Oh!! my sassy boss ตอนที่ 32 หน้า 3
แม่วรรณ “ปกติ ไอ้หมาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้นาน ขนาดกับแม่มัน ยังถามคำทีตอบที มันเหมือนคนอยู่ในโอวาท แต่จริงๆ มันรั้น แต่มันก็ยังมีความดีที่ยังห่วงฉันอยู่ เป็นลูกที่อยู่ดูแลฉัน”
แม่วรรณเริ่มเรื่องบรรยายแบบดรามาซะงั้น เป็นที่น่าแปลกใจให้กับสามี ปกติแล้วนางไม่เคยระบายทุกข์ใดๆ ออกมา
แม่วรรณ “ฉันก็แค่อยากให้มันได้เมียดีๆ ที่อยู่ด้วยกัน ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่า มีลูกมีหลานให้เราต่อไป”
ตาอินทร์ “แล้วแม่ทุกข์ใจเรื่องอะไรล่ะ แล้วทำไมจะต้องเลิก”
แม่วรรณ “แกต้องช่วยฉันนะตาอินทร์”
นางหันมาหาพวกซะอย่างนั้น
ตาอินทร์ยิ่งคงกับความสับสนของเมีย เหมือนภาพรวมจะดี แต่ก็เหมือนไม่ดี แล้วมันเรื่องอะไรกัน...
ตอนเย็นลูกชายกลับมาที่บ้าน เขาเหมือนมองหาใครสักคนแต่ผลลัพธ์ก็ไม่มีอย่างที่คิด
แม่วรรณ “กินข้าวก่อนสิ แม่มีเรื่องจะคุยด้วย”
นางบอกบุตรคนเล็ก ทำเอา กฤษ มองหน้าแม่อย่างงงงันกับน้ำเสียงเรียบผิดปกติ
กฤษเข้าไปในครัว มีสำรับตั้งยู่บนโต๊ะแล้ว เขาตักข้าวมากินเอง เห็นแกงปูใบชะพลู กินแล้วอร่อย เขาคุ้นชินกับรสมือนี้อย่างบอกไม่ถูก คงไม่ใช่ฝีมือแม่แท้ เกิดมา 26 ปี แม่ไม่เคยทำกับข้าวอร่อย กินไปยิ้มคนเดียวไป ก่อนจะกลับออกมานั่งกับ พ่อและแม่ที่ห้องรับแขก
แม่วรรณ “แกจะกลับอยุธยาไหม?”
แม่ตั้งคำถาม ทำเอากฤษ งงงัน
กฤษ “กลับสิ ผมฝึกงานต่ออีก 3 อาทิตย์”
แม่วรรณ “ยังไม่เสร็จเหรอ?”
กฤษ “ถึงฝึกเสร็จแล้วผมก็จะอยู่อยุธยา”
เขาตอบ
ทำเอานายแม่สะอึกอึ้งไปครู่ กับคำตอบที่นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าลูกชายจะตอบเช่นนี้ แต่ก็เก็บอาการเอาไว้
แม่วรรณ “แกไม่อยากอยู่ที่บ้านนี้?”
นางถามย้ำ ก็สุดจะเดาใจลูกชาย เพราะไม่อยากอยู่กับแม่เลยหาเรื่องว่าไปอยู่กับเมีย แต่ก็สร้างรอยยิ้มมุมปากให้กับนางเล็กน้อยก่อนจะกลบเกลื่อน
แม่วรรณ “วันนี้ หมอเมขมาคุยกับแม่แล้ว”
เสียงราบเรียบนี้คืออะไร ปกติแม่เขาไม่เคยใช้เสียงระดับนี้เวลาคุยกับเขา มันช่างดูผิดปกติเสียนี่ ช่างแลดูมีอะไรแอบแฝง มันน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก หรือเขาจะคิดไปเอง ปกติแม่กับเมขลาก็ดูจะเข้ากันดี
กฤษ “ครับ”
เขารับคำแค่นั้น
แทบไม่อยากมองหน้าแม่เขา ปกติ เขาก็ไม่ค่อยมองเวลาแม่พูดอะไร ขี้เกียจสื่อความหมายใดๆ ทางสายตา
แม่วรรณ “เรื่องที่แกจะฝึกงานเสร็จสิ้นเดือนนี้ แล้วก็เรื่องที่จะขึ้นโรงงานผลิตยา แม่จะหาวิศวกรไว้แล้ว อาจจะเริ่มอาทิตย์หน้า”
แม่บอกรายละเอียดเขา
แม่วรรณ “งานที่โรงงานผลิตยา แม่ให้หมอเมขรับผิดชอบทั้งหมด ให้เขาดูตั้งแต่เริ่มเขียนแปลน หมอเมข มีความรู้ด้าน GHP และ HACCP งานน่าจะเดินไว”
แม่วรรณลอบมองสีหน้าลูกชายที่ไม่มีอะไรตอบโต้
แม่วรรณ “พอดีวิศวกรที่แม่หามา เขามีความชำนาญด้านก่อสร้างโรงงานผลิตสมุนไพร หมอเมขก็ชำนาญด้านการผลิต เขาน่าจะคุยกันได้ง่ายหน่อย”
แม่นายแอบเห็นสายตาสงสัยแว๊บนึงในหางตาลูกชาย
แม่วรรณ “แล้วมีอีกเรื่องที่เมขลาพึ่งจะบอกแม่วันนี้”
แม้จะรู้สึกขัดใจกับท่าทีไม่ค่อยตอบสนองของบุตรชายที่มีมาแต่ไหนแต่ไรมา แต่แม่ก็พยายามคุมเสียงเอาไว้ใจเต้นแรง
แม่วรรณ “เมขลาเขาไม่สามารถมีลูกให้แกได้ เพราะฉะนั้น เขามาบอกแม่เพื่อตัดสินใจสถานะการแต่งงานของแก”
กฤษณะเหมือนโดนไฟช็อตไปอึดใจ หันมามองหน้าแม่ตกตะลึงนิ่ง เรื่องอะไรกัน มีลูกไม่ได้ เป็นข้ออ้างเรื่องอะไรกันอีก นี่หมายความว่าเธอต้องการเลิกกับเขาอย่างนั้นหรือ ลงทุนหาเรื่องมาโกหกแม่ ไม่คิดว่าเมขลาจะกล้ามาต่อรองกับแม่เขาขนาดนี้ แล้วยังเอาชีวิตแต่งงานของเขามาเป็นเรื่องเดิมพัน
กฤษ “แม่รู้ได้ยังไงว่าเขามีลูกไม่ได้?”
กฤษสวนกลับหลังตั้งสติได้
แม่มองลูกชายด้วยสายตาหลบต่ำ ถ้าตอนนี้เลือดไม่ขึ้นหน้ากฤษณะ เขาคงสังเกตว่าแม่มีความผิดปกติหลายอย่าง
แม่วรรณ “แม่อยากมีหลานนะ การที่สะไภ้มีลูกให้แม่ไม่ได้ ลูกต้องคิดถึงเรื่องนี้ด้วยนะ”
แล้วน้ำเสียงที่พูดกับเขาก็แสนเรียบ ไม่มีสูงต่ำ กดขี่บังคับเหมือนทุกครั้ง
เป็นสิ่งที่กฤษพอจะจับสิ่งผิดปกติได้เมื่อได้ยินเสียงน้ำเย็นของแม่พูด เขาเป็นคนที่เย็นอยู่แล้ว เมื่อโดนน้ำร้อนก็พร้อมเดือด แต่เวลาโดนน้ำเย็น แม่คงไม่รู้ว่าสติเขากลับมาไวกว่าที่คิด แม่มีเรื่องจะพูดอะไรกันแน่
กฤษ “แต่งกันมาแค่เดือนเดียว แม่จะตัดสินใจว่าเขามีลูกไม่ได้ ได้ยังไง เรายังมีเวลา”
แม้จะรู้สึกดีใจว่าลูกชายรู้จักเถียงนางกลับบ้าง แต่แม่วรรณเริ่มมีสีหน้ายุ่งยากที่จะพูดต่อ
แม่วรรณ “เขาบอกแม่ ว่าเขาเป็นหมัน เพราะงั้น เขาขอให้แม่ตัดสินใจเรื่องหย่า แม่ให้เวลาลูกคิดอีก 2 เดือน”
กฤษณะสติหลุดไปครู่ใหญ่ มองหน้าแม่และพ่อ ส่วนพ่อที่นั่งมองหน้าลูกที เมียที
ความเงียบปกคลุมอยู่ทั้งห้อง กฤษณะเหมือนตั้งสติได้อีกครา ลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นชั้น 2 ไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
การที่แม่สนทนาด้วยเสียงราบเรียบ เหตุใดมันช่างเป็นเรื่องที่แสนน่ากลัว กว่าเสียงสองเสียงสาม
พอลับร่างบุตรชาย พ่อเริ่มขยับตัว
ตาอินทร์ “แม่ๆ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
ตาอินทร์เข้ามาเขย่าแขนเมีย แม่วรรณถอนใจใหญ่ อย่างโล่งอก
แม่วรรณ “กว่าฉันจะพูดได้เนียนๆ เกือบตายแน่ะ ยากกว่าอีตอนด่ามันเสียเอีก”
ตาอินทร์หน้าเหวอไป
ตาอินทร์ “แม่เล่นอะไรของแม่นิ แล้วมันเรื่องอะไรที่หมอเมข เป็นหมันอีก”
พ่อยังตามไม่ทัน
แม่วรรณ “มันก็แค่ละครฉากใหญ่เท่านั้นแร่ะ”
วันที่: 14 กันยายน 2567 เวลา:18:35:30 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
