Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 13 หน้า 3 กฤษ พาร่างไร้เรี่ยวแรงเพราะความเหนื่อยกลับบ้าน วันที่เมขลาหยุด คนไข้ก็มาปกติ เขาก็ต้องรับทำหัตถการที่ร่ำเรียนมาอย่างสุดความสามารถ แม้จะได้ไม่ดีเท่าต้นแบบก็ตาม เขารู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ที่แล้วมาเมขลาที่ทำงานคนเดียว เธอเหนื่อยขนาดนี้หรือไม่ กฤษ เปิดประตูบ้านเข้าไป พบเมขลายกชามปลานึ่งมาบางที่โต๊ะอาหาร เมขลา “มาแล้วเหรอ มาเร็วๆ มากินข้าว เสร็จพอดีเลย” เธอเรียกเขา เสียงนี้คือเสียงสวรรค์อย่างแท้จริง ที่เหนื่อยเมื่อครู่ก็บรรเทาลงอย่างรวดเร็ว มองหน้าสดใสไม่มีวี่แววของอาการป่วยสักนิด นี่เป็นวิชามารที่เธอสำออยเวลาอยากอู้งานอย่างนั้นเหรอ กฤษ เดินมานั่งมองอาหารบนโต๊ะ เมขลาทำปลานึ่ง กับผัดไก่มะม่วงหิมมะพานต์ กลื่นหอมของอาหารที่โชยมา ยั่วต่อมน้ำลายเขาอย่างดีทำเอาเขาหิวขึ้นมาทันที กฤษ ไปล้างมืออย่างว่าง่ายแล้วกลับมาทานข้าว เห็นหน้ายิ้มสดใสของเมขลา ค่อยบรรเทาช่วงวันอันแสนเหนื่อยไปเสียสิ้น พร้อมกับอาหารอันเลิศรสที่เธอจัดรอเขาอยู่ ช่างแสนวิเศษที่ผู้ชายทั่วโลกต้องอิจฉา เวลาทำงานเหนื่อย มีคนรออยู่ที่บ้านพร้อมทำกับข้าวรอ มันช่างเหมือนครอบครัวในฝันของเขาเสียจริง วันต่อมา กฤษ กับเมขลาขับรถมาถึงโรงพยาบาลไล่เลี่ยกัน เมขลาจอดรถเรียบร้อย เตรียมจะเดินจากโรงรถ “เมขลา” เสียงเรียกของใครคนหนึ่งดังมาจากรถตู้โรงพยาบาล เมขลา “ ผอ จะไปไหนเหรอคะ” เธอหันไปมองต้นเสียงถามอย่างสงสัย ยกมือไหว้เขา ผอ เดช “ลุงวิน จับเมขลาขึ้นรถ” เสียงผอ สั่ง รปภ ที่ยืนอยู่โรงรถเสียงเด็ดขาด รปภ รีบทำตามอย่างเร่งด่วน เมขลา “เดี๋ยวๆ มีอะไร จะขึ้นรถไปทำไม ไปไหนๆ” เสียงเมขลาชุลมุนถามไม่เป็นศัพท์ เมขลาถูกลุงวินจับมานั่งบนรถตู้แถวหลัง ผอ เมขลา “ผอ จะไปไหนคะ?” เธอยังไม่ได้คำตอบจากผู้บังคับบัญชา ต้องถามซ้ำอีก ผอ เดช “ไปหาเจ้านาย” ผอ เดช ตอบ แล้วรถตู้ก็ออกจากโรงพยาบาลไปทันที ปล่อยกฤษ ยืนงง มองดูเมขลาไปอย่างตั้งตัวไม่ทัน กฤษ “ลุงวิน ผอ จะพาพี่เมขลาไปไหนครับ” ลุงวิน “ผอ จะไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ครับ” กฤษ “แล้วทำไมต้องพาพี่เมขลาไปด้วย” ลุงวิน “ผมไม่ทราบหรอก เห็นแกมารอตั้งแต่เช้าแล้ว” กฤษ ยังสงสัยกับเหตุการณ์ที่เจอ แต่คิดว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่ แต่วันนี้เขาต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรือนี่ เมขลาทำหน้าตกใจนั่งข้างหลัง ผอ ตายละ เมื่อวานแกล้งป่วย นึกว่าจะรอดแล้ว หรือเจ้านายไม่พอใจอะไรเธอ วันก่อนที่นวดหน้า พอกหน้าให้ ก็ตบเงินรางวัลมาซะมากมาย ยังมีอะไรอีก น่าสงสัยนัก นี่เล่นอุ้มเธอขึ้นรถพาไปเข้าเฝ้าแบบนี้ ต้องมีเหตุเป็นแน่ เมขลา “แล้วทำไม หนูต้องไปด้วยละ ปกติ ผอ ไปคนเดียว” เธอทำใจดีสู้เสือถาม ผอ เดช ผอ เดช “เจ้านายอยากเจอเธอ” เขานั่งกอดอกที่เบาะหน้า วางหน้านิ่ง คอยดูว่าเมขลาจะอาระวาดไม่ไปหรือไม่ เขาอุตส่าห์แหกตาตื่นแต่เช้า มาจอดรถตู้รออุ้มเธอขึ้นรถ เมขลานึกแปลกใจ เจ้านายอยากจะเจอเธอเรื่องอะไร เมขลา “เอ้ยยยยย ผอ เข้าใจผิดหรือเปล่า หนูยังไม่เคยเจอ เจ้านายเลยนะ แล้วจะพาหนูไปด้วยทำไม” ผอ เดช “แล้วเมื่อวานทำไมป่วยการเมือง?” ผอ หันมาถามเธอ มองหน้าน้อยๆ ทำตาตื่นๆ ที่ผู้ปกครองจับได้ว่าหาเรื่องปดปิดบังความผิด เมขลา “เปล่าซะหน่อย หนูปวดท้อง” เธอรีบแย้ง ผอ เดช “ไม่ต้องตีตนไปก่อน ท่านอาจจะมีเรื่องสำคัญคุยด้วย เท่านั้นเอง แล้วก็ไม่ต้องบ่นมากด้วย ขี้เกียจฟัง” โดนเบรคแรงขนาดนี้ เมขลาเบ้ปาก แล้วกอดอกอย่างขัดใจ ผอ เดช “อ้าว กินให้พอใจ” เขายกซูชิมาให้เธอกล่องหนึ่ง การจับปราบเมชลาให้เงียบ คงไม่เท่าอาหารที่เธอชอบ เมขลาเปลี่ยนใจจากที่ว่าจะหาเรื่องบ่นเรื่องโน้นเรื่องนี้ ก็ยังดีที่ ผอ รู้ทันเธอ หาขอมายัดปากไว้ กินเสร็จเธอก็นอน เงียบเสียงไป เป็นสิ่งที่ ผอ ชอบนัก เวลาที่เมขลากินอิ่มนอนหลับ อย่างน้อยก็ไม่ต้องฟังเสียงเถียงฉอดๆ ไม่ลดลาวาศอกของเธอ ผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าๆ วันนี้รถค่อนข้างติด เกือบ 10 โมง เช้า ผอ ปลุกเมขลาตื่น เธอเดินตาม ผอ เดช เข้าโรงพยาบาลที่ไม่เคยมาก่อน ดูใหญ่โต กว่าสาขา อยุธยา ก็แน่ละ โรงพยาบาลในเมือง ก็ต้องดูใหญ่ไว้ก่อน แต่พื้นที่อาจจะน้อยกว่าอยุธยาไปบ้าง
อุ๊ยกำลังจะได้เจอว่าที่แม่สามีค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:10:35:16 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
