Oh!! my sassy boss ตอนที่ 25 หน้า 3
เมขลาคิดว่า กฤษ อาจจะยังไม่พร้อมที่จะเปิดตัวเรื่องที่แต่งงานกับเธอ แล้วเรื่องพวกนี้ก็อ่อนไหวเกินที่คนสำนักนี้จะชอบขุดมาเป็นประเด็นพูดถึงอย่างสนุกปาก
เมขลา “เราน่าจะเก็บเป็นความลับไปก่อนไม่ดีกว่าเหรอมันอาจจะกระทบกับหน้าที่การงานในอนาคตอีกนะ”
เธอยื่นข้อเสนอเขา
กฤษ “พี่กลัวเหรอ?”
เมขลา “เปล๊า”
ตอบเสียงสูง
กฤษ “ผมไม่สนใจเรื่องนินทากาเลอะไรพวกนั้นหรอก ชีวิตเราเป็นของเรา เราเป็นคนกำหนดเอง”
เขาตอบหนักแน่น
กฤษ “พี่ไม่กล้าเปิดเผยใช่ไหมล่ะ?”
เขาตั้งคำถาม
เมขลาโดนสบประมาทแล้วรู้สึกลมออกหู
เมขลา “ฉันเป็นคนเปิดเผย แต่ก็ต้องดูกาลเทศะ เสียเวลา...ไปทำงานก่อนนะ”
เธอทำหน้ายียวนบอกเขาแล้วขึ้นรถสตาร์ทออกไป
เมขลา “ปิดประตูด้วยนะ”
เธอโผล่หน้าออกมาบอกเขา
กฤษ ขับรถมาถึงโรงพยาบาลไม่ทันเมขลาที่หายไปแล้ว เขาเดินเลี่ยงตึกใหญ่ไปด้านหลังไม่อยากเดินผ่านเคาน์เตอร์ มาถึงเรือนยาไทยก็มาทันได้เห็นว่า คนไข้หน้าตี๋มารอแต่เช้าแล้ว ส่วนเมขลานั่งมองเขาอย่างบอกบุญไม่รับ
เมขลา “คุณเป็นอะไรแต่เช้า”
กฤษณะ ไหว้หมอเอกตามมารยาท เขารับไหว้ชายหนุ่ม และมองอย่างไม่สนใจ
หมอเอก “เมื่อคืนผมนอนไม่หลับ”
เขารีบบอกอาการป่วยของเขา
เมขลา “คุณกินกาแฟมากเกินไปหรือเปล่า?”
หมอเอก “ไม่เลย ผม กินแค่ 2 แก้วเอง ตอนเช้าและหลังเที่ยง เป็นปกติ”
เมขลา “ช่วงนี้คุณมีเรื่องให้คิดหรือเปล่า?”
หมอเอก “ใช่ๆ ผมเครียด”
เมขลา “แล้วทำไมไม่ไปหาหมอ?”
หมอเอก “คุณก็เป็นหมอ แล้วผมก็ไม่อยากกินยาแผนปัจจุบัน”
เมขลาแทบแยกเขี้ยวใส่หนุ่มใหญ่หน้าตี๋ตรงหน้า แต่ไหนแต่ไรมา เขาจิกกัดเธอเรื่องยาสมุนไพรมาตลอด ดูถูกถากกางเธอสาระพัด กัดแซะไม่เคยเว้นสักเรื่องการรักษาแบบหมอลูกเมียน้อยที่จะเอาเชิดหน้าชูตาไม่ได้ ยามนี้เรียกร้องอยากกินยาสมุนไพร
จะด่าก็เมื่อยฟรี
เมขลา “อยากกินยาสมุนไพรเหรอ?”
เธอแกล้งถาม
หมอเอก “ใช่ คุณมีไหม สักตัว”
เขาออดอ้อนเธอ เสียงของเขาช่างไม่เข้าหูบุรุษที่นั่งโต๊ะด้านหน้าจนต้องวางกระเป๋ากระแทกเสียงดัง ทำเอาหมอเอกกับเมขลาสะดุ้ง
เมขลา “ไม่มี”
เธอตอบเขามองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากเชื่อ และไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน ทำเป็นมาออดอ้อน รู้ก็รู้ว่าเธอขี้ใจอ่อน
เมขลา “แต่มันก็มีอยู่นะ สมุนไพรที่ทำให้ง่วงนอน”
หมอเอก “ถ้ามี คุณพอจะจัดให้ผมได้ไหม?”
เมขลา “ก็ต้องไปหาก่อน ไม่รู้ว่ามันจะมีเมล็ดหรือยัง นี่ก็จะเข้าหน้าฝนแล้ว”
เธอตอบเขา
เมขลา “แต่คุณไม่ชอบกินยาสมุนไพรนิ คุณเคยบอกว่ามันผลต่อตับต่อไต”
เธอแย้ง
หมอเอก “ยาไหนๆ ก็ต้องกินตามคำแนะนำของแพทย์สั่งหมดถึงจะปลอดภัย”
เขารีบแย้ง เกิดจะมีความรู้แจ้งขึ้นมาวันนี้ ทั้งที่ขัดแย้งมาตลอด 5 ปี
หมอเอก “ถ้าคุณแนะนำผม ดูแลผม ผมก็จะทำตามอย่างเคร่งครัด ผมเชื่อคุณ”
อยู่ๆ จะมาว่านอนสอนง่ายอย่างไม่อยากเชื่อแบบนี้ได้ยังไง เมขลามองหมอเอกราวเห็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ ทำเอาหัวใจที่ขัดแย้งมาตลอดเกิดความประหลาดใจและเอ็นดูในท่าทีออดอ้อนเธอ
ปึ้ง........
เสียงเสียงลิ้นชักหน้าดังอย่างไม่ตั้งใจ ทั้ง 2 คนสะดุ้งอีกหน ทำลายฟิลลิ่งทั้งสองคน
เมขลา “มีอะไรกฤษ?”
เมขลาอดที่จะถามเขาไม่ได้
กฤษ “สงสัยลิ้นชักโต๊ะจะพังครับ”
เมขลา “นี่!.... ฉันสั่งโต๊ะมาใหม่ให้เธอเชียวนะ ใช้ไม่ถึงปี จะพังง่ายๆ ได้ไง เธออย่ากระแทกแรงสิ”
เมขลาขึ้นเสียงสอง หมอเอก หันไปหันมา จะมาถูกดึงความสนใจแบบนี้ไม่ได้การณ์
หมอเอก “คุณจะจัดยาให้ผมได้ไหมครับ หมอเมข”
เมขลา “มันต้องไปดูสมุนไพรด้านหลังสิคุณ เดี๋ยวฉันจะเตรียมให้ ถ้าเกิดว่ามีฉันจะต้มเอาไว้ให้คุณเอาไปทานดีไหม?”
หมอเอก “ไปหาตอนนี้ไม่ได้เหรอ เดี๋ยวผมไปด้วย”
เขายื่นข้อเสนอ
เมขลา “ไม่เป็นไรหรอก ช่วงเช้าฉันว่าง เดี่ยวฉันจะไปดูสมุนไพรหลังสวนอยู่แล้ว แล้วนี่คุณไม่มีคนไข้เหรอ?”
เธอถามเขาซึ่งมันก็ใกล้จะถึงเวลาเวรเขาแล้ว
หมอเอก “ผมมารอคุณยังไม่ได้กินข้าวเลย ไปทานข้าวด้วยกันไหม?”
เขาเอ่ยชวนเอาดื้อๆ
เมขลามองหน้าหมอเอกทำหน้าแหย๋ๆ ตามสไตล์เธอ วันนี้ฟ้าฝนจะทล่มหรือไงที่หมอเอกมาชวนเธอไปทานข้าวเช้า ส่วนคนที่ดูจะขัดใจมากกว่าเห็นจะเป็นคนนั่งด้านหน้าที่ทำหน้าดุ กำกำบั้นอยู่บนโต๊ะ
เมขลา “นอกจากนอนไม่หลับแล้ว คุณมีไข้สูงหรือเปล่า?”
เมขลามองหน้าเขาอย่างพิศวงใจ น่ากลัวหมอเอกจะมีไข้พิษสมองเรื้อรังที่วันนี้มาออเซาะเธอได้
หมอเอก “ผมปกติดี ไปกันไหม?”
วันที่: 1 มิถุนายน 2567 เวลา:17:22:56 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
