Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 27 หน้า 2
เธอเอ่ยถาม
ตั้งแต่มาอยู่อยุธยา กฤษ ไม่เคยไปทานอาหารเย็นนอกบ้านเลยไม่รู้ได้ว่ามีร้านอาหารญี่ปุ่นที่ขึ้นชื่อที่เมืองเก่าหรือไม่?
กฤษ “พี่อยากทานไหมล่ะ”
เมขลา “ก็ไม่ได้ทานราเม็งมานานแล้วนะ”
ถ้าราเม็ง เขาก็เคยทานของเลข 8 ในห้างดัง เมขลาจะพาเขาไปทานอาหารในห้างอย่างนั้นหรือ?
กฤษ “ก็แล้วแต่พี่จะพาผมไป”
เมขลา “ได้ เรากลับบ้านก่อน เอารถไปเก็บ 1 คัน เพราะว่าร้านนั้น พื้นที่จอดรถน้อย”
เธอบอกเขาแล้วเดินนำออกจากเรือนและล็อคเรือนเรียบร้อยก่อนพากันไปที่โรงรถ
ยามเย็นแล้ว หมอนิ่มก็กำลังจะกลับเห็นเมขลาพูดคุยกันอย่างสนิทกับหมอหนุ่มรุ่นเกือบเป็นลูกของเธอได้ก็อดไม่ได้ที่จะเหน็บเธอ
หมอนิ่ม “พึ่งกลับกันเหรอ? งานเลิกตั้งนานแล้วนิ”
เมขลามองหมอนิ่มแล้วยิ้ม
เมขลา “ค่ะ พอดีมีสาวๆ แวะไปหา”
หมอนิ่ม “โอ้ะ ดีจังนะ ทั้งสาวๆ หนุ่มๆ แวะไปหาดีจัง เรือนยาไทย”
น้ำเสียงเหมือนจะอยากแขวะเธอ ใครๆ ก็พอรู้เรื่องหมอเมข รับงานหลังเลิกงานมีรายได้พอสมควร ซึ่งหมอคนอื่นทำไมได้ เลยเป็นที่ติฉินนินทามาโดยตลอด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะ ผอ เดช บอกให้ทุกคนพิจารณาตัวเองก่อนไปวิจารย์คนอื่น ไม่เคยเข้าข้าง แต่ออกนอกหน้าตลอด
เมขลา “ก็ดีค่ะ ไม่เหงาดี แล้วนี่จะกลับแล้วเหรอคะ”
เธอถามกลับ
หมอนิ่ม “ใช่ งานเลิกแล้วก็ต้องกลับสิ จะอยู่ทำไมล่ะคะ อยู่ไปก็ไม่ได้โอที ไม่ได้ตังค์นิคะ จะมีหมอคนไหนหาเงินหลังเลิกงานได้ล่ะคะ”
น้ำเสียงเหมือนจะเหน็บสีข้างหมอเมขให้แสบๆ
เมขลามองหมอนิ่มยิ้มๆ เธอพอรู้ว่าในบรรดาหมอสูงศักดิ์บนตึกแล้ว นอกจากหมอเอกที่ชอบกัดเธอยังกะหมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยเอาเรื่องการหาเงินหาทองของเธอมาเหน็บ เขาอาจจะเหน็บเรื่องงานเรื่องความต่างศักดิ์ของหมอแพทย์แผนไทย ปากว่าสาระพัดแต่ก็ชอบไปเป็นคนไข้เธอมาตลอด 5 ปี และยังชอบมาตอแยเธอเหมือนเด็ก แต่หมอนิ่มจะต่างออกไป เธอไม่เคยย่างกรายไปที่เรือนยาไทย อีกทั้งสายตาคำพูดก็ไม่เคยเอ่ยดีกับเมขลา กฤษเหลือบมองภรรยากับปฏิกิริยาสายตาที่ไม่แข็งกร้าวขึ้น แต่ก็ลุกวาวสุกใส
เมขลา “อ้อ ค่ะ อยู่ไปก็ไม่ได้ตำแหน่งหมอดีเด่น รีบกลับไปดูแลลูกผัวดีกว่านะคะ ลูกผัวก็ต้องการเวลาเอาใจใส่ เดี๋ยวจะพากันหนีไปอยู่ที่อื่นกลับบ้านดึกกันหมด อยู่ไปก็หาตังค์เพิ่มไม่ได้กลับบ้านดีกว่าค่ะ”
กฤษไม่รู้ว่าเธอจะพูดกระทบถึงเขาหรือไม่? แต่ดูจากสายตาไม่ได้เหลือบมาทางเขาสักนิด แต่พอจะเดาออกว่ารังสีอำมหิตที่เกิดน่าจะเป็นสงครามเย็น
นี่ก็เป็นปัญหาหนึ่งที่หน้าหนึ่งของโรงพยาบาลเคยมีข่าว หมอนิ่มที่มีปัญหาเรื่องครอบครัวมาแต่ไหนแต่ไร และก็ชอบมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน สามีแอบมีกิ๊ก ลูกก็ไม่ยอมไปโรงเรียน เกเร เธอเอาปัญหาจากครอบครัวมาพาลเพื่อนๆ
คำพูดที่ไม่ได้รุนแรงอะไร นี่ไม่ได้รุนแรงอะไร แต่ก็สร้างสีเลือดบนหน้าของหมอนิ่มได้
หมอนิ่ม “จะพูดอะไร หัดมีมารยาทด้วยนะ เอาเรื่องส่วนตัวคนอื่นมาพูดไม่ดีแบบนี้ อย่าคิดว่าเป็นคนโปรดของ ผอ แล้ว จะทำจะพูดอะไรก็ได้เหรอ?”
หมอนิ่มเริ่มมีอารมณ์กับคำพูดก่อกวนของเมขลาจนได้
เมขลา “เหรอคะ อ้าว....ไม่ทราบนะคะว่า หนูแค่ยกตัวอย่างทั่วไปค่ะ งั้นกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
เมขลาไม่ได้สนใจกับท่าทีดีเดือดของหมอนิ่ม ขึ้นรถได้ก็ขับออกไป กฤษขึ้นรถแล้วขับตามมา จนถึงบ้าน เธอจอดรถหน้าบ้าน กฤษจอดต่อท้ายเธอ เห็นเธอลงจากรถมาหาเขา มองหน้าน้อยๆ ที่ไม่มีท่าทีอะไร ก็นึกสงสัย
เมขลา “จะเอารถใครไปดี”
กฤษ “เอารถผมก็ได้”
เขาเสนอเธอ เมขลาเปิดประตูบ้านแล้วถอยรถเธอเข้าไปจอด ก่อนจะปิดประตูบ้านแล้วมานั่งข้างคนขับ กฤษมองหน้าน้อยๆ ที่หันมามองเธอเช่นกัน
เมขลา “ไปสิ หิวข้าวแล้ว”
เธอพูดแล้วบอกทางคนขับไป ระหว่างทางรถติดไฟแดงหลายจุด เมขลาก็ชวนเขาคุยไปเรื่อย ทั้งเรื่องสนุกสนาน เรื่องหนังเรื่องละคร เรื่องเพื่อนที่ทำงาน
กฤษ “ดูไปแล้ว เหมือนหมอนิ่มเขาจะไม่ค่อยชอบพี่นะครับ”
เขาเอ่ยเชิงถามความคิดเห็น
เมขลา “ก็แน่ล่ะสิ ตอนปีแรกฉันมาทำงานที่นี่ ผอ ก็ดีกับฉันจนออกนอกหน้า เพราะเขาว่า แผนกนี้พึ่งเปิดใหมไม่ถึงปี คนมาอยู่
ก่อนก็อยู่ไม่นานก็ออก ไม่มีคนไข้มารักษา”
เมขลา “แต่พอฉันมาอยู่เดือนเดียว ฉันก็ขอทำแพคเกจคุณแม่หลังคลอด พอมีแม่มาอยู่ไฟ มารักษาหลังคลอด เขาก็ขนคนที่บ้านมานวดคนไข้มีไม่ขาด แล้ว ผอ ก็ชอบมานวดกับฉัน จนคนนินทาฉันทั้งโรงพยาบาล”
เธอเล่าเรื่องเก่าให้สามีฟัง
เมขลา “หมอนิ่มมีปัญหากับสามีมาตลอด สามีเขามีกิ๊ก ไม่สนใจลูกเมีย แล้วลูกก็ติดเกมส์ เพราะ พ่อ แม่ไม่มีเวลาให้”
พอพูดถึงเด็กเมขลาก็ถอนหายใจ กฤษเลยพอเข้าใจเรื่องที่เธอพูดเหน็บไปเมื่อครู่
เมขลา “ฉันก็ไม่อยากพูดแบบนี้กับแกหรอก แต่แกไม่เคยพูดดีกับฉันเลย”
กฤษ “เราเลือกที่จะไม่พูดก็ได้”
เขาเอ่ยเหมือนสอนเธอ
เมขลา “มันก็จริง คราวหน้า ฉันอาจจะพูดเรื่องอื่นแทน”
เฮ้อ...ผู้หญิงนะ ไม่ชนะทางใดก็ต้องมีอีกทางเสมอ
เมขลา “ภายนอกแกเหมือนมีความสุขนะ แต่ที่จริงแกอมทุกข์ แกอาจจะอิจฉาที่ฉันเป็นที่รักของคนมากมาย ผอ ก็เอาใจฉันมาตลอดยังกะลูกสาวคนเล็ก แต่หมอบนตึก เหยียดฉันยังกะอะไร มันเลยเป็นที่มาของความหมั่นไส้ของหมอหลายคน”
กฤษ พอจะเข้าใจ ก็น่าจะเป็นไปได้ เขาอยู่ที่นี่มา 5 เดือนแล้ว ผอ มีอะไรก็ยอมเมขลาทุกอย่าง ทีแรกเขาเองก็เคยคิดว่า ผอ ชอบ เมขลาอยู่เป็นได้ แต่มองภรรยาตาสุกใสแล้ว ดูท่าจะไม่สนใจผู้ชายง่ายๆ ถ้าไม่เป็นทอมก็คงสับสนทางเพศเป็นแน่ แล้วท่าทีชอบพูดจากวนอารมณ์คนเก่งแล้ว เป็นใครก็คงเดือดเวลาคุยด้วย แต่ทำไมเขาไม่เคยเดือด อาจจะเป็นเพราะว่า ธาตุเขาเสมอกับเธอ
จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ทั้งอุปนิสัย บุคคลิก ต่างกันสุดขั้ว เขาดูเป็นคนนิ่งใจเย็น พูดน้อย ไม่ชอบสุงสิงกับใคร เมขลา เฮฮา มุขเยอะ เพื่อนมาหาทุกวัน ไม่ยอมคนแล้วชอบทำหน้าตายียวนกวนอารมณ์คนตลอด บางครั้งเธอพูดแรงเพื่อตอบโต้ แต่มันก็มักปนไปกับมุขขำๆ กวนๆ แต่เขากลับชอบแบบไม่รู้ตัว ชอบ เพราะเวลาอยู่กับเธอ เธอมักจะดูแลเอาใจใส่คนอื่น คิดถึงคนอื่น ช่วยคนอื่นแม้มันต้องแลกด้วยเงิน แต่กับบางคนเธอก็ช่วยโดยไม่คิดเงิน ชอบเพราะเขาสบายใจที่ได้มองหน้า ได้คุยด้วย เธอไม่เคยเสแสร้ง ทำให้เขาเป็นตัวของตัวเองแบบง่าย เธอรู้สึกยังไงก็บอกเขาแบบนั้น ตรงๆ ซื่อๆ แต่ก็มีความฉลาดแบบฉบับของเธอ เขาเลยรู้สึกผ่อนคลายและเป็นตัวของตัวเอง เขาแอบชอบเมขลาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน......
กฤษ เหลือบมองเมขลาที่มองดูทางข้างหน้าให้เขา
เมขลา “เธอ ข้ามสะพานแล้ว ชิดขวาไว้นะ เราจะเลี้ยวตรงนั้น”
เธอบอกเขาไว้
กฤษ “ครับ”
วันที่: 24 มิถุนายน 2567 เวลา:9:53:08 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
