นเต้นกับสัดส่วนเมขลา ทั้งที่เธอไม่ได้โชว์อะไรมากมาย ก็น่าจะเป็นกิเลสเขาเองนี่ล่ะ ที่มันพุ่งไปก่อน กำเดาจะไหลออกมาเสียแล้ว จนต้องล้างหน้ากะให้ตาสว่าง ใช่มันสว่างจริงๆ ไหม? ยิ่งเห็นใกล้ๆ มืดบอด อกร้อนใจสั่น หัวใจเต้นไว นี่เขาจะตัดใจได้อย่างไรกัน เขาสละทางโลกไม่ทันแล้วเป็นแน่ เรื่องที่ตั้งใจหลายอย่าง ทางที่จะไปหลายทาง ก็ตันไปหมด เขาเห็นก็แต่ทางเส้นนี้ แต่พอถึงเวลาที่ต้องจาก เขาก็ต้องตัดใสเสียให้ได้ก็แล้วกัน แช่น้ำร่วม ชั่วโมง เมขลาเลยชวนเขาขึ้นจากน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็พากันเดินทางต่อ เพื่อหาของกินริมเขื่อนบรรยากาศดีแสนดี แล้วไปเที่ยววัดไหว้ขอพรด้วยกัน ไม่ได้ขออะไรมาก...ขอแค่ได้อยู่คู่กันแบบนี้ตลอดไป กฤษ เผลอใจอธิษฐานไปโดยไม่รู้ตัวเอง หลังจากไหว้พระที่ถ้ำเสื้อแล้ว เมขลาพาเขาไปนั่งรถไฟสายมรณะข้ามแม่น้ำแควใหญ่ ไปไหว้พระที่ถ้ำกระแช เมื่อรถไฟกลับมาก็บ่ายมากแล้ว เมขลาเลยพาเขาหาที่พักโดยกลับมาใกล้ๆ กับวัด เพื่อที่จะตื่นมาแล้วมาแช่น้ำแร่ แล้วจะได้กลับเลย หลังจากตะเวนเที่ยวหลายที่จนเย็นและทานอาหารเย็นก่อนเมื่อมาถึงโรงแรมแบบ Homestay เล็กๆ ที่เมขลาเคยมานอน เมื่อเข้าไปติดต่อห้องพัก เธอเดินกลับมาหาเขาที่รถ เมขลา “เธอ เขาเหลือห้อง เพียงห้องเดียวเอง” เธอบอกเขา เพื่อเป็นการปรึกษา ทั้งวันเห็นเธอมั่นใจว่าจะมีห้องว่างโดยไม่มีการจองมาก่อนล่วงหน้า เวลานี้เย็นมากแล้ว กฤษ ไม่เคยมาเที่ยวเมืองกาญ แล้วดูแถวนี้ก็น่าจะพอหาโรงแรมได้ แต่...เหลือเพียงห้องเดียวอย่างนั้นหรือ แล้วเขาจะต้องไปชวนเธอหาที่นอนใหม่ทำไม? กฤษ “ที่นี่ใกล้วัดที่สุดเลยใช่ไหมครับ” เธอเอ่ยถาม เมขลาที่ทำท่าคิด เมขลา “ฮือ” เหมือนเธอกำลังตัดสินใจ กฤษ “ผมว่าเรานอนที่นี่ก็น่าจะได้ ผมนอนไม่ดิ้นหรอก ถ้าพี่ไว้ใจได้ ผมก็นอนได้” เมขลา “นี่ คิดอะไรอยู่ ฉันไม่คิดสั้นทำอะไรเธอหรอกน่า” หน้างอนๆ ตอบเขา เมขลาไม่ชอบเรื่องโดนสบประมาทเป็นที่สุด กฤษ “พี่แอบคิดอะไรอยู่หรือเปล่า?” เขาแกล้งแหย่เธอมองจ้องหน้าใสซื่ออย่างใกล้ๆ เมขลา “แค่คิดเธอก็บาป แล้วไอ้น้อง ฉันจะนอนนี่ล่ะ ขี้เกียจตื่นแต่เช้า โรงแรมอื่นๆ ห่างออกไปเกือบ 15-20 นาที” เพียงเท่านี้เมขลาก็ตัดสินใจได้แล้ว เรื่องอะไรเธอจะต้องเสียเวลา ตั้ง 20 นาที ในการเดินทางมาวัด ในเมื่ออยู่ใกล้แค่นี้ ตื่นตอนไหนก็ได้ ขับรถไปแค่ 5 นาที แช่น้ำแล้วก็จะได้กลับสายๆ กฤษแอบยิ้มที่เข้าทางเขา เมขลาเดินไปจ่ายเงินแล้วกลับมาขึ้นรถ เจ้าของที่พักเดินนำรถเข้าไปบ้านพักหลังเล็กๆ ที่แยกกัน มีเพียงไม่กี่หลัง เหมือนเจ้าของทำ Homestay เล็กๆ รับแขกไม่มากนัก อยู่อย่างเพียงพอง่ายๆ “พรุ่งนี้มีอาหารเช้าทานตรงนั้นนะครับ” เขาชี้มือไปด้านหลังสวน เมขลา “ค่ะ แต่ขอผ้าห่มเพิ่มได้ไหมคะ” “ได้ครับ เดี๋ยวผมเอามาให้นะครับ”
จะมีอะไรเกิดขึ้นมั๊ยนะ ฮี่ฮี่ฮี่
 โดย: หอมกร
  วันที่: 25 มกราคม 2567 เวลา:7:11:09 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
