Oh!! my sassy boss ตอนที่ 25 หน้า 2
เมขลาแอบยิ้มจากนอนหงายเปลี่ยนมานอนตะแคงหันหน้าคุยกับกฤษแทน
เมขลา “แล้วรู้ความหมายหรือยัง?”
กฤษ “ต้องบอกว่าผมอ่อนกับเรื่องท่องจำสรรพคุณยาสมุนไพรมาก”
เมขลา “เรียนมาเสียเวลาเปล่าไหมนี่?”
กฤษ “ผมอยากผสมผสานการรักษาแบบแผนปัจจุบันกับแผนไทยเข้าด้วยกัน”
ช่างเป็นวิสัยทัศน์ที่ดี กฤษไม่จำเป็นต้องเป็นแพทย์แผนไทยที่เก่งก็ได้ แต่มีความรู้พอที่จะนำไปใช้ก็เพียงพอแล้ว ระดับเจ้าของโรงพยาบาลแสรรหาบุคลากรที่เก่งและเชี่ยวชาญมันก็สามารถที่จะผลักดันให้วงการแพทย์แผนปัจจุบันและแผนไทยเดินไปด้วยกันได้
เมขลา “พิกุล มีสรรรพคุณอะไร?”
อยู่ๆ เธอก็ถามเขาขึ้นมา ไหนว่าอ่านสรรพคุณทุกวัน
กฤษ “ดอก แก้ลม บำรุงโลหิต”
เมขลายิ้ม มิเสียแรงที่อ่านทุกวัน
เมขลา “เธอชอบกลิ่นมันไหม?”
กฤษ “มันกลิ่นหอมอ่อนๆ แบบไทยๆ ดีนะ แต่ตอนผมได้มากลิ่นมันก็จางแล้ว”
เขายิ้มจากที่คิดว่าเมขลาจะไม่คุยกับเขา กลายเป็นว่าทั้งสองนอนตะแคงคุยกัน
เมขลา “ดอกไม้ไทยที่มีกลิ่นหอม ส่วนใหญ่ก็นำมาทำเป็นยาหอมชูกำลังให้ชื่นใจ แก้ลมวิงเวียนได้ดี อย่างพิกุลเขายังอยู่ในพิกัดเกสรด้วย เธอจำได้ไหมว่ามีอะไรบ้าง”
กฤษ “มะลิ พิกุล บุนนาค สารภี เกสรบัวหลวง”
เขาท่องให้เธอฟัง
เมขลา “สรรพคุณอะไร?”
เธอยังถามเขาต่อไม่หยุด เอ...ถ้าถามลึกสรรพคุณ กฤษอาจจะจำไม่ได้หมด แต่เมขลาก็พึ่งบอกว่า ชูกำลังและแก้ลมวิงเวียน
กฤษ “บำรุงหัวใจ ชูกำลัง แก้ลมวิงเวียน”
เมขลา “เก่งนะเนี่ย ถูกแล้ว ยังแก้ร้อนในกระหายน้ำ แก้น้ำดี เจริญอาหาร และแก้โรคตาได้อีกด้วย”
ถ้านับความเป๊ะเรื่องสรรพคุณสมุนไพร เขาคงต้องยอมเมขลา แม้จะจบมาหลายปีกว่าเขานัก แต่ความชอบและความรัก คงเป็นเรื่องผลักดันที่ดีที่ทำให้จดและจำได้แม่นนัก
เมขลา “แล้วฉันจะพาเธอไปที่ ที่มีดอกพิกุลเยอะๆ”
เธอบอกเขา
กฤษ “แล้วพี่ชอบดอกพิกุลไหม?”
เมขลา “ชอบสิ กลิ่นของเขาผ่อนคลาย ถ้ารวมกับเกสรทั้ง 5, 7, 9 ฉันใส่ในยาดม และยาหอมที่ปรุงด้วย ที่โรงพยาบาล ฉันขอ ผอ เอามาปลูกไว้ 2 ต้น แต่ตอนนี้ก็ยังไม่โตเท่าไหร่ ไม่รู้มีดอกหรือยัง พรุ่งนี้อาจจะต้องไปดูหน่อย”
เมขลา “ถ้าเธอเจอพี่สาวคนนั้นอีก เธอจะจำเขาได้ไหม?”
กฤษ “ต้องจำได้สิ”
เขาตอบหนักแน่น เอ...จะว่าไปเขาจะจำได้จริงๆ เหรอ พี่สาวผมยาว พวงแก้มเปล่งปลั่ง ปากบางอิ่มยิ้มน่ารัก
เมขลานอนอมยิ้ม
เมขลา “ตอนที่เธอเจอเขา ยังเด็กอยู่ ป่านนี้เขาไม่แก่ไปแล้วเหรอ?”
กฤษ “อึม ก็น่าจะแก่ไปแล้ว”
เมขลาเงียบไปไม่รู้โดนกระแทกหน้าว่าแก่ หรือว่าง่วงแล้ว ก่อนจะพลิกตัวหนีแล้วไม่คุยอะไรต่อ กฤษคิดว่าเธอคงอยากจะนอน เลยไม่ถามอะไรอีก ทั้งสองเลยหลับไปหลังจากที่สนทนากันหลายเรื่องราว ลดอาการตื่นเต้นของเขาไปได้พอสมควร นับเป็นการเริ่มต้นนอนด้วยกันที่ไม่เลวร้ายนัก
ตื่นเช้ามากฤษนอนกอดเมขลาอยู่ เธอตื่นมาผลักเขาออก
เมขลา “เธอ ทำอะไรฉัน?”
เกิดจะมาหวงเนื้อหวงตัวอะไรตอนนี้ ถ้าจดจำได้วันที่ไปกระบี่เธอทั้งกอดทั้งจูบเขาจนราวว่าเสียตัวให้เธอหมดแล้ว กฤษฟังแล้วขัดใจ ในเมื่อประกาศเองว่าจะทำหน้าที่ภรรยา นี่เขาก็มานอนด้วยแล้ว ขนาดไม่ได้ทำอะไร แต่พอตื่นมาแค่เขากอดเฉยๆ ทำไมต้องโวยวาย
กฤษ “ก็พี่นอนดิ้น ไม่รู้ตัวเหรอครับ”
เขาตอบ
เมขลา “ฉัน ไม่เคยนอนดิ้น”
เธอทำตาเหลือก ตาโตใส่เขา
กฤษ “พี่รู้ไหม นอกจากพี่จะนอนดิ้นจนผมนอนไม่หลับแล้วเนี่ย พี่ก็นอนอ้าปาก น้ำลายไหลอีก ไม่มีความเป็นผู้หญิงเล้ย”
กฤษพูดยั้วเธอ
เมขลาทำตาเหลือกตกใจ
เมขลา “อุ้ย........ถ้าจะวิจารณ์แรงขนาดนี้ จูบฉันเลยป่ะ?”
เธอมองค้อนเขาอย่างแรง
กฤษ “แล้วให้จูบป่ะล่ะ”
เขาหยักคิ้วแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ความรู้สึกร้อนผ่าวกระจายทั่วหน้าของเมขลากับท่าทีกวนอารมณ์ที่ไม่เคยเห็นคนหน้าหล่อนิ่งๆ ทำมาก่อน เมขลาหมั่นไส้ผลักหน้าเขาออก
เมขลา “รีบไปอาบน้ำไปทำงานเลย”
กฤษยิ้มที่เห็นหน้าเมขลาอายๆ ก่อนจะลงจากเตียงกลับไปห้องเขาเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำ เมขลาได้แต่ใจเต้น พอเอาจริงๆ กลับเป็นเธอที่ไม่กล้าอ่อยกฤษเสียเอง ทั้งที่ประกาศปาวๆ ไปตอนนั้น หรือเพราะเมาแอลกอฮอล์ขึ้นหน้ากันแน่ แล้วนี่ยังเขินอาย กฤษ อีก ทั้งที่ก่อนแต่ไหนแต่ไรมา เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน แม้แฟนคนแรกจะเคยจีบเธอ ตามเธอ หรือเธอจะเคยใกล้ชิด เคยกอด ทำไมหัวใจไม่เคยเต้นโครมครามมากมาย
เมขลาสลัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน ทั้งสองลงมาจากบ้านเจอกันที่หน้าบ้าน
กฤษ “พี่จะไม่ไปรถผมเหรอ?”
เขายื่นข้อเสนอ นี่ก็อะไร เขาอยากจะเปิดตัว หรือว่าอยากให้ทุกคนรู้อย่างนั้นหรือ แต่ในตอนนี้ดูจะน่าเกียจเกินไป ที่เมขลาจะต้องไปกับเด็กฝึกงาน ข้อหากินเด็กจากสาธารณชนกำลังรอเอาขึ้นหน้าหนึ่งสำนักโรงพิมพ์ ผอ เดช อยู่เป็นแน่
เมขลา “ไม่ล่ะ เธอไม่กลัวคนอื่นเขารู้เหรอ”
กฤษ “กลัวว่ารู้เรื่องอะไรครับ?”
เขาถามเธอแกล้งหน้าซื่อบ้าง
เมขลา “ก็...เดี๋ยวเขาจะหาว่าเธอกับฉันแอบเดทกันหรือเปล่าไง?”
กฤษ “ทำไมจะต้องกลัว ก็เราไม่ได้เดทกันอยู่แล้ว”
เมขลา “เธอไม่รู้อะไร คนที่โรงพยาบาลน่ะ เก่งเรื่องของคนอื่น”
เธอหมายถึงเรื่องการซุบซิบนินทา
กฤษ “ก็ช่างประไร เราไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดซักหน่อย”
เขาพูดอย่างไม่สนใจ ก็ในเมื่อไม่ได้เดทกันจะแคร์อะไรกันเล่าแค่คนมอง เขาต้องการทำตามความจริงที่ว่าเขาเป็นสามีของเธอ
วันที่: 27 พฤษภาคม 2567 เวลา:9:14:18 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
