Oh!! my sassy boss ตอนที่ 26 หน้า 1
กฤษมองหน้าใสอีกครั้ง เขาจะตอบโต้เธอยังไงดี ถึงจะเหมาะสมกับคนที่ซื่อแต่กวน ไม่รู้ว่าผู้ชายกำลังตามจีบ แต่กลับมาพูดจาก่อกวนเขาเสียเอง
กฤษ “พี่ไม่รู้หรือไง ว่าหมอเอกอยากชวนพี่ไปกินข้าว?”
เมขลา “เหอะ หมอเอก เดี๋ยวก็พูดดี เดี๋ยวก็ปากร้าย ฉันไม่อยากสุงสิงด้วยหรอก เดี่ยวไปนั่งกินข้าวด้วยก็มีเรื่องกัดฉันอีก พูดดีด้วย 2 คำ กัด 10 คำ เนี้ย ใครจะอยากคุย”
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย!!! แม้กฤษจะไม่พอใจที่หมอเอกมาข้องแวะกับเธอ แต่ก็นึกสงสารชะตากรรมของเขาในสายตาของเมขลา หมอเอกเหมือนพวกไม้เบื่อไม้เมาเสียมากกว่า
กฤษ “ผมก็ไม่เห็นเขาสนิทกับใครนะครับ”
เมขลา “อู้ย!.... ใครจะไปอยากคุยกับเขาล่ะ กินหัวทุกคนแบบนั้น”
กฤษ “พี่ก็ชอบกินหัวเขาเหมือนกันนิครับ”
เมขลาหันขวับกับการย้อนของกฤษ ทำเอาเขาตกใจ
เมขลา “ถ้าเขาพูดไม่ดีก่อน เราต้องรักษาชีวิตเราป่ะ จะมาข่มเหงกันได้ไง ฉันก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ”
ในความคิดของเมขลายังเหมือนเด็กวัยใสๆ ที่อ่อนต่อความรักนัก หรือไม่ก็ดูปลงโลกกับหมอเอก ผู้ขวางโลก แล้วเขาจะมีสิทธิ์วิจารย์เมขลาอย่างนั้นหรือ ในเมื่อชีวิตเขาเองก็แทบจะไม่เสวนาหาความกับสาวที่ไหน เวลาจะเอ่ยเรื่องคุยก็อึกๆอักๆ พูดไม่ออก ลำบากหัวใจ จะชวนเขาคุยก่อนก็หาเหตุไม่ได้ ขนาดสาวมาชวนคุยก่อนก็รีบหาทางวิ่งหนี ถึงอยู่เป็นโสดจนจะอายุ 30 ปี เข้าไปแล้ว มันก็แสนแปลกว่าช่างแตกต่างจากเรื่องที่หามาคุยกับเมขลาลิบลับ ทำไมเขาถึงหาเรื่องคุยกับเมขลาได้ทั้งวัน แม้ทีแรกจะแปลกใจ แต่พออยู่ๆ ไปเขาก็เข้าใจตัวเอง ขณะที่เขาแสนอึดอัดเวลาอยู่กับคนอื่น แต่เวลาอยู่กับเมขลา เขาผ่อนคลาย สบายใจ ไม่ต้องเก๊กหน้าหล่อนิ่งๆ เขาจะอยากยิ้มหัวเราะ เมขลาก็พร้อมส่งเสริมเขา จากดอกไม้ตูมมาหลายปีมันก็เบ่งบานในใจเขา มิแปลกใจที่คนขวางโลกอย่างหมอเอกจะชอบเธอ
เมขลาไม่รู้เชียวหรือว่าหมอเอกสนใจ เขาชวนออกเดทขนาดนั้นปฏิเสธอย่างไร้เยื่อไยเชียวแม่คุณ
กฤษ “เขาอาจจะสนใจพี่ก็ไดนะ”
เขาลองเชิงว่าเมขลาจะรู้สึกยังไง
เมขลา “โอย ไม่หรอก คนอย่างหมอเอก ไฮโซจะตาย ฉันกินส้มตำปลาร้า มันจะเข้าซูชิวาซาบิได้ยังไงล่ะ อีกอย่าง หมอเอก ครอบครัวเขารวยจะตาย ฉันไม่อยากเจอปัญหาแบบนี้ซ้ำสองหรอก”
แสดงว่าเมขลามีแผลหนักเรื่องความรักเพราะความรวย หรือจะเป็นสาเหตุที่เธอไม่ยอมมีแฟนอีก แล้วดูเธอไม่ได้สนใจอะไรกับหมอเอก ถ้าหมอเอกรวยแล้วตัวเขาล่ะ จะเรียกว่ารวยมากกว่าได้หรือเปล่า แล้วเมขลาจะไม่กลัวเรื่องปัญหาความรักเพราะความรวยอีกหรือ หรือนี่เป็นมูลเหตุที่เธองกหนักหนา เอาแต่หาเงินจนไม่สนใจผู้ชาย ทั้งๆ ที่เธอไม่ชอบคนรวย เหตุใดตัดสินใจแต่งงานกับเขาได้ สรุปแล้วเธอเห็นเงินสำคัญกว่าความรักหรือเปล่า? เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากเครียดอีกเป็นครั้งที่สอง
กฤษ “แล้วพี่ไม่กลัวผมเหรอ?”
เขาถามเบาๆ
เมขลาหันมามองกฤษ
เมขลา “ถึงฉันจะไม่รู้จักคุณแม่ดี แต่ท่านเป็นคนจับฉันแต่งงานเอง ถ้ามีปัญหาภายหลัง เธอเลิกกับฉันอย่างน้อยฉันก็มีเงินไปตั้งตัวเองได้”
นี่เธอไม่ได้สนใจเขาด้วยเช่นกันหรือนี่ ได้ฟังแล้ว ได้ยินเสียงเปร๊าะ...............ในอกซ้ายเบาๆ
เมขลา “แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้ขนาดไหน เราจะเป็นคู่กันหรือเปล่า ก็สุดแท้แต่วาสนาเถอะ ถ้าไม่มีปัญหากับแม่สามีก็พอแล้ว ไม่เหนื่อยมาก”
เธอหันมามองหน้าซีดของกฤษ ที่ได้ฟังเรื่องจริงแล้วจะหน้ามืดเสียให้ได้
เมขลา “นี่ เธอไม่สบายเหรอ หรือจะเป็นลม”
กฤษ “เปล่า”
เขากัดฟันตอบ พยายามทำความเข้าใจกับชีวิตของเมขลา เธอผ่านอะไรมาเยอะกว่าเขา เรื่องบางเรื่องเขาอาจจะรู้น้อยกว่าเธอ ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ
กฤษ “แต่ผมรู้สึกว่า หมอเอกเขาจะชอบพี่นะ ดูแล้ว เขาก็พยายามชวนพี่ไปเดท”
เมขลา “อุ้ย พูดไปฟ้าผ่าพอดี”
ตอนนี้ใจกฤษ ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ถึงแม้ว่าเขาจะขึ้นชื่อว่าสามีเมขลา แต่ก็เป็นเพียงในนาม รู้กันในครอบครัว ทั้งเขาและเธอยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการที่ไหน เพื่อนที่มาร่วมงานก็ไม่กี่คน เพราะเป็นงานฉุกเฉิน แล้วดูท่าทางเมขลาก็ไม่คิดที่จะประกาศให้โลกรู้อีก ชะตากรรมของเขากับหมอเอกก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่เลย
แบบนี้เขาควรทำอย่างไรต่อไปดี
เมขลาหันไปสนใจต้นไม้ ส่องใต้ต้นดูไปดูมา
เมขลา “สงสัยจะยังไม่โตพอที่จะมีดอก รู้แบบนี้น่าจะขอให้ ผอ ซื้อต้นใหญ่มาเลย”
กฤษ มองดูต้นไม้ที่เธอให้ความสนใจอย่างชอกช้ำใจ
กฤษ “ต้นอะไรเหรอครับ?”
เมขลา “เฮ้....นี่เธอไม่รู้เหรอว่านี่คือต้นพิกุล”
ถ้าสอบตอนนี้ก็คงตกตอนนี้ เขาไม่เคยเห็นต้นพิกุลจริงๆ ชีวิตมีแต่ตึกและคอนโด เขามองต้นไม้พุ่มที่กำลังจะสูงกว่าเขาเล็กน้อย ลักษณะใบขอบพริ้วๆ ทรงไข่เป็นกระจุกหนาเขียวเข้ม
กฤษ “ผมยังไม่เคยเห็นต้นจริง”
เขาตอบเลี่ยงๆ ถ้าเกิดว่าเมขลาเป็นครูก็คงสับเขาเละ แต่ถึงไม่เป็นครูเธอก็ไม่เคยยั้งมือ
เมขลา “เดี่ยวฉันจะพาเธอไปดูต้นที่อายุน่าจะ 100 ปีได้ ต้นนั้นมีความหลัง”
เมขลา “มาๆ ไปหาเมล็ดชุมเห็ดไทยกัน”
ดูเธอไม่ได้สนใจเทศนาเขาเท่าไหร่ เธอชวนเขาเดินเลยต้นพิกุลไปริมข้างบ่อหลังโรงพยาบาล
เมขลา “แถวนี้เคยเห็นว่ามันมีชุมเห็ดไทยงอกนี่นา นั่นไง”
เธอเจอเป้าหมายเลยตรงรี่เข้าไป
เมขลา “ยังพอมีเมล็ดนะ”
กฤษ เข้าไปหาเธอและช่วยเก็บเมล็ดชุมเห็ดไทยพอได้ปริมาณเท่าที่พอใจ เธอก็ชวนเขากลับ
กฤษ “พี่จะเอาเมล็ดชุมเห็ดไทยไปทำอะไรครับ”
เมขลา “เมล็ดชุมเห็ดไทย มีสรรพคุณอะไร”
กฤษ “ทำให้นอนหลับ”
เมขลา “โอ เก่งนะเนี่ย ป่ะเราเอาไปคั่วทำยาให้หมอเอกกัน”
วันที่: 7 มิถุนายน 2567 เวลา:16:05:29 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
