Oh!! my sassy boss ตอนที่ 17 หน้า 1
คืนนั้นไม่รู้ใครดิ้น เมขลานอนนิ่งไม่ไหวติง ต้องตื่นกลางดึกเพราะกฤษพลิกตัว เห็นเขากระสับกระส่าย เธอเลยลุกมานั่งดู สักพักเขาก็เงียบไป เมขลานั่งดูอยู่ครู่ใหญ่ก็พล้อยหลับไปและนอนลงแนบข้างๆ เขา กฤษพลิกตัวมาวงแขนเหมือนกอดเธอเอาไว้ พอตื่นเช้ามา เขาก็ตกใจที่เห็นเมขลาอยู่ในอ้อมกอดเขาเอง กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆ เข้าจมูกจนหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ โอกาสแบบนี้เกิดกี่ปีถึงจะได้ทำ เมขลาลืมตาก็ตกใจเช่นกัน
เมขลา “ตื่นแล้วก็ลุกสิ”
กฤษยังมองหน้าเธอนิ่ง
เมขลา “นี่เธอ คิดอะไร?”
เสียงเริ่มเขียว
กฤษ “ไม่ได้คิด พี่ทำอะไรผม”
เมขลาทำตาโต ที่กฤษพูดเหมือนเธอผิด
เมขลา “เป็นเธอนะที่กอดฉันอยู่ เห็นอยู่เนี่ย”
กฤษ “พี่กลิ้งมาเองนะ ผมนอนของผมอยู่ดีๆ”
เขาแย้ง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากวงแขนแถมกระชับเข้าไปอีก
กฤษ “ผมไม่เคยนอนเตียงเดียวกับผู้หญิงมาก่อน พี่ต้องรับผิดชอบผมนะ”
เมขลาตาเหลือก
มันคืออะไร้............................................................กัน
เธอดิ้นจนกฤษยอมปล่อย กฤษยิ้มที่มุมปากอย่างสมใจที่ได้แกล้งเมขลา
เมขลาดีดไปยืนที่ขอบเตียงมองกฤษอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เชื่อหูว่าได้ยินอะไร
เมขลา “นี่เธอ....ฉันไม่ได้ทำอะไร แล้วไม่ได้คิดอะไรด้วย ทำไมต้องไปรับผิดชอบอะไรเธอด้วยเล่า”
กฤษ “พี่ก็เห็นอยู่ เรานอนห้องเดียวกันทั้งคืน แล้วพี่ยังกลิ้งมากอดผม”
เมขลา “แกเป็นคนกอดฉัน”
เธอรีบสวน
กฤษ “ก็นั่นแร่ะ ผมยังไม่เคย พี่ก็ต้องรับผิดชอบ”
เมขลาทำหน้าเหวอ เรื่องแบบนี้ผู้ชายมันจะมาเรียกร้องกันด้วยหรือ
เมขลา “กฤษ อย่าเข้าใจผิดสิ เราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันเลยนะ”
เธอพยายามพูดโน้มน้าวเขา
กฤษ “หรือพี่เห็นผมเป็นเด็ก แล้วยังสู้ลูกเจ้านายที่รวยกว่าไม่ได้”
เขาทำเสียงน้อยใจ
เมขลายังสับสนอยู่ เธอไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น การที่ยอมนอนห้องเดียวกับกฤษ ก็เพราะเธอเห็นเขาเป็นน้องชายคนนึ่งอยู่ร่วมบ้านกันมา 4 เดือนแล้ว กฤษเป็นคนดีว่านอนสอนง่าย เขาก็คงไม่ได้คิดอะไรอย่างว่า
แต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่เด็ก ชายหญิงที่ไหนจะนอนห้องเดียวกัน นี่เธอตัดสินใจพลาดเอง
แล้วทำไมเขาถึงคิดแบบนี้กันเล่า
เมขลา “ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก แต่ฉันคิดกับแกเหมือนน้องคนหนึ่ง ไม่งั้นเมื่อคืนก็คงย้ายโรงแรมแล้ว”
เธอตอบ
กฤษ มองหน้าใสที่มีแววกังวล ใช่สินะ เขาจะทำร้ายจิตใจและความไว้เนื้อเชื่อใจของเธอทำไมกัน แบบนี้จะทำให้มองหน้ากันไม่ติดแน่นอน
กฤษ “ผมแกล้งพี่เฉยๆ”
เขาพูดตัดบทแกล้งยิ้ม
แต่เมขลาก็ยังมีแววกังวล
กฤษ “ผมไม่ได้ทำอะไรพี่สักหน่อย พี่อย่าโกรธผมนะ ผมขอโทษที่แกล้งพี่”
เมขลา “แกล้งแบบนี้ไม่ดีนะแก คนเขาจะเข้าใจผิดได้”
เธอดุเขาแล้วคว้าเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ออกมามองหน้าเขา
เมขลา “เราไปแช่น้ำแร่แต่เช้าเลยนะ แล้วก็กลับเลยล่ะกัน”
เรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ จะฝืนทำไม จะเจ็บปวดทุกฝ่าย กฤษเข้าใจเรื่องนี้แล้ว ก็ยิ้ม ถ้ากลับไปแล้วเขาก็เป็นเพียงน้อยชายของเมขลาเท่านั้นเอง จะคิดไปมากกว่านั้นทำไม สิ่งสำคัญที่สุด เขาควรเคารพความเชื่อใจที่เมขลาให้เขามากกว่านี้ และเขาก็ควรให้ยินดีที่เธอไม่เห็นเขาเป็นคนอื่น
หลังจากแช่น้ำแร่จนหนำใจเมขลาแล้ว ทั้งสองขับรถกลับอยุธยา แวะหาอะไรกินตลอดทาง เมขลาก็ยังยิ้มร่าเริงกับเขาเหมือนเคย
กฤษ “ผมไม่เคยมีพี่สาวมาก่อน เวลาอยู่กับพี่ก็สนุกดีนะ”
เมขลา “ฉันก็ไม่เคยมีน้องชายเหมือนกัน แกก็เป็นเด็กดี ว่านอนสอนง่ายเรียบร้อยแบบนี้ดีแล้ว”
รุ่นขนาดนี้เขาเรียกเด็กเสียที่ไหนกัน
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2567 เวลา:21:20:47 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
