Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 9 หน้า 2 กฤษซึ่งเสียน้ำตาเพราะกระชายกระพริบตามองเธอระยะใกล้ๆ เห็นชัดเจนกว่าเดิม ประกายตาแบบนี้ ปากงอนได้รูป เห็นแล้วก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมขลามองหน้าหล่อที่ไม่ค่อยยิ้มอย่างไม่สนใจว่าเขาจะช่วยหรือไม่ช่วย แล้วลูกค้าที่แย่งกันเข้าเรือนมาอีกเล่า แต่เธอก็ยื่นมีดเล็กให้เขาไป 1 เล่ม ผอ เดช “ได้ข่าวว่าเขี่ยกระชายเหรอ” แขกที่ไม่เคยเชิญแต่มาทุกวันก็มาถึงพอทุกคนเห็น ผอ มาก็วงแตก เป็นอันว่า ผอ ใช้อำนาจมืดเอาคิวแรกไป เมขลาไม่ได้ขัด เดินไปถือกระป๋อง “แล้วแต่กำลังศรัทธา” มาวางไว้ เมขลา “ผอ คะ โดยตำแหน่งใหญ่โต กำลังศรัทธาก็ต้องใหญ่ตามตำแหน่งนะคะ” คงมีแต่เมขลานี่ล่ะที่กล้าต่อรองอะไรกับท่าน ผอ และดูเหมือน ผอ ก็ไม่เคยขัดอะไรเธอสักครั้ง เขายิ้ม หยิบแบงค์สีม่วงมาหยอดก่อนล้มลงนอน เธอจัดเต็มให้ ผอ ทั้งเขี่ยตา พอกตา ใช้ดินเหนียวดูดนิ้วโป้ง พอ ผอ ทำเสร็จเรียบร้อย คนอื่นๆ ก็เรียงคิวมา แต่ส่วนมากทำแค่เขี่ยตาด้วยกระชาย หมอมุขกับหมอแอนก็มาต่างแทะโลมเมขลากับกฤษ ตามความพอใจ จนคนสุดท้ายที่มายืนเก้ๆ กังๆ รอสาวๆ ออก ไปแล้วโดดขึ้นเตียง หมอเอก “ผมจะพอกตาด้วยได้ไหม?” ไม้เบื่อไม้เมาของเมขลา ผู้ที่ชอบกัดไม่ปล่อย เวลาพูดการรักษาแบบแผนไทย เป็นหมอคนละเกรดกับตัวเองตลอด แต่กลับเป็นคนที่มารักษาแทบทุกอาทิตย์ ดูขัดแย้งทางความคิดอย่างแรง เมขลาก็ไม่ได้ขัดอะไรเขา เธอเพียงยกกระป๋อง “แล้วแต่กำลังศรัทธา” ให้เขาเห็นชัดๆ ว่าเธอไม่ได้ทำฟรีๆ ให้ใคร ระหว่าง 1 ชั่วโมงตอนเช้าอันวุ่นวายหมดไป กฤษกับเมขลาช่วยกันทำจนหมดเหลือหมอเอกที่นอนพอกตา มีคนไข้มาคือคุณแม่หลังคลอดที่มาต่อเนื่อง เมขลากับกฤษช่วยกันเตรียมของทิ้งหมอเอกนอนคนเดียว เอกนอนฟังเสียงว่าเขาทำอะไรกันบ้างเงียบๆ คุณแม่ “ทำอะไรกันค่ะเนี่ย” เมขลา “อ้อ เขี่ยกระชาย พอกตา รักษาอาการพวกตามัว ตาฟาง มีเมือกมันลอยในตาค่ะ” คุณแม่ “น่าสนใจนะคะ พ่อกับแม่หนูชอบบ่น น่าจะมีอาการแบบนี้ค่ะ” เมขลา “ถ้าสนใจจะมารักษาได้ค่ะ” คุณหมอ “เดี๋ยวหนูกลับไปจะบอกพ่อกับแม่มารักษาค่ะหมอ” ขณะที่เตรียมของกันอยู่ เมขลามากระซิบบอกเอก เมขลา “นี่หมอเอก 15 นาที แล้ว คุณกลับไปทำงานได้แล้ว คนไข้ฉันเริ่มมาแล้ว” เธอเช็ดตาให้เขาเรียบร้อย หมอเอกลุกมองรอบกายตอนนี้ทั้งเมขลากับกฤษ วุ่นวายเตรียมของ ส่วนคนไข้ที่ว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเข้ากระโจม เห็นคนไข้พูดคุยกับเมขลาอย่างสนิทก็ให้รู้สึกแปลกใจ ปกติแล้วหมอกับคนไข้พบเจอกันเพียงไม่กี่นาที ไม่เหมือนตอนรอพบหมอที่นานเป็นครึ่งชั่วโมง เวลาแค่นี้ไม่ได้สร้างสัมพันธ์อะไรมากมาย แต่เขาก็ค่อยๆ ตัวลีบออกมาจากเรือนยาไทยไป คุณแม่ “คุณหมอคะ ฉันมาครบอาทิตย์แล้ว อยากมาอีกได้ไหม?” เมขลา “ก็แล้วแต่คุณแม่นะคะ ยังมีเลือดซึมๆ ไหม” คุณแม่ “มีแค่วันแรกที่มาทำค่ะ ตอนนี้ไม่มีแล้ว ดีมากๆ เลย” เมขลา “แสดงว่าน้ำคาวปลาน่าจะหมด ผิวพรรณคุณแม่ก็สดใสมากแล้วค่ะ” คุณแม่ “หนูจะพยายามมาค่ะแต่ก็กลัวจะยุ่ง ตอนนี้ พอเข้าสองเดือนแล้วเริ่มจะร้องไห้เก่งค่ะหมอ” เมขลา “เป็นธรรมดาค่ะ 2 เดือนแล้ว คั้นน้ำผลไม้สดให้ทานได้นะคะ พอสามเดือนก็เอากล้วยเผาบดให้กินทีละช้อนชาก่อนค่ะ” เธอแนะนำคุณแม่มือใหม่ในการเลี้ยงลูก คุณแม่ “ได้ค่ะ แต่เขาถ่ายไม่ค่อยดีค่ะหมอ” เมขลา “ท้องเขาอืดไหมคะ ทามหาหิงคุ์ที่ท้องได้นะคะ” คุณแม่ “อ้อ ค่ะ” เมขลา “เด็กปวดท้องบอกเราไมได้ เขาจะร้องอย่างเดียว แม่ก็จะเข้าใจว่าลูกหิวนม เอานมให้กิน ก็จะยิ่งปวดท้อง” คุณแม่ “หมอพูดถูกเลยค่ะ ร้องตลอด เอาให้กินก็ร้องไม่ค่อยอยากกิน หยุดกินก็ร้อง” กฤษฟังเธอแนะนำคนไข้อย่างชำนาญก็ชื่นชม คนโสดไม่เคยมีลูกอย่างเธอ ช่างรู้เรื่องของเด็กดีขนาดนี้ หลังจากที่คุณแม่ทำหัตถการครบตามคอร์สเรียบร้อยแล้วกลับไป กฤษ “พี่รู้เรื่องเด็กดีจังนะครับ ขนาดยังไม่มีลูก” เขาเอ่ยชมเธอ หรือจะเป็นการพูดเหน็บไปในตัว ที่เธออายุขนาดนี้หาสามีทำบุตรไม่ได้ เมขลา “ก็ฉันเป็นผดุงครรภ์นิเธอ แล้วตั้งแต่ทำงานฉันก็มาสายนี้ตลอด ไม่จำเป็นมีลูกก็รู้เรื่องเด็กได้ เพราะฉันก็เคยเลี้ยงเด็กเลี้ยงหลาน พ่อปู่ชีวกะโกมารภัจจ์ท่านก็ยังไม่ท้องเอง ยังรู้เรื่องแม่และเด็กดีเลย เธอน่ะตั้งใจเรียนรู้จะได้เอาไว้ไปดูแลรักษาคนได้” เสียงดุๆ บอกชายหนุ่ม ทำเอากฤษแย้งไม่ได้เลยทีเดียว กฤษ “ครับ” กฤษ “พี่ไม่อยากมีแฟน มีลูกบ้างเหรอครับ?” เขาเปลี่ยนคำถาม เมขลา “ฉันอยากมีลูกนะ แต่ไม่อยากมีสามี”
 โดย: หอมกร
  วันที่: 19 กันยายน 2566 เวลา:17:53:11 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
