Oh!! my sassy boss : ตอนที่ 41 หน้า 4
เธอเชิดหน้าตอบเขา
ทำเอาหมอเอกอึ้งไปครู่ใหญ่
น้ำฝน “ทำไม? ไม่มีปัญญาจ่ายเหรอ ชื่อเสียงของหมอมันมากกว่านี้นิ”
หมอเอก “แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไงจะไม่มาแบลคเมล์ผมทีหลังอีก”
หมอเอกถึงกับสะอึกเสียเองที่เป็นคนยื่นข้อเสนอนี้ไป ไม่คิดว่าน้ำฝนเองจะย้อนกลับมาด้วยราคาที่แพง
หมอเอก “อย่างคุณแค่หมื่นสองหมื่นก็ควรจะพอแล้วไหม?”
ยิ่งฟังยิ่งเห็นปีศาจในใจเขามากเท่านั้น แต่ละคำที่ดูถูกคน ช่างไม่ดูสาระรูปตัวเอง
น้ำฝนแม้จะเจ็บจี๊ดที่โดนดูถูก แต่ก็คิดถึงหน้าเมขลาเอาไว้ คิดถึงท่าทาง คิดถึงคำพูดที่เมขลาไม่เคยจะยอมใครง่ายๆ
น้ำฝน “ถ้าไม่คิดจะจ่าย ก็ต้องยอมสูญเสียค่ะ หนูไม่สนใจหรอกคนอื่นจะมองหนูยังไง แต่คุณควรรู้ว่าคุณมันเลวยังไง?”
หมอเอก “เลว นี่คุณกล้าว่าผมเลวเลยเหรอ?”
หมอเอกรับไม่ได้ที่โดนน้ำฝนด่า
น้ำฝน “ก็แล้วแต่ค่ะ หนูไม่สน”
เธอหยักไหล่อย่างไม่ยีหระ แม้ใจอกจะแทบระเบิดออกมา เตรียมจะหมุนตัวหนีออกจากสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายตรงนี้
หมอเอกแม้จะรู้สึกเสียดายเงินล้าน แต่ก็คิดถึงชื่อเสียงที่อาจจะเสียไป
หมอเอก “เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะเขียนเช็คให้”
น้ำฝนหมุนตัวกลับมายิ้มที่มุมปาก
น้ำฝน “แล้วหนูจะรู้ได้ยังไงว่าเช็คจะไม่เด้ง”
หมอเอกมองตาแทบถลนกับความรู้ที่เริ่มจะฉลาดของน้ำฝน
หมอเอก ”งั้นเย็นนี้ก็ไปที่ธนาคารด้วยกันเลย”
หมอเอกยืนหน้าแดงมือสั่น ทั้งโกรธแล้วเสียดายเงินล้าน แต่ก็คิดว่าเขาทำงานปีเดียวก็ได้แล้ว เงินเพียงเท่านั้น ก็จะได้จบๆ ไป ถือว่าเป็นเงินค่าความบริสุทธิ์ของน้ำฝนก็แล้วกัน
น้ำฝน “ก็ได้ เจอกันที่ไหน?”
หมอเอก “เซนทรัล”
น้ำฝน “ตามนั้น”
เธอตอบอย่างคนถือไพ่เหนือกว่าแล้วสะบัดหน้าหนีไป..
ในใจก็ปลอบตัวเองไม่ให้น้ำตาแตกก่อน เห็นท่าทางหมอเอกที่จะกินหัวเธอให้ได้ก็ขนลุกเอาจริงๆ เขาก็หน้าบางอย่างหมอเมขพูด ยอดเสียเงินเป็นล้านเพื่อปิดปากเธอ นับว่าเขา เห็นหน้าตาเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ
น้ำฝน “เย็นไว้ น้ำฝน...”
เธอปลอบตัวเองมาตลอดทางที่กลับเรือนยาไทย พอมาถึงเรือนยาไทย เห็นหมอเมข กับหมอใหม่ทั้งสอง มีคนไข้ โดยที่หมอเมข คอยช่วยเหลือและยืนกำกับ เธอเห็นหมอเมขหันมายิ้มให้ แล้วบอกให้เธอเข้าไปช่วยเหลือจับคนไข้ก็ ดีใจ
คุณค่าของเรามันอยู่ที่เราสร้างเอง ไม่ใช่รอให้คนอื่นมาเห็นค่า การที่เธอมีงานทำ หน้าที่การงานดีและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้ต่างหาก คือคุณค่าในตัวเอง
การที่เธอเลือกเรียนพยาบาลก็เพราะเธออยากช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยต่างหาก
หากวันนี้เจอเรื่องทุกข์ใหญ่ มันมันคงเป็นด่านเคราะห์อย่างหมอเมขบอก ถ้าเธอยังเอาเวลาไปกับความทุกข์อยู่แบบนั้น ทั้งที่ผู้ชายไม่ได้เหลียวแลเลย กลายเป็นเราที่ ผู้หญิง ที่เสียตัว เสียใจ และเสียเวลา แค่เสียตัวไม่ได้ตาย
ไหนๆ เขาก็ห่วงแต่หน้าตาดีนัก ให้เขาเสียเงินบ้างจะเป็นไร
ก่อนกลับบ้านวันนั้น น้ำฝนได้บอกเรื่องที่หมอเอกคุยกับเธอวันนี้
น้ำฝน “หนูให้เขาจ่ายเยอะไปไหมคะ?”
เธอถามความเห็นหมอเมข
เมขลา “ก็ไม่เยอะหรอก คนแบบเขาสมควรได้รับบทเรียน เห็นศักดิ์ศรีตัวเองสำคัญนัก แต่มันก็แล้วแต่น้ำฝนนะ ทำที่เราสบายใจ ถึงเขาไม่สบายใจก็แล้วแต่เขา ถ้าเขาจ่ายได้”
เมขลาตอบยิ้มๆ
วันที่: 18 มีนาคม 2568 เวลา:8:20:54 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
