Oh!! my sassy boss ตอนที่ 27 หน้า 4
เมขลาเป่าผม กฤษมองตามเธอ รอดูชุดเซ็กซี่ที่ว่าเธอจะใส่ตอนกลางวัน แต่ก็ต้องผิดหวังที่ยังเป็นเสื้อกางเกงขายาวตามเดิม
กฤษ “แล้วนี่ ทำไมสระผมตอนกลางคืนเดี๋ยวไม่สบายหรอก”
เขาพูดเหมือนจะดุเธอ เรื่องสระผมตอนกลางคืนหมอก็รู้กันหมด ว่าร่างกายเข้าสู่สภาวะเย็นเกินไปในเวลากลางคืนอาจจะไม่สบายได้
เมขลา “พรุ่งนี้ขี้เกียจสระ เดี่ยวเอาไดร์เป่าแทน คุณแม่โทรมาหาด้วยเมื่อกี้ ชวนไปทานข้าวอาทิตย์นี้”
กฤษ “ผมเองก็อาจจะต้องไป โรงพยาบาลหลัก 2-3 วัน น่าจะไปศุกร์-อาทิตย์ ด้วยครับ มีเคส”
กฤษบอกเธอ ทำเอาเมขลาสงสัย กฤษมาอยู่ที่นี่เกือบครึ่งปีแล้ว ไม่เคยมีเคสให้กลับไปทำ
เมขลา “เคสผ่าสมองเหรอ?”
กฤษ “ครับ”
เมขลา “ฉันไม่เคยเห็นเธอมีเคสเลย”
กฤษ “การผ่าตัดพวกนี้ต้องจองห้อง คนไข้ต้องพร้อม บางทีจองกันเป็นปี”
เมขลา “โห แสดงว่าปีหนึ่งก็ผ่าไม่เยอะสิ”
กฤษ “เป็นไปได้ก็ไม่อยากมีผู้ป่วยผ่าสมองหรอกครับ”
มันก็จริง เคสผ่าอวัยวะสำคัญแบบนี้ ดูเป็นโรคที่ร้ายแรง หมอแบบเขาถึงจะอยากช่วยผู้ป่วยให้หาย แต่เป็นไปได้ก็ไม่อยากจะมีคนไข้ป่วยด้านนี้
เมขลา “แบบนี้งานก็น้อยสิ”
เธออดสงสัยไม่ได้ หมอสมองวันๆ ทำอะไร
กฤษ “ไม่หรอก มันก็มีเคสที่มาตามอาการ มาพบแพทย์ตามนัด”
เมขลา “แล้วเธอมาอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ คนไข้เจอเธอได้ยังไง?”
เธอหันมาถามเขาอย่างสงสัย
กฤษ “ช่วงผมอยู่ที่นี่ ผมก็นัดคนไข้ออนไลน์ครับ อาจจะเป็นช่วงพักเที่ยงหรือเลิกงานแล้ว และก็ติดตามผ่าน ไลน์ AO ของโรงพยาบาลครับ”
อาจจะจริง ช่วงเที่ยงเขาไม่เคยอยู่กับกฤษเลย แล้วเขาก็กลับบ้านก่อนเธอตลอด หรือกลับพร้อมกันเขาก็อยู่ในห้องเล็กก่อนจะมานอนที่ห้องเธอ ก็คงเป็นช่วงที่เขาทำงาน ทีแรกเธอเข้าใจว่าเขาอาจจะทำรายงานของเขา แต่เรื่องอื่นๆ เธอไม่เคยถามเลยไม่รู้ได้ว่าเขาทำอะไรบ้าง แล้วยังเทคโนโลยีที่สามารถติดต่อหมอได้หลายทาง
กฤษเอาหนังสือทำมือที่ปิดลงเก็บเข้าที่ เมื่อเห็นเมขลาเป่าผมเสร็จคลานขึ้นเตียงนอนมา
เมขลา “งั้นเธอก็จะกลับบ้านวันศุกร์เลย หรือจะไปเย็น พฤหัส”
เธอคลานมาทำตาแป๋วใส่เขา
กฤษ “ก็ดูก่อน ไปตอนเย็นรถอาจจะติด”
เมขลา “ไปตอนเช้า รถก็ติดเหมือนกันนะ”
เธอรีบแย้ง กฤษมองคนตาแป๋วแล้วสงสัย เธออยากให้เขาไปห่างๆ เธออย่างนั้นเหรอ ยิ่งมองชุดนอนแขนขายาวแล้วขัดใจนัก
กฤษ “ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ได้รีบ นัดคนไข้ไว้บ่ายๆ”
เมขลา ทำจมูกย่น แผนที่จะส่งสามีกลับบ้านเร็วก็เป็นอันล้มเหลว
กฤษ “แล้วพี่จะไปทานข้าวกับคุณแม่ไหม?”
เมขลา “ก็ต้องไปสิ คุณแม่อุตส่าห์ชวนนะ ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับคุณแม่เหมือนกัน”
เธอรีบบอกเขา ทำเอาชายหนุ่มคิ้วขมวดอย่างสงสัย เรื่องที่ว่าเรื่องดีหรือเปล่า?
เมขลามองหน้ายุ่งๆ ของสามีหนุ่มแล้วคิดอย่างปั่นหัวเขาบ้าง
เมขลา “เธอก็โตเป็นหนุ่มแล้วนะ หน้าตาก็ดี สาวๆ ก็หลง เมียก็สวย คุณแม่ก็คงอยากจะรู้ว่าเราสองคนเป็นยังไงกันบ้าง”
ไม่พูดเปล่าทำหูตาแพรวพราว มือน้อยๆ ลูบหน้าหล่อเลื้อยลงไปที่อกเขาทำท่าชวนใจสยิวไปได้ หากเธอรับรู้ของแรงเต้นของหัวใจเขาตอนนี้คงเต้นแรงกระทบกับมือน้อยๆ แล้ว
กฤษ “คุณแม่ก็คงอยากรู้ความคืบหน้า เมื่อไหร่จะมีหลานซักที”
เขารีบตอบ
เมขลาสะดุดมองหน้าหล่อ
เมขลา “นี่เธอไม่คิดจะเลิกกับฉันเหรอ?”
เธอถามหน้าซื่อ นี่เป็นสิ่งที่เธอคิดอย่างนั้นหรือ? ทำเอากฤษที่หัวใจเต้นแรงเพราะท่าทางเชิญชวนอยู่ก็ขัดใจ
กฤษ “นี่พี่จะไม่คิดรับผิดชอบผมเหรอ พี่กอดผม จูบผม นอนกับผมมาตั้งหลายคืนแล้ว”
เขารีบทวงสิทธิ์ที่พึ่งจะเป็นตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำเอาเมขลาผงะ ตั้งตัวใหม่ ทำไมผู้ชายคนนี้ดูจริงจังราวกับเสียตัวให้เธอแล้วทั้งที่เธอยังไม่เคยมีอะไรด้วย เมขลาทำตาปริบๆ ไม่อยากเชื่อ ประโยคเหล่านี้สมควรออกจากปากผู้ชายอย่างนั้นหรือ
เมขลา “เธอคิดขนาดนั้นเลยเหรอ.ก็แค่ แค่โดนกอด โดนจูบ..”
กฤษ “พี่จะมาเล่นๆ กับผมไม่ได้นะ ผมไม่ได้เป็นคนใจง่าย ผมมีพ่อ มีแม่”
ดูหน้าตาท่าทางเขาจริงจังจนน่ากลัว ซึ่งเมขลาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาคิดเสมอว่ากฤษเป็นไก่น้อยนอนในเล้ามานาน
กฤษ “แล้วอีกอย่างพี่คิดว่าแม่ผมจะยอมเหรอ คุณแม่น่ากลัว กว่าที่พี่เห็นนะ”
สีหน้าท่าทางกดดันอย่างน่ากลัวทำเอาเมขลาชะงักงัน
เมขลา “เอ่อ....เอ๋ เราจะนอนกันแล้วไม่ใช่เหรอ เธอ เธอ ปิดไฟเถอะ”
เปลี่ยนเรื่องง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ พูดแล้วก็ล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มมาคลุม กฤษมองอย่างขุ่นใจก่อนจะลุกไปปิดไฟแล้วเดินทางขึ้นเตียงข้างๆ เธอ เมขลานอนนิ่งอยู่ครู่ก่อนจะพลิกตัวมาหา
เมขลา “นี่เธอ โกรธฉันเหรอ?”
เธอถามเขา
กฤษ “ผมไม่อยากได้ยินพี่พูดแบบนี้”
เขาตอบเสียงเรียบ เมขลาเงียบครู่ใหญ่ ก่อนจะเลื่อนเข้ามาหาเอามือวางบนอกเขาแล้วตบเบาๆ เหมือนแม่ตบอกลูกกล่อมนอน ทำเอากฤษงงงันในความมืด ใจค่อยๆ เย็นลง
เมขลา “ฉันขอโทษที่พูดไม่ทันคิดว่าเธอจะรู้สึกยังไง ฉันก็กลัวว่าเธอจะบอกคุณแม่ยังไงพอถึงเวลาที่เราจะเลิกกัน เดิมทีเธอก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับฉัน เราก็กำลังเหมือนหลอกคุณแม่อยู่ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน อันที่จริง เธอก็ยังไม่ได้รู้สึกแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก”
เสียงเมขลาที่ดูราบเรียบในความมืด กลับดูน่ากลัวกว่าที่กฤษคิด เนื้อหามันดูเจ็บปวด นี่เป็นความรู้สึกจริงๆ ของเธอย่างนั้นหรือ เธอกลัวเรื่องที่จะบอกแม่ว่าเราเลิกกัน เธออยากเลิกกับเขาหรือไม่อยากเลิกกันแน่ ที่สำคัญ เธอรู้สึกยังไงกับเขา เห็นแค่เขาเป็นเด็ก เป็นน้องชายคนหนึ่งอย่างนั้นหรือ?
น้องที่ไหน โตขนาดนี้จะมานอนเตียงเดียวกันกับพี่สาวกันเล่า?
คำถามนี้มันก้องให้หัวเขา
แล้วเมขลาจะมารู้ความรู้สึกของเขาได้อย่างไร เขารู้สึกยังไง เหมือนที่เขาก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของเมขลาว่าเธอเห็นเขาเป็นอะไรกันแน่
มือน้อยๆ ที่ตบอบเบาๆ ก็เลื่อนขึ้นมาจับหน้าและริมฝีปากเขา ในความมืด เขารู้เพียงร่างหยุกหยิกเลื่อนตัวมาแล้วริมฝีปากบางแนบจุมพิษที่แก้มเขาเบาๆ ทำเอาคำพูดมากมายที่จะเอ่ยก็กลืนหายลงคอไป
นอนฟังเสียงหัวใจเต้นแรง นี่เธอปั่นหัวเขาจน.....เขาจะนอนหลับยังไง
วันที่: 3 กรกฎาคม 2567 เวลา:7:28:37 น.
ฝ
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
