Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 17 หน้า 4 ตาอินทร์มองสองสาวคุยกันแล้วถึงกับดีอกดีใจ น้อยนักหรือแทบไม่มีเลยที่จะหาคนมาเสวนาแล้วคุณนายถูกใจได้ขนาดนี้ แม่สาวคนนี้จะเรียกว่าประจบสอพลอเพื่อหวังผลหรือไม่ก็สุดที่พ่อจะเดา แต่การผ่านด่านคัดเลือกคนจากนายแม่วรรณคดีไม่ใช่ง่ายเลย แล้วเมขลาจะมีอะไรดีกัน ตาอินทร์ “แล้วนี่หนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ทำงานอยู่ที่ไหนจ๊ะ” พ่อเลยขอสัมภาษณ์เสียบ้างเพื่อเป็นพิธี เมขลา “หนูเป็นคนอุทัยค่ะ เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เสียหมดแล้วเพราะอุบัติเหตุเกือบ 10 ปีที่แล้ว หนูทำงานที่อยุธยามาก็ 10 กว่าปีแล้วค่ะ หนูเป็นแพทย์แผนไทย แต่ก็ทำเฉพาะทางด้านหลังคลอด แต่ทุกวันนี้ก็รับทุกเคสที่คนไข้ลงมาจากตึกใหญ่ค่ะ บางคนก็มานวด มาอบตัว มาประคบตัว หรือโรคอื่นๆ อย่างงูสวัด แผลแพ้คัน โรคตา” เมขลาเล่าพอสังเขป ตาอินทร์ฟังคำตอบก็พอจะเดาได้ว่าน่าจะเป็นหมอในสังกัด เมขลา “ตอนนี้หนูก็ทำงานที่โรงพยาบาลสาขาอุทัยค่ะ แผนกแพทย์แผนไทย” ตาอินทร์ “อ้อ...” ตาอินทร์ก็ถึงบางอ้อ ได้เข้าใจแล้วว่าแม่วรรณคดีไปค้นเจอคนถูกใจนี้ได้ยังไง แม่วรรณ “วันก่อนฉันไปทำหน้ากับหนูเมขที่อยุธยา ฉันก็รู้สึกว่าดีมากเลยนะ หนูเมขคิดค้นสูตรสมุนไพรเองด้วย เพื่อทำครีมนวดหน้า สมัยนี้คนสนใจใช้สมุนไพรและออแกนิกส์เยอะมากเพื่อความปลอดภัยถือว่าเป็นจุดขาย” ถ้าไม่มีผลประโยชน์ด้วยแบบนี้มีหรือคนที่คัดสรรมาจะเข้าตากรรมการ แต่เห็นรอยยิ้มความสุขบนใบหน้าศรีภรรยาแล้วตาอินทร์ก็พลอยยิ้มไปด้วย นานขนาดไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นแม่ยิ้ม “พวกแกก็เห็นฉันเป็นยักษ์เป็นมาร ที่เป็นยักษ์เป็นมารก็เพราะความไม่เอาไหนของพวกแกทั้งนั้น” คิดถึงตอนที่แม่บ่นให้ลูกๆ เมื่อก่อนนี้แล้วก็ยิ้ม เมขลา “หนูคิดว่าเราน่าจะเพิ่มคาเฟ่ ด้านสุขภาพเข้ามาด้วยค่ะ การดูแลสุขภาพแบบองค์รวม และเข้าใจธรรมชาติ ทำให้เราสุขภาพดีจากข้างในนะคะ พอร่างกายเราแข็งแรงเราก็สู้โรคได้เองค่ะ” อะไรดี แม่ก็ว่าดีไปหมด ต้องแบบนี้สิน้า ความขี้โม้สูสีแม่ไม่เบา มิน่าเข้ากันได้ดิบดี มีลูกสะไภ้แบบนี้ก็คงดี คงลดทอนความยุ่งยากร้ายกาจของแม่ลงไปบ้าง ไม่รู้ว่าใครจะหลอกใคร ตาอินทร์ก็มองอย่างเงียบๆ ไปก่อน จะว่า ไอ้หมา ก็ไปฝึกงานแพทย์แผนไทยนี่นั่นนิ ตาอินทร์มองหน้าสาวน้อยอีกหน หรือว่าเขาน่าจะได้พบเจอกันบ้างแล้ว ตาอินทร์ “ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ” เมขลา “หนูเหรอคะ 38 ปีแล้วค่ะ” ไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไหร่ แต่ก็ต้องเชื่อ หน้าตะหมดจรด ดูอ่อนเยาว์ราว 30 ต้นๆ แต่ก็ดีดูเหมาะสมกับไอ้หมานัก นี่เป็นว่าที่สะไภ้คนแรกที่คุณนายวรรณคดี ไม่ได้คัดสรรจากลูกคุณหญิงคุณนาย ไม่ได้ร่ำรวย ไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคม ตามที่คุณนายเคยมีมาตรฐานเอาไว้ ความงามจัดว่าน่ารักพอตัว กิริยาว่าจาเรียบร้อย ตรงไปตรงมา เจอกันวันแรกอาจจะไม่รู้ได้ว่าเป็นคนเช่นไร แถมอายุมากกว่าไอ้หมาอีก มันช่างผิดจากที่ตาอินทร์คาดเอาไว้ ตาอินทร์ “แล้วที่บอกว่าอยากเพิ่มคาเฟ่ อยากเป็นคาเฟ่ด้านสุขภาพเหรอ น่าสนใจดีนะ” เมขลา “ใช่แล้วค่ะ เรื่องสุขภาพ อยู่กับเรา ทุกเพศ ทุกวัย เราต้องหาจุดที่ทำให้แต่ละคนมีความสุข ทั้งกายและใจ พอใจเราไม่มีทุกข์ กายเราก็เบิกบานไปด้วยตามอัตโนมัติ อย่างคุณพ่อชอบปลูกต้นไม้ เราก็มีเมล็ดพันธุ์ต้นไม้ให้ปลูก คุณแม่ชอบสปา เราก็มีสปาให้ทำ บางกิจกรรมเราก็อาจจะให้คนมาร่วมทำด้วย หนูเชื่อว่า พอข้างในเป็นสุขแล้ว จิตใจแข็งแรง โรคภัยก็สู้ไม่ได้ค่ะ” ตาอินทร์ “น่าสนใจดีนิ” ตาอินทร์ ปลูกต้นไม้กลำแดดมาหลายปี ยังไม่คิดเลยว่ามันจะมีคาเฟ่แบบนี้ได้ ตาอินทร์ “แล้วมันจะมาอยู่รวมกันได้อย่างไร?” เมขลา “หนูเชื่อว่า ด้วยศักยภาพของคุณพ่อกับคุณแม่ สามารถที่จะเนรมิตรดินแดนที่จะสร้างความสุขให้ผู้คนทั้งกายและใจได้” ยังกะโดนป้ายยาดีจนต้องมนต์ไปชั่วอึดใจ สายตาสดใสมองตาอินทร์ เธอไม่ได้มีความหวัง แต่ก็สร้างความหวังเล็กๆ สายตาที่ไม่โลภ ไม่ละโมบ ไม่มีความอิจฉา ริษยา ไม่มีความทะเยอทะยาน มีความใสซื่อ แต่กลับพุ่งได้สูงส่ง เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ด้านการใช้วาจามิใช่น้อย ตาอินทร์ถึงกับยิ้ม ยกชาขึ้นจิบและตักขนมกินเงียบๆ คนแบบนี้ล่ะ ที่จะปะมือกับแม่วรรณ และเจ้าตัวแสบได้ดี แค่นี้ก็น่าจะเบาใจได้เยอะ เอาล่ะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไหนๆ ฟ้าก็ส่งนางเมขลามาให้ กฤษณะแล้ว ตาอินทร์จะแขวงอย่างไรได้ แม่วรรณ “วันนี้เรามาคุยทำความรู้จักกันเฉยๆ นะ ไม่คิดว่าจะมาคุยเรื่องทำธุระกิจอะไร” เสียงแม่วรรณเบรคกลางคัน แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ตาอินทร์ได้เห็นเมียตัวเองผ่อนคลายเหมือนคนปกติ แม่วรรณ “ฉันไปดูฤกษ์ มาแล้วนะตาอินทร์ ได้วันที่ 20 เมษา” เมขลา “ห๊า....คุณแม่ ไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ? อีกแค่ 4 วันเอง” เมขลาทำหน้าตกใจ จนตาอินทร์มอง แม่วรรณ “เร็วไปเหรอ หนูไม่พร้อมเหรอจ๊ะ” เมขลา “ก็เร็วไปค่ะ หนูยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะคะ” แม่วรรณ “ไม่ต้องเตรียมหรอก แม่จะเตรียมเอง ตอนนี้ซองอะไรก็พิมพ์เรียบร้อยหมดแล้ว โรงแรมแม่ก็จองไว้แล้ว ชุดแม่ก็หาไว้หมดแล้ว นิมนต์พระ ของเล็กๆ น้อยๆ เลขาช่วยจัดการหมดแล้ว” ตาอินทร์เองก็พลอยตกใจไปด้วยว่าศรีภรรยาทำอะไรไม่ปรึกษา ตาอินทร์ “ไปเตรียมการณ์ไว้หมดแล้วเหรอ?” แม่วรรณ “แน่สิ คราวนี้ฉันจะไม่ยอมพลาดเด็ดขาด” เมขลาทำหน้าเหวอไปครู่ นี่งานแต่งเธอไม่ได้ตระเตรียมอะไรแลยเชียวหรือนี่ แล้วที่สำคัญ หน้าว่าที่สามีเธออีกล่ะ ก็ไม่เคยพบเจอ ทีแรกคิดว่าจะค่อยเป็นค่อยไป คุณนายอาจจะวางแผนแต่งอีก 3 เดือนยังพอมีเวลาทำความรู้จัก ถ้ามันเกินแรงเธอจะอยู่ร่วมกัน ยังมีโอกาสขอยกเลิกงานแต่ง แล้วนี่อะไรกระชั้นชิด 4 วันแล้ว แม่วรรณ “หนูเมข จะมีปัญหาอะไรไหม?” เมขลามองดวงหน้าผู้สูงอายุ เธอจะตอบอะไรได้ในยามนี้ คุณนายเล่นปิดช่องทุกอย่างหมด เมขลา “คุณแม่คิดว่า จะไม่ให้หนูกับลูกชายตัดสินใจกันก่อนเหรอคะ” แม่วรรณ “ก็หนูเมขลาตอบตกลงแล้ว ส่วนลูกชายแม่....” เมขลา “เขาอาจจะเสียใจนะคะ เผื่อเขามีคนที่ชอบแล้ว” แม่วรรณ “มันไม่มีใครหรอก มันจ้องจะไปบวชอย่างเดียว แม่ฝากฝังหนูเลยนะ ทำยังไงก็ได้อย่าให้มันไปบวชรอบ 2 ถ้าบวชรอบนี้มันคงไม่ยอมสึกแน่” เมขลา “แต่คุณแม่ การที่เราขวางคนบวช มันจะไม่บาปเหรอคะ” เมขลาเริ่มสงสัยที่ตัวเธอเองเข้าไปพัวพันความแค้นแม่ลูกตอนไหนกัน แม่วรรณ “ตอนนี้มันยังไม่บวชหรอก พอแต่งงาน หนูก็รีบมีลูก พอมันมีลูกแล้วมันก็อาจจะเปลี่ยนใจ” เมขลามองหน้านายแม่ปริบๆ แผนระยะยาวของคุณนาย ขนาดเธอเองพึ่งเจอกันก็ยังพลอยโดนถูกบังคับไปด้วย แต่ไฉนเลย คนอิสระเสรีอย่างเมขลา ผู้ไม่สนใจการข้อผูกมัดจะมายอมเสียเปรียบ ไปตลอดชีวิต การตัดสินใจครั้งแรกเพราะเห็นเงินมีอำนาจ ก็ต้องโดนผลกระทบเช่นนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอก เธอค่อยหาทางหนีทีไล่อีกทีหลังแต่งงาน เมขลา “ถ้าอย่างนั้น หนูขอไปเคลียร์งานให้เรียบร้อยจะดีกว่านะคะ ช่วงนี้หยุดสงกรานต์มายาว งานเยอะน่าดูเลยค่ะ” แม่วรรณ “ก็แล้วแต่หนู แต่วันที่ 20 นี้ คือกฤษ์ ดีที่สุดของปีนี้ แม่ไม่ยอมเลื่อนหรอกนะ” อ้าว...ทำไมผู้สูงวัยใจร้อนกว่าวัยรุ่น มาถึงเวลานี้ เมขลาก็เริ่มลำบากหัวใจ จะเปลี่ยนใจก็ไม่ทันเสียแล้ว
จบดีแน่ค่ะเรื่องนี้
 โดย: หอมกร
  วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา:7:02:59 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
