Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss: ตอนที่ 8 หน้า 3 ทั้งสองช่วยกันทำหัตถการคุณแม่ ร่วม 2 ชั่วโมง ครบทุกรายการ พอคนไข้ไปแล้ว กฤษสังเกตว่าเมขลาทำท่าเงียบๆ ไม่ร่าเริงเหมือนทุกวัน ที่ชอบชวนเขาคุย เหมือนเธอคิดอะไรอยู่ เขาเดาว่าเมื่อครู่ ผอ. เดช คงมีเรื่องมาให้เธอคิดหนัก เมขลา “กฤษ เรียนจบแล้ว มีงานที่ไหนทำยัง” เธอเอ่ยปากถามเขาก่อน กฤษ ชั่งใจว่าจะบอกความจริงกับเธอได้กี่เปอร์เซ็นส์ ระหว่างงานของเขา และกิจการทั้งหลาย กฤษ “ก็ดูๆ ไว้บ้างแล้วครับ” เมขลา “จะไปเปิดคลินิกเหรอ?” กฤษ “ไม่ครับ มีอะไร หรือเปล่าครับ?” เมขลา “ผอ บอกว่า เขาจะเพิ่มเตียง เพิ่มหมอแพทย์แผนไทย ปีหน้า เขาให้พี่คุยกับเธอดูเผื่อสนใจ” กฤษ มองหน้าที่ซ่อนภายใต้แมส ดวงตาเธอไม่ร่าเริงเท่าที่ควรก็สงสัย กฤษ “พี่ไม่อยากให้เขาขยายเหรอครับ” เขาก็แค่คาดเดา เมขลา ถึงจะดูเป็นคนร่าเริงสดใส ใครๆ ก็ชอบเข้าหาเธอ เธอเป็นคนพูดตบมุขเยอะ และทันคนเสมอ แต่ตัวตนของเธอไม่ชอบใครมาวุ่นวาย สังเกตได้จากการที่เธอทำทุกอย่างเอง ไม่มีพยาบาลหรือผู้ช่วยมาช่วยตลอด 5 ปี การเพิ่มคนก็อาจจะทำให้เธอดูวุ่นวายไปก็ได้ เมขลา “ที่จริงฉันตั้งใจว่า ครบ 5 ปี ฉันจะลาออก แต่ก็มีเธอมาฝึกงานเสียก่อน แล้วถ้าปีหน้าเขาขยายงาน ฉันจะลาออกก่อน เขาอาจจะด่าลับหลังก็ได้” และเป็นเรื่องที่เขารับรู้ได้ ว่าเธอเป็นคนจริงจังกับงานและมีความรับผิดชอบงานสูง กฤษ “ทำไมพี่ต้องกลัวเขาด่าลับหลังด้วย พี่ไปแล้วก็ไม่ได้ยินนิ” เมขลา “จะว่าไปที่นี่ก็ดีนะ ฉันอยากได้อะไรขออะไร ผอ ก็ให้ฉันซื้อทุกอย่าง ถ้าที่อื่น ต้องรองบประมาณจนฉันลาออก” ฮืม มันก็เรื่องจริง พูดแบบนี้เหมือนจะอาลัยอาวรณ์ แต่ที่เธออาลัยกว่าเห็นจะเป็นเงินมืดที่เธอหาได้ต่อเดือน กฤษ “ถ้าดีแบบนี้จะลาออกทำไมล่ะครับ?” เมขลา “การขยายเตียงรับคนไข้เพิ่มก็เป็นเรื่องดีให้กับโรงพยาบาล ลุงๆ ป้าๆ ที่มาจองคิวไม่ได้ เขาก็จะได้รักษาโดยไม่ต้องรอเลื่อนคิว” คนที่สับสนกับความคิดตัวเองไม่ใช่มีแค่เมขลา คนอีกครึ่งโลกเองก็มักประสบปัญหาเช่นนี้เหมือนกัน แต่เธอจะสับสนว่าอยากอยู่หรืออยากไป หรืออาลัยเงินกันแน่ เมขลา “ทำไมเธอถึงมาฝึกงานช่วงนี้ด้วยล่ะ มันเลยทำให้ฉันต้องอยู่ดูแลเธอ เขาอนุมัติเงินเบี้ยให้เธอด้วยนะ” เธอกำลังบ่นหรือต่อว่าเขากันแน่ แต่จากประโยคเหล่านั้นทำให้กฤษรู้ว่า เมขลาเป็นคนที่คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง กฤษ “ขอบคุณครับเรื่องเบี้ยเลี้ยง แล้วถ้าพี่ลาออกพี่จะไปทำอะไรครับ” เรื่องเบี้ยเลี้ยงมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรสำหรับเขาเลย เมขลา “ฉันก็อยากไปพักผ่อนบ้าง ไปทะเล ไปน้ำตก ไปภูเขา หรือไม่ก็อาจจะแต่งงาน” กฤษนิ่งฟังอีกฝ่ายพูดไปเรื่อยๆ แสดงว่าเมขลาก็เป็นผู้หญิงปกติที่อยากมีครอบครัว กฤษ “พี่จะแต่งกับผู้หญิงหรือผู้ชาย” คำถามที่ทำเอาเมขลาแทบสะอึก เมขลา “เธอเห็นฉันเป็นทอมหรือไง? ฉันเป็นคนตรงเพศ ถึงจะไม่แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ฉันก็แค่คิด อายุฉันเลยวัยเจริญพันธุ์มาแล้ว จะมาแต่งงานตอนนี้ก็เหนื่อยแย่เลย” ขึ้นเสียงสองเล็กน้อยกับคำถามที่แทงใจดำ กฤษ “พี่ก็ยังไม่ได้แก่ ยังไม่หมดประจำเดือนก็ยังท้องได้นิครับ” เมขลา “แล้วเธอ อยากแต่งงานตอนอายุเท่าไหร่?” โดนถามกลับซะเอง กฤษ “ผมก็คิดไว้อายุสัก 30 แต่ถ้าไม่ได้แต่งก็ว่าจะบวชตลอดชีวิต” เมขลา “สาธุ” เมขลานิ่งคิด ทำหน้าปลงโลก ช่างเป็นดั่งเขาว่า ผู้ชายหน้าตาดี ไม่เกย์ก็ตุ๊ด แล้วผู้ชายดีๆ 1% ก็คือเป็นพระ เมขลา “เธอจะแต่งกับผู้หญิงหรือผู้ชาย” คำถามย้อนของเธอทำเอากฤษต้องจ้องหน้าคนถาม กฤษ “พี่เห็นผมเป็นตุ๊ดหรือไง ผมก็ต้องแต่งกับผู้หญิงสิ” แม้จะยั๊วที่ถามเขาแบบนั้น แต่เป็นเขาเองที่ถามเธอก่อน เมขลา “เธออายุยังน้อย แต่งตอนไหนก็ทันหรอก แล้วแฟนเธอ อายุเท่าไหร่แล้ว” กฤษ “ผมยังไม่มีแฟน” เมขลามองหน้ายื่นหน้าเข้ามามองใกล้ๆ ราวกับว่าเธอได้ยินผิด เมขลา “หน้าตาเธอก็ดี ทำไมยังไม่มีแฟน?” ช่างกล้าถาม กฤษอยากจะรู้นัก แล้วที่เธออยู่มาจนอายุขนาดนี้ล่ะ แก่กว่าเขาตั้งเป็นรอบ ยังอยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวอย่างเหงาเดียวดาย แม้เธอจะบอกว่าไม่เหงา แต่การที่พยายามหางานทำหลังเลิกงานแล้วก็เพื่อที่จะไม่ได้กลับไปอยู่คนเดียว กฤษ “พี่ก็ยังไม่มีเลย มาถามผมทำไมล่ะ หรือผมจะอยู่เป็นโสดแบบพี่ก็ได้ พี่อยู่ได้ผมก็อยู่ได้” โดนเด็กย้อนมาแบบนี้เมขลาก็มองหน้า เกิดเป็นศิษย์คิดล้างครู เธอคิดว่ากฤษ จะพูดน้อยแต่ดันต่อยหนัก ก็คงเป็นแบบนี้ เถียงคำไม่ตกฟาก ไม่ได้ธรรมดาเลยเด็กคนนี้ ครั้นจะบอกว่าเธอไม่สวย ไม่รวย มันก็ไม่ใช่เรื่องจริง จะหาคนมาจีบไม่มีเลย ก็น่าขายหน้า จะบอกว่าหามาตลอดชีวิตไม่ได้ดี ให้ตัวเองดูมีค่าสักหน่อย เมขลา “ก็ผู้ชายสมัยนี้ 1% ที่ว่าดี ก็อยู่ในวัดแล้ว ฉันอยู่มาจนจะ 40 ก็ไม่ได้เดือดร้อนพระในวัดสักหน่อย” จากเรื่องที่ว่าต่อเติมเตียง แล้วเลยเถิดไปเรื่องแฟนกันได้ยังไง เขาไม่เคยคุยแบบไม่มีทิศทางแบบนี้มาก่อน ถ้าต้องอยู่กับเมขลาไปอีก 6 เดือน เขาจะกลายเป็นคนคุยแล้วหาบทสรุปเนื้อหาไม่ได้ไปด้วยหรือไม่ เมขลา “เธออยากได้แฟนแบบไหน?” เธอถามความคิดเห็นของเขา กฤษ “เป็นคนดีก็พอ...แล้วพี่ล่ะ” เขาก็ชักอยากจะรู้ว่าเมขลาจะชอบคนแบบไหนกัน เมขลา “คนที่ไม่...........เถียง........ฉัน......ก็พอ” ชัดถ้อยชัดคำ กฤษ .................................เฮ้อ...........................
 โดย: หอมกร
  วันที่: 28 สิงหาคม 2566 เวลา:12:01:08 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
