Oh!! my sassy boss ตอนที่ 18 หน้า 3
เสียงคุ้นๆ เรียกชื่ออันคุ้นเคย ทีแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นญาติผู้ใหญ่เรียกลูกหลาน กฤษหันไปมองรถตู้ที่จอดที่โรงรถ เห็นประตูรถเปิดอยู่ ร่างสูงโปร่งนั่งกอดอกสวมแว่นตาดำ
“เพิ่งเลิกงานเหรอ”
กฤษ “พี่ณุ”
เขาตกใจเล็กน้อยที่พบพี่ชายที่นี่ เลยเดินเข้าไปสวัสดี พี่ชายที่ไปทำงานด้านป่าไม้ในวนอุทยานทางเหนือแทบจะไม่กลับบ้าน มานาน ตอนนี้ร่างบึกบึนผมยาว หนวดเคราเต็มหน้าราวขุนโจร
กฤษ “พี่มาได้ยังไง?”
ณุ “แม่บอกให้มารับเอ็ง”
กฤษ “ผมก็กำลังจะกลับอยู่แล้ว”
ณุ “ไปด้วยกันนี่ล่ะ มา”
พี่ลงจากรถมากอดคอน้องชายไปขึ้นรถ
ณุ “แวะหาอะไรกินไหม แถวนี้มีอะไรอร่อย?”
กฤษ “ก็หลายร้านนะ พี่ชอบแนวไหน?”
ณุ “ได้หมดล่ะ”
สองพี่น้องที่ห่างหายกันไปนาน ณุ ไม่คิดจะกลับบ้านเพราะเหตุผลเดียวกับกฤษ แต่เขากล้าหาญกว่าที่จะเด็ดปีกจากแม่ ต่างจากกฤษ ที่เป็นลูกคนเล็ก ใจแม้อยากจะไปแบบพี่ แต่พอคิดถึงคราวแม่ผ่าตัดมดลูกรอบนั้น เขาก็อดเป็นห่วงแม่ไม่ได้ เลยจำเป็นต้องอยู่กับแม่เพื่อดูแล แต่สุดท้ายก็เจอเรื่องที่ไม่ลงรอยกันหลายเรื่อง จนเขาต้องหันหน้าเข้าพระธรรม
กฤษพาพี่ชายแวะกินสุกี้ร้านดังก่อนกลับ พี่ชายก็เล่าเรื่องงานของเขาที่ทางเหนือให้ฟังอย่างสนุก พลางบอกให้เขาไปเที่ยวหาบ้าง อย่าเอาแต่ทำงาน ตอนนี้มองหน้ากฤษเริ่มจะแก่เลยอายุ 30 แล้ว ดูคร่ำเคร่งจริงจังเกินไป กฤษ ไม่ได้ถามเรื่องงานแต่งพี่ และเหมือนณุก็ไม่ได้พูดถึงเช่นกัน
สองพี่น้องมาถึงโรงแรมเวลาค่ำแล้ว เข้าห้องพักของตัวเอง
ค่ำคืนนั้นก่อนจะนอน เมขลาไหว้พระสวดมนต์เสร็จเธออธิษฐานบอกกล่าวถึงพ่อกับแม่เรื่องที่เธอจะแต่งงานพรุ่งนี้
ในคืนนั้น เธอได้ฝันถึงงานแต่งตัวเอง เธอเป็นคนจัดเอง และไปจัดเตรียมเก็บดอกไม้เพื่อที่จะนำมาตกแต่งสถานที่ มีรถม้าคันสีขาววิ่งผ่านมา พอมาใกล้ๆ เมขลาหอบดอกไม้ช่อใหญ่เงยหน้ามองคนบนรถ พอใกล้เข้ามาความชัดเจนที่ปรากฎ เห็นหน้า พ่อกับแม่ที่ยิ้มให้เธออย่างอิ่มเอิบใจ ทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข เมขลามองอย่างตะลึง รถม้าวิ่งจากเธอไป พอได้สติ เธอตะโกนบอก
“พ่อ....แม่ พรุ่งนี้หนูจะแต่งงานแล้วนะ”
แม้ไม่มีคำเอ่ยใดๆ จากทั้งสอง แต่รอยยิ้มนั้น เมขลารู้ว่าทั้งสองท่านดีใจเป็นหนักหนา เธอสะดุ้งตื่นน้ำตาคลอเมื่อไดยินเสียงเคาะประตูปลุก แม้เป็นแค่เสี้ยววินาทีเดียวที่ได้เห็นหน้าผู้ให้กำเนิด แต่กับมีความหมาย ตื้นตันเหลือจะเอ่ย พอมองนาฬิกาบอกเวลาตี 3 เป็นเวลาที่ออแกไนซ์นัดเธอไว้
ส่วนห้องหนุ่มๆ โดนปลุกแต่งหน้าจากออแกไนซ์ที่คุณนายจัดเช่นกัน กฤษ ทำหน้าไม่รับรู้อะไร เขาให้ตื่นก็ตื่น อาบน้ำแต่งตัวตามที่เขาจัดมาให้ พอ 6 โมง ออแกไนซ์พาเขาลงมาที่ห้องที่เตรียมทำบุญตักบาตร ทำแบบเรียบง่ายมาแค่ญาติที่สนิท และเหล่า ผอ บาง โรงพยาบาล เขามองหาพี่ชาย พบยืนทักทายแขกกับแม่และพ่อ ส่วนเมขลายังไม่มา
เมขลาออกมาจากห้องกับออแกไนซ์แต่คนที่มารับเธอทำเอาเธอตกใจ
ผอ เดช มายืนตะเบะหล่อ รอเธอมาควงแขนเขาไปเข้าลิฟท์
เมขลา “ผอ มารับหนูเหรอ”
ผอ เดช “ใช่นะสิ”
เขากางศอกให้เธอเตะเขา
ผอ เดช “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยเธอจะได้แต่งงาน ช็อกมาตั้งแต่เมื่อวานที่คุณนายแจ้งให้มาร่วมงานแต่งลูกชาย แถมเจ้าสาวเป็นเธออีก”
เมขลา “หนูก็งง เหมือนกันนะ มันปุ๊ปปั๊ปมาก”
ผอ เดช “ที่เห็นซุบซิบกันตลอด ก็เรื่องนี้ใช่ไหม?”
เขาถามอย่างอดเคืองไม่ได้ที่เมขลามีความลับกับเขา
เมขลา “ก็ ไม่รู้จะเล่าให้ฟังยังไงนิ แล้วอีกอย่างหนูก็ไม่รู้ว่าเจ้านายให้หนูแต่งขนาดนี้”
ผอ เดช “จะว่าไปก็ดีเหมือนกันล่ะ เธอโชคดีแล้ว เจ้านายมีสมบัติมากมาย แถมกำลังจะสร้างรากฐานให้เธออย่างมั่นคงอีก”
เมขลา “เรื่องนั้นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่หนูเห็นเป็นเรื่องสำคัญหรอก ที่หนูแต่งงานเพราะหนูบนไว้”
ผอ เดช “ห๊ะ”
เขาแทบจะไม่เชื่อที่เขาได้ยิน
เมขลาโชคดียังกะฟ้าประทานพรให้ ได้แต่งงานกับคนรวยแถมหน้าที่การงานก้าวไกล
ผอ เดช พาเธอมาชั้นที่จัดพิธีการเรียบร้อย เมขลามองสำรวจงานอย่างใจเต้น แม้ว่าจะไม่ได้ดีใจมากมายกับงานแต่งครั้งนี้ แต่งานแต่งก็คืองานแต่ง เป็นใครก็ต้องตื่นเต้นและประหม่า
ตอนนี้พระมาพร้อมแล้ว นั่งประจำที่ท่าน เตรียมรอให้บ่าวสาวใส่บาตร ส่วนอาหารคาวหวานได้จัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยพร้อมยกประเคน
งานแต่งที่ไม่มีรูปบ่าวสาว มันช่างแสนแปลกนัก
กฤษมองดูรอบงานที่ตกแต่งสถานที่ด้วยดอกไม้สดสวยงาม เวทีด้านหลังมีชื่อ...
เอ๊ะ.......เมขลา & กฤษณะ
กฤษยืนตัวแข็งทื่อไปครู่ใหญ่ นี่เรื่องตลกอะไรในชีวิต เศษหัวใจที่แหลกละเอียดไปเมื่ออาทิตย์ก่อน มันร้าวรานเขาจดจำแผลได้ดี วันนี้ทำไมเป็นชื่อเขาที่เป็นเจ้าบ่าว แม่กำลังเล่นตลกอะไรกับชีวิตเขาอีก ที่แล้วมายังไม่สาแก่ใจอีกอย่างนั้นหรือ เจ้าบ่าวที่คิดว่าเป็นพี่ณุตลอดมา ใยเป็นชื่อของเขาตรงนั้น
แม่ไม่เคยบอกเขามาก่อนเลยเรื่องแผนการณ์ในครั้งนี้ ส่วนเมขลาก็คงสมรู้ร่วมคิดกับแม่เป็นแน่ เพราะเธอเห็นเงินสำคัญ แม่คงประเคนเงินให้เธอมากมายจนตาโต ผู้หญิงสองคนนี้ร้ายกาจยิ่งนัก อารมณ์แปรปรวนบีบหัวใจเต้นแรงบอกไม่ถูกว่าโกรธ โมโห หรืออะไร หันมาว่าจะถามแม่ให้รู้เรื่อง
แต่........
วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา:8:47:12 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
