Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 32 หน้า 1 เมขลาถึงกับคิ้วกระตุกกับคำตอบที่แสนหนักแน่นของกฤษณะ พยายามมองดวงตานิ่งไม่ไหวติงของเขา แล้วก็ชักไม่มั่นใจว่า เขากำลังแกล้งเธออยู่หรือไม่ ในเมื่อเธอแก่แล้ว การที่เขาไม่ยอมเลิกก็เท่ากับการกักขังความเป็นอิสระของเธอเอาไว้ ปล่อยให้เวลาผ่านไป จนไม่สามารถแต่งงานได้อีก แล้วค่อยทิ้งเธอ เอ้ยยย......คิดจะเอาชนะเธอแบบนี้อย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ.... เมขลา “นี่มันดึกแล้วนะ ฉันจะนอนแล้ว กลับมาค่อยมาคุยกัน” เธอตัดบทเอาดื้อๆ กฤษณะวันนี้ดูคุยไม่รู้เรื่อง มองหน้านิ่งที่ดูเหมือนคนไร้อารมณ์กลับใช้เสียงเหมือนมีอารมณ์แล้วยิ่งยั๊วะ ที่เขามาคุยเรื่องที่แสนไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกันแล้ว พอครบ 2 เดือนที่เขาฝึกงานเสร็จ เราก็หาเรื่องเลิกกัน แล้วนี่อะไร หรือว่า เขาเกิดติดใจเธอเข้า... เอ๊ะ...... คอยดูเถอะ เธอจะหลอกเจาะไข่แดงแล้วเฉดหัวทิ้งให้ดู ที่บังอาจมาว่าเธอแก่.... คิดแล้วก็หงุดหงิดไม่หาย เมขลามองหน้านิ่งๆ ไร้อารมณ์ตอบสนองของชายหนุ่ม เธอแกล้งปลดสายเดี่ยวของเสื้อเบาหวิวสยิวใจลงแล้วทำท่าอ่อยเขา เมขลา “ฉันจะนอนแล้วนะเธอ...” กฤษณะมองไหล่และเนินอกขาวที่โชว์ตรงหน้าแล้วหายใจขาดหัวง หัวใจแทบทะลักอกแต่ก็ยังความนิ่งแน่วแน่เอาไว้ กลัวเมขลาจะรู้ว่าเขาแอบ หื่น ยามมองเรือนร่างเธอ เธอยังช้อนอกตูมที่ไร้บาร์ตัวน้อยจนเห็นเนินเนื้อทะลักเสื้อเบาบาง ที่เขาเข้าใจผิดมาตลอดว่าร่างเล็ก เนื้อตัวแบน มาเข้าใจชัดแจ้งตอนที่นอนอิงแอบแล้วใช้มือแกล้งหยอกเธอในราตรีที่นิ่งเงียบแต่ไฟกรุคับอก ยิ่งได้ยินเสียงเมขลากระเซ่าเบาๆ ในความมืดยามต้องมือเขา ยิ่งเพิ่มไฟกำหนัดจนกระเจิดกระเจิง ห้ามจิตใจยากเย็นสักเพียงไหน เขาจะท่องบทลาอุปสมบทอย่างไร ในเมื่อกิเลิสเขาหนากว่าเมขลาตั้งหลายเท่า นั่นก็เพียงข้ออ้างหาเรื่องคุยเท่านั้นแหละ แต่การนำมาพูดเล่น ดูจะเป็นเรื่องไม่ดี เขาจะบาปตกนรก เห็นทีเรื่องลาบวช ต้องพับใส่ผ้าขาวเอาขึ้นหิ้งไว้ก่อน รอมีลูกชาย ค่อยเก็บเอาลงมาอีกทีก็แล้วกัน มองดวงหน้าที่อ้อล้อกับเขาตอนนี้ มองนาฬิกาใกล้จะ 4 ทุ่มแล้ว ถ้าขับรถไปก็คงจะใช้เวลา 1 ชั่วโมง ก็เอาเถอะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ วันนี้เธออยากทำอะไรก็ปล่อยเธอไปก่อน กฤษ “พี่ง่วงแล้วก็นอนเถอะ พรุ่งนี้เผื่อต้องรีบมา” เสียงเขาอ่อนลง แต่ใจร้อนรุ่มจนหน้าเริ่มแดง เมขลา “โอเคร...เธอก็รีบนอนนะ แล้วพรุ่งนี้ไปทำงานกี่โมง” เธอถามเขา รีบดึงแขนเสื้อขึ้น กฤษ “น่าจะไปแต่เช้า” เมขลาพนักหน้ารับปิดมือถือไปหน้าระรื่นสุดๆ ทำเอากฤษที่ยังพูดอะไรไม่หมด งงงันอยู่คนเดียวกับอาการรีบร้อนของเธอ วันต่อมา กฤษณะอ้อยอิ่งออกจากบ้าน เขาคิดว่า เมขลาน่าจะรีบมา เขาอาจจะอยู่รอเธอ รอแล้วรอเล่าก็ไม่มาสักที จนเขาออกไปทำงานแล้ว ก็พอดีที่สวนกับเมขลาตรงหน้าปากทางเข้าหมู่บ้านซึ่งเขาก็ไม่เห็นจังหวะที่เมขลาเลี้ยวเข้ามา เมขลามาบ้านสามีวันนี้ คุณนายวรรณคดีไม่ไปไหน นางอยู่รอลูกสะไภ้ พากันทำอาหารเที่ยงกันกันอย่างสนุก เมขลาทำกับข้าวอร่อยทานข้าวไป หัวเราะกันไปคุยกันอย่างถูกคอ ตาอินทร์ก็รู้สึกเบาหูไปเยอะ นั่งดูแลต้นไม้ในสวน ปล่อยสองสาวทำกับข้าวไป ยกมาเสริฟ ตาอินทร์นั่งชมต้นไม้ไปกินไปคนเดียว นายแม่ “อาทิตย์หน้าแม่จะให้ผู้รับเหมาเข้าไปคุยเรื่องแปลนโรงงานนะ หมอเมข สามารถคุยเรื่องแปลนได้เลย” เมขลา “ได้ค่ะ หนูว่าที่ตรงนั้นก็ดีนะคะ ข้างหลังทำโรงงานผลิต ข้างหน้าทำ shop เล็กๆ ขายของ หรืออาจจะทำสปาเล็กๆ ได้ค่ะ เวลาที่มีลูกค้ามา ก็จะมีที่รับรองด้วยนะคะ อีกอย่าง การได้ แช่ตัวแช่น้ำ ทำหน้า ฟินๆ ก็น่าสนใจค่ะ แล้วเราก็รับทัวร์ชม โรงงานได้ทุกวัน ยิ่งวันหยุด คนก็สนใจนะคะ” นายแม่ยิ้มอย่างพอใจกับความคิดของลูกสะไภ้ มิเสียแรงที่นางทุ่มเงินค่าสินสอดเพื่อเอาตัวมา แม่นาย “หมอเมขอยากทำอะไรบ้าง” เมขลา “คุณแม่เห็นพวกที่ทำคาเฟ่ มีปล่อยหมอกไหมคะ เขาจะจัดสวนร่มรื่นดีนะคะ บรรยากาศชื่นๆ มีพวกมอสขึ้นได้ แบบนี้ยิ่งทำให้คนชอบ เพราะเมืองไทยร้อน หาที่พักผ่อนหย่อนใจที่ร่มเย็น สบายใจ เป็นที่ที่เขาชอบกันค่ะ มีคาเฟ่ สปาเล็กๆ ทั้งกินและทำสปาในที่เดียวกัน” แม่นาย “เราต้องขออนุญาติเพิ่มเติม” เมขลา “เราอาจจะทำรั้วกันชัดเจนกับบริเวณโรงงานค่ะ อย่างน้อยที่จอดรถเราทำ ไว้ด้านหน้า พนักงานจะได้จอดรถ แล้วเดินเข้าไปได้ จะได้ลดปัญหาการก่อการร้าย หรือการขโมยของออกได้” นายแม่ฟังการเมขลาพูดเรื่องแปลนคร่าวๆ ในหัวเธอแล้ว ยอมรับว่าเธอช่างหัวไว และวางแผนไว้ได้ดีกว่าที่คิด เมขลา “ถ้าโรงงานเราทำ GMP ก็อาจจะต้องดูเรื่องกำแพงรั่วรอบขอบชิดให้ดีค่ะ การควบคุมการเข้าออกพื้นที่ พื้นที่เปลี่ยนเสื้อผ้าของพนักงาน ห้องน้ำ โรงอาหารอีกค่ะ แยกส่วนออกมา” เรื่องพวกนี้นายแม่ไม่มีความรู้ใดๆ นับว่าเมขลามีภูมิความรู้บ้าง น่าจะเบาใจเธอสักหน่อย การมีสะไภ้ที่เก่งและซัพพอร์ตงานได้นับว่าถูกล็อตเตอรี่สองเท่า แบบนี้การลงทุนของนางไม่เสียประโยชน์ใดๆ เงินย่อมซื้อได้ทุกสิ่ง นับว่าเรื่องการทำโรงงานนายแม่เบาใจได้ไปเกินครึ่ง ในเมื่อเมขลาทำความเข้าใจได้ดีเกินที่นางคาดไว้แบบนี้ ก็จะได้ปล่อยเธอดูแลได้อย่างเต็มที่ ดีเสียอีกไม่ต้องไปเสียเงินจ้างคนมาดูระบบเพิ่ม นายแม่ “หมอเมขก็ดูแลเรื่องนี้อย่างเต็มที่เลยนะ ขาดเหลืออะไรก็ค่อยบอกแม่ก็แล้วกัน” เมขลา “หนูดูแปลนกับวิศวกรก่อนก็ได้ค่ะ ว่าตรงตามข้อกำหนดของ GHP หรือไม่ แล้วเรามีอะไรแก้ไขก็ค่อยให้เขาแก้ดูอีกที” เรื่องโรงงานการผลิตนายแม่ไม่มีความรู้มาก เป็นนายทุนที่ลงทุนอย่างเดียว มีเงินก็จ้างคนมาดูแล เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่นายที่แม่เองก็อยากจะก่อสร้างให้เสร็จไวๆ การที่มีกิจการหลายๆ อย่างทำ เอาไปเมาส์ได้เพลิดเพลินใจในหมู่วงสนทนาของคุณหญิงคุณนายนัก แต่เดิมทีที่นางยังไม่ร่ำรวย ใครก็ดูถูกนางทุกอย่าง ตอนนี้จากที่ดูถูกก็พยายามเข้าหาหวังพึ่งพาบารมี ถามว่านางเป็นคนโอ้อวดรวยไหม ก็ไม่...น้อย อันใดที่สร้างหน้าตาให้เบ่งบานให้คนอื่นตาร้อนวิบวับมันก็สร้างความบันเทิงใจได้ไม่น้อย เงินย่อมซื้อได้ทุกสิ่งอย่าง มองหน้าเมขลาแล้วก็หวั่นๆ อยู่ไม่น้อย รู้จักกันมาเกือบ 2 เดือน ได้มาเป็นสะไภ้ แม้ก่อนหน้านั้นนางจะได้ยินชื่อเสียงด้านฝีมือการรักษาดี ทำยาขายได้เงินเดือนละเป็นแสน จาก ผอ เดช บ้าง ก็ยังไม่รู้นิสัยใจคอว่าจะเป็นคนเช่นไร การที่อยากจะควบคุมเอาไว้ใช้งานได้ ย่อมใช้เงินมหาศาลพอดู แต่ก็ใม่ใช่เรื่องที่นางจะลงทุนไม่ได้ การจะมีโรงงานผลิตยาเองต้องลงทุนเป็น 1000 ล้าน แค่สินสอด 10 ล้าน ที่จะใช้ซื้อใจเมขลามันจะเป็นไปไม่ได้เชียวหรือ แต่นั่นก็เป็นแค่ราคาค่างวดที่นางประเมิน จากที่เคยลงทุนเอาเงินฟาดหัวผู้หญิงหลายคนให้เลิกกับ ลูกชายคนโตไปนั้น แค่เพียงหลักแสนก็พากันยอมหมดแล้ว แล้วนี่อะไรดลใจให้นางยอมทุ่ม 10 ล้านกับเมขลาน้อยกันเล่า สิ่งที่นางหวั่น ไม่ว่าเรื่องที่รู้จักเมขลาน้อยในระยะเวลาสั้นเกินไปแล้วตัดสินใจจับมาแต่งกับลูกชาย หรือหวั่นว่าเมขลาอาจจะทิ้งลูกชายนางไปสักวัน จนลืมคิดไปว่า เมขลา จะเห็นเงินสำคัญกว่าอะไรทั้งปวงหรือไม่? เรื่องหน้าตาและนิสัยใจคอ ดูนายแม่ไม่ได้ติดใจว่าจะถูกเมขลาโกงสักนิด ทำไมนางถึงไว้เนื้อเชื่อใจเมขลานัก ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะ ผอ เดช ที่ชอบมารายงานเรื่องผลงานของเธอทุกเดือน หากเธอมีความโลภมากพอ คงไม่ทำงานที่นี่มาร่วม 5 ปี เธอคงไปเปิดโรงงานผลิตสินค้าเป็นของตัวเองตั้งนานแล้ว ซึ่งนายแม่หารู้ไม่ อันที่จริงเมขลาแสนงกและไม่อยากลงทุนเอง ลำพังเงินเก็บของเธอต้องการเก็บหอมรอมริบไว้ใช้ยามแก่เกษียณที่ต้องอยู่คนเดียว อีกทั้งการทำงานที่นั่นได้ทั้งเงินเดือนและเงินมืด ถามรวมกันจริงๆ ก็เท่ากับผลิตภัณฑ์ที่เธอทำให้โรงพยาบาลไปขาย แค่นี้เงินเก็บของเธอก็ทะลุเจ็ดหลักไปนานแล้ว การเจอกันครั้งแรกที่นายแม่แสนประทับใจ แค่สัมผัสตัวนางก็พอรู้แล้วว่าเมขลามีจิตใจเป็นคนอย่างไร ความเป็นกันเอง ความอารีย์ มีเมตตา ที่นางได้รับ มันช่างดูอบอุ่น และสิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้ คือ ความโหด ที่นางพอใจนักว่าจะจัดการกับลูกชายได้
กำลังรอตอนใหม่อยู่เลยค่ะ
  โดย: หอมกร
  วันที่: 6 กันยายน 2567 เวลา:12:19:57 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
|||||||||||||||
