Oh!! my sassy boss ตอนที่ 27 หน้า 3
เธอพาเขามาถึงตลาดย่านแกรนด์ เลี้ยวเข้าซอยเล็กซอยน้อยหาที่จอดแทบไม่ได้ เมขลาบอกให้กฤษจอดรถที่ลานจอดรถ เลยร้านไป กฤษจอดรถอย่างระวัง ให้เมขลาลงรถก่อน แล้วถอยรถเขาที่จอดแคบๆ ได้ ก็ลงจากรถมาหาเธอ มองหาร้านอาหารที่เธอจะพาเขามากิน
เมขลา “วันนี้ฉันอยากกินราเม็ง”
เธอพูดเรื่องราเม็งเอาไว้ แล้วก็พาเขามาทานจริงๆ เธอพาเขาเดินเข้าไปในร้าน “เล็กซัง” ร้านตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่น เดินขึ้นชั้น 2 เพราะข้างล่างดูโต๊ะใหญ่จะเต็มหมดแล้ว ขึ้นไปชั้น 2 เองก็มีคนนั่งเกือบเต็ม
เมขลา “ดีนะมีที่ว่าง”
เธอตรงไปนั่งที่ๆ ว่างอยู่
เมขลา “เธอจะกินข้าวก็ได้นะ”
เธอเอาเมนูให้เขาเลือกอาหาร
แต่เหมือนเขาสนใจจะชิมราเม็งแทนเลยเลือกเอาราเม็งน้ำซุปกระดูกมาทาน กับเลือกเกี้ยวซ่ามาทานรอ ทั้งสองนั่งคุยกันเรื่องทั่วไป พอดีที่หมอนิ่มก็พาลูกชายเดินขึ้นมาพอดี มองดูทั้งสองคนสนใจแล้วเดินไปนั่งที่ว่าง เมขลามัวแต่ชวนกฤษคุยเลยไม่ได้สนใจว่ามีสายตาแอบมองทั้งคู่อยู่
หมอนิ่มแอบเก็บรายละเอียดการสนทนาของทั้งสองคนอย่างสนใจ แม้เธอไม่เคยเห็นกฤษยามถอดแมส ได้เห็นโครงหน้าหล่อเหล่าบวกกับดูภูมิฐานราวผู้รากมากดี ก็พอเดาจากสัดส่วนกับท่าทางว่าน่าจะเป็นกฤษ ทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนม แถมกฤษก็ดูมีความสุขหัวเราะขำเบาๆ กับเรื่องตลกที่เมขลาเล่าให้เขาฟัง มันช่างดูเป็นเรื่องที่ดูผิดปกติ และเรื่องที่น่าขุดขุ้ยสำหรับหมอนิ่มนัก
พออาหารมาแล้วทั้งสองทานไปคุยกันไป
เมขลา “อร่อยไหมเธอ?”
กฤษ “รสชาติดีมากเลยครับ เหมือนญี่ปุ่นจริงๆเลยครับ”
เมขลา “ใช่แล้ว เชฟที่นี่ ออริจินอลเลยนะ มีไม่กี่คน แต่วัตถุดิบเขาดีมาก”
กฤษ “แต่ราคาดีนะครับ ไม่แพงมาก”
เมขลา “ใช่แล้ว นานๆ ฉันก็มาทานที แต่บางทีวันหยุดมาก็เงิบ เหมือนกัน ร้านเขาหยุด”
เธอพูดขำๆ
กฤษ “วันหลังเราก็มาทานหลังเลิกงานก็ได้นิครับ”
เขาเสนอเธอ
เมขลา “เธอเบื่อกับข้าวฉันทำเหรอ?”
เธอถามแย้ง
กฤษ “ก็ไม่หรอก ถ้าพี่อยากทานอะไร ผมพาไปได้ทุกร้าน”
เขารีบตอบ
เมขลายิ้ม กับความเปร์ของสามี
เมขลา “ได้คราวหน้าเราไปกินอีกร้านนะ ร้านนั้นอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน ชื่อ คุโรดะ เลี้ยวจากไฟแดงมาจะอยู่ทางขวามือ มีทั้งบุฟเฟ่ และอลาคลาร์ท เธอจะไหวไหม?”
กฤษ “ผมทานได้หมดครับ”
ก็น่าจะใช่ กฤษไม่ใช่คนเรื่องมากในการทานอาหารอะไรเขาก็กิน ซึ่งก็ทำให้เมขลาถูกใจ เพราะเธอชอบทานอาหารญี่ปุ่น เธอยิ้มพราย พลันสายตาหันไปเจอหมอนิ่มที่แสยะยิ้มอยู่โต๊ะถัดไป ก็ชะงัก อย่างกับเห็นเจ้ากรรมนายเวร แต่คนอย่างเธอไม่ยอมกลัวผีง่ายๆ ก่อนเธอจะยิ้มยั่วอย่างอร่อยต่อไป ทำให้หมอนิ่มตาเขียวใส่
ทั้งสองกินเสร็จเดินลงไปจ่ายตังค์ข้างล่าง พอขึ้นรถได้ เมขลาก็บอกเขา
เมขลา “เมื่อกี้เจอหมอนิ่มด้วยนะ”
เธอบอกเขา
กฤษ ไม่ได้สังเกต และเขาเองก็ไม่สามารถจะมองและแยกแยะหมอที่ถอดแมสและเสื้อกราวน์นอกสถานที่แล้วบอกได้ว่าเป็นใคร นอกจากเมขลา
กฤษ “เหรอครับ เจอที่ไหน?”
เขาถามเพราะไม่เห็นดั่งที่เมขลาบอก
เมขลา “ก็นั่งกินราเม็งข้างๆ เรา”
นับเป็นเรื่องแปลกที่คนทำงานที่เดียวกันไม่ทักทายกัน หรือเป็นเรื่องปกติของผู้หญิงที่ไม่ลงรอยกันหรือไม่?
กฤษ “อ้อ ผมไม่ได้สังเกต”
เมขลา “เดี่ยวพรุ่งนี้เขาคงเอาไปรายงานคนทั้งโรงพยาบาล”
กฤษ “พี่กลัวคนรู้เหรอ?”
กฤษถามเธอ เหลือบมองหน้าน้อยๆ จะมีปฎิกิริยายังไง
เมขลา “คนอย่างฉันไม่สนอยู่แล้ว”
เธอตอบเชิดๆ ทำเอาเขาแอบยิ้ม รอดูจะเป็นอย่างที่พูดได้หรือไม่
พอกลับถึงบ้าน เมขลาก็อยากจะดูซีรี่ยพระเอกจีนของเธอต่อ กฤษอาบน้ำแล้วนอนเล่นอยู่บนเตียงคนเดียวรอเมขลาที่ลงไปอาบน้ำ เขามองไปรอบห้อง ห้องของหญิงที่มีของใช้จุกจิกเยอะเป็นเรื่องธรรมดา เมขลาเหมือนคนไม่แต่งหน้า แต่เธอกับมีกระปุกครีมเยอะมากมาย นั่นอาจจะเป็นเพราะเธอทำใช้เอง เลยมีแต่ละล็อตอยู่เรื่อยๆ ทั้งครีมทาหน้า เซรั่ม หลายขวด ครีมทาผิวอีก นับว่าใส่ใจเรื่องพวกนี้อยู่ไม่น้อย ยังไม้กัวซาหน้าเธอก็หลายอัน นิสัยผู้หญิง ชอบมีของใช้ไม่หยุดแค่ชิ้นเดียว ส่วนเขาเกิดตั้งแต่ตั้งแต่เล็กจนเป็นหนุ่มแล้วเขายังไม่เคยนอนกับผู้หญิงเลยสักครั้ง ไม่นับแม่กับย่าที่อาจจะเคยนอนด้วยตอนเป็นเด็ก จึงไม่รู้ได้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เก็บอะไรไว้ในห้อง แรกๆ เมขลาก็ไม่ยอมให้เขาเข้ามา แต่พอเขาทำตัวเนียนไม่สนใจจะนอนกับเธอให้ได้ หลังๆ เธอก็ต้องปล่อยเขาอาจจะเพราะขี้เกียจทะเลาะหรือเธอปรับตัวได้แล้ว แต่นั่นก็ยังไม่เคยทำให้เขาล่วงเกินเลยเธอ เป็นเพราะเขาเองก็อาจจะยังไม่พร้อม ดูหน้าเมขลาที่ยั่วยุเขาตั้งแต่แรกก็ตื่นๆ เอาจริงๆ คนปากเก่งก็ไม่ได้เก่งสมคำพูด เรื่องนั้นก็ช่างเถอะ เอาไว้ถึงเวลาที่พร้อมก่อน ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้ เขามองไปรอบๆ แม้จะของเยอะ แต่เธอก็จัดตามระเบียบของเธอ ชั้นหนังสือที่อยู่ข้างโต๊ะอ่านหนังสือเล็กของเธอ มีหนังสือพอสมควรเขาคว้าหนังสือมาดูปก 2-3 เล่ม เป็นหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรและแพทย์แผนไทย บางคนเขาก็คุ้นชื่อคนแต่ง บางคนก็ไม่รู้จัก บางเล่มภาพสีสวยงามเขาหยิบได้สมุดทำมือหนาๆ หนึ่งเล่ม ปกเป็นรูปสมุนไพร เปิดไปได้หน้าเดียวก็ต้องปิด
เมขลา “เธอดูอะไร?”
เมขลาเปิดประตูมาพอดีถามเขาเสียงเขียวอย่างสงสัย
กฤษ “ก็หาหนังสือดู ว่าจะอ่านรอพี่อาบน้ำ”
เมขลา “รอฉันทำไม ไม่นอนเหรอ?”
เมขลาถามแล้วเดินไปนั่งหน้ากระจก
กฤษ “ก็ว่าจะนอนแล้วล่ะ มันยังไม่ดึกพอจะง่วง”
วันที่: 30 มิถุนายน 2567 เวลา:20:19:01 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
